Είχα στην Γερμανία έναν συμφοιτητή, Έλληνα, που ζούσε στο... μέλλον. Ο πατέρας του, απόστρατος στρατηγός, είχε καταθέσει το συνολικό ποσό που θα χρειαζόταν ο γιός του για τις σπουδές του σε μία Γερμανική Τράπεζα. Ο γιός είχε την δυνατότητα να «σηκώνει» όποτε ήθελε, όσα χρήματα ήθελε.
Στην αρχή ο γιός ήταν συντηρητικός. Τραβούσε όσα χρήματα
είχε συμφωνήσει με τον πατέρα για το μηνιαίο του εισόδημα. Έλα όμως που η ζωή
στο Μόναχο είχε πολλούς πειρασμούς και ο φίλος μας πολλά ενδιαφέροντα… (Τελικά
μάλιστα άλλαξε εντελώς τις σπουδές του – και αντί τις θετικές επιστήμες που
είχε αρχικά επιλέξει, σπούδασε …ψυχιατρική).
Έτσι λοιπόν άρχισε να τραβάει χρήματα κατά τις ανάγκες – ή,
μάλλον, το κέφι του. Και ενώ ζούσαμε (ας πούμε) τον Νοέμβριο του 1955 αυτός
κατανάλωνε τα χρήματα που προορίζονταν για τον Αύγουστο του 57.
Προχθές πληροφορήθηκα ότι το ίδιο κάνει και ο πλανήτης μας. Στις
29 Ιουλίου 2021 έζησε την «Ημέρα Υπέρβασης της Γης». Δηλαδή το τέλος του 2021 –
την εξάντληση των εφοδίων (ενέργειας, τροφίμων, αποθεμάτων) που θα έπρεπε να
μας έφταναν μέχρι το τέλος του χρόνου. Τώρα δανειζόμαστε από το μέλλον – το
οποίο, όπως τα χρήματα του στρατηγού, δεν είναι ανεξάντλητο…
Κάθε χρόνο αυτή η «Ημέρα Υπέρβασης της Γης» προχωράει …ανάποδα.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε οικολογικό έλλειμμα από το 1960. Με βάση τα κατά κεφαλήν δεδομένα
για το 2017 (το τελευταίο έτος για το οποίο έχουμε πλήρη στοιχεία) το συνολικό
αποτύπωμα είναι 4.1 «παγκόσμια εκτάρια» ενώ η βιο-ικανότητα είναι 1,4. Το
αποτύπωμα άνθρακα του μέσου Έλληνα απαιτεί 2,5 «παγκόσμια εκτάρια» και η
παραγωγή τροφής 1,3.
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα Vegan Times – που γράφεται και
αναρτάται στα Ελληνικά. Εκεί υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες για όλα τα θέματα
που αφορούν την επιβίωση του ανθρώπου, συμφώνα με τις μελέτες των ειδικών.
Είναι χαρακτηριστικό που όλοι μιλάμε για το παγκόσμιο οικολογικό πρόβλημα χωρίς
να ξέρουμε για ποιο ακριβώς πράγμα μιλάμε. Άλλοι νομίζουν ότι αφορά μόνον την
ποιότητα της ατμόσφαιρας, άλλοι το πρόβλημα της ενέργειας. Και εγώ μία τελείως
θολή εικόνα είχα, μέχρι που μία καλή φίλη με έβγαλε από την τερατώδη μου άγνοια.
Η καλή φίλη είναι βίγκαν (αγγλιστί: vegan) που σημαίνει αποκλειστικά
χορτοφάγος. (Αυτοί που δεν τρώνε κρέας, αλλά καταναλώνουν αυγά, γάλα, τυρί,
μέλι και άλλα ζωικά προϊόντα είναι vegetarian – όχι vegan). Εγώ νόμιζα πως είναι μία στάση
που ξεκινάει από σεβασμό στα ζώα, πράγμα που συμμεριζόμουνα έχοντας σχεδόν
καταργήσει το κρέας από την διατροφή μου. Προσπαθούσα δηλαδή να γίνω vegetarian – και το είχα
σχεδόν κατορθώσει.
Ε, λοιπόν τώρα πληροφορήθηκα πως πέρα από τον σεβασμό στα
ζώα, ο «βιγκανισμός» είναι μία ανάγκη για την επιβίωση της γης. Η παραγωγή
τροφίμων και η απορρόφηση των αερίων θερμοκηπίου αποτελούν τους δύο μεγάλους
παράγοντες για το πρόβλημα του περιβάλλοντος (πάνω από 40% ο καθένας). Εξ ου
και δημιουργήθηκε και το κίνημα των locavores (εντόπιων καταναλωτών) που δεν
χρειάζονται τις μεταφορές τροφίμων οι οποίες επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα. Τρώνε
ντόπια. Φυτοφάγος ή ντοπιοποφάγος; Το τέλειο: και τα δύο!
Αντιγράφω από τους Vegan Times:
«Το 2021 η βιο-ικανότητα που αντιστοιχεί σε κάθε άνθρωπο είναι
1,5 παγκόσμιο εκτάριο. Όμως ο μέσος άνθρωπος του πλανήτη ζει με τρόπο που απαιτεί
2,7 εκτάρια γης, με το 60% αυτής της έκτασης να είναι απαραίτητη για να απορροφήσει
τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου.
Σε όρους πλανητών η ανθρωπότητα χρειάζεται 1,7 πλανήτες για
να επιβιώσει. Όμως έχουμε μόνον έναν».
Σκεφτείτε το την επόμενη φορά που θα βρεθείτε μπροστά σε μία μπριζόλα. Το περιοδικό συνεχίζει:
«Αν όλοι οι άνθρωποι της γης ζούσαν όπως ο μέσος Έλληνας,
τότε θα χρειαζόμασταν 2,9 πλανήτες».
Δανειζόμαστε από το μέλλον. Το oποίο θα έχει λιγότερα δάση, λιγότερα ψάρια στις θάλασσες, περισσότερη ρύπανση. Ως πότε;