Πέμπτη, Οκτωβρίου 26, 2006

Φεύγοντας ακίνητος



Όπως καθόμουν εδώ και βασανιζόμουν να βρω ένα θέμα για το blog, μου ήρθαν ξαφνικά στο νου από παλιά κάτι στίχοι του Stéphane Mallarmé:

La chair est triste, hélas! et j’ai lu tous les livres.
Fuir! là-bas fuir! Je sens que des oiseaux sont ivres
D’être parmi l’écume inconnue et les cieux!

(Η σάρκα, αλίμονο, είναι θλιμμένη, κι έχω διαβάσει όλα τα βιβλία.
Να φύγω! μακριά, να φύγω! Νιώθω πως τα πουλιά πρέπει να μεθάνε
Που βρίσκονται ανάμεσα στ’ άγνωστα κύματα και τον ουρανό).


Κούραση και βάρος.

Ά! Το όνειρο της φυγής… Αν μου λείπει κάτι από τα νιάτα μου είναι αυτό.
Η ανεμελιά με την οποία έπαιρνα τους δρόμους, γύριζα την Ευρώπη με κάτι ψιλά στην τσέπη, με ωτοστόπ, με δανεικά… Κοιμόμουν σε ξενώνες και σε παγκάκια…
Τώρα με κλεισμένα πολυτελή ξενοδοχεία και όλες τις ανέσεις, δεν μπορώ πια να «φύγω».


Έγραφα στους «Δρόμους»:

Φεύγοντας ακίνητος

Πολλά είναι τα πρωινά που ξυπνάω με γεύση ματαιότητας και θανάτου. Όμως είναι και άλλα όπου με διακατέχει μία έντονη επιθυμία απόδρασης. Ονειρεύομαι πως, σιωπηλά, χωρίς κανείς να με πάρει μυρωδιά, μαζεύω μερικά απαραίτητα πράγματα και εξαφανίζομαι. Το που πάω δεν έχει σημασία και αλλάζει από ξημέρωμα σε ξημέρωμα: άλλοτε λιάζομαι σε εξωτικά μέρη και άλλοτε χάνομαι σε μεγαλουπόλεις. Σημασία έχει ότι φεύγω. Αυτή η λαχτάρα της φυγής είναι τόσο έντονη που με πονάει σωματικά.



Φεύγω από τι; Μα από όλα. Από την μικροαστική ρουτίνα του σπιτιού, από την ανόητη καθημερινότητα, από τις ηλίθιες υποχρεώσεις ενός «επώνυμου» που κάθε ώρα κάποιος του ζητάει συνέντευξη για θέματα που δεν ξέρει και δεν τον ενδιαφέρουν.

Φεύγω, παραμένοντας. Ονειρεύομαι ότι αναχωρώντας θα απομακρυνθώ από το κενό, το γήρας, την παρακμή, την αρρώστια, την ύπαρξη χωρίς πόθο και πάθος.

Το χειρότερο είδος φυλακής είναι αυτό από το οποίο δεν θέλεις να φύγεις. Δεν έχει κλειδί και κανείς δεν σε εμποδίζει. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσα να πάρω δύο βαλίτσες και τον μεταφυσικό μου γατούλη, τον Don, και να εξαφανιστώ. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητος – όχι πλούσιος, αλλά αυτάρκης. Την δουλειά μου – το γράψιμο – μπορώ να την κάνω παντού όπου υπάρχει Internet – ακόμα και ασύρματο. Στο Παρίσι ή σε μία ατόλη της Πολυνησία. Αλλά δεν θα φύγω ποτέ. Δεν έχω την δύναμη. Το μόνο μεγάλο ταξίδι μου πια, θα είναι αυτό που φοβάμαι.

Αχ, εκείνα τα πρωινά που έρχεται τόσο έντονη η ανάγκη της απόδρασης – τόσο που να σε πλημμυρίζει η βεβαιότητά της. Τώρα, λες, τώρα θα τα παρατήσω όλα και θα φύγω. Βλέπεις τον εαυτό σου αλλού – και για μία στιγμή είσαι γεμάτος και ευτυχής.

Μετά ο ίδιος υπονομεύεις το όνειρό σου: και τι θα γινόταν δηλαδή εκεί; Τι θα έκανες, μόνος, υπέρβαρος, υπέργηρος, αρθριτικός, με δέκα χάπια την ημέρα; Θα έβγαζες βόλτα την κατάθλιψή σου σε ωραία εξωτικά τοπία; Και καταλαβαίνω πως όλο αυτό το mal du départ είναι μία αυταπάτη. Η πόλις θα με ακολουθεί. Δεν θα άλλαζε τίποτα.

Οπότε ξαναγυρίζω στην καθημερινότητα. Με συντροφιά μου τον Don, ξαπλωμένο στα γόνατά μου την ώρα που γράφω. Τον γάτο που διαβάζει την σκέψη μου, όπως εγώ διάβασα κάποτε την δική του όταν ήρθε μέσα σε ένα όνειρό μου.

Αλλά αχ, εκείνα τα πρωινά που σε πλημμυρίζει η βεβαιότητα της απόδρασης! Τώρα, λες, ΤΩΡΑ θα τα παρατήσω όλα και θα φύγω. Για μια στιγμή είσαι γεμάτος και ευτυχής.

170 σχόλια:

  1. "Αλλά αχ, εκείνα τα πρωινά που σε πλημμυρίζει η βεβαιότητα της απόδρασης! Τώρα, λες, ΤΩΡΑ θα τα παρατήσω όλα και θα φύγω. Για μια στιγμή είσαι γεμάτος και ευτυχής."

    Σήμερα ξύπνησα με αυτήν ακριβώς τη βεβαιότητα μέσα μου. Σχεδόν αμέσως μετά ήξερα ότι δεν θα τα καταφέρω...

    Οχι γιατί είμαι υπέρβαρη, υπέργυρη, με αρθριτικά, και 10 χάπια τη μέρα, αλλά γιατί είμαι δειλή. Και δεμένη με πρόσωπα, καταστάσεις και πράγματα που, ξέρω, με βεβαιότητα, θα παρέμεναν ακριβώς τα ίδια, αν ένα πρωινό έβρισκα το θάρρος και τα εγκατέλειπα, έτσι απλά και σιωπηλά... Χωρίς τυμπανοκρουσίες.

    Αυτά θα έμεναν τα ίδια. Κι εγώ, ποιος ξέρει;

    Καλησπέρα Νίκο. Πολύ ωραίο post.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο...

    Να είσαι περιορισμένος λόγω ηλικίας, αλλά όλα αυτά να τα έχεις κάνει κάποτε και πολύ, ή να σφύζεις από ζωντάνια και υγεία, αλλά να έχεις έτσι κι αλλιώς καταδικάσει τον εαυτό σου στην αιώνια παραμονή;

    Μάλλον το δεύτερο.

    Θα επανέλθω ξημερώματα, έχω γιορτές απόψε. Κι ένας θεός ξέρει, τι θα γίνει και σ'αυτές. Μάλλον τίποτε καινούριο...

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέργηρη, ήθελα να γράψω, my apologies.

    Τώρα καληνυχτίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κύριε Δήμου συγνώμη για το άσχετο αλλά ΟΛΑ τα Ελληνικά μπλογκ σήμερα αναφέρουν για το γεγονός της μήνυσης και της σύλληψης του κατόχου ενός σάιτ που δημοσίευσε μέσω rss ένα κείμενο μπλογκ. Ίσως θα μπορούσατε να γράψετε κι εσείς κάτι.

    Περισσότερα εδώ : http://openitnow.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Όπως καθόμουν εδώ και βασανιζόμουν να βρω ένα θέμα για το blog"

    ε βγες και λίγο έξω ρε man...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. COSTANTINA said...
    Κύριε Δήμου συγνώμη για το άσχετο αλλά ΟΛΑ τα Ελληνικά μπλογκ σήμερα αναφέρουν για το γεγονός της μήνυσης και της σύλληψης του κατόχου ενός σάιτ που δημοσίευσε μέσω rss ένα κείμενο μπλογκ. Ίσως θα μπορούσατε να γράψετε κι εσείς κάτι.

    Έχετε δίκιο - είναι το γεγονός της ημέρας. Θα γράψω κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα τελευταία 10 χρόνια όλο φεύγω. Όμως, δυστυχώς, φεύγω από το ένα και πάω στο άλλο και είμαι πάντα εδώ. Και όταν συνειδητοποιώ ότι τελικά δεν έφυγα λέω δεν πειράζει, προλαβαίνω ακόμα, νέος είμαι.

    Πόσες αλλαγές και όμως καμία πραγματική φυγή. Όταν έκλεισα τα 30 έκανα απολογισμό. Τα τελευταία 10 χρόνια έχω, στο σύνολο, λιγότερο από ένα μήνα διακοπές, τη μόνη ευκαιρία για ταξίδι. Αλλά πάντα λέω έχω καιρό. Ακόμα και οι πιο μόνιμες φυγές μου -πραγματικές αλλαγές ζωής, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη- με οδήγησαν σε πιο σκοτεινό κελί.

    Ίσως η χειρότερη φυλακή να είναι αυτή της ελπίδας γιατί σου δίνει άλλοθι να μένεις πίσω και να δειλιάζεις. Τρέμω τη μέρα που θα ξυπνήσω και δεν θα υπάρχει άλλος χρόνος.

    Αλλά που θα πάει, θα φύγω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το internet δεν είναι από μόνο του μια διαφυγή? Ένα video game? Μια ταινία?
    Οι προσωπικές μου αποδράσεις γίνονται με τους παραπάνω τρόπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. O aggelos έχει δίκιο, η χειρότερη φυλακή είναι αυτή της ελπίδας.

    Αυτό προσπαθεί να "γιατρέψει" ο βουδισμός.

    zoros και το internet και τα πάντα γίνονται φυλακές μας.

    Μόνη λύση οι εναλλαγές και ενίοτε οι ανατροπές.

    mickey, σ' ευχαριστούμε που μας ξανάφερες την georgia.

    rednet69, μας έλλειψες, welcome back!


    Άντε, να ξαναμαζευόμαστε σιγά, σιγά.
    Θ΄αρχίσω να παίρνω απουσίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. YΓ. πιτσιρίκο, μας τα 'πρηξες με την πολυλογία σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλως όρισες και πάλι Georgia M (Rednet 69 - έχουμε και τον Reactor 69 - της ίδιας κλάσης είστε;).

