Σάββατο, Δεκεμβρίου 16, 2006

7 Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες

Πρόλογος

Υπάρχουν πολλών ειδών Χριστούγεννα. Των πιστών και των αγοραστών. Τα κοσμικά και τα οικογενειακά. Τα φωτεινά και τα μελαγχολικά.

Υπάρχουν διάφορα τοπία για Χριστούγεννα. Τα βόρεια - με πάγο και χιόνι - και τα νότια - με φοινικιές και αστέρια.

Υπάρχει ξεχωριστό ύφος Χριστουγέννων. Του Dickens ή του Παπαδιαμάντη. Των παραμυθιών ή των Ευαγγελιστών.

Ο κάθε άνθρωπος, κάθε χρόνο, έχει τα δικά του Χριστούγεννα. Που, από πέρυσι σε φέτος, μπορεί να απέχουν αιώνες!

Για μένα, πάντως, από τότε που έπαψα να είμαι παιδί, τα Χριστούγεννα είναι πάντα μνήμη. Μία γιορτή όπου επιστρέφω.

Τα Χριστούγεννα, θυμάμαι - και την Πρωτοχρονιά, ελπίζω. Κι όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο περισσότερο θυμάμαι - και τόσο λιγότερο ελπίζω.

Αυτή τη χρονιά θέλω να θυμηθώ μαζί σας. Όχι πως οι αναμνήσεις μου είναι ιδιαίτερα σημαντικές - όλοι έχουμε ανάλογες. Αλλά, στην αγορά της καρδιάς, τι άλλο έχει ένας ανθρωπος από τις εμπειρίες του. Τις χαρίζει, τις ανταλλάσσει - καμιά φορά τις εμπορεύεται.

Ανοίγω λοιπόν το σεντούκι των Χριστουγέννων και ξετυλίγω επτά ιστορίες. Αρχίζοντας – πού αλλού; – από τα παιδικά μου χρόνια.




Ιστορία πρώτη

Αθήνα, Δεκέμβρης 1944. Τα Χριστουγεννιάτικα αυγά.


Είμαι εννέα χρόνων, δεν ξέρω τίποτα από Χριστούγεννα, δεν έχω δει ποτέ έλατο, μήτε στολίδια. Έχουμε πολύ πεινάσει στην Κατοχή, έχουμε πουλήσει παλιά προγονικά κειμήλια γενεών, έχουμε ανταλλάξει το πιάνο της μάνας μου με ένα ντενεκέ λάδι. Μα αυτές εδώ οι γιορτές του '44 είναι οι πιο παράξενες, συνοδευμένες από εκπυρσοκροτήσεις όπλων, εκρήξεις βομβών, κροτάλισμα μυδραλιοβόλων, το γλουγλούκισμα των όλμων που περνάνε πάνω από το σπίτι.

Εμείς τα παιδιά έχουμε χάσει και την αλήτικη κατοχική ελευθερία μας. (Τι κάναμε! Παίζαμε με σφαίρες και καψούλια, με κάλυκες και μακαρόνια δυναμίτη! Πατούσαμε απότομα με τα πέταλα του τακουνιού μας την άκρη του μακαρονιού - κι έφευγε σφυρίζοντας σαν πυροτέχνημα. Ποια πέταλα; Μα όλοι φορούσαμε σιδερένια πέταλα στα χιλιομπαλωμένα παπούτσια μας για να μη λιώνουν. Και περπατώντας αντηχούσαμε σαν αυτούς που χορεύουν κλακέτες!)

Τώρα όμως μας έχουν μαντρώσει μέσα στο σπίτι «μη σας πάρει καμία αδέσποτη». Κι αυτό δεν ήταν άδεια κουβέντα. Λίγες ημέρες πριν, η ξαδελφούλα μου η Νίκη, με ξανθό ίσιο μαλλί ως τη μέση, δέχθηκε μία σφαίρα στον κατάλευκο κρόταφο.

Κλεισμένοι μέσα, χωρίς φως - είχαμε συνεχείς διακοπές ρεύματος - καίγαμε μαγκάλι για ζέστη. Ο πατέρας βρισκόταν στην Σκομπία - έτσι λέγαμε τότε το κέντρο της Αθήνας που ελεγχόταν από τους Εγγλέζους του Σκόμπυ. Εμείς, είχαμε δίπλα μας την πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ. Η μητέρα φοβόταν τους Ελασίτες αλλά μία φορά που ήρθαν στο σπίτι, με τις γενειάδες και τα φυσεκλίκια τους, μας φέρθηκαν πολύ ευγενικά.

Ο πατέρας εργαζόταν στο υπουργείο Οικονομικών - και (έτσι θυμάμαι) τον είχε καλέσει ο υπουργός για μία έκτακτη δουλειά και δεν μπόρεσε να επιστρέψει. Γεγονός πάντως πως μας έλειπε - και πως, παραμονή Χριστουγέννων, δεν υπήρχε ούτε φως, ούτε ζέστη, ούτε πατέρας. Μόνον όλμοι και βόμβες.

Καθόμασταν λοιπόν γύρω από την λάμπα του πετρελαίου (ακόμα νιώθω την μυρωδιά της) όταν ξαφνικά ακούμε ένα κορνάρισμα έξω από το σπίτι. Παρά την απαγόρευση πετάγομαι στο μπαλκόνι - και τι να δω! Ένα νοσοκομειακό του Ερυθρού Σταυρού στην πόρτα μας - κι ένας εξάδελφος μου, μεγαλύτερος, που μου γνέφει να κατέβω.

Κατρακυλάω τα σκαλιά. Τα νοσοκομειακά ήταν τότε τα μόνα οχήματα που ελευθεροκοινωνούσαν ανάμεσα στις δύο ζώνες. Ο εξάδελφος έφερνε μήνυμα από τον πατέρα. Ήταν καλά και μας έστελνε για δώρο μία σοκολάτα και δύο αυγά.

Τώρα εσείς νομίζετε πως χάρηκα για τη σοκολάτα. Όχι πολύ - είχα ξαναφάει μία, Αγγλική, στην απελευθέρωση. Το θαύμα ήταν τα αυγά. Παιδί της κατοχικής πόλης, είχα σχεδόν ξεχάσει πως είναι ένα αυγό. Τα χάζευα, τα χάιδευα (τι τέλειο σχήμα που έχουν!) κι όταν τα βράσαμε και τα κόψαμε, έμεινα εκστατικός μπροστά στο χρώμα και τη γεωμετρική συμμετρία του κροκού μέσα στο ασπράδι.

Έτσι λοιπόν έγινε που, αντί για πασχαλινό, εγώ χάρηκα τότε αυγό Χριστουγεννιάτικο.


71 σχόλια:

  1. Ωστε λοιπόν υπάρχουν και χριστουγεννιάτικα αυγά...

    Καλό σαββατοκύριακο σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΕ ΔΗΜΟΥ

    ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.

    ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΑΓΕΦΥΡΩΤΟ.

    ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΙΜΓΗ ΠΡΟ ΤΡΙΕΤΙΑΣ ΒΡΟΧΕΡΗ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΔΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΔΕΧΤΩ ΚΑΝΕΝΑ ΔΩΡΟ.

    Ο ΟΡΚΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ. ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ. ΕΝΟΙΩΣΑ ΓΕΛΟΙΟΣ ΜΕΣΑ Σ' ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΟΡΓΙΟ.

    ΕΚΤΟΤΕ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΜΑΖΕΥΩ ΕΝΑ ΠΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΝΩ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ. ΑΝ ΤΟ ΨΑΞΟΥΜΕ ΓΥΡΩ ΜΑΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ. ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέεεεεερα!

    Ναι, δύσκολοι καιροί, άσχημοι, απειλητικοί, ζόφε, η τιμητική σου... Ομως αυτή την άγρια, την τρελλή χαρά δε θα τη νοιώσει κανένα παιδάκι με το 20ο δώρο από γνωστούς, φίλους, συγγενείς και τον Αγιο Μωλλ-ίλη...

    Δώστε σε παιδιά και φιλανθρωπίες, οι μεγάλοι έχουμε. Μόνο καλό θα κάνετε...

    (πόσο το κιλό τα δέντρα φέτος?)
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @rednet69 (georgia m.)

    ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ Αγοράκι με τον zippo.

    ΑΝΑΒΕΙ ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΙΡΕΤΑΙ!!!

    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα Χριστούγεννα ως παιδί τα ζούσα συνήθως με χιόνι ως Βορειοελλαδίτης.
    Μαγεία...

    Εδώ στην Αθήνα μελαγχολώ.
    Ούτε χιόνι, ούτε κρύο, μόνιμα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους.
    Άνθρωποι βιαστικοί, σκυθρωποί, έτοιμοι για φασαρία.
    Κορνάρουν στους μπροστινούς μόλις ανάψει πράσινο για να πάνε πιο γρήγορα στο πουθενά της ματαιοδοξίας τους.

    Ενώ στο χωριό οι μέρες ταξιδεύουν σα χελώνες νεκρές...

