Rilke: Herbsttag

Rainer Maria Rilke

Herbsttag  (Ημέρα Φθινοπώρου)




Herr: es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß.
Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren,
und auf den Fluren lass die Winde los.

Befiehl den letzten Früchten voll zu sein;
gib ihnen noch zwei südlichere Tage,
dränge sie zur Vollendung hin und jage
die letzte Süße in den schweren Wein.

Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen hin und her
unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.

Κύριε, είναι καιρός. Το καλοκαίρι κράτησε πολύ.
Ρίξε τις σκιές Σου στα ηλιακά ρολόγια
Κι αμόλησε τους ανέμους στα λιβάδια.

Πρόσταξε να γεμίσουν τα στερνά τα φρούτα
Δώσε τους δύο ακόμα νότιες μέρες,
Πίεσε τα να τελειωθούν και βάλε
Την τελευταία γλύκα στο βαρύ κρασί

Όποιος δεν έχει σπίτι, δεν θα χτίσει πια.
Όποιος είναι τώρα μόνος, θα μείνει για καιρό,
Θα αγρυπνά, θα διαβάζει, θα γράφει μεγάλες επιστολές,
Και πέρα δώθε στις δεντροστοιχίες θα γυρνά
Ανήσυχος, ενώ θα πέφτουν τα φύλλα.

Επειδή ό,τι νιώθω τώρα το έγραψε ο Ρίλκε πριν 115 χρόνια σε ένα αγαπημένο ποίημα που το κουβαλάω μέσα μου δεκαετίες (από μνήμης το κατέγραψα εδώ) προτιμώ να του δώσω τον λόγο. Έκανα και μία άτεχνη, πρόχειρη μετάφραση που δεν έχει ίχνος από την μουσική του πρωτότυπου – μόνο και μόνο για την κατανόηση του περιεχόμενου. Ακόμα κι αν δεν ξέρετε Γερμανικά διαβάστε το – θα ακούσετε τόνους και ημιτόνια.

Ναι, ήρθε το Φθινόπωρο, σιγά σιγά οι μέρες μικραίνουν, τα βράδια κάνει ψύχρα, και αναγγέλλονται τα πρωτοβρόχια. Αρχίζουν τα άλλα ταξίδια – όχι των διακοπών. Όλα τα συνέδρια γίνονται φθινόπωρο.

Τι θα κάνετε εσείς το φθινόπωρο; Πώς πήγε το καλοκαίρι; Εμένα μου φάνηκε ατέλειωτο…