    Elias said...
    "Βλέπω ότι οι επιθέσεις στα προηγούμενα post επέδρασαν πάνω σας"

    Μπα το κυρίως κείμενο έχει γραφτεί πριν πολλά χρόνια...

    aggelos-X-aggelos η εποχή της φυγής κρατησε ελάχιστα χρόνια. Mετά ήρθε η δουλειά, οι υποχρεώσεις. Μετά δεν είχα χρήματα. Ύστερα είχα τα χρήματα δεν είχα χρόνο. Μετά είχα χρόνο δεν είχα δυνάμεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. nikos Dimou said...
    aggelos-X-aggelos η εποχή της φυγής κρατησε ελάχιστα χρόνια. Mετά ήρθε η δουλειά, οι υποχρεώσεις. Μετά δεν είχα χρήματα. Ύστερα είχα τα χρήματα δεν είχα χρόνο. Μετά είχα χρόνο δεν είχα δυνάμεις...

    Το έχω καταλάβει ότι κάπως έτσι πρέπει να πηγαίνει το πράγμα. Αλλά τουλάχιστόν, εφόσον ακόμα δεν μπορώ να φύγω έτσι όπως θέλω, έχω δικαίωμα να ζω την ουτοπία της ηλικίας μου, ότι "εγώ, θα δείτε, δεν θα είμαι σαν και εσάς. Εγώ θα τα καταφέρω!"

    Το πολύ πολύ να μη γίνει... Αλλά θα έχω προσπαθήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πόσες φορές και εγώ οραματίζομαι φυγή.
    Πόσες, ακόμα περισσότερες, να φύγουν αυτά που με τρώνε με μιας.
    Εχουμε μάθει πως φυγή είναι να πας σε άλλα μέρη.
    Μα φυγή από τον ίδιο τον εαυτό δεν υπάρχει. Η μήπως...
    Γιατί η φυγή να είναι θέμα τοποθεσίας;
    Ωπα λέω, να μία προκατάληψη. Η φυγή είναι αλλού! Μέσα μου.
    Για να το πετύχω, γίνομαι διαρήκτης του εαυτού μου, μή και βρει ανοικτή την πόρτα και δραπετεύσει. Η κάτι νέο να βρει φως και να μπει. Φυγή προς και από μέσα μας.
    Ετσι, όταν θέλω να φύγω, ακούω μουσική.
    Κάθε είδος και 'χώρα'.
    Κάθε καλλιτέχνης και 'χωριό'.
    Η σύγκριση με τη γη μικρή.
    Μοιάζει αθέμιτη. Ταξίδι από μέσα, προς τα μέσα!
    Αλλη φυγή: Να γνωρίζω ανθρώπους. Να βλέπω εκείνοι από τι θέλουν να ξε-φύγουν.
    Διάβασμα. Αχ, πόσα απέραντα ταξίδια..
    Blog ΝΔ: Πιάσαμε ...διάστημα!
    Τόσοι άνθρωποι, τόσοι κόσμοι για εξερεύνηση...

    Και όλο φεύγω... Τόσο, που πολύ συχνά, δεν θέλω να πάω πουθενά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Aν δε χώρας μέσα σε μι' άθλια πατρίδα
    Aν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
    Aν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
    Aν δε χώρας σε μι' αγκαλιά φυλακή

    Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
    παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
    Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
    δεν χώρας πουθενά δεν χώρας πουθενά

    Aν δε χώρας μέσα σ' εν' άνοστο αστείο
    Aν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
    Aν δε χώρας μέσα σ' ένα ψυχοπορνείο
    Aν δε χώρας σ' ένα σπασμένο κορμί

    Τότε τι κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εκτός από την ανάγκη τής φυγής και του ταξιδιού, εκτός από την ανάγκη τής αυθόρμητης απόδρασης με προορισμό ίσως τον κόσμο τής ελπίδας και της υποσχόμενης ευτυχίας, υπάρχει άλλη μια κατηγορία (απευχομένων όμως) ταξιδιών.

    Είναι τα ταξίδια τής πικρής ανάγκης, ή μάλλον, τα ταξίδια τής προγραμματισμένης και αναγκαστικής, απέλπιδος φυγής.

    Εδώ οι αποσκευές ετοιμάζονται σχολαστικά βάσει καταλόγου, στον οποίον συμπεριλαμβάνεται και νοσοκομειακός εξοπλισμός...

    Κι όμως, από ένα τέτοιο ταξίδι απελπισίας, κατά την μάταιη γη της επαγγελίας, γεννήθηκε η ελπίδα!

    Φαίνεται πώς κάποτε ο δρόμος για την ευτυχία, περνάει μέσα από την φρίκη, αρκεί να μη διαρκεί πολυ...


    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Νομίζω οι παρακάτω στίχοι (του ομάρ καγιάμ αν δεν με απατά η μνήμη μου) εκφράζουν άριστα τη λαχτάρα της φυγής:

    Αν η ψυχή σου πόθησε
    να πάει μακρυά να φύγει,
    παράτα όσους αγάπησες
    κάθε δεσμό που πνίγει,
    μή σκέπτεσαι τα εμπόδια
    που ορθώνονται μπροστά σου
    σπρώχνε τα με τα πόδια σου
    κι ο δρόμος σου θα ανοίγει.


    Με συγκινούσε όταν νεαρός διάβαζα κάτι τέτοια.Σήμερα (κάπως μεγαλύτερος) νοιώθω ότι η φυγή για τη φυγή είναι ακόμη ένας μύθος.Ας κοιτάξει ο καθένας να περνάει καλά εκεί που βρίσκεται και να βελτιώσει την καθημερινότητά του.Και εάν αποφασίσει να φύγει ας το κάνει συνειδητά και για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

    Οσο για το ταξίδι υπέροχο μεν αλλά και αυτό κομματάκι υπερτιμημένο κατά τη γνώμη μου.Λέει ο κώστας χαντζής σε ένα τραγουδάκι:

    Ταξίδεψα,ταξίδεψα
    κουράστηκα,κουράστηκα
    μη με ζηλεύεις φίλε!

    Στά χιόνια πάγωσα
    στους ήλιους κάηκα
    μη με ζηλεύεις φίλε!

    Ποτέ μη πείς δεν έζησες
    αφού μακρυά δεν πήγες
    μεσ'την αυλή σου αν θα ζείς
    όλο τον κόσμο είδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ andy

    Ωραίος, αλλά επειδή γίναμε μια ωραία ατμόσφαιρα, μήπως είναι καλύτερο το " Σιγά μην κλάψω ";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Bladerunner
    Δεν εισαι δειλη. Απλά δεν το θέλησες ακόμα πολυ. Οταν το θελήσεις πραγματικά θα το κάνεις.
    Χωρίς να σκεφτεις την πιθανή αποτυχία. Ξέρεις άλλωστε το γνωστό saying. "Better to have tried and failed rather than never to have tried at all."

    Παράγραφε, σοφή μου φίλη
    Ξέρω τι εννοείς... τέτοια wake-up calls άλλαξαν πολλούς από μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. reactor 69 said...
    "Γιατί δεν πάτε ένα ταξιδάκι κύριε Δήμου; Δείτε το σαν υποχρέωση, γρήγορα θα γίνει ευχάριστο".

    Γιατί η "φυγή" δεν είναι ταξιδάκι. Είναι η ελεύθερη περιπλάνηση, η αλλαγή πορείας κάθε λίγο, το απροσδόκητο, η περιπέτεια. Το έκανα αυτό και αργότερα - περνούσα με το αυτοκίνητο στην Ancona και επί 3 εβδομάδες (όσο ήταν κλειστή η εταιρία) περιπλανιόμουν ανα την Ευρώπη - χωρίς πρόγραμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. " Χωράς " στους αγγελάκιους στίχους και όχι " χώρας ". Αν και τώρα που το σκέφτομαι ίσως οι "χώρες" να ταιριάζουν περισσοτερο με το θέμα του ποστ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. γεια σας, τα γραμματα του ποστ ειναι μικρά αλλα με μια ρυθμιση στον φυλλομετρητη "βλεπονται" (καψόνι!)

    Λένε οτι η ηθοποιος Σαπφώ Νοταρά επι χρονια ζουσε αναμεσα σε κουτες για μια επικειμενη μετακομιση, που ολο αναβαλλοταν. Τελικα πεθανε σε εκεινο το γεματο κουτες διαμερισμα.

    δινει χαρά η προετοιμασια για ενα ταξιδι, ακομα και αν δεν γινει (γιατι παντοτε υπαρχει η ελπιδα ΝΑ γινει αργοτερα...)

    στην προετοιμασια κανουμε τα ονειρα και ετοιμαζουμε στο μυαλο μας καποιες εικονες για το τι νομιζουμε οτι θα δουμε εκει που θα παμε

    δεν μου αρεσει να ταξιδευω αλλα οπως καταλαβατε, μου αρεσει να ετοιμαζω βαλιτσα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Φυγή σημαίνει να προχωράς σε ανατροπές. "Αν θες να μάθεις την αλήθεια, έβγα έξω από τη συνήθεια".
    Ζούσα πριν 6 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, αλλά η ζωή μου δεν με ικανοποιούσε: οι προσωπικές μου σχέσεις χάλια, η δουλειά μου δε με γέμιζε (μόνιμος στο δημόσιο). Τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, χωρίς να υπάρχει προοπτική να αλλάξουν. Ενιωθα παγιδευμένος.
    Ωσπου μια μέρα παράτησα όλους και όλα και κατέβηκα στην Αθήνα. Δύσκολη η αρχή, όπως κάθε αρχή, ξένος τόπος, ξένοι άνθρωποι, καμμιά σιγουριά, όλα μετέωρα. Αλλά είχα την αίσθηση της δημιουργίας και ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου κύρια, αλλά και στους άλλους, την ορθότητα της επιλογής μου. Το πείσμα δεν βοηθάει πάντα, αλλά εμένα στη συγκεκριμμένη κατάσταση με βοήθησε. Σιγά-σιγά βρήκα τους ρυθμούς μου, έστησα τη ζωή μου από την αρχή και σήμερα μπορώ να λέω οτι η φυγή μου με δικαίωσε. Στη νεογέννητη κόρη μου βλέπω τη δικαίωση της επιλογής μου.
    Η γνώμη μου είναι οτι μόνο όταν ριψοκινδυνεύσεις μπορείς να απολαύσεις την ηδονή της φυγής. Φυγή στα σίγουρα δεν είναι φυγή. Εϊναι διακοπές, είναι ξεκούραση, είναι σπάσιμο της μονοτονίας, αλλά όχι ΦΥΓΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Θυμάμαι ένα ποστερ που είχα δει σε δρόμο του Λονδίνου. Διαφήμιση της NIKE παρακαλώ.
    Εδειχνε έναν βετεράνο του Βιετνάμ, με κομένα χέρια και πόδια. Και από κάτω έγραφε:

    Peter is not an ordinary man.
    He’s done the Marathon.