    Το βράδυ στην Αθήνα είναι κάπως πιο όμορφα που χάνεται το γκρίζο της τσιμεντούπολης.
    Το βράδυ και το αλκοόλ κρύβουν τις ρυτίδες μιας πόλης που χάνεται και βιάζεται καθημερινά από τον κάθε τυχοδιώκτη.

    Άσε που έμαθα ότι ο Άγιος Βασίλης και οι καλικάντζαροι δεν υπάρχουν.

    Ήταν κι αυτοί "μια κάποια λύσις"...

    Τα Χριστούγεννα καλούμαστε να βιώσουμε συναισθήματα που έπρεπε να βιώσουμε το Πάσχα ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
    Ο πεσιμισμός της μεγάλης εβδομάδας είναι το ίδιο πλαστός με την [με το ζόρι] χαρά των Χριστουγέννων.

    Όπως είναι αντιφατικό να νιώσεις άσχημα (την μεγάλη Εβδομάδα) την ώρα που η φύση αναγεννάται, είναι εξ ίσου αντιφατικό να νιώσεις χαρά (τα Χριστούγεννα) την ώρα που η φύση είναι στο μηδέν (χειμερινό ηλιοστάσιο).

    Εξ ίσου αντιφατικό είναι να νιώσεις ως χριστιανός σε μια γιορτή του Μίθρα που οι χριστιανοί οικειοποιήθηκαν άτσαλα.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @doctor

    Ναι αλλά από τα Χριστούγεννα η μέρα μεγαλώνει

    αυτό γιόρταζαν οι πιστοί του Μίθρα

    και εμείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Από τις 22 Δεκεμβρίου η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει. Είναι το πρώτο σημάδι για την άνοιξη που έρχεται.
    Τον Δεκέμβριο γιορτάζουμε την γέννηση και το Πάσχα την ολοκλήρωση της φύσης. Οι αρχαίοι Ελληνες γιόρταζαν την γέννηση του Απόλλωνα. Στην ανατολή γιόρταζαν τον Μίθρα. Ουσιαστικά λατρεύουμε όλοι την ιεροτελεστία της Ανοιξης δηλαδή την φύση με τις δύο μεγαλύτερες γιορτές.

    Επειδή η έννοια "γέννηση" παραπέμει σε παιδιά, τα Χριστούγεννα είναι γιορτή των παιδιών (αυτών που θα σταυρωθούν αργότερα στον αγώνα της ζωής) και τους κάνουμε δώρα.

    Καθόλου περίεργο, που οι "μεγάλοι" αισθάνονται μια βαθειά κρυμμένη μελαγχολία και ένα παράπονο αυτές τις μέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πως μπορείς όμως να νιώσεις χαρά για κάτι που ΘΑ αρχίσει (μεγάλωμα της ημέρας);
    Είναι σα να ξεκινάς την αντιβίωση και πανηγυρίζεις που θα γίνεις καλά σε λίγες μέρες.
    Είναι διαφορετικό το "ευελπιστώ" από το "βιώνω".

    Εξ άλλου οι χριστιανοί έχουν ευνουχίσει την σχέση της 25ης Δεκεμβρίου με την φύση και την απομονώνουν στην γέννηση και μόνο του Χριστού.
    Γι' αυτό και έχουν αποτύχει.

    Η χαριστική βολή ήρθε από την άκρατη εμπορευματοποίηση των Χριστουγέννων (που ήρθε από τις Η.Π.Α.) και έτσι το 99% των ελλήνων βγάζουν το Διονυσιακό τους πρόσωπο αυτές τις ημέρες μέσω της κραιπάλης και επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι ο έλληνας δεν πρόκειται ποτέ να αποβάλλει τον παγανιστή μέσα του.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα κάθε χρόνο, αυτές τις μέρες - και όχι μόνο. Περιμένω και τις υπόλοιπες ιστορίες.

    Πάντως, με τόσο ηλιόλουστες και ζεστές μέρες, μάλλον τα φετινά Χριστούγεννα θα τα γιορτάσουμε στις παραλίες - σαν τους Αυστραλούς :))

    Πάω έξω να κάνω τα ...προεόρτια ;)

    Ας ακολουθήσουν οι πιστοί του ...Mickey :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @doctor

    αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση

    ο δράκοντας είχε καταπιεί τον ήλιο και η μέρα όλο και μίκραινε

    τώρα ο ήλιος νίκησε και ξεπροβάλλει όλο και περισσότερο από το στόμα του δράκοντα...

    δεν είναι τυχαίο που το Απολυτίκιον της εορτής τελειώνει με τους στίχους:

    "σε προσκυνείν
    τον Ήλιον της Δικαιοσύνης
    και σε γιγνώσκειν εξ ύψους ανατολήν..."

    ήλιο εσείς - ήλιο κι εμείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πάντως έχω την αίσθηση ότι άλλη κατοχή πέρασε η Αθήνα και άλλη η επαρχία, δεδομένου ότι η τελευταία τουλάχιστο δεν πείνασε.

    Επίσης πρέπει να είχε πολύ περίεργες εναλλαγές η ζωή σου Νίκο. Από την πείνα της κατοχής και τα ζόρικα (από οικονομικής άποψης) φοιτητικά χρόνια στο Μόναχο, στη "χλιδή" του Παλαιού Ψυχικού και των κάθε λογής ανέσεων ως πετυχημένος επιχειρηματίας. Σημαντική εμπειρία να γνωρίζεις και τις δύο "όχθες του ποταμού"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. The old ones speak of winter, the young ones praise the sun.... λέει ενα παλιό τραγούδι.

    Όσοι υμνούν τον ήλιο είναι συνεπώς νέοι, είτε στην ψυχή, είτε στα χρόνια.

    Δεν νομίζεις Νίκο πως ήρθε η ώρα να προστεθεί η 8η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία με το Μπλογκ αυτό? Παιδί των γιορτών είναι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. doctor said...
    το 99% των ελλήνων βγάζουν το Διονυσιακό τους πρόσωπο αυτές τις ημέρες μέσω της κραιπάλης
    ----

    Μακάρι να έβγαζαν το διονυσιακό τους πρόσωπο, τότε σίγουρα τα πράγματα θα 'ταν πολύ καλύτερα, το καταναλωτικό τους βγάζουν μόνο, το οποίο, όπως πάνε τα πράγματα, δεν περιμενει τα Χριστούγεννα για να εκδηλωθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Aphrodite το Άγιος Mallilis έγραψε! Φοβερό!
    ***
    ihadafarminafrica said...
    ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ Αγοράκι με τον zippo.
    ----
    "Σπάει φαρμακεία και στα πάρκα κοιμάται"

    ή

    "τώρα αξύριστος κλωτσάω τενεκέδια,
    σε κουφάλες δέντρων αναπαύομαι"

    Προτιμώ το αγοράκι με το zippo.
    Καλύτερα να ληστεύεις με τους αετούς παρά να τρως με τις κότες...

    *****

    Dion.M.,

    στην αέναη διαμάχη του Απολλώνειου με το Διονυσιακό στην ψυχοσύνθεσή μας ο χριστιανισμός μοιάζει με βατραχάκι σε λασπομαχία δύο βουβαλιών...

    ****

    Nikos Dimou said...
    ήλιο εσείς - ήλιο κι εμείς!
    ----
    Πολύ ωραίο, πολύ εύστοχο!

    Α, η ιστορία του ... Άει Βασίλη:

    "ο Santa Claus, ο ευρωπαϊκός «Πατέρας των
    Χριστουγέννων», αντιστοιχεί στον άγιο Νικόλαο και για όλες τις χώρες
    (εκτός από την Ελλάδα) επισκέπτεται τα σπίτια τα Χριστούγεννα. Εμείς τον
    δεχόμαστε την πρωτοχρονιά, γιατί είναι η μέρα της εορτής του αγίου
    Βασιλείου, που είναι ο δικός μας «Πατέρας των Χριστουγέννων». Η μορφή του
    Santa Claus που ξέρουμε πλέον όλοι διαμορφώθηκε από τον αμερικανό
    σκιτσογράφο Τόμας Ναστ το 1862, με βάση παλαιότερες ευρωπαϊκές
    παραδόσεις, ενώ το κόκκινο χρώμα της στολής του το πήρε εξαιτίας του
    κόκκινου χρώματος του αμερικάνικου αναψυκτικού Coca Cola που
    χρησιμοποίησε τη μορφή του σε διαφημίσεις. Αρχικά ήταν ντυμένος στα
    χρώματα του ουράνιου τόξου!"

    doctor

    Y.Γ. Είμαι ίσως ο πιο μισητός πολίτης της καταναλωτικής κοινωνίας.
    Βάζω όλο το Δώρο Χριστουγέννων στην τράπεζα για να πάω ταξίδια πιο μετά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Dormammu said...
    "Δεν νομίζεις Νίκο πως ήρθε η ώρα να προστεθεί η 8η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία με το Μπλογκ αυτό? Παιδί των γιορτών είναι..."

