...υπολειτουργεί...

Είναι η τέταρτη φορά που άκουω αυτή τη λέξη μέσα σε μία μέρα. Με διαφορετικό υποκείμενο και προσδιορισμό (π. χ.: «η υπηρεσία υπολειτουργεί, λόγω διακοπών»).

Για πολλές από τις υπολειτουργούσες υπηρεσίες σου έρχεται να πεις: «Μα και πότε λειτουργούσε σωστά;» Αλλά δυστυχώς η έκφραση δεν αφορά μόνον τον δημόσιο τομέα. Την άκουσα και στον ιδιωτικό: η εταιρία, η αντιπροσωπεία, το κατάστημα κλπ., υπολειτουργεί – αν δεν είναι και ολότελα κλειστό.

Θα μου πείτε: αυτά συμβαίνουν παντού. Θα απαντήσω: ναι, αλλά όχι για τρεις μήνες! Από τον Ιούνιο ακούω τα ίδια. Και έπεται συνέχεια...

Διότι σε λίγο τα πάντα θα υπολειτουργούν λόγω εκλογών, μετά λόγω εορτών και πάει λέοντας. Θα βγαίνουμε από την μία υπολειτουργία και θα μπαίνουμε στην επόμενη. Ισχύει για όλη τη χώρα, όλο το έτος.

Μόνο το ΔΝΤ και η Τρόικα δεν υπολειτουργούν ποτέ. Αλλά αυτοί είναι Κουτόφραγκοι – που προσπαθούν (ματαίως) να μας λειτουργήσουν, να μας ξεματιάσουν και να μας ξορκίσουν...

Κι ας λειτουργούν τόσο συχνά οι λειτουργοί του Υψίστου, παπάδες κι επίσκοποι, στις εκκλησίες μας.

Μήπως όμως αυτοί υπολειτουργούν περισσότερο από όλους;

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ;

Το κείμενο αυτό δημοασιεύθηκε πριν 20+ χρόνια. Το ανακάλυψε παλιός blogger, o steppenwolf, στο ndimou.gr και μου το θύμησε. Έσβησα μόνο 3 ονόματα, μία φράση, αλλαξα την ΕΟΚ σε ΕΕ και τον ΟOΣΑ σε ΔΝΤ.


Πλους


"ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ! Οι επιβάτες παρακαλούνται να κατευθυνθούν ήρεμα προς τους ναυαγοσωστικούς σταθμούς και να φορέσουν τα σωσίβιά τους. Ψυχραιμία. Ουδείς λόγος πανικού. ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν πρόκειται για άσκηση! Επαναλαμβάνω..."

"Άκουσες το μεγάφωνο;"

"Λες να φτηνύνει ένα δυοχιλιάρι; Μία Mercedes 200E πόσο θα πάει;"

"Καπετάνιε, είμαστε το πλήρωμα της δεξιάς αντλίας. Το αμπάρι έχει ένα μέτρο νερά! Η σύμβασή μας δεν προβλέπει τέτοιες συνθήκες εργασίας. Θέλουμε ειδικό επίδομα για να μπούμε μέσα!"

"Ρε συ - τρέχα! Έχουν κάνει κατάληψη στο μπαρ και πίνουνε τζάμπα. Πάμε να γίνουμε φέσι;"

"Πιάνει που λες ένα ξερό βολέ ο μεγάλος και..."

"Της άλλαξαν την πίστη της Πίστεως. Γάτες οι συνδικαλιστές! Σε ένα μήνα θα την έχουν κάνει προβληματική."

"Προχθές στην παραλιακή έγινε χαμός. Είχανε κατέβει κάτι μωρά, να τα πιείς στο ποτήρι. Η λουλουδού ξέμεινε από γαρδένιες!"

"'Ακου λέει 'πόθεν έσχες'; Λογαριασμό θα σου δώσω; Δεν υπάρχει προστασία του ιδιωτικού βίου;"

"Ένα μοντελάκι ντε πιές, με πιέτες εβαζέ κάτω, γιακαδάκι με βολάν, μούρλια!"

"ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ! Οι επιβάτες να μην ακούνε την παραπληροφόρηση από τα μεγάφωνα. Σας μιλάει τώρα η απεργιακή επιτροπή του πληρώματος. Αυτή τη στιγμή ξεκινάμε στάση εργασίας διεκδικώντας δίκαια αιτήματα. Ζητάμε συμπαράσταση!"

"Λοιπόν, αυτό που συμφέρει είναι ένα diesel turbo. Είναι το πιο οικονομικό κάτω στα δύο λίτρα!"

ΠΡΟΣ ΠΛΟΙΟΚΤΗΤΡΙΑΝ ΕΤΑΙΡΙΑΝ ΣΤΟΠ ΠΛΗΡΩΜΑ ΑΠΕΡΓΕΙ ΣΤΟΠ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΤΟΠ ΕΠΙΒΑΤΑΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΜΠΑΡ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟΚΛΑΜΠ ΣΤΟΠ ΡΗΓΜΑ ΕΙΣ ΔΕΞΙΑΝ ΠΛΕΥΡΑΝ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΠ ΑΔΥΝΑΤΟΥΜΕ ΕΚΠΕΜΨΟΥΜΕ SOS ΛΟΓΩ ΑΠΟΧΗΣ ΑΣΥΡΜΑΤΙΣΤΩΝ ΣΤΟΠ ΤΗΛΕΓΡΑΦΩ ΙΔΙΟΧΕΙΡΩΣ Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΟΒΕΡ

"Ρε, κοίτα πως γέρνει το καράβι; Είσαι για τσουλήθρες;"

"Πλοίαρχε, τελειώσαμε τη σύσκεψή μας. Να σας διαβάσουμε τις απόψεις των τριών πολιτικών παρατάξεων που στηρίζουν τον κυβερνήτη;"

"Το πλοίο, ποιος θα το στηρίξει; Οι ναύτες, τι κάνουν;"

"Έρχονται να διατυπώσουν τα αιτήματά τους."

"Κούλα! Κούλα! Που είναι ο μικρός;"

"Κώστα, θα μου πάρεις εκείνο το άρωμα από το duty free;"

"Γιατί να το πληρώσω; Πάμε να κάνουμε κατάληψη κι εκεί. Θα γίνει Πολυτεχνείο!"

"Αιτήματα: Οι λιπαντές θέλουν επίδομα λεκέδων και οι θερμαστές επίδομα θέρμανσης. Ο μάγειρας διεκδικεί επίδομα διαίτης. Οι καμαρότοι επίδομα καμακιού - το καλοκαίρι, με τις τουρίστριες διπλό. Επίσης επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, λόγω του κινδύνου του Aids. Όλοι οι ναύτες ζητούν επίδομα ναυτίας και προσαύξηση μποφόρ. Οι ασυρματιστές απαιτούν επίδομα ακουστικών..."

"Βρε σεις - βουλιάζουμε!"

"Το εργατικό κίνημα δεν πτοείται από κινδυνολογίες και παραπληροφόρηση. Θα προχωρήσει ενωμένο - με την υποστήριξη των επιβατών. Α, ναι - παραλίγο να το ξεχάσω. Έχουν κι αυτοί ένα αίτημα. Να ταξιδεύουν τζάμπα."

"ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΣΟΧΗ! ΣΑΣ ΟΜΙΛΕΙ Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ: ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΒΑΡΚΕΣ! ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ"

"Τι φωνάζει ο μ.... ! Πήγαμε στις βάρκες και δεν είχε ψυχή!"

"Σιγά μην πάει ο κόσμος στις βάρκες, επειδή το είπε το μεγάφωνο!

"Ξέρει ο κόσμος - οι βάρκες είναι έτσι κι αλλιώς άχρηστες. Για τα μάτια."

"Τόσα χρόνια λαδώνανε τούς ελεγκτές - όχι τους μακαράδες..."

"Εγώ, πάντως, λέω να πάρω ένα BMW 520i - μ' αρέσει η γραμμή."