    Just do it.

    Εγώ τι να προσθέσω; Οποιος έχει θέληση, just does it.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Επειδή η παράδοση σε αυτό το blog είναι να επικρατεί η ισοσθένια θα αντιπαραβάλλω τους στίχους του Πασχαλίδη σε αυτούς του πολυαγαπημένου μου Αγγελάκα.

    Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις
    είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις
    και εγώ που γύρισα τον κόσμο δίχως χάρτη
    άκου τι έμαθα δεμένος στο κατάρτι

    Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
    μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

    Σε σένα πάντα θα γυρνώ κι αν δε σου φτάνει
    καράβι γίνε να γενώ εγώ λιμάνι
    να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θα αντέξει
    και ποιος καλύτερα το ρόλο του θα παίξει

    Κι όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
    μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

    Κι όσα δεν έγιναν μην τρέχεις να προλάβεις
    αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις
    πως ήσουνα απ' την αρχή μέχρι το τέλος
    εσύ ασπίδα μου το τόξο και το βέλος

    Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
    μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

    Και λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις
    είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα...

    να υφαίνεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Α, χρωστάω και ένα ευχαριστώ στον Andy για την κατανόηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ελευθερία, θαρρώ είναι το να διαθέτεις επιλογές και μάλιστα εφικτές και πραγματικές, όχι ιδεατές.

    Π.χ. όταν έμενα σε πόλη στη Δ. Ευρώπη, είχα τη δυνατότητα μέσα σε λίγες ώρες, με αυτοκίνητο, τραίνο, κτλ, να είμαι στο Λονδίνο, το Παρίσι, κ.α. μέρη, είτε για δισκέδαση είτε για δουλειά.

    Την εξασκούσα αυτή την ελευθερία, αλλά και να μην την εξασκεί κανείς, το να την διαθέτει, αυτό συνιστά, θαρρώ, ελευθερία.

    Αυτή η διαθεσιμότητα επιλογών μου λείπει τα χρόνια που έχω γυρίσει. Και την θέλω πίσω.

    Πολλοί θα θέλαμε πιστεύω η Ελλάδα να βρίσκεται σε μία πιό "κεντρική" γεωγραφική θέση, π.χ. στης Ιταλίας ή της Γαλλίας. Όμως είμαστε στο ΝΑ άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου, 24 ώρες από Πάτρα σε Ανκόνα, και οι πρώτες 1.5 ώρες πτήσης από Αθήνα δυτικά είναι για να φθάσουμε στο κέντρο της Ιταλίας.

    Από τις μεριές θάλασσα και στο Βορρά τα ταλαιπωρωμένα Βαλκάνια. Πότε ένα οδικό ή σιδηροδρομικό ταξίδι από Αθήνα ή Θεσσαλονίκη στη Βιέννη θα θεωρείται "απλό"?

    Και η Αθήνα, "σκάει", κλεισμένη ανάμεσα σε βουνά (λεκανοπέδιο) και με θάλασσα προς Νότο.

    Η γεωγραφία παίζει σημαντικό ρόλο τελικά, είτε το θέλουμε είτε όχι, στην "ελευθερία".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Demosthenes said
    "Την εξασκούσα αυτή την ελευθερία, αλλά και να μην την εξασκεί κανείς, το να την διαθέτει, αυτό συνιστά, θαρρώ, ελευθερία."

    Υποθέτω εννοείς την πειθαρχία. Δεν ξέρω αν είναι ελευθερία αλλά σίγουρα είναι δύναμη, κότσια. Ο αγαπημένος μου συγγραφέας, ο Mark Twain, είχε πει:
    "Courage is resistance to fear, mastery of fear - not absence of fear."

    Πάντοτε μιλούσε αλληγορικά. Και μετά είχε προσθέσεϊ: "Τhunder is good, thunder is impressive; but it is lightning that does all the work.”
    Εχω την εντύπωση οτι με το lightning εννοούσε την πειθαρχία. Δεν είμαι και σίγουρη.

    Δημοσθένη αν δεν σε κατάλαβα καλά, σορρυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. rednet69 said...
    όταν είσαι νέος,έχεις χρήματα και διάθεση,παραβλέπεις τις όποιες γεωφραφικές αποστάσεις.

    Οποίος συνδυασμός...
    Υπάρχει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Νομίζω πως αν η γεωγραφία ήταν διαφορετική, θα υπήρχε λιγότερη τάση "φυγής" διότι θα υπήρχε περισσότερη άισθηση διαθεσιμότητας της δυνατότητας πρόσβασης σε άλλα μέρη, έστω και για καφέ (αντί για την "Πλατεία")!

    "Πάμε Λονδίνο (για καφέ ή για ημερήσια εκδρομή)" (ή Παρίσι, ή Ρώμη, ή Κάννες, κτλ, ακούγεται υπό τις παρούσες γεωγραφικές καταστάσεις (και είναι) ολίγον "ουτοπικό", ειδικά σε όσους αρέσει η οδήγηση (να οδηγούν οι ίδιοι) και όχι τα εξαρτημένα από το πιλοτάρισμα άλλων μέσα μεταφοράς!

    Γενικότερα, αν δεν σου αρέσει να οδηγείς αλλά σου αρέσει ή δεν σε πειράζει να σε οδηγούν άλλοι εκεί που αυτοί θέλουν, η Ελλάδα μιά χαρά είναι ως έχει. Αν όχι ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Εγώ δεν ξέρω κανέναν που να συνυπήρξαν αυτά μέχρι τώρα.

    Οπότε...

    ...μας μένουν τα διαδικτυακά χαμόγελα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Freedom is NOT (and should not be) just another word for nothing else to lose.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Δημοσθένη
    Εχει χρησιμοποιειθεί σαν στιχος από τον Κρις Κριστόφερσον στο ME & BOBBY MCGEE και που το τραγούδησε η Janis Joplin.
    Τραγουδάρα! Μη μου πεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. harrygreco said...
    Ηδη καταλαβαινουμε Ιθακη τι σημαινει. Το αναξιοπρεπες για μενα ειναι η φυγη λογω απωθημενων & στερησης.....Το κινητρο για φυγη ή επιστροφη πρεπει να ειναι αμολυντο απο κακοηθεια.


    Ποιητική ακρίβεια.

    Παλιά ταξίδευα πολύ.

    Λένε ότι η φυγή δεν σε βγάζει πουθενά επειδή όπου και να πας, νάσαι!

    Αλλά θυμάμαι στιγμές δύσκολες, εποχές γκρίζες που ένα ταξίδι με έσωνε.

    Παράξενο, όσο περισσότερο ταλαιπωριόμουν στο ταξίδι, όσο μεγαλύτερη η πτήση, όσο πιο επώδυνη η ανίατη ανία της υπέρβασης του Ατλαντικού, τόσο περισσότερο αναστημένος γυρνούσα σπίτι.

    Θυμάμαι ένα στίχο κινέζου ποιητή που εμφανιζόταν σε πτήσεις της Delta

    "Το ταξίδι θα τελειώσει και θα καταλάβεις τι σούχει δώσει μονάχα όταν αναπάψεις το κεφάλι σου στο αγαπημένο σου μαξιλάρι"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Τραγουδάρα ναι, αλλά διαφωνώ με το νόημα της (είδες και πως κατέληξε η Τζάνις).

    To me: Freedom is another word for having many real options available to people. Αυτό προϋποθέτει πλουραλιστικό "περιβάλλον" για τη λήψη ατομικών αποφάσεων, σταυροδρόμια με πολλές εναλλακτικές οδούς, και όχι μονοδρόμους και φτιαχτά αδιέξοδα και φράκτες και "διόδια" (βλ. π.χ. "γληγορόσημα", χωρίς εναλλακτικούς δρόμους). Κυριολεκτικά και ... μεταφορικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Από τα τραγούδια του ταξιδιού που ξεχωρίζω είναι το "City of New Orleans" από τον Arlo Guthrie.

    "Good morning America how are you?
    Don't you know me I'm your native son,
    I'm the train they call The City of New Orleans,
    I'll be gone five hundred miles when the day is done."


    Το όνειρο μου, ένα μεγάλο ταξίδι στην USA. Με αμάξι και καλή παρέα. Από βορρά προς νότο και από ανατολή προς δύση. Να σταματώ σε μικρές πόλεις και να μιλάω με άγνωστους φιλικούς ανθρώπους...Να ξημερώνει η ανατολή στο πρόσωπο μου και να καίει η δύση την πλάτη μου...

    Η ζωή είναι σύντομη και μερικές φορές ένα ειρωνικό έως σαδιστικό παιχνίδι εναντίον μας...

    Ταξιδεύοντας δεν ενοχλούμε κανέναν. Αντίθετα χαροποιούμε τους φίλους μας με τις ιστορίες μας όταν γυρνάμε. Όταν και όπου γυρνάμε.

    Απολαύστε Arlo Guthrie live

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. LIOLIOS
    Καταπληκτικό το λινκ και το τραγούδι από τα αγαπημένα μου (αν και το έχω με τον Willie Nelson).
    Αλλά για να κρατήσουμε το mood το ποστ ας αναφέρουμε και μια άλλη τραγουδάρα, το EVERYBODY HURTS με τους REM

    Μεγάλη η ιστορία εδώ αλλά αυτό το τραγούδι με οδήγησε σε αυτό το μπλογκ.
    Και έτσι που με μελαγχολήσατε απόψε, πάω να βάλω REM.
    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Συγκλονιστικό τραγούδι και video

    Απόλαυσε το εδώ

    Αλλά δες και την παρωδία με τον Ron Burgandy τώρα που ξημερώνει στην Ελλάδα και πρέπει να ξαναγυρίσουμε στους ζωντανούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Αγαπητή Πανάσχημη (πως θάθελα νάξερα τόνομα σου!)

    τι είναι άραγε τα ταξίδια, αυτή η βαθιά ανάγκη μας για φυγή, when we had enough? Sometimes everything is wrong...