    Ναι, αλλά της Πρωτοχρονιάς...
    Πραγματικά, τώρα γράφουμε άλλη ιστορία - κι ελπίζω
    να υπάρξουν κι άλλες... κι άλλες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Zoros said...
    "Επίσης πρέπει να είχε πολύ περίεργες εναλλαγές η ζωή σου Νίκο"

    Περίεργες και έντονες... κι από επιχειρηματίας με 50 υπαλλήλους, σοφέρ και 2 γραμματείς, να στέκεσαι ουρά στην τράπεζα και το ταχυδρομείο...

    I've seen life from both sides now... όπως λέει το άσμα.

    Αλλά η πείνα και το σκοτάδι της Κατοχής είναι βαθιά στα κόκαλά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "Τώρα όμως μας έχουν μαντρώσει μέσα στο σπίτι «μη σας πάρει καμία αδέσποτη»"

    Για μια στιγμη κ.Δημου νομισα οτι καβαλησατε την μηχανη του χρονου και μεταφερθηκατε στην σημερινη κατεχομενη Αθηνα,με τα μαντρωμενα παιδακια μεσα στο σπητι μην τα παρει κανενα αδεσποτο αυτοκινητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Nikos Dimou said...
    "Αλλά η πείνα και το σκοτάδι της Κατοχής είναι βαθιά στα κόκαλά μου".

    Μίθρας - ξεμίθρας η γιορτή αυτή είναι από τις ελάχιστες ευκαιρίες να θυμηθεί κάποιος τις δύσκολες στιγμές της ζωής του. Ίσως και να έρθει κοντά σε όσους βιώνουν τέτοιες στιγμές σήμερα.

    Φταίει μάλλον και ο Ντίκενς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. τρολλ said...
    "... μην τα παρει κανενα αδεσποτο αυτοκινητο".

    Όταν - τότε - περνούσε αυτοκίνητο από την Μιχαήλ Βόδα γινόταν διαδήλωση... έβγαινε ο κόσμος στα παράθυρα...

    Συχνότητα; 2-3 την εβδομάδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Κύριε Δήμου, γράψατε,
    "...κι όταν τα βράσαμε και τα κόψαμε, έμεινα εκστατικός μπροστά στο χρώμα και τη γεωμετρική συμμετρία του κροκού μέσα στο ασπράδι".

    Ηθελα απλώς να πω ότι η ιστορία σας είναι πολύ όμορφη. Οι λέξεις είναι εικόνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Τα Χριστούγεννα που θυμαμαι ξεκαθαρα ήταν οταν ο πατερας μου με ειχε πάρει (αντε να ημουν πεντε χρονων) σε στρατιωτικη ασκηση στη Βροντου Σερρών. Θυμαμαι την σκηνη στα χιονια, το σλιπινγκ μπαγκ, τα οουρλιαχτα των λύκων και την κουκλα που βρηκα όταν ξυπνησα.

    Μετα όταν εκανα δικα μου παιδια, η βραδια που θυμαμαι καλύτερα από όλες, ήταν όταν ξυπνησα κατα τις 3 το πρωϊ, τα ειδα κάτω από το δενδρο σιωπηλά να ξετυλιγουν όλα τα δωρα να δουν τι ειναι, μετα τα ξανατυλιξαν προσεκτικά, και την άλλη μερα τα ξανάνοιξαν, προσποιούμενα εκπλήξεις και χαρούλες.
    Οταν μετα από μερικά χρονια τους το είπα, μου απάντησαν ότι κάθε χρόνο το εκαναν, μονο μια φορα το πήρα χαμπάρι;

    Τωρα με αφηνουν αδιαφορη. Εχει γινει μια γιορτη καταναλωσης και επίδειξης για τους περισσοτερους. Για λιγους επιμενει νa ειναι μια γιορτη προσφορας προς αυτούς που την εχουν αναγκη. Τους μοναχικούς, τους αρρωστους, αυτούς που συνήθως φτυνουμε διοτι προσβάλλουν την "υψηλή" μας αισθητική.

    Ειχα ακούσει μια φορα τον Γκινη να λεει ότι καθε Χριστούγεννα πάει στο ψυχιατρείο στο Δαφνι και παίζει την κιθαρα του για τους ασθενεις.

    Εμεις ούτε στην τηλεόραση δεν θελουμε να τους βλέπουμε...

    Αλλα το πιο εξοργιστικό από όλα ειναι η λαμε τουαλετα, το τριπλο μαργαριταρι, το βαθυ κοκκινο κραγιον, το αφορητα βαρυ άρωμα τη βραδια της παραμονης. Υποτιθεται γιορτάζουν τη γεννηση του Χριστού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Εμενα μ'αρεσε πολυ η ιστορια με το πορτοφολι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. tslyns said...
    Εμενα μ'αρεσε πολυ η ιστορια με το πορτοφολι.

    Υπομονή - έρχεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΤΕ ΣΤΑ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΒΑΦΕΣ-πεντικιουρ - μανικιουρ ΚΛΠ. ΟΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΜΠΡΟΣΤΑ Σ' ΕΝΑ ΤΖΑΚΙ. ΜΕ ΠΟΛΥ glyfticure.

    ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Nikos Dimou
    Αυτά τα Χριστούγεννα συνειδητοποιήσατε τι ήταν αυτό που είχατε αποχωριστεί εκείνα τα γκρίζα χρόνια της κατοχής ,τι είχατε χάσει, αλλά και αυτό που θα ακολουθούσε μετά την καταιγίδα, τον λαμπερό ήλιο, την άνοιξη το άνθισμα της φύσης, τα χρώματα...

    Ναι όλα αυτά από ένα αυγό! Στα πιο απλά πράγματα βλέπουμε την αξία και τον λόγο της ζωής

    Το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αβγό?

    Τώρα όσον αφορά τις δύο όχθες του ποταμού γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα ότι όλα στη ζωή κάνουν κύκλους! Για το ότι έχετε πετύχει στη ζωή σας μια λέξη μόνο σας αξίζει :Συγχαρητήρια!!!
    Με εκτίμηση Damien
    Υ.Γ.:Η Παιδική φαντασία κανεί Θαύματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ο Δεκέμβρης του 2004 μας βρήκε στο δεύτερο σπίτι μας: στην εντατική. Εκεί τής κάνανε την πρώτη αντιβιοτική ένεση για "να αντιμετωπιστεί δραστικά η εμπύρετος γρίπη της". Τότε όμως ήταν μισοναρκωμένη από τα βάλιουμ και τους σπασμούς και δεν ένιωσε τίποτε. Δυο μέρες μετά, που βγήκαμε από το νοσοκομείο, πήγαμε στην παιδίατρό της για την δεύτερη ένεση. Μάτωσε η καρδιά μας. Ούτε στην (χωρίς αναισθητικό) παρακέντηση δεν είχε πονέσει τόσο...

    Να που έπρεπε να γίνει και η τρίτη ένεση, αλλιώς πήγαιναν στράφι και ο άλλες δυο, χώρια που ο κίνδυνος της υποτροπής ήταν βέβαιος. Ξεκινήσαμε, πάλι, με βαριά καρδιά για την παιδίατρο. Φτάνοντας όμως εκεί, η κατατρομοκρατημένη κορούλας μας κόλλησε πάνω στο μπαμπά της σαν βεντούζα και έκρυψε ουρλιάζοντας το μάγουλό της στο λαιμό του... Εκείνος δεν άντεξε και φύγαμε. Βλέπετε, επί τρία χρόνια την τρυπούσανε σε ολόκληρο τον κορμάκι της και όλοι μας "προσποιούμασταν" ότι αντέχαμε, άσχετα αν ο ένας έκλαιγε κρυφά από τον άλλο...

    Είχα, αλίμονο, τη φαεινή ιδέα να καλέσω την παιδίατρο σπίτι, για την ένεση... Μέγα σφάλμα με αφάνταστη οδύνη που δεν αντέχω να διηγηθώ. Και καλύτερα. Άλλωστε, μετά από πέντε χρόνια, τώρα, για πρώτη φορά πλησιάζουν χαρούμενα Χριστούγεννα: όχι μόνο χωρίς πόνο αλλά και με μπόλικο χαμόγελο!

    Χτες, στην παιδική χαρά, παρακολουθώντας τα άλλα παιδάκι έμαθε να μπαινοβγαίνει, μπουσουλώντας, σε κείνο το σκοτεινό και παγερό, μεταλλικό τούνελ. Αλλά και την σκάλα, με τα παραπέτα, της ξύλινης τσουλήθρας αγωνίζεται να την ανέβει μόνη της!

    Τέτοιες στιγμές ακόμα κι ένας άπιστος κοιτάζει με συγκίνηση ψηλά: «σ΄ ευχαριστώ θεέ μου!»

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Doctor said :Α, η ιστορία του ... Άει Βασίλη:

    Αγαπητέ doctor, κάτι σε άει...χάσου μου κάνει το παραπάνω, με το συμπάθειο πάντα...

    Ωστόσο κι εμείς τα μετακατοχικά παιδιά ίδιες αναμνήσεις έχουμε απο τις γιορτές της δεκαετίας του '50.
    Τα χριστούγεννα δεν γιορτάζαμε την παραμονή αλλά ανήμερα. Παραμονή γιορτάζαμε μόνο την Πρωτοχρονιά.

