Η πρώτη σας γνωριμία

Τον καιρό που ήμουνα στην διαφήμιση είχα δημιουργήσει μία ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο: «Η πρώτη σας γνωριμία».

Ζητούσαμε από το κοινό να περιγράψει σε ένα γράμμα τον τρόπο που γνώρισε τον ή την σύντροφό του (τωρινό ή παλιότερο). Αν η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα, οι τρεις συγγραφείς της εκπομπής αναλάμβαναν να την δραματοποιήσουν σε ένα ημίωρο θεατρικό σκετς. Το ζευγάρι που γνωριζόταν το έπαιζαν πάντα οι ίδιοι ηθοποιοί: ο Στέφανος Ληναίος και η Έλλη Φωτίου (ζευγάρι και στην ζωή) με την συμπαράσταση και άλλων, αν το απαιτούσε η υπόθεση. Αφηγητής ήταν ο Σταύρος Ξενίδης.

Οι αποστολείς ιστοριών που επιλέγαμε για μετάδοση, εκτός από αυτή τη διάκριση, έπαιρναν και ένα μικρό δώρο από την εταιρία απορρυπαντικών που πρόσφερε την εκπομπή (ήταν η Rolco-Βιανίλ).













Από όλα τα πράγματα που χάθηκαν με την καταστροφή του αρχείου της εταιρίας (φυλασσόταν σε ένα υπόγειο που το σάρωσε μία πλημμύρα) περισσότερο λυπάμαι για την απώλεια των επιστολών. Σκεπτόμουν πάντα να βγάλω μία επιλογή σε βιβλίο. Στα τρία χρόνια που συνεχιζόταν η εκπομπή, είχαμε πάρει μερικές χιλιάδες. Από όλα τα μέρη της Ελλάδας και από το εξωτερικό, γράμματα κάθε είδους: από μορφωμένους και αγράμματους, από χωριάτες και αστούς, ναυτικούς και καλλιτέχνες. Επώνυμα και ανώνυμα. Η εκπομπή είχε μεγάλη ακροαματικότητα και είναι χαρακτηριστικό πως πολλούς μήνες μετά το τέλος της παίρναμε ακόμα επιστολές με ιστορίες γνωριμίας.

Βέβαια ούτε το 10% δεν είχε κάτι ξεχωριστό που να αξίζει την δραματοποίηση. Ήταν όμως τόσες πολλές, που και το 10% έφτανε και περίσσευε. Στις υπόλοιπες υπήρχε αρκετή κοινοτοπία στην έκφραση, αλλά λιγότερη στην ουσία. Πολλές είχαν κοινά σημεία (γνωριστήκαμε σε ένα πάρτι, σε μία εκδρομή) όμως, όταν φτάναμε στις λεπτομέρειες, η κάθε μία έβγαινε διαφορετική.








Και φυσικά υπήρχαν οι λίγες, οι ξεχωριστές: είτε ιδιαίτερα πρωτότυπες, είτε τρυφερές και με αγνό συναίσθημα, είτε πολύ καλογραμμένες. Για τις πρωτότυπες έφτανες συχνά να αναρωτιέσαι αν ήταν πραγματικές ή κατασκευασμένες. Δεν είχε σημασία. Se non e vero, e ben trovato, λένε οι γείτονες Ιταλοί.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά και αποφάσισα να σας ζητήσω να μου περιγράψετε την (ή μία) δική σας πρώτη γνωριμία, που νομίζετε πως αξίζει τον κόπο να δημοσιευθεί. Μην μου γράψετε μυθιστορήματα – το όριο των 300 λέξεων ισχύει πάντα (με τα πεντακόσια σαν εξαίρεση για πραγματικά εξαιρετικές περιπτώσεις).

Μην αφηγηθείτε την ιστορία όλης της σχέσης. Αρκεί ένα σύντομο, πρωτότυπο και χαριτωμένο στιγμιότυπο: από το πώς είδατε τον άλλο για πρώτη φορά, μέχρι το πώς φιληθήκατε ή κάνατε έρωτα.

Περιμένω!