    Είναι η ανάγκη μας να πάμε κάπου όπου όλα θα είναι πλέον κατανοητά και φωτεινά, αγκαλιασμένοι θα κυττιώμαστε στα μάτια και το μόνο που θα μας προκαλεί ο ανοιχτός ορίζοντας θάναι η ευτυχία της επιστροφής στην πατριδα...

    Αναλωνόμαστε σε μια ζωή χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό και κατεύθυνση και μαζεύουμε, μαλώνουμε, φωνάζουμε, αποθησαυρίζουμε...Για να έρθει κάποτε το τέλος, ένα τέλος απελυεθερωτικό γι αυτό ίσως και τόσο φοβερό, εκθαμβωτικό στο φως του και στην απλότητά του...

    Everybody hurts...Everybody...Hold on...

    Ίσως το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο. Και αυτό που προσπαθούμε πεισμωμένοι να χάσουμε είναι ο ένας τον άλλο.

    Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Mickey, στην Aphrodire και φυσικά στον Νίκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Τι έγινε εδώ; Ο "αιώνια νέος" μας γέρασε ξαφνικά; Δε μπορεί να "φύγει" πια και άρχισε να φοβάται μήπως περάσει "το τρένο της μεγάλης (και οριστικής) φυγής"; Μάλλον καμιά νεκροφόρα θα τον ...προσπέρασε πάλι :)))

    (Και σου το 'πε ο Reactor69: Καλό το Forester, αλλά εσύ είσαι για WRX και πάνω - you ain't too old for this shit :))))

    Ίσως πρέπει κάποτε να τα ανεβάσω τα ρημάδια τα posts με τις φωτό από την τρελή, χωρίς πρόγραμμα "περιπλάνηση" στις ΗΠΑ (να χαρεί κι ο Αντώνης). Πήγα στο Colorado για "άλλους" λόγους, δε μου "έκατσε" η κατάσταση όπως περίμενα και για να μην επιστρέψω άπραγος, νοίκιασα ένα αμάξι στο Denver και γύρισα έξι πολιτείες, κάνοντας 12.000 χιλιόμετρα σε τρεις βδομάδες, ανάμεσα στα θαύματα των Νοτιοδυτικών ΗΠΑ (Colorado, Utah, Nevada, California, Arizona, New Mexico).

    Μια μέρα μάλιστα, άλλαζα συνεχώς πορεία μέχρι να καταλήξω κάπου, κάνοντας περίπου 2.000 χλμ (ο Λευτέρης καταλαβαίνει). Χωρίς παρέα, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, χωρίς καν ένα χάρτη της προκοπής...

    Και πολύ συχνά (μερικές "μοναχικές" περιόδους σχεδόν κάθε βράδυ), παίρνω το αμάξι και ξεχύνομαι τα βράδια στους έρημους δρόμους για μια τρελή "μουσικοδήγηση". Από ένα "σκούπισμα" των στροφών της Κακιάς Σκάλας (από την παλιά βεβαίως - προχθές έσπασα και το "ρεκόρ" μου) και μια "βολτίτσα" στο Σοφικό Κορινθίας ή την Επίδαυρο, μέχρι και την Πάτρα ή τη ...Λάρισα.

    Ταξίδι, "φυγή", απόλαυση, δε με νοιάζει πως το λένε. Μετά από τόσα χρόνια, ακόμα με "γεμίζει". Και δεν είμαι καθόλου μοναχικός τύπος. Αλλά κάποια πράγματα τα απολαμβάνεις καλύτερα ΜΟΝΟΣ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Και επί του "προκειμένου":

    Αν δε θέλεις να νιώθεις έτσι (μια και δε σε "παίρνει" για ...νεανικές τρελίτσες), φρόντισε να κάνεις φίλους και θα "φεύγεις" μια χαρά! ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ φίλους όμως, που θα τους δέχεσαι ΟΠΩΣ είναι και θα σε δέχονται ΟΠΩΣ είσαι (τσάκο μια ιδέα για μελλοντικό post).

    Και, κυρίως, φρόντισε να μη "διώχνεις" (με τον τρόπο σου) εκείνους που σε ΑΓΑΠΟΥΝ πραγματικά κι ας στη "λένε" και μερικές φορές για τα "στραβά" σου (δε γράφω μόνο επί προσωπικού). Μπορεί και να 'χουν δίκιο ξέρεις - αλλά κι αν δεν είναι έτσι, από την αγάπη τους το κάνουν!

    Δε γίνεται να έχεις πάντα δίκιο - και κανείς δε θα σε "υποτιμήσει" αν καμιά φορά "δεχθείς" και μια αντίθετη άποψη ή πεις τη ..."μαγική" λέξη. Άλλωστε:

    Boss is not always right, but he is always the Boss!


    Μη μου γίνεσαι τώρα και ...γεροπαράξενος :))))))

    (Ελπίζω ΑΥΤΗ τη φορά να προσέξεις τα χαμογελάκια-emoticons και να μην ψάχνεις ...παρεξηγήσεις για "τίλιο" και "ου γαρ έρχεται μόνον". Άλλωστε, ον αγαπά ο Mickey, παιδεύει - και "πειράζει" ασυστόλως! ;))


    Υ.Γ. Να ρίξω τώρα και τα σχόλια (συνολικά γύρω στις 3.000 λέξεις) που έχω γράψει από χθες για το προηγούμενο post (Reactor69 Rules!) με τα "γαϊδούρια", αλλά συγκρατήθηκα λόγω "αποχής"; Ή μήπως σε "λύπησα βαθύτατα" πάλι και καλό είναι να συνεχίσουμε "από μακριά κι αγαπημένοι";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Καλημέρα σ' ολους. Πόντικα καλώς ήρθες μετα΄την αποχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Όλες οι χώρες μοιάζουν ίδιες. Όπως κάθε εμπειρία που την προσπερνάμε όταν την αποκτήσουμε. Ποια η διαφορά. Δεν γεμίζει η ψυχή με αποδράσεις και θεάσεις web-cam ανά την Ελλάδα, και η ψυχική κούραση φεύγει δύσκολα από εμάς που είμαστε ακρίτες στα μετεώρυζα του ελληνισμού και της ορθοδοξίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Καλημέρα γατούλη!

    Διακρίνω κάποιο τόνο απαισιοδοξίας στο κείμενό σου ή είναι ιδέα μου;

    Σήμερα μου θύμισες ένα παλιότερο κείμενό σου: "Ο άνθρωπος που ετοίμαζε το αυτοκίνητό του"

    Νομίζω όμως ότι δε σου πάει αυτός ο ρόλος. Ποτέ δε σου πήγαινε.

    Πιο πολύ σου πάει ο ρόλος του καπετάνιου της γαλέρας με το όνομα "doncat" (η οποία έχει μαζέψει, σαν την κιβωτό του Νώε, δείγματα όλων των ειδών) και ταξιδεύει σε όλες τις θάλασσες του κόσμου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Kαλημέρα!

    Mickey πάντα αναρωτιέσαι αν και εφόσον. Σου έγραψα ότι είσαι πάντα καλόδεχτος εδώ - όπως και όλοι οι φίλοι (και η μηνύουσα Αφροδίτη).

    Ρίξε λοιπόν όσα σχόλια θέλεις! Θα τα διαβάσουμε με ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Nikos Dimou said: Και καταλαβαίνω πως όλο αυτό το mal du départ είναι μία αυταπάτη. Η πόλις θα με ακολουθεί. Δεν θα άλλαζε τίποτα.
    ------

    Το σημερινό σας post πολύ με άγγιξε. Και θα 'θελα να επανέλθω. Γιατί έχει τόσες πλευρές και τόσες προεκτάσεις, που χρόνια θα μπορούσαμε να το συζητάμε, και πάντα με το ίδιο ενδιαφέρον.

    Τώρα όμως θα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Με αφορμή την παραπάνω σας φράση. Και, ξέροντας ότι πηγαίνω αντίθετα στο ρεύμα, θα παραθέσω λίγες σκέψεις του Bernardo Soares (από τους πιο αγαπημένους ετερώνυμους του Fernardo Pessoa):

    "Η ιδέα του ταξιδιού μου φέρνει ναυτία. Έχω δει όλα όσα ποτέ μου δεν είχα δει. Έχω δει όλα όσα δεν είδα ακόμα. ... Τι είναι ταξιδεύω και σε τι χρησιμεύει; Οποιοδήποτε ηλιοβασίλεμα είναι ηλιοβασίλεμα. Δεν συντρέχει λόγος να πας στην Κωνσταντινούπολη για να το δεις. Η αίσθηση της απελευθέρωσης που γεννούν τα ταξίδια; Μπορώ να τη νιώσω πηγαίνοντας από τη Λισαβόνα στη Μπενφίκα, και μάλιστα εντονότερα απ' ότι πηγαίνοντας από τη Λισαβόνα στην Κίνα, γιατί, αν η ελευθερία δεν υπάρχει μέσα μου, δεν υπάρχει για μένα σε κανένα μέρος. ... Κανένα από τα επτά μέρη του κόσμου δεν είναι αυτό που με ενδιαφέρει και μπορώ πραγματικά να δω. Αυτό που διατρέχω είναι το όγδοο μέρος και είναι δικό μου.
    Όποιος διέπλευσε όλες τις θάλασσες διέπλευσε τελικά τη μονοτονία του ίδιου του του εαυτού. Έχω διαπλεύσει περισσότερες θάλασσες απ' όλους. Έχω δει περισσότερα βουνά απ' όσα υπάρχουν στη γη. Έχω επισκεφτεί περισσότερες πολιτείες από αυτές που υπάρχουν, και οι μεγάλοι ποταμοί του πουθενά έχουν κυλήσει, απόλυτοι, μπροστά στα στοχαστικά μου μάτια. Αν ταξίδευα, θα συναντούσα το αδύναμο αντίγραφο αυτού που έχω δει χωρίς να ταξιδέψω. ..." (από το "Βιβλίο της ανησυχίας").

    Δεν θα περίμενα, βέβαια, κάτι λιγότερο από τον άνθρωπο που πίστευε ότι πρέπει "Να αναβάλεις τα πάντα. Δεν πρέπει ποτέ να κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς ν' αφήσεις για αύριο. Ούτε και είναι απαραίτητο να κάνεις κάτι, σήμερα ή αύριο". Κάθε ενσάρκωση του Pessoa, απλά, είναι συνεπής με τον εαυτό της, κι όλες μαζί με τον πολλαπλό εαυτό του δημιουργού τους.