    Τα παπούτσια με πέταλα τα φορούσαμε κι εμείς γιατί κρατούσαν περισσότερο.(Αν έτρωγες "καλαμίδι" όμως μ αυτά τα παπούτσια δεν το ξεχνούσες ποτέ)
    Οταν στη δεκαετία του 60 βγήκαν τα πρώτα "μπαλαρινέ" παπούτσια και μου τα πήρε δώρο-έκπληξη η μητέρα μου νόμισα ότι κάτι συνέβη και ξαφνικά γίναμε πλούσιοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ doctor said...
    "...στην αέναη διαμάχη του Απολλώνειου με το Διονυσιακό στην ψυχοσύνθεσή μας ο χριστιανισμός μοιάζει με βατραχάκι σε λασπομαχία δύο βουβαλιών..."

    ****

    Και αν το προεκτείνουμε, μπορούμε να πούμε ότι τα Χριστούγεννα γιορτάζει ο Απόλλωνας ,δηλαδή η λογική και το φως, και το Πάσχα Ο Διόνυσος, δηλαδή η Τέχνη.
    Είναι γνωστός ο τεμαχισμός του Διονύσου από της Μαινάδες, αντίστ. με την Σταύρωση, που παραπέμπει σε θυσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. mtryfo said...
    "Τα χριστούγεννα δεν γιορτάζαμε την παραμονή αλλά ανήμερα. Παραμονή γιορτάζαμε μόνο την Πρωτοχρονιά".

    Η παραμονή είναι "εισαγωγή" του Γαλλικού Reveillon. Το ποίο γιορτάζεται με πάρτι ή έξοδο σε κέντρα.

    Αντίθετα οι Γερμανοί γιορτάζουν την παραμονή Χριστουγέννων οικογενειακά στο σπίτι - αλλά βγαίνουν ή κάνουν πάρτι την παραμονή Πρωτοχρονιάς (Sylvester).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ευγενεστάτη και γλυκυτάτη Παράγραφε, ευχή (ολων μας φαντάζομαι είναι) να "οργώνει" η μικρούλα σας σε λίγο την παιδική χαρά και να την απολαμβάνει παρεούλα με τα άλλα παιδάκια. Κι όλα τα βασανιστικά που πέρασε αν είναι δυνατόν να σβυστούν απο το μυαλουδάκι της και να μην τα θυμάται ούτε ως κακή ανάμνηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Nikos Dimou said :Αντίθετα οι Γερμανοί γιορτάζουν την παραμονή Χριστουγέννων οικογενειακά στο σπίτι -
    Γι αυτό η κουνιάδα μου που είναι "γερμανοθρεμμένη" που λέμε πειράζοντάς την, μας καλεί κάθε χρόνο παραμονή Χριστουγέννων στο σπίτι όλη την οικογένεια πολλά χρόνια τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Δύσκολα χρόνια τότε Νίκο Δήμου. Βέβαια όταν είσαι παιδί ακόμα και στις δύσκολες στιγμές βρίσκεις περιθώριο για όμορφες και έντονες αναμνήσεις.
    Εγώ αυτό που δεν έχω καταλάβει σχετικά με τα έθιμα των Χριστουγέννων είναι το έθιμο της γαλοπούλας. Από που και πότε ξεκίνησε αυτό δεν έχω λάβει ξεκάθαρη απάντηση. Thanksgiving δανεισμός μου φέρνει αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Εμείς στην οικογένειά μου ποτέ δεν το εφαρμόσαμε βέβαια διότι σε κανέναν δεν αρέσει η γαλοπούλα. Αλλά από που κι ως που έγινε η γαλοπούλα για τα Χριστούγεννα ότι το αρνί το Πάσχα.. ακόμα απορία θα μου είναι.

    Συμφωνώ με την Αφροδίτη για τις φιλανθρωπίες. Ό,τι μπορεί ο καθένας. Ας γίνει συνήθεια όπως τα δώρα μεταξύ μας. Και δέντρο πλαστικό! Εκτός και αν για κάθε ένα φυσικό φυτεύουν άλλα δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Στα μέρη μου τα χριστούγεννα δεν πουλάνε και πολύ ,αντίθετα με το πάσχα που αλλάζει η ψυχοσύνθεση και διάθεση όλων μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @Δοκτωρ,

    Αει... Mallίλης, μια χαρά μου ακούγεται!!! ΛΟΛ!!!
    (συμπάθα μας δωροφέροντα, μας κακομαθαίνεις, μα σε κάτι άλλα έρμα και νηστικά δεν, γι αυτό...)

    @Μαρκήσιε (κεφάκια?!)

    Οταν μεγάλωσαν, το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα παντρεύτηκε το Αγοράκι με τον Ζippo από... φλογερό έρωτα (τι άλλο?!), κι έκαναν ένα gay παιδάκι με φλογοβόλο, να πιάσουμε όλες τις εκδοχές, ε? (οκ, μπορεί να εξελίχτηκε και σε λεσβία, δεν είμαι σίγουρη, δεν το ανέλυσα ακόμη...). ΛΟΛ!!!

    Α, και για το:

    "ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΤΕ ΣΤΑ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΒΑΦΕΣ-πεντικιουρ - μανικιουρ ΚΛΠ. ΟΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΜΠΡΟΣΤΑ Σ' ΕΝΑ ΤΖΑΚΙ. ΜΕ ΠΟΛΥ glyfticure.

    ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.",

    Βρε χρυσό μου, όσοι μένουν ρέστοι μες τις γιορτές, και τζάκι να μην έχουν, ένα μανικιούρ-πεντικιούρ το ρίχνουν και μόνοι τους, το... άλλο όμως? Θέλει παρέα αφού...
    ΛΟΛ!

    @Παράγραφε,

    κάθε Χmas και καλύτερα, θα το δεις!!! Τι όμορφα νέα, ομόρφυνε το μπλογκ! Ποιά δέντρα, πιά στολίδια, ένα παιδί στο σπίτι να προοδεύει και να μεγαλώνει...

    @all,

    Sorry που με πιάνει το πειραχτήρι... Μπίχλα (ωραία λέξις!) της αναμονής γαρ, που μέχρι να κορυφωθεί το δράμα (όχι σαν το Πάσχα με το ορίτζιναλ drama, το πού θα κανουμε ρεβεγιόν καλέ!) και να μάθουμε τον δολοφόνο (Μεγάλωμα, κακούργε! Κάθε κάλαντα που μας λές, ταρίφα περισσότερη αθωότητα...), μελαγχολώ όλο και πιο πολύ :(

    Δε βλέπω την ώρα ν'αρχίσει τ'αντηλιακά η Μέρα (μαρή τι "βρέχει-πέρα", ξεκίνα ντεεε!!!), κι έτσι το ρίχνω στην πλάκα. Ακόμη κι όταν έρθει η Ανοιξη, θα είναι άλλος ένας χειμώνας στην πλάτη μας, δεν κερδίζουμε ποτέ!!!

    (χμ... εκτός αν πληρωθούμε με πολύ μπομπάτες αναμνήσεις, ε?!)

    Χμμμμ.....

    Joke: Την παραμονή Χριστουγέννων στο ρεβεγιόν, ο οικοδεσπότης χαρίζει ένα πολύ ωραίο μονόπετρο στη γυναίκα του. Εκείνη χαρές, πανηγύρια κτλ. Τον πιάνει παράμερα ένας φίλος του και του λέει «Καλά, εσύ δε μας κλαιγόσουν στο γραφείο ότι άμα δε της έπαιρνες επιτέλους ένα τζιπ για Χριστουγεννα, θα σε χώριζε?» κι απαντά ο οικοδεσπότης «Γιατί, ξέρεις εσύ να φτιάχνουν πουθενά ψεύτικα τζιπ?»
    (κοθώνι...)
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @aphrodite / doctor: Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και Άγιος Βαβύλης!

    @doctor:

    Y.Γ. Είμαι ίσως ο πιο μισητός πολίτης της καταναλωτικής κοινωνίας.
    Βάζω όλο το Δώρο Χριστουγέννων στην τράπεζα για να πάω ταξίδια πιο μετά...

    A) Είμαι κατά 80% μαζί σου.
    B) Και το ταξίδι κατανάλωση είναι, απλά ετεροχρονισμένη και ... ετεροχωρισμένη. Άρα, δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις μισητός!

    @nikos dimou: Το στρογγυλό, κίτρινο χρώμα του κρόκου του αυγού παραπέμπει, οπτικά, στον ήλιο. Ο οποίος όπως είπες σχετίζεται με τα Χριστούγεννα. Άρα, δικαίως, Χριστουγεννιάτικα αυγά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ManBlogg said...
    "Αλλά από που κι ως που έγινε η γαλοπούλα για τα Χριστούγεννα ότι το αρνί το Πάσχα.. ακόμα απορία θα μου είναι".

    Οι Γερμανοί τρώνε χήνα, οι Άγγλοι roast beef, οι Αμερικάνοι στο Νότο γαλοπούλα...

    "Και δέντρο πλαστικό! Εκτός και αν για κάθε ένα φυσικό φυτεύουν άλλα δύο".

