Μάιος του 68. Το Παρίσι
βράζει. Οι διαδηλωτές έχουν καταλάβει την πόλη. Ο Jean Paul Sartre, περιώνυμος ήδη φιλόσοφος και συγγραφέας,
ανεβασμένος σε ένα βαρέλι, με την ρητορική του ξεσηκώνει τους νέους. Ο υπουργός
των Εσωτερικών επισκέπτεται τον πρόεδρο Ντε Γκωλ και του ζητάει την άδεια να
συλλάβει το Σαρτρ. Ο πρόεδρος απαντά: «On n’arrête pas Voltaire!». «Δεν
συλλαμβάνουν τον Βολτέρο!».
Η Σώτη Τριανταφύλλου
είναι (τηρουμένων των αναλογιών) ένας δικός μας Βολτέρος. Δεν είναι απλώς μία
από τα καλύτερες συγγραφείς μας – είναι και η πιο δραστήρια δημόσια διανοούμενος.
Έχει σπουδάσει (και διδάξει) ιστορία και κοινωνιολογία. Έχει γράψει σοβαρές
μελέτες σε θέματα ιστορίας, πολιτικής και μετανάστευσης. Στην Βάση Δεδομένων Biblionet αναφέρονται πάνω από πενήντα έργα της.
Παράλληλα είναι
αρθρογράφος με συνεχή και έντονη παρουσία. Όσο κι αν διαφωνεί κανείς κάποτε με
τις απόψεις της (κι εγώ μερικές φορές) δεν μπορεί να μην σεβαστεί την σκέψη,
την τόλμη και τα επιχειρήματά της. Έχει δώσει επικές μάχες εναντίον κάθε είδους
ολοκληρωτισμό.
Αυτόν τον άνθρωπο τον
μηνύουν τώρα για μία ξεκάρφωτη φράση, για ένα λάθος τσιτάτο, σε ένα του άρθρο.
Την μηνύουν για ρατσισμό, ισλαμοφοβία και ρητορική μίσους! Ένα έργο χιλιάδων σελίδων,
συμπτύσσεται σε μία μηνυτήρια αναφορά!
Παναγιώτη Δημητρά, παλαιέ
φίλε, έχασες τον έλεγχο. Από τους εκατοντάδες Έλληνες που θα μπορούσες
καθημερινά να μηνύσεις για ρατσισμό, έκανες την πιο ανόητη επιλογή. Αν είχες
δίκιο, ο κορυφαίος σήμερα συγγραφέας της Γαλλίας, ο Μισέλ Ουελμπέκ (Houellebecq), θα είχε σαπίσει χρόνια στη φυλακή. Αλλά οι Γάλλοι δεν φυλακίζουν τους
Βολτέρους τους.
Το καλύτερο το έγραψε μία
κυρία στο Facebook: «Ελπίζω στο δικαστήριο να ζητήσει συγγνώμη και
να κλείσει το θέμα». Εγώ προτείνω να μην τρέχετε καν στα δικαστήρια. Απόσυρε
την μήνυση τώρα. Αρκετή ζημιά σου έκανε.