    Λατρεύω τα ταξίδια. Τις αποδράσεις, τη φυγή, την πυρετώδη προσμονή του άγνωστου. Και, όπως όλοι μας, άλλος λίγο κι άλλος πολύ, διαπιστώνω με θλίψη, μέρα με τη μέρα, ότι τα περιθώρια στενεύουν, ότι τα σχέδια και τα όνειρα παραχωρούν, σιγά σιγά, τη θέση τους στις μνήμες, ότι το μέλλον μου γεμίζει παρελθόν. Κι ότι, ακόμη και για τους πιο νέους, είναι, απλά, θέμα χρόνου. Αυτές ακριβώς τις στιγμές, σκέψεις σαν κι αυτές του Bernardo Soares με γαληνεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Θα ξαναθυμίσω έναν υπέροχο στίχο του Baudelaire:

    Mais les vrais voyageurs sont ceux la seuls qui partent

    pour partir.

    Αλλά οι αληθινοί ταξιδιώτες είναι αυτοί μόνο που φεύγουν

    για να φύγουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. alogaki said...
    "Καλημέρα γατούλη!
    Διακρίνω κάποιο τόνο απαισιοδοξίας στο κείμενό σου ή είναι ιδέα μου;"

    Όχι απαισιοδοξία - κούραση. Κάνω πολλά πράγματα (ούτε στα 30 δεν φορτωνόμουνα τόσο πολύ) και μερικές φορές κλατάρω. Μετά σιγά σιγά ξαναπαίρνω μπρος.

    Εκεί λοιπόν, κουρασμένος, πηγμένος, με την αίσθηση της ανημπόριας (αλίμονο στα χρόνια!) ονειρεύεσαι φυγές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Έχει μια ΥΠΕΡΟΧΗ μέρα σήμερα! Ένα πρωινό που προσφέρεται και μας προ(σ)καλεί για κάθε είδους …αποδράσεις ;)

    Ας φύγει λοιπόν η θλίψη και η ...μουντζουφλίαση (© Άφρο) και ας ξεχυθούμε έξω to seize the day!

    Υ.Γ. Και για όσους πρέπει να περάσουν τη μέρα τους πίσω από τους γκρίζους τοίχους ενός γραφείου ή σε κάποιον άλλο χώρο "εργασίας", ας μην τα βάφουν μαύρα, καθότι:

    Thanks God, it's ...Friday! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Οι μόνες ουσιώδεις αποδράσεις είναι αυτές από τις εξαρτήσεις και τον οιονδήποτε εγκλωβισμό: σωματικό, συναισθηματικό, οικονομικό… Οι αποδράσεις, μέσα απ’ τις οποίες αναπτύσσεσαι ως προσωπικότητα, ωριμάζεις, προχωράς.
    Τις προσωπικές σου μάχες δεν μπορείς να τις αποφύγεις, να λιποτακτήσεις, τις κουβαλάς μέσα σου όπου κι αν πας. Πρέπει να κάτσεις να τις δώσεις μέχρι τέλους.
    Όλα τα υπόλοιπα λέγονται τουρισμός…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ DON

    Αυτό το blog είναι δικό μου και δικό σας. Μπορεί να το ξεκίνησα εγώ και να το οικειοποήθηκε ο ΝΔ - αλλά το συνολικό οικοδόμημα είναι έργο όλων μας. Λοιπόν όσοι καταφέρονται εναντίον του blog (η εμού προσωπικώς)
    είναι σαν να πυροβολούν τον εαυτό τους στο πόδι.

    Οι αποχωρήσεις, εξαφανίσεις, επανεμφανίσεςι είναι περιττές. Αφού όλοι (και οι εξαφανισμένοι) μας διαβάζουν καθημερινά. (Αν αντέχουν, ας μην το κάνουν!).

    Ο Γάτος σας αγαπάει όλους!
    Κι εσείς μέσα σας τον αγαπάτε. Σίγουρα, όποιος αγαπάει παιδεύει... Αλλά, από αγάπη.

    Lets stay toguether!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. αφού είναι περίοδος εξομολογήσεων κτλ να πω κι εγώ δημόσια ένα ευχαριστώ στο ντον...και χρωστάω ένα ποστ για τους λόγους που διαβάζω αυτό το μπλογκ, (και όποια άλλα διαβάζω).

    και κάτι άλλο με κάθε σεβασμό κι αγάπη...όταν διαφωνούμε με κάτι παίρνουμε θέση απέναντι δεν χαιδεύουμε φιλικά προσπαθώντας να πατρονάρουμε. Σε αυτό νομίζω ο ντον φάνηκε συνεπής και θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Νίκο, Don,

    σας αγαπούμε, και θα σας αγαπούμε, πάντα ... είτε μένετε είτε φεύγετε. Γιατί η φυγή (που μπορεί νάναι απλώς επιστροφή) ίσως μερικές φορές να είναι η μόνη υγιής αντίδραση.

    Υ.Γ. Οι μάρτυρες των ιστολογίων, σημερινό πρωτοσέλιδο από τον Independent. Ευτυχώς δεν πήραν ακόμη χαμπάρι τα της Ελλάδος. Αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε την κριτική και την διακωμώδηση/γελιοποίηση από τις προσωπικές ύβρεις. Αλήθεια Νίκο, αντί να μας φεύγεις και να μελαγχολείς, δεν μας λες την άποψή σου για ένα τόσο σοβαρό θέμα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Καλημέρα Νίκο Δήμου και αναγνώστες/σχολιαστές,

    Μοιάζει με έρωτα αυτή η σχέση όλων μας μαζί σας ΝΔ. Με τους μικροχωρισμούς, τα καβγαδάκια, τις διαφορές. Μα ό,τι είναι δυνατό κρατάει. Ναι, είμαστε μαζί, δεν γίνεται αλλιώς!! Είναι εσωτερική επιθυμία δυνατή, είναι δεσμοί αγάπης, εκτίμησης, θαυμασμού αλλά και κάποιες φορές διαφωνίας και μικροπαρεξηγήσεων. Αρκεί να γίνεται με ευπρέπεια ο διάλογος και οι θερμόαιμοι να καταφέρνουν να εκτονώνονται πολιτισμένα.
    Είμαστε εδώ λοιπόν, μια όμορφη παρέα και συνεχίζουμε.

    Με ανακούφιση,

    gravoura

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Aπο τα καλυτερα κείμενα του Πιτσιρίκου (κι όχι γιατί μου το αφιέρωσε) η σκηνή της "δίκης του blogger":
    ΕΔΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Takis Alevantis said...
    "Αλήθεια Νίκο, αντί να μας φεύγεις και να μελαγχολείς, δεν μας λες την άποψή σου για ένα τόσο σοβαρό θέμα ..."

    Mα ήδη έγραψα γι αυτό στο προηγούμενο post - η υπόθεση είναι εξωφρενική γιατί είναι μήνυση από σπόντα!

    Ωστόσο παραμένει το θέμα της ανωνυμίας στα blog. Μεγάλη κατάκτηση αλλά και βόμβα. Διότι κανείς (ούτε η Google) δεν ξέρει ποιος είσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. m. m.

    όλα αλλάζουνε και όλα ίδια μένουν

    ή στην δεύτερη γλώσσα σου:

    plus ca change...

    σκέψου το δύο φορές πριν έρθεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Νίκο, διάβασα το προηγούμενο post Αλλά δεν εννοούσα αυτό αλλά την φιλοσοφική σου ανάλυση για το που τελειώνει η κριτική και που αρχίζει η προσωπική ύβρις. Για την ηθική της μπλογκόσφαιρας αν θες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Kαταπληκτικός ο πιτσιρίκος, μου έφτιαξε τη μέρα!!!

    Γεια σου mickey μεγάλη καρδιά!!!

    Αφροδίτη μου, κοριτσάρα, θεά μας, δεν σου λείπουμε; Εσύ μας λείπεις πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. @m.m:

    Καλώς να μας έρθεις, να τα πούμε κι από κοντά ;)

    Μόνο που αν σκέφτεσαι να "αράξεις", καλύτερα να το σκεφτείς δυο φορές, που λένε κι οι άλλοι.

    Κι εγώ που έλεγα να ξεκινήσω για Κυανή Ακτή για το Σ-Κ :))

    Υ.Γ. Τι έγινε με τα ελληνικά; Πάλι Greeklish βλέπω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Το μεγαλύτερο δώρο που μου κάνανε οι γονείς μου πρέπει να ήταν τα ταξίδια. Στην αρχή στην Ελλάδα και μετά στην Ευρώπη, με αυτοκίνητο, για βδομάδες, μέσω Γιουγκοσλαβίας τότε. Θυμάμαι τη χαρά μου όταν πήραμε τα διαβατήρια και τις vises για Γιουγκοσλαβία την πρώτη φορα. Ήμουνα 12 χρονων τότε. Από τότε το μικρόβιο δεν έχει φύγει. Και έμαθα πως δε χρειάζεσαι πολλά λεφτά για να ταξιδέψεις. Όπως έγραψε ο ΝΔ, μπορείς να πας "με κάτι ψιλά στην τσέπη, με ωτοστόπ, με δανεικά… Κοιμόμουν σε ξενώνες και σε παγκάκια…" Τα youth hostel άλλωστε είναι για νέους στην ψυχή! Θυμάμαι να τρώω πρωινό σε youth hostel στη Νέα Ζηλανδία με έναν άγγλο, 55 χρονων, που είχε ξεκινήσει το γύρο του κόσμου σε ένα χρόνο. Ήθελε να επιστρέψει μάλιστα Αγγλία ακριβώς ένα χρόνο από τη μέρα που έφυγε!

    Σύμπτωση: ανέβασα προχτές ένα post στο blog μου για εικόνες από ταξίδια, κυρίως για αυτούς τους ανθρώπους που συναντά κανεις στο τραίνο, το αεροπλάνο και μετά εξαφανίζονται από τη ζωή μας.

    Φεύγω απόψε για Νότια Γερμανία-Αυστρία με το τραίνο για 10 μέρες!
    Καλά ταξίδια και καλές αποδράσεις σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι το όνειρο της φυγής, όχι η φυγή αυτή καθεαυτή.
    Είναι οι στιγμές κούρασης, όπως είπατε, από τη μονότονη καθημερινότητα, από τους ανθρώπους, από τον εαυτό μου.
    Έχω φτιάξει στο νου μου έναν παράδεισο και κάθε τόσο τον επισκέπτομαι. Κι εκεί δεν υπάρχει ούτε η αίσθηση του κενού, ούτε αδιέξοδα, ούτε πόνος, ούτε έλλειψη...μόνο ευφορία και αγαλλίαση. Ηρεμία και γαλήνη.