    Τα δέντρα που πουλάνε είναι από φυτώρια μεγαλωμενα για αυτό το σκοπό. Ενισχύστε το ειδόδημα των χωρικών μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Agapite Niko Dimou,
    Sas euxaristw gia thn wraia "parea" pou mou kratate xiliades milia makrya.
    Ta grafomena sas einai h zestasia sto kryo meros pou zw.
    Tis thermoteres euxes mou!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Έλα Doctor και εσυ τώραααα .... Αντίφαση βρε; Καλέ τώρα που την είδες;;; Όλα καλά και όλα ωραία είναι! Τραλάριλαρό, λαρό, λαρό!

    Το απολλώνιο φως το πνευματικό γλεντάμε που μας έφερε ο θεα-άνθρωπος με την παρθενο-γέννησή του. Γιορτάζουμε γι αυτά που μας δίδαξε, για την αγάπη προς τον πλησίον, δηλαδή την φιλ-ΑΝΘΡΩΠΙΑ, αλλά και για τα πουλάκια του ουρανού που δεν χρειάζεται να σκάμε γι αυτά μια και έχει προβλέψει ο Θεός να τρέφονται, γιορτάζουμε την απόλυτη παιδική μας ξεγνασιά και αφέλεια!

    Χαιρόμαστε που γεννήθηκε Αυτός ο οποίος μας ανακούφισε από τα βάσανά μας, μας ΓΛΥΚΑΝΕ με ΕΛΠΙΔΑ για την πολυπόθητη Μετα-θάνατο και Αιώνιο ζωή μια και ετούτη εδω η λίγη ήταν ένα σκέτο βάσανο ;)

    Σαν να γιορτάζουμε την έλευση της αιώνιας άνοιξης μετά τον βαρύ χειμώνα. Την άνοιξη της ψυχής μας που θα έφερνε τάχα το φως της γνώσης!!

    Γλεντήστε λοιπόν το πνευματικό σκοτάδι, την τύφλωση που προκάλεσε η έκθεση του ανθρώπου στο υπερβολικό πνευματικό φως (sic) του Χριστιανο-Ιουδαϊσμού και απολαύστε την άνοιξη της φύσης εδώ και τώρα!

    Βλέπετε πόσο νωρίς φέρνει ο Θεα-άνθρωπος την άνοιξη για χάρη σας;

    Γλεντήσε πάνω στο κουφάρι της ταλαίπωρης φύσης, απολαύστε το ΓΛΥΚΟ κενό της κατανάλωσης, χαρείτε το ξόδεμα του οβολού σας (να γλυκαθεί προσωρινά και ο συνάνθρωπός σας), ζήστε την φαινομενικότητά σας, χαρείτε την σοφιστία και την ΥΒΡΙΣ, όσο μπορείτε περισσότερο, τώρα που προλαβαίνετε.

    Άλωστε η ΠΝΙΓΗΡΗ ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ είναι το μόνο μέσο να επουλωθούν οι πληγές της ψυχής όταν αυτές ΒΑΘΑΙΝΟΥΝ μέσα στην απομόνωσή της μακριά απο την πραγματικότητα ...

    Τι σύμπτωση! Kίτρινο το χρώμα του Χριστουγεννιάτικου αυγού, κίτρινο και του ήλιου, κιτρινο-χρυσαφί και το χρώμα του χρυσού νομίσματος ...

    Λεφτά Πολλά! (πως λέμε χρόνια πολλά;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Nikos Dimou said:
    "Τα δέντρα που πουλάνε είναι από φυτώρια μεγαλωμενα για αυτό το σκοπό. Ενισχύστε το ειδόδημα των χωρικών μας!"


    Καλησπέρα!
    Για μένα ήταν η αβάντα?
    Όντως τα δέντρα καλλιεργούνται σε θερμοκήπια μόνο για την συγκεκριμένη περίοδο!
    Πάντως η μόδα θέλει ψεύτικο και μάλιστα στολισμένο έτοιμο από designer! (ξέρετε πόσα έφτιαξα πάλι φέτος?)

    Τέλος πάντων εγώ είτε λόγω επαγγέλματος είτε λόγω χαρακτήρα τα απολαμβάνω τα Χριστούγεννα!
    Μου αρέσει όλη αυτή η διαδικασία τα φώτα, οι ευχές γενικότερα ολο αυτό το πανηγύρι!
    Μια από τις ενοχλήσεις μου είναι ο κακόγουστος στολισμός των περισσότερων δήμων!
    Δεν υπάρχουν άνθρωποι που να έχουν βασικές γνώσεις αισθητικής???

    Στο δικό μου μπλογκ (να κάνω και'γω μια αβάντα έχω ξεκινήσει ήδη και δημοσιεύω προτάσεις για διάφορες συνθέσεις!
    Στολίστε είναι όμορφα!

    Όπως λέει και ο Σαββόπουλος να γλεντάτε να γλεντάτε , δεν βλάπτει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Reactor69 said...
    "H Aλβανική Ακαδημία των Επιστημών είναι παρελθόν. Με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες φυσικά..."

    Την είδηση την είχα καταχωρήσει στα σχόλια του περασμένου ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @Aphrodite

    the present s here...now
    μέσω τηλεομοιοτύπου

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Πήρα αφορμή να γράψω αυτό το κείμενο, από το σχόλιο του Mirage.

    Δεν απηχεί ακριβώς τις απόψεις μου, (με την έννοια ότι δεν ανήκω στους φανατικούς και κινδυνολόγους οικολόγους), αλλά κάποιους φόβους η σκέψεις μου, και σας παρακαλώ αγαπητέ Νικόδημε, να το διαγράψετε χωρίς δισταγμό αν κρίνετε ότι είναι, και μάλλον είναι, εκτός θέματος.

    @Mirage said...
    "Γλεντήστε λοιπόν το πνευματικό σκοτάδι, την τύφλωση που προκάλεσε η έκθεση του ανθρώπου στο υπερβολικό πνευματικό φως (sic) του Χριστιανο-Ιουδαϊσμού και απολαύστε την άνοιξη της φύσης εδώ και τώρα!"

    ......................

    Αγαπητέ Mirage,
    Διάβασα το σχόλιό σας και τις παραπομπές σε links.
    Φοβάμαι ότι θα ξεφύγουμε από την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και ότι αυτό που θα πώ μοιάζει (κακή) επιστημονική φαντασία.

    Παρατηρώντας το ανθρώπινο είδος παρατηρούμε τα εξής χαρακτηριστικά του:

    1) Αυξάνεται ραγδαία, έχοντας ξεφύγει και υπερβεί τους ρυθμιστικούς παράγοντες που ισορροπούν τους πληθυσμούς όλων των άλλων ειδών.

    2) Εξαπλώνεται διαρκώς. Στην γη έχει εξαπλωθεί σε περιοχές, που η ζωή για το είδος του χωρίς την τεχνολογία, θα ήταν αδιανόητη, και προσπαθεί να εξαπλωθεί και στο διάστημα.

    3) Εχει την δυνατότητα, και το κάνει, να ζει εις βάρος των άλλων οργανισμών, και μορφών ζωής στην γη και εις βάρος του ίδιου του περιβάλλοντος που τον εγέννησε όχι μόνο για να επιζήσει αλλά αυξάνοντας διαρκώς τις ανάγκες του.

    Κάτι θυμίζουν αυτά...

    Μια πολύ γνωστή ασθένεια...

    Αρκεί στην θέση της φύσης να βάλουμε έναν ζωϊκό πολυκύτταρο οργανισμό, (π.χ. έναν ανθρωπο), και στην θέση του ανθρώπου κάποια ειδικά κύτταρα.

    Πάντως ένα είναι σίγουρο, ότι όταν και αν, τα καρκινικά κύτταρα καταφέρουν να σκοτώσουν τον οργανισμό που τα εγέννησε, πεθαίνουν και αυτά.

    Πάντως, το είδος μας, δεν έχει δει ακόμα όλους τους αμυντικούς μηχανισμούς, που διαθέτει η φύση.

    Αν αποτελούμε Υβρι, θα ανιμετωπισθούμε ως Υβρις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. 2 μνημες...

    Η πρωτη πολυ μικρος κυλιεμαι και παιζω σε παχια μοκετα....Γυρω,γυρω τα παιχνιδια μου και συγγενεις...Ολος ο κοσμος για μενα αυτο τοτε.....Που και που σηκωνομαι να παρω μελομακαρονο και ξανα στην μοκετα.Διπλα το δεντρο,απο κατω το δωρο μου,παω και το ψαχουλευω πανω απο το περυτυλιγμα...τα ματια μου γεμιζουν χαρα,ειναι το αυτοκινητακι που τοσο ηθελα!!!

    Η δευτερη πριν λιγα χρονια....Εκεινη τη χρονια δεν εφταναν τα χρηματα οποτε πρωτοχρονια στην Αθηνα γιοκ....
    Καναμε ρεβεγιον στο σαλονι ενος ξενοδοχειου μαζι με αλλες οικογενειες...Ολες σε ξεχωριστα τραπεζια....Μιλησαμε λιγο μεταξυ μας...περασε η ωρα και φυγαμε....Νιωθαμε αρκετα ασχημα και μονοι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Από όλα έχει ο μπαξές:

    to ena kai to mhden μας έφτασε μέχρι το Πάσχα...

