Τα Limericks («λιμερίκια» κατά Γιώργο Σεφέρη) είναι πεντάστιχα ποιήματα με ρίμες ΑΑΒΒΑ και με τους δύο ενδιάμεσους στίχους (3,4) πιο κοντούς. Υπήρχαν από παλιά στην Ιρλανδία (εξ ου και το όνομα από την πόλη του Limerick) και ήταν 99% άσεμνα. Ένα ανώνυμο λέει πως τα καλά είναι τα βρώμικα και τα καθαρά δεν είναι αστεία.
The limerick packs laughs anatomical
In space that is quite economical,
But the good ones I've seen
So seldom are clean,
And the clean ones so seldom are comical.
Τα ανέδειξε και τα διέδωσε ο ποιητής, ζωγράφος (τοπιογράφος της Ελλάδας) και πατέρας του Βρετανικού nonsense (μαζί με τον Carroll) Edward Lear (1812 – 1888). Η εικονογράφηση που παραθέτω είναι από την πρώτη έκδοση των Nonsense Books (που έχω την τύχη να κατέχω). Έβαζε τους δύο κοντούς στίχους μαζί - με εσωτερική ομοιοκαταληξία. Σε μας έχει γράψει αρκετά ο Σεφέρης. Και παιδικά και άσεμνα.
Τα λιμερίκια του Ληρ ήταν τρελά αλλά σεμνά. Αρχίζουν πάντα με την παραδοσιακή φράση «Ήταν κάποιος (νέος – γέρος κλπ) από…». Ακολουθεί όνομα πόλης, το πιο δύσκολο δυνατό για ομοιοκαταληξία.
Ο Γιάννης Ευθυμιάδης άνοιξε μία σχετική σελίδα στο Facebook. "Limericks για παιδιά". Πήγα και εγώ και άφησα μερικά (όχι μόνο για παιδιά). ΚάνετεCLICK Τα μετακόμισα και εδώ.
Ιδού αυτά:
Ένας νέος απ’ το Λιδορίκι
Ήθελε να παντρευτεί με πανωπροίκι
Του προξένεψαν μία γριά
Δίχως δόντια και μαλλιά.
Σαν την είδε, λιποθύμησε απ’ τη φρίκη.
Μια κυρία απ’ τη Σφακτηρία
Στηριζότανε σε μία βακτηρία
Ένα σκυλί τρεχάτο
Την επέταξε κάτω
Κι έμεινε στην κυρία, η αβελτηρία.
Ένας γέρος από την Ειδομένη
είπε: πρέπει να' βρω ερωμένη
αλλά η μία
απ' τη Λαμία
Είναι πιο γριά από μένα, η καημένη...
Ένας τύπος απ' την Αλαμάνα
φώναζε δυνατά: ρε μάνα!
Με τα νάζια
και τα χάζια
μου φαγε το χρήμα η πουτάνα!
Μια κοπέλα απ’ την Ερζερούμ
Ρώταγε τους Γερμανούς: Βαρούμ
είστε τόσο σκυθρωποί
μόνο δουλειά και προκοπή;
Απάντησαν: τι άλλο να χαρούμ’;
Μια γκόμενα που την λέγανε Βίκυ
πήγε τουρισμό στη Μοζαμβίκη
Βρήκε έναν αράπη
που της πούλησε αγάπη...
Δυστυχώς απεδείχθη καθήκι.