"Φίλτατε, το μόνον φλέγον θέμα είναι τα εθνικά δίκαια. Πρέπει να αναβιώσει ο Μακεδονικός Αγών. Να εκδιωχθούν οι αλλόθρησκοι εκ της Θράκης και να απελευθερωθούν οι στενάζοντες αδελφοί της Βορείου Ηπείρου!"

"Ορίστε! Δύο Τζόννυ Γουώκερ μπλακ λαίημπελ - δωδεκάρια! Και μία κούτα Κεντ!"

"Ξέρεις αν θα ξαναβγάλει ομόλογα με δώδεκα τα εκατό; Λέω να φέρω το συνάλλαγμα από την Ελβετία - εκεί μου δίνουν ψίχουλα!"

"Πέτρο, πήγα κάτω στην καμπίνα - ο διάδρομος είναι ποτάμι από τα νερά!"

"Να φωνάξουμε τον υδραυλικό!"

"Αμάν! τώρα έσβησαν και τα φώτα!"

"Άλλη ΔΕΗ εδώ!"

"Δεν βλέπω τη μύτη μου! Που πέφτει η σκάλα; Θα σκάσουμε σαν τα ποντίκια!"

"Γιαννάκη! Μαρία! Τα παιδιά - τι έγιναν τα παιδιά;"

"Μαμά, φοβάμαι!"

ΠΡΟΣ ΠΛΟΙΑΡΧΟΝ ΣΤΟΠ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΣΤΟΠ ΛΙΜΑΝΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΤΟΠ ΔΝΤ ΜΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟΠ ΕΕ ΜΑΣ ΣΙΧΑΘΗΚΕ ΣΤΟΠ ΗΠΑ ΜΑΣ ΑΓΝΟΟΥΝ ΣΤΟΠ ΕΣΣΔ ΕΧΕΙ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΧΑΟΣ ΣΤΟΠ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΑΤΕ ΠΛΟΙΟΝ OBEP

"Η απεργιακή επιτροπή ανακοινώνει: Ο αγώνας μας συνεχίζεται, τιτανικός!"






"Καθημερινή" 11. 2. 1990

Αναγνώριση νόθου

_______________________________________________________

godoodle.blogspot.com

_______________________________________________________


Στις 19 Σεπτεμβρίου 2007 άρχισα να δημοσιεύω ένα ανώνυμο blog στα Αγγλικά. Μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου του 2008 (ένα χρόνο παρά δύο μέρες) είχα δημοσιεύσει εκεί 54 κείμενα και περίπου ισάριθμες φωτογραφίες. Η ανωνυμία ξέφτισε στα τρία τέταρτα της απόστασης.(Mea culpa). Μετά για δύο χρόνια το ξέχασα.

Το θυμήθηκα όταν ξενόγλωσση φίλη με ρώτησε αν δεν έχω γράψει κάτι άλλο που να μπορεί να διαβάσει πέρα από τα κείμενα στο αγγλόφωνο site (ndimou.gr/index_en.asp). Και σκέφθηκα ότι ήταν καιρός να αναγνωρίσω το νόθο μου τέκνο.

Για όσους διαβάζουν αγγλικά και ενδιαφέρονται, η διεύθυνση είναι στον τίτλο και δεξιά στα links. Περιηγηθείτε το από την αρχή προς το τέλος - παρόλο που, όπως όλα τα blogs, παρατίθεται από το τέλος στην αρχή.

"Ποιοι οι φίλοι;"

Χθες το βράδυ συμπλήρωσα τρεις χιλιάδες εκατόν τριάντα τρεις φίλους στο Facebook. Η πολιτική μου είναι να μην ζητάω αλλά να αποδέχομαι όλες τις αιτήσεις φιλίας που μου έρχονται. (Νιώθω άσκημα να τις απορρίπτω).

Από τους φίλους αυτούς εγώ γνωρίζω ελάχιστους – δύο τρεις δεκάδες. Υποτίθεται όμως πως όλοι όσοι ζητάνε τη φιλία μου θα πρέπει κάπως να με ξέρουν. Όχι βέβαια προσωπικά αλλά από τα βιβλία, τα άρθρα, τα blogs και τις (παλιότερες) παρουσίες μου στην τηλεόραση.

