Η πρώτη σκέψη το πρωί… και η τελευταία το βράδυ

Δανείζομαι το slogan της πρώτης οδοντόκρεμας που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, της Kolynos. 

Έλεγε: «Οδοντόκρεμα Kolynos – η πρώτη φροντίς το πρωί και η τελευταία το βράδυ».

(Τόσο είχε ταυτιστεί το όνομα της με την έννοια οδοντόκρεμα, που όταν ήρθε η Colgate,   ο κόσμος ζητούσε: «το κόκκινο Κολυνό»).

Σκέφθηκα να συζητήσουμε τις πρωινές και βραδινές μας σκέψεις.

Ξέρω ανθρώπους που κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν σκέπτονται κάτι παρόμοιο. Π. χ. ένας φίλος φανταζόταν ότι είχε κερδίσει μεγάλο λαχείο και διαχειριζόταν τα κέρδη. Αγόραζε αυτοκίνητα, έκανε ταξίδια, χάριζε πράγματα σε φίλους και δικούς του, κι έτσι σε μία ατμόσφαιρα ευτυχίας τον έπαιρνε ο ύπνος.

Το περίεργο είναι πως δεν αγόραζε ποτέ λαχεία…

Κι όταν δεν έρχεται ο ύπνος, πώς το αντιμετωπίζετε; Εκνευρίζεστε; Ανάβετε φως και διαβάζετε, ή μετράτε προβατάκια;

Και η πρώτη πρωινή σκέψη; Υπάρχει – ή μόνο άγχος χρόνου για να προλάβετε το ωράριο;

Και τις μέρες που δεν εργάζεστε, τι συλλογίζεστε στο πρωινό χουζούρι;

Εγώ, για το πρωί, δεν έχω πρόβλημα. Σχεδόν πάντα σκέπτομαι το επόμενο κείμενο που θα γράψω: όλες οι εμπνεύσεις μου είναι πρωινές. Συνήθως ξυπνάω με μία ιδέα – καμιά φορά στα μαύρα χαράματα.

Να, κι αυτό το κείμενο ξεκίνησε στις έξη παρά τέταρτο…

Υ. Γ. Αυτό το τριήμερο προβλέπεται να μετακινούμαι. Μπορεί να υπάρξουν μικρές καθυστερήσεις στη δημοσίευση. (Γι αυτό διάλεξα ένα ήπιο θέμα).