    ο Zontas στέλνει ραβασάκι στην Αφροδίτη...

    ο dion.m. μας έφερε τον οικολογικό Αρμαγεδώνα...

    και ευτυχώς ο Τάκης Βασιλόπουλος μας ξαναγύρισε στα Χριστούγεννα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. ε, όχι και ραβασάκι οικοδέσποτα...

    παραγγελία ήταν, και είπα μ' ένα σμπάρο να βγάλω και την υποχρέωση για Χριστουγεννιάτικο δώρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. πάντως diοn.m. αυτά έλεγε και η έκθεση των Σοφών της Ρώμης πριν 40 χρόνια - σύμφωνα με αυτήν θα έπρεπε να είχαμε ήδη εξαφανιστεί...

    η εξελικτική μετάλλαξη του ανθρώπου που λέγεται τεχνολογία τρέχει πιο γρήγορα από τις Κασσάνδρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. zontas
    το blog (δηλαδή εγώ) παίρνει προμήθειες επάνω σε κάθε συναλλαγή, συνεννόηση, συνεύρεση που γίνεται μέσω αυτού - επίσης στα δώρα και τις χορηγίες...

    (Βασικός κανόνας #3 της 16.12.06)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. dion.man δεν είμαι φανατικός, αηδιασμένος είμαι πρώτα με τον εαυτό μου και έπειτα με την "ράτσα μου".

    Δον Γάτος είπε
    η εξελικτική μετάλλαξη του ανθρώπου που λέγεται τεχνολογία τρέχει πιο γρήγορα από τις Κασσάνδρες...

    Με αυτό μάλλον δυστυχώς θα συμφωνήσω. Ήδη μπορώ να φανταστώ μια γη τόσο νεκρή όσο ο Άρης και σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα να κατοικούν ... κάθε λογής μηχανές :(

    Οι κακόμοιρες οι κασσάνδρες μάταια προσπαθούν να περισσώσουν τον παλιό κόσμο, ένας νέος έχει γεννηθεί...

    Όμως εαν δεν ελπίζουμε και εμείς οι Κασσάνδρες πως περιμένουμε να γνωρίσουμε, να ζήσουμε το ανέλπιστο;

    Όπως μας λέει φιλικά και ο cyber-human στην τελευταία διαφήμιση γνωστού ποτού

    "Keep on walking Κασσάνδρα!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Καλησπέρα στην παρεούλα!

    Ένας μικρός πυρετός με εμποδίζει να πάω σε μια γιορτή απόψε. Καλύτερα, βαριόμουνα -τώρα έχω δικαιολογία. (Μόνο στεναχωριέμαι λίγο που δεν θα δω το μωρό μου).

    Παρέα λοιπόν μαζί σας! Και μια υπέροχη ιστορία από τον ΝΔ. Από τις θλιμμένες που πάνε με τα Χριστούγεννα. Τώρα γιατί πάει το θλιμμένο δεν ξέρω. Βασικά τίποτα δεν πάει. Πάει μόνο ότι σου βγαίνει. Είτε αυτό λέγεται θλίψη-μελαγχολία, είτε αυτό λέγεται ψώνια, είτε κατάνυξη, όπως τη βρίσκει ο καθένας.

    Ένα πράγμα δεν αντέχω. Τη γκρίνια! "Καταναλωτικό όργιο", "δεν σκεφτόμαστε αυτούς που μας έχουν ανάγκη", "ο χριστιανισμός αλλοτριώνει το νόημα της μέρας"... Ρε παιδιά, μη γκρινιάζουμε. Και δεν το λέω λόγω των ημερών, μη γκρινιάζουμε γενικώς. Αν δεν θες να φεσώσεις την κάρτα σου, άσε τον κόσμο να καίγεται. Άμα θες να βοηθήσεις τους φτωχούς κάντο και μην το απαιτείς από όλους.

    Φαντάζομαι ένα κόσμο όπου δεν θα τσακωνόμαστε για θρησκείες και ιδεολογίες, όπου δεν θα υπάρχει ανάγκη για βοήθεια σε κανέναν και, γενικώς, δεν θα υπάρχουν προβλήματα (πλήρης ουτοπία). Τότε το μεγαλύτερο πρόβλημα θα είναι το με τι θα γκρινιάζουμε.

    Έγραψα και στο προηγούμενο post ότι απαλλάχτηκα μικρός από την ιδέα να αλλάξω τον κόσμο και ο ναυαγός (αν θυμάμαι καλά) με παρεξήγησε. Χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να εξηγηθώ τόσο γρήγορα. Δεν αλλάζει ο κόσμος με μομφές και παρατηρήσεις. Μόνο αλλάζοντας τον εαυτό μας. Έτσι σιωπηρά και ταπεινά. Το μόνο πράγμα στο οποίο χρειάζεται ταπεινότητα στη ζωή είναι η εσωτερική μας αλλαγή.

    Και το να ψάχνουμε ευκαιρίες να χαρούμε (σαν την CAIR ένα πράγμα, ευκαιρία για γιορτή -Νίκο μήπως είναι δικό σου;).

    Επανέρχομαι -πυρετού επιτρέποντος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. ΝΔ said...
    το γλουγλούκισμα των όλμων

    Πραγματικά αγαπητέ ΝΔ, τι έχεις ζήσει και εσύ στη ζωή σου και πόσα πράγματα έχεις δει. Από το το γλουγλούκισμα των όλμων στο γκούγκλισμα των όλμων (1220 απότελεσματα σε 0,26sec). Και όμως, πόσο καλά τα κατάφερες σε όλα. Και σπούδασες σε δύσκολα χρόνια, και με τις μπίζνες τα πήγες καλά, και σήμερα είσαι πλήρως εξοικειωμένος με το όλο σύστημα.

    Μια από τις πληγές της Ελλάδας είναι όλοι αυτοί οι απόμαχοι της ζωής που το μόνο που κάνουν είναι να κάθονται σε ένα καφενείο και να βρίζουν τους νέους ανθρώπους ("εμείς στην ηλικία σας δεν τα είχαμε όλα αυτά" με ύφος που στάζει φαρμάκι). Μα τι λέω, άνθρωποι της ηλικίας (είμαι 30) λένε για τους "νέους σήμερα, που θέλουν και κινητό στο σχολείο". Άκου οι νέοι σήμερα... Από πότε οι των 30 χρονών μιλάνε για τους νέους ως οι άλλοι;

    (Μήπως γκρινιάζω; Για σφαλιαρίστε με!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. @ Nikos Dimou said...
    "η εξελικτική μετάλλαξη του ανθρώπου που λέγεται τεχνολογία τρέχει πιο γρήγορα από τις Κασσάνδρες..."

    Σύμφωνοι και μακάρι!

    Αλλά:

    Πριν από 40 χρόνια ο πληθυσμός της γής ήταν 2.000.000. Τώρα είναι περισσότερο από 6.000.000. Αύξηση 200%

    Αντιθέτως, στο διάστημα αυτό, η άγρια ζωή μειώθηκε περισσότερο από 40%. Τα λεοντάρια, οι τίγρεις, (το avatar μου), οι ρινόκεροι, οι αετοί, οι γορίλλες και τόσα άλλα ζώα, μειώθηκαν.

    Αυτά δεν τα βοήθησε -ακόμα- η τεχνολογία.

    Αυτό - χωρίς υπερβολές και ακρότητες- με ανησυχεί.

    Ο άνθρωπος εξακολουθεί να επεκτείνεται εις βάρος της άγριας ζωής.

    Ισως η γέννηση κάθε ανθρώπου, να μην είναι πια, για την φύση, τόσο χαρμόσυνο γεγονός.

    Δεν μιλάμε για 40 χρόνια αλλά και μετά 4000 χρόνια, θα ήθελα η άγρια ζωή να υπάρχει και να μην υπάρχουν τα ζώα του... avatar μου, μόνο σε ζωολογικούς κήπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Η απουσία του πατέρα...
    Για μένα αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι τα πρώτα χωρίς τον πατέρα. Από μικρό παιδί τα Χριστούγεννα τα γιορτάζαμε όλη η οικογένεια μαζί. Ακόμα και όταν όλα τα αδέρφια κάναμε δικές μας οικογένειες, συνηθίσαμε να μαζευόμαστε όλοι μαζί πάλι στο πατρικό μας. Χριστούγεννα όλοι μαζί και πρωτοχρονιά ο καθένας σπίτι του. Δε ξέρω γιατί, αλλά έτσι συνέβαινε.
    Και φέτος θα μαζευτούμε, αλλά εκείνος θα λείπει... Τα περσινά χριστούγεννα ήταν τα τελευταία και τα πέρασε μεταξύ παιδιών και εγγονιών, λίγο πριν ξαναμπεί στο νοσοκομείο από όπου δε γύρισε ποτέ. Πάντα τα χριστούγεννα μου δημιουργούσαν μια αίσθηση αγαλίασης και ηρεμίας μέσα μου. Ήταν γιορτή της γέννησης, της ζωής, της αρχής, του ξεκινήματος... Τα φετινά χριστούγεννα με τρομάζουν, γιατί περιέχουν ένα τέλος. Δεν είμαι μικρό παιδί, αλλά για τον καθένα, όσο χρονών και αν γίνει, ο πατέρας είναι ο πατέρας.
    Ελπίζω να μη σας μελαγχόλησα, αλλά μόλις διάβασα το κείμενό σας έμεινα σε εκείνη τη φράση: "Γεγονός πάντως πως μας έλειπε [ο πατέρας]..." ίσως γιατί με έφερε αντιμέτωπο με ένα καημό που τον ένιωθα αλλά δεν τολμούσα να τον εκφράσω ούτε στον εαυτό μου. Και αποφάσισα να το κάνω εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Τα περσινά χριστούγεννα ήταν τα πιο δύσκολα της μέχρι τώρα ζωης μου!