    Ο καθένας νομίζω έχει ανάγκη από μια όαση. Να ξεφεύγει από τις καθημερινές συνήθειες, να αφήνει πίσω του ό,τι τον βαραίνει.
    Να ονειρεύεται ότι υπάρχει κάπου κάποιο μέρος, που όλα είναι ευχάριστα. Και το μέρος αυτό συνήθως είναι στο μυαλό του και μόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Δεν έκανα ταξίδια μακρινά.
    Τα χρόνια μου είχαν ρίζες, ήταν δέντρα
    Που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
    Και τ' άφησε ν' ανθίζουν
    μες στην πέτρα.

    Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
    η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
    μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
    Η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας.

    Δεν έκανα ταξίδια μακρινά.
    Οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
    Οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν, νησιά
    που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει.
    Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
    ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
    σε όνειρα σε αισθήματα υγρά
    Τον μυστικό τον κόσμο να ανασάνει...
    στίχοι Καροσούλου Παρασκευά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Το διάλειμμα
    ----------------


    Υπάρχει και η απόδραση "προς τα μέσα". Δεν είναι τόσο επικίνδυνη (όσο ακούγεται), φτάνει να γίνεται εσκεμμένα - δυστυχώς όμως, κάποτε συμβαίνει και ακούσια...

    Αν τύχει και ξεκλέψω λίγο χρόνο, γέρνω στην πλάτη τής πολυθρόνας και θέλω να "χάνομαι", να μην υπάρχω πουθενά. Μια φυγή από το "εδώ" προς το "κενό": ούτε θλίψη, ούτε χαρά, ούτε έγνοιες ούτε ελπίδα, κάτι σαν ενσυνείδητη αταραξία που αγγίζει τα όρια τής νεκροφάνειας.

    Ένα τίποτε μέσα στο χρόνο, με λιγάκι από το "πριν" και το "μετά" της ζωής. Ένα όνειρο άδειο σ΄ έναν κόσμο ακίνητο, παγωμένο, φυλακισμένο στην σιωπή τής ποθητής, ακαριαίας αιωνιότητας.

    Γεύση θανάτου και ζωής, μαζί.



    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Σχέτικα με το προηγούμενο post και την υπόθεση δίωξης του διαχειριστή του blogme.gr, μήπως θα ήταν σκόπιμο να συντονιστούμε με κάποιο τρόπο προκειμένου να αντιδράσουμε;

    O "alitovios" κάνει εδώ μερικές προτάσεις.

    Υ.Γ. γατούλη ζητώ συγγνώμη που είμαι εκτός θέματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Alogaki & Alevantis

    Δεν έχω ερκετά στοιχεία για την υπόθεση ώστε να μπορώ να κρίνω τι έγινε - πέρα από τον γεγονός της άδικης δίωξης του blogme.

    Οφείλεται και στην ανικανότητα αλλά και στην απελπισία των Αρχών που δεν μπορούν να βρούνε άκρη με ένα τέτοιο αδίκημα. Ο εισαγγελέας θα είπε: "βρέστε μου ένα όνομα". Κι έπιασαν το μόνο που βρήκαν.

    Η δικαιοσύνη (όχιμόνο η δική μας) δεν έχει προετοιμαστεί για τέτοιες περιπτώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Όσο για τις προτάσεις του alitoviou τις βρίσκω υπερβολικά αισιόδοξες.

    Και 100.000 υπογραφές να μαζέψει (εγώ δεν βλέπω πάνω από 500 - οι έλληνες δεν υπογράφουν) δεν θα κουνηθεί κανείς.

    (Εγώ πάντως υπόγραψα με όλο το blog μου).

    Πιο χρήσιμο θα ήταν να προτείνουμε μερικά σεμινάρια για να εκπαιδεύσουμε τους "αρμόδιους".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. takis alevantis,

    το link που εδωσες δεν δουλευει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Εχω καταλήξει μετά από πολλά χρόνια ότι τις καλύτερες στιγμές μου τις έχω ζήσει προετοιμάζοντας το ταξίδι. Μέρες η βδομάδες πριν..και ίσως στην αναμονή στο αεροδρόμιο ή στο ταξίδι με το αυτοκίνητο. Δεν έχει σημασία αν ήταν ένα ταξίδι στην Ελλάδα σε νησί ή στο εξωτερικό. Όπου πήγαινα μετα από λίγες μέρες άλλαζε η διάθεσή μου και ήθελα να ξαναγυρίσω στη "γωνιά" μου στους δικούς μου ανθρώπους.Πάντα ωστόσο έλεγα ότι είμαι ακόμη νέα και έχω καιρό μπροστά μου να οργανώσω μια "απόδραση" και όπου με βγάλει.Τα χρόνια όμως πέρασαν η "απόδραση" δεν ήρθε. Αυτό που απολαμβάνω είναι κάθε φορά που ακούω το ήχο του αεροπλάνου πάνω από το κεφάλι μου (μένω κοντά σε αεροδρόμιο). Όλο νομίζω ότι είναι εύκολο να το "σταματήσω" και ν ανέβω κι εγώ..Δεν γίνεται όμως πια.Εκείνο που περιμένω πλέον με αγωνία είναι τα εγγόνια μου που θα γεννηθούν σύντομα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. mtryfo said...
    Εχω καταλήξει μετά από πολλά χρόνια ότι τις καλύτερες στιγμές μου τις έχω ζήσει προετοιμάζοντας το ταξίδι. () Όπου πήγαινα μετα από λίγες μέρες άλλαζε η διάθεσή μου και ήθελα να ξαναγυρίσω στη "γωνιά" μου."

    Εμένα τα τελευταία χρόνια μου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πριν να φύγω είμαι όλος γκρίνια και μούτρα, αισθάνομαι ότι αφήνω πίσω τα πάντα (partir c' est mourir un peu - το να φεύγεις είναι σαν να πεθαίνεις λίγο). Αλλά όταν πάω και προσαρμοστώ, δεν θέλω να γυρίσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Κάποτε πριν χρόνια ένας φίλος πήγε την πεθερά του στο ΚΤΕΛ γιά Αθήνα, εκεί δυό κοπελιές τον ρώτησαν πως θα πάνε στην Θάσο.Βρέθηκε λοιπόν γιά 4 μέρες μαζί τους στην Θάσο χωρίς να δώσει καθόλου ίχνη ζωής.Οταν γύρισε και τον ρώτησα αν ανησυχούσε γιά την οικογένεια του που τους τρέλανε όλους μου είπε: Γιατί; τα καλά δεν ακούονται μόνο τα κακά, γιατί ανησυχούσαν;
    Αυτό τώρα μπορούμε να το πούμε "φυγή" η τρέλλα; Χρόνια δεν μπορώ να βρώ την σωστή απάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Οι μάρτυρες των ιστολογίων από τον σημερινό Ιndependent. Συγνώμη ...

    Νίκο, πάλι δεν με κατάλαβες. Δεν εννοώ την συγκεκριμένη περίπτωση αλλά γενικά. Πότε επιτρέπεται η κριτική, τι πρέπει να θεωρείται κριτική, πότε πάμε στη γελιοποίηση και πότε έχουμε ύβρεις. Πότε δικαιούται κάποιος να αντιδράσει και πότε δεν έχει δίκαιο όταν αντιδρά. Πότε πρέπει να επεμβαίνει η δικαιοσύνη ή αν δεν πρέπει να επεμβαίνει ποτέ. Δες και το σχετικό άρθρο για αποζημίωση λόγω ύβρεων σε ιστολόγιο. Όσο για την Google, αυτή ξέρει πολύ καλά, αλλά λόγω προστασίας των προσωπικών δεδομένων δεν αποκαλύπτει ταυτότητες παρά μόνο μέσω δικαστικής διαδικασίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Φυγή από τον «κατά δαίμονα εαυτού» αδύνατον. Μόνον μία λύση υπάρχει, η συμφιλίωση με τον εαυτό σας. Αυτός είμαι, και άμα σας αρέσει. Οπότε, τα ταξίδια περιττεύουν. Μία βόλτα στην παραλία άξια όσο χίλια ταξίδια. Γιατί? Γιατί τα βρίσκω με τον δαίμονα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Η δίωξη κατά του blogme.gr είναι γελοία. Ο Α. Τσιπρόπουλος (υπεύθυνος διαχείρισης) θα αθωωθεί.

    Οι εισαγγελείς θα μάθουν, σιγά σιγά, τη σχετική νομοθεσία, νομολογία και διεθνή πρακτική, απλά θέλει λίγο χρόνο.

    Η χώρα θα γλυτώσει την παραπέρα γελοιοποίηση.

    Το blogme.gr έχει ήδη γίνει διάσημο (ουδέν κακόν αμιγές καλού, το ίδιο άλλωστε συνέβη και με το κλείσιμο του ραδιοσταθμού BEST).

    Στην αντίθετη πάντως - απίθανη - περίπτωση που υπάρξει καταδίκη, θα πρέπει να προσέξουμε να μη το μάθουν οι αμερικάνοι εισαγγελείς. Αλλιώς, οι υπεύθυνοι του Google κινδυνεύουν να συλληφθούν και να προσαχθούν αλυσοδεμένοι για την ιστοσελίδα στην οποία παραπέμπει η πληκτρολόγηση στο site τους της αθώας ελληνικής λέξης "κατσίκα".

    Γιατί, χωρίς blogme.gr αντέχουμε για λίγο, χωρίς όμως Google τι γίνεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. Και ένα σχετικό με το ποστ.

    Μαγισσάκι

    Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
    Μουσική: Νένα Βενετσάνου
    Πρώτη εκτέλεση: Νένα Βενετσάνου

    Από τους χρόνους τους παλιούς τό'χω βαθύ μεράκι
    να βγώ στις πέρα θάλασσες να βρώ το μαγισσάκι

    Τ' άπιαστο σαν αερικό στην εμορφιά του Μάη
    που αν κάνεις να τον μυριστείς αλοιμονό σου εκάεις

    Εβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
    ντό και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα

    Τι ζουμπούλια και τι κρίνα τι και τούτα τι κι εκείνα
    ντό και ρε και φα και μι φούχτα μου και δύναμη

    Ποιός θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι
    να βγώ στις πέρα θάλασσες να βρώ το μαγισσάκι

    Που'ναι σπηλιά του ο ουρανός άγγελος η μαμά σου
    κι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του κυμμάτου

    Χτύπα χτύπα το ραβδάκι γίνε το νερό στ'αυλάκι
    φα και ρε και μι και ντό μες στο μπλέ το ξάγναντο

    Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια
    έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό

    Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές ν' ανάψω ένα κεράκι
    να κάνει στα κρυφά για με το μαγισσάκι

    Που να κοιμάμαι ξυπνητός να τρέχω ξαπλωμένος
    και να με λεν χωρίς καρδιά μα να'μαι ερωτευμένος

    Εβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
    ντό και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα

    Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια
    έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό


    (από το http://stixoi.info)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Διότι κανείς (ούτε η Google) δεν ξέρει ποιος είσαι.