Το πόσο λίγο συμβαίνει αυτό, το διαπιστώνω καθημερινά. Έτσι π. χ. με προσκαλούν συχνά σε θρησκευτικές τελετές, ή σε εθνικιστικές σταυροφορίες. Σύμφωνοι, δεν περιμένω να έχουν εμβαθύνει όλοι στα βιβλία μου, αλλά τις πολύ στοιχειώδεις τοποθετήσεις μου περίμενα να τις ξέρουν. Π. χ. ότι δεν είμαι πιστός, ούτε σοβινιστής. Πως έχω πολεμήσει μία ζωή εναντίον δογμάτων κάθε είδους και των φανατικών οπαδών τους.

Καταλαβαίνω ότι στατιστικά είναι δύσκολο να μην βρεθούν και μερικοί που έχουν ακούσει μόνο το όνομα. Πάντως για ολονυχτίες και προσκυνήματα της Παναγίας δεν προσφέρομαι...

Άλλοι πάλι παραβιάζουν ανοιχτές πόρτες, προσπαθώντας να με πείσουν για πράγματα για τα οποία ήδη αγωνίζομαι μία ζωή. Μου γράφουν και θυμάμαι την παροιμία: «Έλα παππούλη μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου».

Θα μου πείτε: μα δεν ήξερες πόσο επιπόλαιο πράγμα είναι αυτές οι δικτυακές φιλίες; Το υποπτευόμουν, αλλά πίστευα (και το πιστεύω ακόμα) ότι οι τόποι κοινωνικής δικτύωσης είναι χρήσιμοι θεσμοί στις νέες δικτυακές κοινότητες. Γι αυτό και συμμετέχω. Το πόσο σωστοί, δημιουργικοί και παραγωγικοί είναι, εξαρτάται από εμάς. Δυνατότητες παρέχουν άφθονες. Και δεν φταίει το Facebook αν οι χρήστες του το χρησιμοποιούν χωρίς προσοχή και περίσκεψη...

___________________________________________________

Ο τίτλος δανεικός από το πρώτο βιβλίο του Νίκου Καχτίτση

Αγγ(ε)λάκια

Το κείμενο αυτό είναι συνέχεια του «Παιδάκια» (29.7.).

Στο δεύτερο μισό των διακοπών μας μέναμε δίπλα-δίπλα με μία οικογένεια Άγγλων. Είχαν τρία παιδάκια 6, 8, και 11 ετών. Έπαιζαν όλη μέρα στην πισίνα, όπου λιαζόμασταν και εμείς. Ακούραστα βούταγαν, κολυμπούσαν ανέβαιναν σε στρώματα και βαρκάκια. Μιλούσαν, γελούσαν, πειράζονταν – αλλά ουδέποτε τσίριζαν. Και όταν η μητέρα έκανε ένα νεύμα (ούτε αυτή τσίριξε ποτέ) έβγαιναν από την πισίνα, μάζευαν και τακτοποιούσαν όλα τους τα πράγματα - και έμπαιναν στο μπάνγκαλο. Από όπου ουδέποτε ακούστηκαν. Περισσεύει να πω ότι κολυμπούσαν και τα τρία σαν δελφινάκια.

Θα με κατηγορήσουν πάλι για ξενομανή. Θα πούνε ότι τα ξένα παιδιά είναι ξενέρωτα και δεν ξέρουν να ζούνε (ούτε και οι γονείς τους άλλωστε…).

Αλλά ήταν μεγάλο ευεργέτημα για τα αυτιά και τα νεύρα μας… Χαλαρώσαμε. Και κάναμε πραγματικές διακοπές.


____________________________________________

Στην φωτογραφία η εξάχρονη κόρη - ένα πολύ διακριτικό διαβολάκι.