    Μόλις έχουμε ξεμπερδέψει από τα προβλήματα υγείας του νεογέννητου μικρού μας και αναγκαζόμαστε σε μετακόμιση!!!!

    13 Δεκεμβρίου και ενώ όλος ο κόσμος ετοιμάζεται για τις γιορτές εμείς μαζεύουμε πανικόβλητοι τα τελευταία πράγματα (τα πήραμε όλα????)
    Μια μπερδέμενη και πολύ δύσκολη κατάσταση μας ανάγκασε να μετακομίσουμε μέσα στα χριστούγεννα!
    Πανικός.
    Από τη μια το σφίξιμο στο λαιμό από τα προβλήματα και τις "κουβέντες" (αχ αυτές οι κουβέντες!!) από την άλλη η κούραση της μέσα σε μια εβδομάδα μετακόμισης ήρθαν και μας διέλυσαν!

    Ας είναι!
    Φέτος ετοιμαζόμαστε να πάρουμε εκδίκηση!
    Δέντρο, λουλούδια, μπαλόνια, παιχνίδια , σπιτικά γλυκά και κουλουράκια ετοιμάζουν ηδη την ατμόσφαιρα!
    Και το πιο σημαντικό, ο μικρούλης μας να κυκλοφορεί ανάμεσα μας τρελαμένος από τη χαρά του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Dion.M. said...
    "Τα λεοντάρια, οι τίγρεις, (το avatar μου), οι ρινόκεροι, οι αετοί, οι γορίλλες και τόσα άλλα ζώα, μειώθηκαν.
    Αυτά δεν τα βοήθησε -ακόμα- η τεχνολογία".

    Μην είσαι σίγουρος.

    α) η εξαφάνιση ειδών φαίνεται πως είναι μέρος της "θρηνητικής λιτανείας" που τόσο γλαφυρά περιγράφει ο Bjorn Lomborg στο "Skeptical Environmentalist". Οι στατιστικές δεν συμφωνούν.

    β) αντίθετα υπάρχουν πολλά είδη που ανακηρύχθηκαν προστατευόμενα και όχι μόνο σώθηκαν αλλά υπερπολλαπλασιάζονται (λύκοι, αρκούδες...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Διακρίνω μία διάχυτη πίκρα και ένα αίσθημα ματαίωσης σε πολλούς σχολιαστές. Φαίνεται πως δεν μπορούμε να νιώσουμε όπως θέλαμε τα Χριστούγεννα. Από κει και πέρα επιστρατεύονται συνήθεις και ασυνήθεις ύποπτοι: Ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός, ο καταναλωτισμός, ο φαρισαϊσμός, ο υπερβολικός δανεισμός και άλλα. Μήπως απλούστατα δεν μάθαμε ή ξεχάσαμε να αγαπάμε, και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα;
    Οι θρησκείες, οι ιδεολογίες και τα κοινωνικά συστήματα μου μοιάζουν σαν ένα blog: Κάποιος γράφει ένα αρχικό κείμενο, δίνοντας λαβή για σχόλια. Το περιεχόμενο συνδιαμορφώνεται από εμάς τους υπόλοιπους. Η νοηματοδότηση είναι και δικό μας έργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Καλά, οκ, μην είμαι καρμίρω / μιρμίρω / μίζερη, όταν έβαλα πριν λίγο τα [ν] φωτάκια του δέντρου στην πρίζα, κι είδα τέσσερα ματάκια να γυαλίζουν, έκθαμβα από μείγμα ομορφιάς και χαράς, ξύπνησε το material girl μέσα μου...

    Αποστολή εξετελέσθη! Δημιουργία μπομπάτης ανάμνησης για ανθρωπάκια κάτω του 1μισυ μέτρου σπίτι μας, πλήρης επιτυχία! Η μαμά είναι bigger than life και παίρνει και bonus μερικά γαλλόνια ακόμη!
    :)))

    (αν δεν πάθει ηλεκτροπληξία κι ο πολυπράγμων πατήρ, που πάει για... δημοτικό βραβείο στολισμού βεράντας, δε μαδήσουν σύσσωμα τα δέντρα, και δεν προκαλέσουμε black-out της περιοχής, θα είμαι πανευτυχής!)

    (Γκουχ-γκουχ... Εμ, Γάτε μας, εσύ δεν βρήκες λίγο πριν καλό ατζέντη? Ε, δεν έχεις εκεί καμμιά ταρίφα να συμφωνήσετε, κι ασχολείσαι με τα ραβασάκια μας?!)
    ;)

    (ζόντας, πόσα θες να μας τρελλάνεις?!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. @ Nikos Dimou:

    Με όλο τον σεβασμό:
    Φαντάζομαι ότι δεν "χρεώνετε" τον Χριστιανισμό για την χρήση ενός συμβόλου (του ήλιου) που δικαίως υπήρξε πανανθρώπινο. Για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να ψέξετε και τον Ελύτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Univers said...
    "@ Nikos Dimou:Με όλο τον σεβασμό:
    Φαντάζομαι ότι δεν "χρεώνετε" τον Χριστιανισμό για την χρήση ενός συμβόλου (του ήλιου)".

    Έχω τόσα πολλά άλλα να χρεώσω τον Χριστιανισμό που η χρήση (ή υπεξαίρεση) συμβόλων είναι πλημμέλημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. @Dion.M (Δεν μιλάμε για 40 χρόνια αλλά και μετά 4000 χρόνια, θα ήθελα η άγρια ζωή να υπάρχει και να μην υπάρχουν τα ζώα του... avatar μου, μόνο σε ζωολογικούς κήπους. )

    Όπως γράφεται και από τον αλησμόνητο Isaac Asimov (Asimov's New Guide to Science, 1984), αν η αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού συνεχιζόταν με τους τρέχοντες ρυθμούς ο άνθρωπος θα είχε αποικίσει ασφυκτικά όλους τους κατοικίσημους πλανήτες του σύμπαντος περί το 5000 μ.Χ. και η συνολική μάζα της ανθρωπότητας θα άγγιζε την μάζα ολοκλήρου του σύμπαντος περίπου το έτος 7000 μ.Χ. Δεν θα έμενε και πολύς χώρος για το πρωτότυπο του συμπαθούς σας avatar!
    Πάντως είμαι και εγώ αισιόδοξος. Αυτή η αύξηση δεν μπορεί να συνεχισθεί και δεν θα συνεχισθεί. Όσο, για την τεχνολογία, πιστεύω ότι θα δώσει λύσεις. Με λίγη αυτοσυγκράτηση το ανθρώπινο γένος θα διαβεί επιτυχώς τις νηπιακές του συμπληγάδες και κάποτε η Γη θα είναι για τον άνθρωπο ό,τι η γενέθλιος πατρίδα για τον κοσμοπολίτη: η αφετηρία από την οποία ξεκίνησε την περιπλάνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Nikos Dimou said...
    Univers said...
    "@ Nikos Dimou:Με όλο τον σεβασμό:
    Φαντάζομαι ότι δεν "χρεώνετε" τον Χριστιανισμό για την χρήση ενός συμβόλου (του ήλιου)".

    Έχω τόσα πολλά άλλα να χρεώσω τον Χριστιανισμό που η χρήση (ή υπεξαίρεση) συμβόλων είναι πλημμέλημα...

    Σαβ Δεκ 16, 10:37:43 μμ

    *********

    Πλημμέλημα;
    Πταίσμα!

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Stavros Katsaris,
    εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα καλά.

    Υγεία πάνω απ'όλα.

    ****
    Aphrodite σκάναρε τον λογαριασμό της ΔΕΗ και στείλτον μας!!!

    ****

    Univers, δεν είμαστε απαισιόδοξοι.
    Απλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να χοροπηδάμε σαν καραγκιόζηδες από εδώ και από εκεί για να δείξουμε ότι χαιρόμαστε που είναι Χριστούγεννα.

    Σχεδόν όλοι γιορτάζουν μια αδιευκρίνιστη κοσμική εορτή.
    Χεστήκανε για την φάτνη και τους τρεις μάγους.
    Μην και δεν πετύχει η βαφή όμως στο κομμωτήριο!

    ****

    Κώστας said...
    Η απουσία του πατέρα...

    Φίλε Κώστα είναι πρωτόγνωρο, είναι σκληρό.
    Η ζωή συνεχίζεται, περαστικοί είμαστε όλοι.
    Keep on walking...

