Χρόνια Πολλά!

Χρόνια Πολλά Μαρία-Φωτεινή!

Χρόνια πολλά σε αυτό το υπέροχο κοριτσάκι, την κόρη της Αντιγόνης (Παραγράφου) και του Κώστα, που έχει γίνει το έμβλημα και η μασκότ όλης της μπλογκόσφαιρας. Να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα και να γίνει τρυφερό σαν τη μάνα του και δυνατό σαν τον πατέρα του.

Χρόνια πολλά σε όλες τις Μαρίες, τους Παναγιώτηδες, τους Τάκηδες, τους Μάριους...

Ειδικά χρόνια πολλά στην δική μου Μαριάννα, που με ανέχεται και με στηρίζει 28 χρόνια τώρα - στον Τάκη Βασιλόπουλο, τον Τάκη Αλεβαντή, τον Παναγιώτη Δημητρά, την Μαρία Χναράκη, τον Μάριο Π., την Μαριακαλ, και όσους άλλους/ες εορτάζοντες σήμερα, κρύβονται πισω από ψευδώνυμα και nicks.

Σας εύχομαι από καρδιάς και σας αφιερώνω ένα από τα σπάνια ποιήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, γεμάτο ηδύτητα και σοφή αφέλεια:

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΣΤΟ ΠΥΡΓΙ

Άφες μοι ίνα αναψύξω προ του με απελθείν και ουκέτι ου μη υπάρξω.

Ψαλμός του Δαυίδ.


Χαίρετ' ο Ιωακείμ κι η Άννα,
που γέννησαν χαριτωμένη κόρη
στην Παναγίτσα στο Πυργί!
Χαίρεται όλ' η έρημη ακρογιαλιά
κι ο βράχος κι ο γκρεμός αντίκρυ του πελάγους,
που τον χτυπούν άγρια τα κύματα,
χαίρεται απ' την εκκλησίτσα,
που μοσχοβολά πάνω στη ράχη.


Χαίρεται τ' άγριο δέντρο, που γέρνει
το μισό απάνω στον βράχο, το μισό στον γκρεμό·
χαίρετ' ο βοσκός, που φυσά τον αυλό του,
χαίρετ' η γίδα του, που τρέχει στα βράχια,
χαίρεται το ερίφιο, που πηδά χαρμόσυνα.


Κι η πλάση όλη αναγαλλιάζει
και το φθινόπωρο ξανανοιώνει η γης,
σα σεμνή κόρη, που περίμενε χρόνια
τον αρραβωνιαστικό της απ' τα ξένα
και τέλος τον απόλαψε πριν είναι πολύ αργά·
και σαν τη στείρα γραία, που γέννησε θεόπαιδο
κι ευφράνθη στα γεράματά της!


Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν' απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.