Το τέλος των Αιώνιων Ελληνικών Διακοπών

Από τον καιρό του σχολείου το τέλος των διακοπών ήταν πάντα μία οδυνηρή εμπειρία. Αργότερα, που οι διακοπές έγιναν οικογενειακή υποχρέωση, ήταν ακόμα επώδυνο αλλά με στοιχεία ανακούφισης (όσο περνούσαν τα χρόνια, περισσότερα).

Τώρα όμως έχουμε το τέλος των αιώνιων διακοπών της Ελλάδας. Πέρσι υποπτευόμασταν, αλλά δεν ξέραμε. Φέτος γνωρίζουμε καλά τι μας ήρθε και μετράμε ήδη τις απώλειες. Πρώτη απώλεια η σιγουριά για το μέλλον.

Ήδη φέτος οι περισσότεροι κάνουμε στενάχωρες διακοπές. Πιο μικρή απόσταση, πιο φτηνό κατάλυμα, λιγότερες μέρες. Του χρόνου; Άραγε θα κάνουμε διακοπές, έστω και πιο περιορισμένες;

Μαζί με την Ελλάδα έχουμε όλοι χρεοκοπήσει. Και οι χρεοκοπημένοι δεν δικαιούνται διακοπές ούτε πολλές-πολλές απολαύσεις. Ας χαρούμε λοιπόν τις φετινές ως τις τελευταίες διακοπές μία χώρας που ως τώρα έμοιαζε να παραθερίζει όλο τον χρόνο.

Γιατί εκεί ήταν το πρόβλημα. Είχαμε αναγάγει την καλοπέραση, την άνεση, την χαλάρωση ως πρωταρχικό σκοπό της ζωής. Υπήρχαν βέβαια και τα λίγα θύματα που σκοτώνονταν στη δουλειά για να προχωράει το κατάστημα. (Στην Ελλάδα όλα είναι του ύψους ή του βάθους: ή κάτεργο ή ραστώνη). Για τους περισσότερους όμως βασική απασχόληση ήταν η εξεύρεση χρημάτων με τον μικρότερο δυνατό κόπο και η μεγιστοποίηση της καλοπέρασης. Όπως λέει η θεία Άγκελα, εκεί που ο δυτικοευρωπαίος έχει σαν στόχο του την παραγωγή, την αξιοποίηση, την δημιουργία, ο Έλληνας έχει το αραλίκι ποιότητας. Αλήθεια, δεν της είπαν οι συμπατριώτες της πως ο τόπος αυτός είναι φτιαγμένος για μόνιμες διακοπές;

Τέρμα τα πάντα. Οι διακοπές διαρκείας όλων των μονίμως απόντων συμβασιούχων, συμβούλων (π. χ. της ΕΡΤ) των άφαντων, αργόσχολων ή ημιαπασχολούμενων, τελείωσαν. Οι μαϊμού και πρόωρες συντάξεις, οι επιδοτήσεις, οι δέκατοι τρίτοι, τέταρτοι (αύριο: πέμπτοι και έκτοι) μισθοί, τα επιδόματα, οι αργομισθίες, οι διπλομισθίες, τα δώρα, οι μίζες, τα «μαύρα», τα τυχερά, εξαφανίζονται. Οι βαρέως και ανθυγιεινώς εργαζόμενοι (κακώς τόσο λίγοι: όλα τα επαγγέλματα είναι βαριά και βλάπτουν – γενικώς η δουλειά είναι ανθυγιεινή) περιορίζονται και αυτοί. Τα τριήμερα που γίνονταν εβδομαδιαίες κοπάνες, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα όπου όλοι έλειπαν για δεκαπενθήμερο, οι άδειες από τη σημαία και οι τεράστιες αναρρωτικές (οι περισσότεροι εξαντλούσαν το νόμιμο όριο) όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.

Οι Αιώνιες Ελληνικές Διακοπές τελείωσαν. Απολαύστε το τελευταίο ίσως ανέμελο καλοκαίρι (ακόμα δεν μας έχουν έρθει όλες οι επιπτώσεις) και ετοιμαστείτε για ένα δύσκολο φθινόπωρο.

Να περάσετε (όσο γίνεται) καλύτερα!

___________________________________________

LiFO τεύχος Αυγούστου