    ****

    Dion.M. said...
    Ο άνθρωπος εξακολουθεί να επεκτείνεται εις βάρος της άγριας ζωής

    --

    O άνθρωπος είναι αυτή την στιγμή ο public enemy της φύσης.
    Θα βρει τρόπο η mother earth και θα τον εξοντώσει όπως τους δεινόσαυρους...
    Έτσι απλά.

    ****

    aggelos-x-aggelos, δεν γκρινιάζουμε... cogito ergo sum!!!
    Όχι επειδή είναι Χριστούγεννα να καταπιούμε τον αχινό και μόκο!!!

    *****

    takis vasilopoulos, πρωτοχρονιά σε ξενοδοχείο;

    Μου φαίνεται πολύ ξένο, πολύ κρύο.
    Δεν έχω κάνει ποτέ Πρωτοχρονιά σε ξενοδοχείο, ακούγεται τόσο παράξενο...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Θαυμάζω τους ανθρώπους με φαντασία. Όπως εσείς. Η φαντασία μάς κάνει να γευόμαστε μέχρι την τελευταία της ρανίδα την πραγματικότητα. Αλλιώς μένει λειψή. Με τη φαντασία μας ολοκληρώνουμε την καθημερινότητα και ρουφάμε το απόσταγμα βρίσκοντας νόημα ακόμη και εκεί που οι άλλοι δεν το βλέπουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Kώστας said,
    Η απουσία του πατέρα...
    Για μένα αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι τα πρώτα χωρίς τον πατέρα.

    Πέρασαν 13 χρόνια απ τότε που 'φυγε ο πατέρας μου και γιά πρώτη φορά άλλαξε μέρος το χριστουγεννιάτικο δένδρο στο σπίτι. Κι όμως νομίζω πως θα με ρωτήσει την αιτία. Ετσι είναι τέτοιες μέρες μας λείπουν αγαπημένα πρόσωπα.
    Τώρα γιά τα Χριστούγεννα, θυμάμαι τα κάλαντα, τις δεκάρες και εικοσάρες συνήθως που μας έδιναν και πού και πού κανένα πενηνταράκι. Τα "πονηρά" με την σαντιγύ, τις μπίλιες (πάντα επίκαιρο παιχνίδι τις μέρες των Χριστουγέννων). Τα τενεκεδένια αυτοκινητάκια, τις σβούρες. Δεν υπήρχε τότε το ρεβεγιόν της παραμονής, νομίζω έγινε μόδα στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Ολοι νωρίς στο σπίτι και τα χαράματα ξύπνημα με χαρά γιά τα καινούργια παπούτσια που θα φορούσαμε γιά την εκκλησία. Μάλιστα περνούσε από αρκετές γειτονιές η χορωδία του Γυμνασίου στις 4 τα χαράματα ψάλλοντας γιά να ξυπνήσουμε. Μερικά απ αυτά που γίνονταν παραμονή Χριστουγέννων στις αρχές του '60 στις γειτονιές της Τούμπας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Οπως εγραψα και σε αλλο blog η οποια μαγεια των χριστουγεννων χαθηκε οταν χαθηκαν και οι 15μερες αργιας και καθισιου,με αλλα λογια την ημερα που πηρα απολυτηριο λυκειου..
    Το καλυτερο μου ειναι τα χριστουγεννιατικα στολισμενα στρατοπεδα.Πολυ γελιο.Σαν γερασμενους τραβεστι μοιαζουν.Και δεν μιλαω για κατι μεγαλα-κυριλε στρατοπεδα σχηματισμων(μεραρχιες,στρατηγεια κτλ)αλλα για τα μικρα στρατοπεδα μαχιμων μοναδων.
    Θλιβερο θεαμα,απο μακρυα κραυγαζει πως ο στολισμος εγινε με το στανιο.
    Καποτε πριν χρονια,παραμονη χριστουγεννων ημουν χωμενος υπηρεσια.Ο σκοπος με ειδοποιησε πως ακουσε εντονους θορυβους.Ανυσηχοι πηγαμε ενοπλοι και με το περιπολο στο σημειο απο οπου ακουστηκαν οι θορυβοι.
    Καποιος ειχε αποκεφαλισει τις πλαστικες κουκλες με τις μορφες των πρωταγωνιστων της φατνης.
    Παρα τις ερευνες ο ενοχος δεν βρεθηκε ποτε...
    Ολως περιεργως ειχε αφησει αθικτη τη Παναγια και το baby-Χριστο.
    Σε αλλη μια μοναδα,συναδελφος ειχε αναλαβει να στολισει τη φατνη.
    Μια και δεν εβρισκε "Χριστο-μωρο"δανειστε μια κουκλα απο τη κορη του.
    Ο διοικητης μολις ειδε το βρεφος Χριστο με ξανθιες μπουκλες,και μακιγιαζ λολιτας,επαθε παρακρουση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Όρεξη που την έχετε κύριε Δήμου χριστουγεννιάτικα......Μια ομαδική χριστουγεννιάτικη αυτοκτονία θα έσωζε όσους δεν αυτοκτόνησαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Καλημέρα σε όλους!

    Και ειδικότερα στον Λευτέρη που τον είχαμε χάσει.

    Συνεχίζουμε τις ιστορίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Dobro jutro gospodin Dimou.
    Μτφ.καλημερα κ.Δημου.
    Δυστυχως παρα το οτι απεχθανομαι να βγαινω τα σαββατα,εκανα το λαθος και μετα για να μην εχω hangover εμεινα ξυπνιος,και μετα μου περασε το hangover και ειπα μια και ξημερωνει να παω για τρεξιμο και μετα γυρισα σπιτι και μετα ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΥΠΝΟΣ!!!
    Τι κακο και αυτο..
    Το παρον αμα θελετε μην το δημοσιευετε,ειναι ασχετο και απλως ειναι ενα καλημερισμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Καλημέρα,

    Lefteris είπε
    "Ο Χριστός είναι αυτό που θέλουμε να βλέπουμε στις καρδιές των άλλων και τη δική μας, στις κοινές μας εξομολογήσεις: θυσία.
    Καλά Χριστούγεννα"


    Να επιτέλους και ένα νόημα! Καλές θυσίες Λευτέρη και όλοι μας ...

    Θυσίες του ΕΓΩ μας και όχι της φύσης!

    Να το ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ μήνυμα των Χριστουγέννων!

    Μέσα απο την πάλη των νοημάτων και την πολύ γκρίνια βλέπτε Κε ΔΗΜΟΥ πως βγαίνουν τελικά κάποια ουσιαστικά νοήματα ;)

    Keep on blogging!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Καλημέραααα!!!!

    Στα πεταχτά, ΝΕΤ Χριστουγεννιάτικη Συναυλία 2006 από Μέγαρο Μουσικής, κι έξτρα τιπ: έχει και μπλογκοπέρσον μέσα, από τα εξαιρετικά μας μάλιστα. Συγχαρητήρια, σπουδαία δουλειά!!!
    :)))

    (και ναι, γλυτώσαμε τη ΔΕΗ, δεν έχω τηλέφωνο, έχω όμως ιντερνετ... τι να πω! Πού να βάζαμε λαμπάκια και στα τηλέφωνα... Δόκτωρ, καμμιά ιδέα?!)

    "Ο διοικητης μολις ειδε το βρεφος Χριστο με ξανθιες μπουκλες,και μακιγιαζ λολιτας,επαθε παρακρουση..." ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!! Γειά σου Γκερρέρο!

    Και λίγο με τα άγρια, τον κόμπο στον λαιμό,

    @Κώστα,

    τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς γονιό είναι πολύ σκληρά. Αν υπάρχουν μικρά παιδιά κάνεις τα πικρά γλυκά και παίζεις λίγο μαζί τους - ίσως ξεχαστείς κιόλας... για λίγο όμως, όλο ψάχνεις τον γονιό σε κάθε γωνιά του σπιτιού, όλο ακούς, όλα σου θυμίζουν...

    Δαγκώνεσαι, συνεχίζεις. Θυμάσαι, κλαις, λυσσάς, προχωράς. Δεν θα σου ευχόταν να τα σταματήσεις όλα, δεν είναι?

    Και τα δεύτερα Χριστούγεννα το ίδιο χάλια είναι - ίσως λίγο πιο απαλός ο πόνος, αλλά τη θλίψη τη συμπληρώνουν τύψεις, για όλες τις στιγμές που παρασύρθηκες από τα καθημερινά και δεν μνημόνευσες τον γονιό σου.

    Το κενό εκεί, σε όλους μας στην ίδια θέση, εύχομαι όμως να έρθουν γρήγορα χαρές μαζεμένες... Κι όχι μόνο σε σένα, στην οικογένειά σου ολόκληρη και σε όλους τους φίλους που κλαίνε τέτοιες μέρες.

    @Σταύρο,

    χρειαζόμαστε κι εμείς τέτοιες γλυκιές εκδικήσεις νομίζω...

    (βγείτε, υπέροχη μέρα, τα λέμε αργότερα, δε σ'αφήνουμε Γάτε!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Touching story, ειδικά για Χριστούγεννα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.