Είχαμε μείνει (στο περασμένο post) εκεί όπου επρόκειτο να αρχίσω συνεργασία με το Protagon, και είχα τρακ, σαν πρωτάκι.
Εν τω μεταξύ
πέρασαν δέκα μέρες, δημοσιεύθηκαν 4 άρθρα μου και πήγαν καλά. Όλα μπήκαν στην
λίστα με τα πιο διαβασμένα και μάζεψαν πολλά σχόλια. (Ένα συγκέντρωσε 110
σχόλια σε μία μέρα!).
Άρα το "πρωτάκι" (των 79 χρόνων και δεκάδων …τάξεων) πήρε
καλούς βαθμούς και δεν ανησυχεί πια. Τώρα το άγχος μεταφέρεται στο να συνεχίσει
τις καλές επιδόσεις.
Φαντάζομαι ότι πολλοί αναγνώστες του doncat από περιέργεια θα επισκέφθηκαν
(αν δεν το είχαν ήδη επισκεφθεί) ή ξανα-επισκέφθηκαν το protagon και θα έχουν δική τους άποψη.
Ας πω τώρα και την δική μου.
Η πρώτη εντύπωση είναι: πληθωρισμός. Δεκάδες άρθρα
συνωστίζονται στην πρώτη σελίδα, τα οποία αλλάζουν συνέχεια. Ψηλά υπάρχει μία
πεντάδα με μεγάλες φωτογραφίες που εναλλάσσονται, αλλά όσο προχωράει η μέρα
αντικαθίστανται από άλλα. Αν κρίνει κανείς από το καθημερινό newsletter, που στέλνεται σε όσους εγγραφούν συνδρομητές, κάθε μέρα
δημοσιεύονται γύρω στα 22 (μέσος όρος) καινούργια κείμενα. Εκατόν πενήντα την
εβδομάδα ή εξακόσια+ τον μήνα.
Το καλό: μεγάλος πλούτος και ποικιλία. Το κακό: η μέση ζωή ενός άρθρου, αν δεν μπει στα «πιο διαβασμένα», είναι μία με τρεις
μέρες. Μετά εξαφανίζεται από την κύρια οθόνη και πρέπει να το αναζητήσεις μέσα
από το όνομα του συνεργάτη (η απλούστερη μέθοδος). Αν βέβαια έχεις πάρει
χαμπάρι πως ο τάδε έγραψε κάτι καινούργιο.
Για τον λόγο αυτό υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός γύρω από τις
λίστες των πιο διαβασμένων. Αυτό δεν θα πείραζε, αν δεν ίσχυε κι εδώ το
«φαινόμενο best seller».
Τα πιο δημοφιλή, εντυπωσιοθηρικά και «πιασάδικα» θέματα, εκτοπίζουν τα πιο
σοβαρά και ουσιαστικά. Οι χτυπητοί τίτλοι βοηθάνε. Έτσι πολλά αξιόλογα άρθρα
μένουν στα αζήτητα. Και χωρίς να το θέλεις, επηρεάζεσαι από αυτό το παιχνίδι κι
αν σκέπτεσαι να γράψεις κάτι «φιλοσοφικό», το αναβάλεις επ’ αόριστον.
Οι συνεργάτες είναι περί τους 60 και συνεχώς αυξάνονται.
Ακόμα ανακαλύπτω καινούργιους (εγώ, ο πιο καινούργιος). Πολλά γνωστά και
αξιόλογα ονόματα – αλλά και νέοι άνθρωποι που εντυπωσιάζουν με την ποιότητα της
δουλειάς τους.
Βέβαια το συνολικό αποτέλεσμα είναι άνισο. Διότι από ότι
καταλαβαίνω, δεν υπάρχει εδώ ο αρχισυντάκτης που θα «κόψει» ένα αδύναμο κείμενο
ή θα το στείλει πίσω να ξαναγραφτεί. Εν ονόματι και της ελευθεροτυπίας, ό,τι
στείλεις δημοσιεύεται. Έτσι αλίευσα μερικά ανόητα γραπτά. Άλλα πάλι υποπτεύομαι
ότι δημοσιεύτηκαν για λόγους «πολιτικής ορθότητας» και «ισονομίας».
Πάντως το γενικό αποτέλεσμα είναι θετικό – πλούσιο και
δημιουργικό. Και τώρα που μπήκα στον χορό, τι άλλο; Θα χορέψω!