    H google δεν ξέρει ποιός είσαι αλλά μπορεί να μάθει αν το θελήσει.

    Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι εάν καποιος επίσημος φορέας ενδιαφερθεί για την περίπτωσή σου, μπορεί σε συνεργασία με τo google να φτάσει σε σένα σε μηδέν χρόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Takis Alevantis said...
    "Πότε επιτρέπεται η κριτική, τι πρέπει να θεωρείται κριτική, πότε πάμε στη γελιοποίηση και πότε έχουμε ύβρεις. Πότε δικαιούται κάποιος να αντιδράσει και πότε δεν έχει δίκαιο όταν αντιδρά. Πότε πρέπει να επεμβαίνει η δικαιοσύνη;"

    Είναι πολύ λεπτό το θέμα: τα όρια σάτιρας, κριτικής και εξύβρισης. Δεν μπορώ να απαντήσω. ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. H Google ξέρει.

    ΠΩΣ, ΑΠΟ ΠΟΥ; Για να ανοίξεις blogger account ζητάει μόνο ένα email. Το οποίο μπορεί να είναι σε κοινό φορέα (Yahoo, Hotmail κλπ. ο οποίος επίσης δεν έχει τα πραγματικά στοιχεία σου - μπορείς να γράψεις ό,τι θέλεις). Μπορεί να μπαίνεις από κοινόκτητο υπολογιστή - εταιρικό, internet cafe, να έχεις κλείσει τα cookies...

    Δεν βλέπω πώς θα σε βρούνε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Browser αυτό που είπα είναι ότι απο τεχνικής πλευράς είναι πανεύκολο να εντοπίσουν τον οποιονδήποτε.

    Δεν είμαι δικηγόρος και δεν γνωρίζω βέβαια τι ακριβώς πολιτική ακολουθεί το google.Εχει αποδείξει πάντως ότι είναι ιδιαίτερα πρόθυμο να κάνει γαργάρα πολλές απο τις "αρχές του" όταν αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα του.Κραυγαλέο παράδειγμα η συνεργασία του με τα γερόντια της κίνας για το..καλό των κινέζων.

    Στα ίντερνετ καφέ δυσκολεύουν λίγο τα πράγματα αλλά πρακτικά και εκεί εαν θελήσουν να σε βουτήξουν δεν τη γλυτώνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Reactor69 said...
    "Ακινησία"

    Υ.Γ@κ.Δήμου&όσους "αντανακλώνται":
    Ευχαριστώ για την έμπνευση.


    Να ευχαριστείς και τον παλιό μου φίλο τον Κόλια - Νίκο Καββαδία - το ποιήμα σου του χρωστάει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. ΝΔ said...
    "H Google ξέρει.
    ΠΩΣ, ΑΠΟ ΠΟΥ; Για να ανοίξεις blogger account ζητάει μόνο ένα email..."


    Αν και δεν είμαι ο κατάλληλος για να απαντήσω σε αυτό (που είσαι Mickey;) είναι γνωστό ότι οποιοσδήποτε (εντός διαδικτύου) υπολογιστής, αφήνει τα λεγόμενα "ηλεκτρονικά ίχνη", μέσω των οποίων, μπορεί εύκολα να εντοπισθεί το pc από το οποίο "ανέβηκε" το υλικό.

    Έτσι έχουν εξιχνιαστεί από τις αρχές όλες οι υποθέσεις ηλεκτρονικού εγκλήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. @Νίκο Δήμου - και βέβαια είναι λεπτό το θέμα, αλλά δε θέλω απάντηση, μόνο τις απόψεις σου (αν φυσικά θέλεις να τις δημοσιοποιήσεις).

    H Google ξέρει τη διεύθυνση IP από την οποία συνδέεσαι και μπορεί να βρει την πρωταρχική διεύθυνση e-mail (π.χ. τη διεύθυνση που χρησιμοποίησες για να βγάλεις γενική διεύθυνση e-mail). Βέβαια υπάρχουν και συστήματα απόκριψης της διεύθυνσης IP αλλά σε περίπτωση δικαστικής έρευνας είναι σίγουρο ότι κι αυτά μπορούν να παρακαμφθούν.

    @browser - ο Bush ήθελε ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ πρόσβαση σε ΟΛΑ τα αρχεία. Εδώ μιλούμε για κατά περίπτωση διάθεση στοιχείων σε δικαστήριο στο πλαίσιο δικαστικής διαδικασίας.

    Βέβαια, πάντα θα υπάρχουν χάκερς που θα μπορούν να αποκρύψουν τα στοιχεία τους, αλλά εδώ μιλάμε για τον μέσο ιστολόγο που επειδή έδωσε μια διέυθυνση π.χ. @yahoo.com που δεν εμφανίζεται στο blogger νομίζει ότι μπορεί να κρυφτεί ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Λευτέρη,

    το Τέξας δεν κάπου κοντά στη Φλώριδα και τη Λουζιάνα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  85. Lefteris said
    "Και μετά αναρωτιέμαι γιατί τόσοι Έλληνες πολιτικοί είχαν ταχθεί στο πλευρό του Μιλόσεβιτς... γιατί οι φαντάροι του βιάζανε..."

    Και οι δικοί μας παραστριωτικοί που είχαμε στείλει και στην Srebrencica, οι λεβέντες μας, τα καμάρια μας, τι νομίζεις κάναν; Σκοπιά φύλαγαν;

    Ακόμα δεν έχω χωνέψει εκείνη την αμέριστη συμπαράσταση μας τους χασάπηδες.

    Να που συμφωνούμε και σε κάτι Λευτέρη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  86. Παραστρατιωτικοί ήθελα να πω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  87. Δεν βλέπω πώς θα σε βρούνε...

    Εαν πας για μία και μόνη φορά σε ένα ίντερνετ καφέ, φτιάξεις ένα nick, γράψεις ένα σχόλιο και δεν ξαναπατήσεις δεν θα σε βρούν.

    Βέβαια στην περίπτωση αυτή δεν πρόκειται να σε αναζητήσουν κιόλας.Κανείς δεν αναζητά πεφταστέρια.

    Εάν απο την άλλη μπαίνεις και ξαναμπαίνεις απο το ίδιο σημείο τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά.

    Ο φορέας ζητάει απο το google την ip απο την οποία συνδέεσαι και ΤΑΝΤΑ! κατέφθασε!

    Οι άπιστοι θωμάδες μπορούν να κάνουν ένα απλό τέστ δύο βημάτων:

    Εδώ μπορείς να δείς την ip που χρησιμoποιείς αυτή τη στιγμή.

    Στη συνέχεια μπορείς να πάς εδώ και να μάθεις αυτό που ήδη ξέρεις δηλαδή ποιός isp έχει στην κατοχή του την συγκεκριμένη ip.

    Ο αντίστοιχος provider μπορεί με μεγάλη χαρά να ενημερώσει τις αρχές ποιός συνδρομητής του χρησιμοποιεί την συγκεκριμένη ip.Είναι απλά θέμα συντονισμού.Αν μάλιστα συνδέεσαι με adsl απο το σπίτι το πιθανότερο είναι ότι κρατάς την ίδια ip για πολλές μέρες.

    That's all folks!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  88. Γηράσκω αεί διδασκόμενος και ΙΡ προσποριζόμενος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  89. @nikosdimou
    Όσο για τις προτάσεις του alitoviou τις βρίσκω υπερβολικά αισιόδοξες.

    Είναι όντως :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  90. Takis Alevantis said...
    @Νίκο Δήμου - και βέβαια είναι λεπτό το θέμα, αλλά δε θέλω απάντηση, μόνο τις απόψεις σου (αν φυσικά θέλεις να τις δημοσιοποιήσεις).

    Δεν έχω γενικές απόψεις (guidelines) εξαρτάται πάντα από το συγκεκριμένο κείμενο. Ο Σωκράτης θα μπορούσε να κάνει μήνυση στον Αριστοφάνη για τις "Νεφέλες";
    Κατά τη γνώμη μου, ναι (με βάση το σημερινό δίκαιο). Τον λέει απατεώνα, αγύρτη και ότι πληρώνεται (από ότι ξέρουμε αντίθετα με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  91. Ο Σωκράτης θεωρούσε υπεύθυνο και τον Αριστοφάνη για όσα του συνέβησαν. Πάντως και ο Αριστοφάνης είχε προβλήματα - δεν ήταν "ιερή αγελάδα".

    Κύριε Δήμου θα σκάσω αν δεν το γράψω : φαντάζομαι να έρθουν οι αστυνομικοί στο σπίτι σας και να έχετε κρύψει τον Don στο πατάρι για να μην τον συλλάβουν!

    Καλό απόγευμα σε όλους και ειδικά στον Andy, τον πεθερό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  92. Yosemite Sam said... "Εάν απο την άλλη μπαίνεις και ξαναμπαίνεις απο το ίδιο σημείο τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά.
    Ο φορέας ζητάει απο το google την ip απο την οποία συνδέεσαι και ΤΑΝΤΑ! κατέφθασε!"
    -------

    Κοίτα, τεχνικά μπορεί να είναι όντως απλό, νομικά δεν νομίζω.

    Εκτός αν με τη λέξη "φορέας" εννοείς τις δικαστικές αρχές. Που θα πρέπει να τηρήσουν τη σχετική διαδικασία. Που δεν είναι καθόλου απλή. Και που θα βρουν απέναντί τους ένα Google καθόλου πρόθυμο να συνεργασθεί σε τέτοιου είδους θέματα. Γιατί, απλά, δεν το συμφέρει οικονομικά να γίνει γνωστό ότι δίνει στοιχεία για ψύλλου πήδημα.

    Ή αν ως "φορέα" εννοείς άλλες υπηρεσίες, λίγο πιο διακριτικές. Εκεί ίσως να 'χεις δίκαιο. Αυτές όμως δεν πιστεύω ότι ασχολούνται με το ποιος έβρισε ποιον, έχουν σοβαρότερα θέματα να κάνουν.

