Αυτή η ευγενής κατάθλιψη που με επισκέπτεται τις γιορτές και τις σκόλες άργησα να καταλάβω που οφείλεται. Ωστόσο κάποια στιγμή το συνειδητοποίησα. Με ενοχλεί το κλείσιμο των μαγαζιών.
Δεν είναι
που ψωνίζω πολύ ή συχνά. Σε μερικές μάλιστα κατηγορίες (π.χ. ρούχα) αγοράζω
μόνο στην ύστατη ανάγκη. Ούτε είμαι τύπος καταναλωτικός. Ίσως μόνο στην
τεχνολογία έχω αδυναμία γιατί εκεί υπάρχει πάντα το καινούργιο.
Όχι, τα
μαγαζιά μου αρέσουν επειδή εκεί συναλλάσσεται και συναντιέται ο κόσμος. Δεν
είναι τυχαίο ότι τα πιο ζωντανά μέρη της πόλης είναι οι αγορές. Ούτε το γεγονός
ότι από την αγορά ξεκίνησε η πολιτική. Ούτε ακόμα ότι τους αγίους τους τιμούν
με πανηγύρια.
Όταν
επισκέπτομαι μία πόλη ψάχνω μουσεία και αγορές. Τα μουσεία είναι το παρελθόν,
οι αγορές το παρόν. Εκεί ζει και κινείται η κοινωνία. Μπορεί να είναι τα μεγάλα
μοντέρνα εμπορικά κέντρα ή τα παραδοσιακά σουκς των αραβικών πόλεων, αυτοί οι
λαβύρινθοι και μαίανδροι γεμάτοι χρώματα και μυρωδιές, όπου εκτός από την
πώληση βλέπεις συχνά και την παραγωγή. Στη Σκεπαστή Αγορά και την Αγορά των
Μπαχαρικών της Κωνσταντινούπολης έζησα υπέροχες ώρες.
Η εμπορική
συναλλαγή είναι ζωή. Κι αυτή η ζωή μου λείπει στις αργίες. Ακόμα κι όταν δεν
επισκέπτομαι τα μαγαζιά μου αρέσει να τα φαντάζομαι ανοιχτά. Και γι αυτό τα κλειστά και νεκρά καταστήματα, στις γειτονιές της Αθήνας μου σφίγγουν την καρδιά.
____________________________________________________
Φωτογραφίες που τράβηξα στην Πόλη το 2007