Επιστροφή στην ποίηση (επίλογος)

Οι διαλέξεις μου για την ποίηση τελείωσαν προχθές και ήδη …μου λείπουν.

Τελικά, παρόλο που πάλι δεν έκανα την παραμικρή προβολή (το σύνδρομο του παλιού διαφημιστή που δήθεν πέτυχε σαν συγγραφέας λόγω διαφήμισης…) μαζεύτηκε αρκετός κόσμος στο υπόγειο θέατρο του Ιδρύματος Θεοχαράκη.

Ναι, ούτε στην Εταιρία Συγγραφέων έστειλα ανακοίνωση για τα μέλη της (παίρνω κάθε μέρα 3-4 για παρουσιάσεις και εκδηλώσεις).

Σημαντική δεν ήταν όμως τόσο η ποσότητα όσο η ποιότητα των ακροατών. Δεν είναι απλώς ότι ήρθαν πολλοί, αλλά ότι ήρθαν άνθρωποι σωστοί, με ευαισθησία και κρίση. Έτσι σύντομα δημιουργήθηκε ένας δεσμός μεταξύ μας – μια ζεστασιά.

Πρέπει να ομολογήσω πως για πρώτη φορά ένιωσα να παίρνω περισσότερα από ό,τι έδινα.

Πέρασα πολύ καλά αυτά τα επτά δίωρα – και έχω την εντύπωση πως το ίδιο ισχύει για το ακροατήριο.

Γράφω αυτό το σύντομο κείμενο για να τους ευχαριστήσω. Είναι πολύ σπουδαίο να νιώθεις ότι σε νιώθουν. Λυπάμαι που δεν είχα ξεκινήσει τέτοιες δράσεις νωρίτερα, σε νεότερη ηλικία. (Αν και, για να πω την αλήθεια, πέρυσι μου το πρότεινε – πρώτη φορά – το Ίδρυμα). Τώρα, όταν με ρωτάνε πότε θα συνεχίσω, αναρωτιέμαι για τις δυνάμεις μου.

Πάντως όσο αντέχω (και με αντέχουν) θα προσπαθήσω. Μου κάνει καλό. Είναι δραστική γηριατρική θεραπεία.

Eυχαριστίες, λοιπόν, σε όλους. Και ιδιαίτερα στους ποιητές Μιχάλη Γκανά και Τίτο Πατρίκιο, που μοιράστηκαν μαζί μας δύο βραδιές.

Εις το επανιδείν!
 

Y. Γ. Βλέπω την αναγγελία στο πρόγραμμα του Ιδρύματος (επάνω) και σκέπτομαι πόσο ξέφυγα από αυτά που είχα προτείνει. Ίσως για καλό...

Υ. Γ. 2 Φίλος με ρώτησε γιατί δεν διάβασα δικά μου ποιήματα (αλλά μόνο τις μεταφράσεις). Δεν θα ήταν σωστό. Ας το κάνουν άλλοι. Άλλωστε, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να τα βρει στις ιστοσελίδες μου.

Υ. Γ. 3. Φυσικά, μόλις το Ίδρυμα μου στείλει τις μαγνητοσκοπήσεις, θα ανέβουν στο YouTube.