    Σχόλιο: Το σημερινό post ξεκίνησε με τίτλο "φεύγοντας ακίνητος". Προτείνω να συνεχισθεί με τίτλο "κρύβοντας την IP μου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  93. Ο Καββαδίας μέσα από τις μελοποιήσεις κυρίως του Μικρούτσικου (Σταυρός του Νότου) αλλά και του Σπανού και της Κωχ κυκλοφορεί στο αίμα όλων των Ελλήνων. Πολύ δύσκολα θα βρείτε άνθρωπο που να μην έχει ακούσει αυτά τα τραγούδια.

    Κι αυτό μας ξαναφέρνει στο θέμα μας - την φυγή. Μία ζωή έφευγε ο Κόλιας, ο Μαραμπού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  94. Αφού συνεχίζουμε με στίχους για ταξίδια θα το γράψω και αυτό.

    Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
    των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων
    και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
    χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων

    Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
    θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
    κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
    θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία

    Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
    οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει
    κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά
    "Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει

    Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
    και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει
    κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί
    θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει

    Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
    σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες
    θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
    και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες


    Τους έχει ξαναγράψει και η paragrafos στο παλιό blog, στο post με τίτλο το ταξίδι. Πολύ είχα συγκινηθεί εκείνη την ημέρα γιατί το είχα ξεχάσει αυτό το τραγούδι για καιρό. Είχε κάνει και παραλληλισμό με τον άνθρωπο που ετοίμαζε το αυτοκίνητό του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  95. Βέβαια μέχρι να το γράψω και να φτιάξω τα links είχε γίνει ολόκληρη συζήτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  96. πιτσιρίκος said...
    "...φαντάζομαι να έρθουν οι αστυνομικοί στο σπίτι σας και να έχετε κρύψει τον Don στο πατάρι για να μην τον συλλάβουν!"

    Ο Don θα κρυφτεί από μόνος του - έχει ανθρωποφοβία. Αποκλείεται να τον βρούν. Ουδέποτε τον έχει δει επισκέπτης - ακόμα και οι πιο τακτικοί. Πρέπει να πέρασε πολύ άσκημα τις πρώτες μέρες της ζωής του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  97. Ε, θα πάρουν μια άλλη γάτα και θα τη βαφτίσουν Don. Σημασία γι' αυτούς έχει να φύγουν με κάτι στα χέρια τους. Την εξιλαστήρια γάτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  98. Μαρέα

    Ο Αλτεμπαράν ψάχνει να βρει μες στα νερά
    το παλινώριο που τον γέλασε δυο κάρτες
    Στης προβολής να τρέχουν βλέπαμε τους χάρτες
    του Chagall άλογα – τσίρκο του Seurat

    Πυξίδα γέρικη – ataxie locomotrice –
    και στοιχειωμένη από τα χείλια σου σφυρίχτρα
    Στην κόντρα γέφυρα προσμένατε κ’ οι τρεις
    να λύσει τ’ άστρο του Αλμποράν η χαρτορίχτρα

    Της τραμουντάνας τ’ άστρο, τ’ άστρα του Νοτιά
    παντρεύονται με πορφυρόχρωμους κομήτες
    Του Mazagan οι θερμαστές οι Σοδομίτες
    παίξαν του Σέσωστρη την κόρη στα χαρτιά

    Η ξύλινη που όλοι αγαπήσαμε Γοργόνα
    καθώς βουτά παίρνει παράξενες ανάσες
    Προτού κολλήσουμε για πάντα στις Σαργάσσες
    μας πρόδωσε μ’ ένα πνιγμένο του Νορόνα

    Πουλιά στα ξάρτια – καραντί – στεργιανή ζάλη
    χελιδονόψαρα – πνιγμένου δαχτυλίδι
    Του ναυτικού το δυσκολότερο ταξίδι
    το κυβερνάν του Μαγγελάνου οι παπαγάλοι

    Η καραβίσια σκύλα οσμίζεται ρεστία
    και το κορμί σου το νερό που θα καλάρει
    Τη νύχτα οι ναύτες κυνηγάνε το φεγγάρι
    και την ημέρα ταξιδεύουνε στ’ αστεία


    Πρόσφατα μελοποιημένο από τον Θάνο και ίσως λιγότερο γνωστό αλλά πολύ ταξιδιάρικο. Και μάλλον πρέπει να σταματήσω γιατί τελικά εδώ κολλάει ολόκληρος ο Καββαδίας.

    Πριν ξέχασα να γράψω για το post που είχα αφιερώσει εκείνη την ημέρα στην paragrafos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  99. @πιτσιρίκος

    Ναι, την αποδιοπομπαία γάτα.
    LOL!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  100. @ aggelos-x-aggelos : Φαντάζομαι να πάνε τη γάτα στο δικαστήριο και να προσπαθεί η υπεράσπιση να αποδείξει πως δεν είναι αυτή η ένοχη. Συν τοις άλλοις να ανακαλύψουν πως είναι θηλυκή, ενώ ο ένοχος (o Don)είναι γένους αρσενικού. Φαντάζομαι τον δικαστή πάνω στην έδρα να ψάχνει να δει αν η γάτα έχει καλαμπαλίκια. Καλά που πρέπει να φύγω, γιατί θα το έγραφα κι αυτό το σενάριο. Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  101. @πιτσιρίκος
    Θα μας υποχρεώσεις αν το γράψεις!
    Το ξέρεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  102. Τώρα κλαιει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι

    μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει

    "Αχ μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος

    εγώ είμαι ένας άνθρωπος μ' αισθήματα γεμάτος"

    "Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα

    και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα"


    μα 'κείνοι που ν' ακούσουνε,

    τον στήσανε στον τοίχο

    τα μάτια κάπως παίξανε

    στης τουφεκιάς τον ήχο

    Αν μία κόρη έχετε,

    κρατήστε την αθώα

    μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει

    μα θα 'ρθουν άλλα ζώα

    Κι αν είστε κάποιος άρχοντας

    και παρεξηγηθείτε

    στα όργανά μου μια χαρά,

    χωράει να γραφτείτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  103. Χρωστάω μία εξήγηση για τις φωτογραφίες.

    Η πρώτη είναι από την Ιρλανδία - κάτι γερά ψαράδικα (trawlers) ωκεανού σε λιμάνι από την μεριά του Ατλαντικού. Η δεύτερη είναι λεπτομέρεια από την Marienplatz του Μονάχου από όπου ξεκινούσαν τα φοιτητικά μου ταξίδια. Η τρίτη είναι βραδυνός Σηκουάνας από bateau-mouche. (Διακρίνεται στο βάθος σιλουέτα η Παναγία των Παρισίων). Η τέταρτη είναι σοκάκι στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ - και η τελευταία σοφίτα στην Δανία. Τις χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα και 20 χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  104. Επιστροφή από ωραία βόλτα.

    Γράφω και ...ξαναφεύγω!

    Αυτά που ανέφερε ο Yosemite Sam (Παρ Οκτ 27, 04:07:18 μμ) ισχύουν στην περίπτωση που κάποιος μπαίνει από "σημείο πρόβασης" (π.χ. τηλεφωνική γραμμή του σπιτιού του), του οποίου τα στοιχεία "ιδιοκτήτη" είναι γνωστά (π.χ. όταν αγοράσατε το "πακέτο σύνδεσής" σας).

    Από κει και πέρα υπάρχουν διάφορα "κολπάκια" για να σβήνεις τα "ίχνη" σου ή να αφήνεις άλλα που θα οδηγήσουν ...αλλού.

    Anyway, το θέμα χρήζει ανάλυσης και δεν είναι όσο απλό φαίνεται.

    Πάντως, αν έχετε χρησιμοποιήσει τον blogger έστω και μια φορά από το σπίτι σας για να επισκεφθείτε κάποια υπηρεσία της Google, θεωρητικά είναι πιθανό να βρουν τα ίχνη σας ό,τι σχεδόν κι αν έχετε κάνει (αν και σε κάποιες περιπτώσεις θα χρειαστεί να κινηθούν εξαιρετικές νομικές διαδικασίες, σαν εκείνες που χρησιμοποιούν οι αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες).

    Πάντως, για να μην πανικοβάλλεστε, αλλά ούτε και να εφησυχάζετε, σκεφθείτε δυο παραδείγματα:

    1. Έχουν συλληφθεί χάκερς μεγάλου "βεληνεκούς" από τις αρχές. Λέτε εκείνοι να ΜΗΝ ήξεραν πώς να προστατεύσουν την ανωνυμία τους;

    2. Κυκλοφορούν στο Internet αμέτρητα sites (και μάλιστα υπάρχουν για χρόνια) που διακινούν "παράνομο" υλικό και δεν έχει συλληφθεί κανείς. για να μην αναφέρω τα sites-φαντάσματα της Αλ-Κάιντα ;)

    Ψυχραιμία λοιπόν κι αν νομίζετε πως πρέπει να ενημερωθείτε, ψάξτε στο Google για "IP Anonymizers" και "Anonymous Internet Surfing". Κι αν θέλετε να ανεβάσω κάποιο "ειδικό" διαφωτιστικό post, θα μπορούσα να το κάνω, χωρίς πολλές "τεχνικούρες" και φυσικά απαντώντας (μαζί και με άλλους, πιο "ειδικούς") στις όποιες απορίες σας.

    Αλλά τώρα πρέπει να ...seize the day. Τα ξαναλέμε αργότερα :)

    Υ.Γ. Νίκο, με ...κούφανες που δε γνώριζες τα περί IP (τα θεωρώ βασικά). Νόμιζα πως ήσουν προετοιμασμένος ΠΡΙΝ ξεκινήσεις το blog. Πού πας ...ξυπόλητος στα αγκάθια; Γηράσκω αεί ...εκπληττόμενος :))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  105. τα μεγαλύτερα ταξίδια γίνονται στο μυαλό και στην καρδιά μας...

    το να τολμήσει κάποιος να τα παρατήσει όλα και να φύγει είναι τόσο γενναίο, γενναίο και σε πλήρη αρμονία με τον εαυτό του... όποιος το κάνει έχει πιάσει ένα κομμάτι της αλήθειας του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  106. @πιτσιρίκος said,
    Καλό απόγευμα σε όλους και ειδικά στον Andy, τον πεθερό μου!


    Βρε αχαϊρευτε, βρε χαραμοφάη, δεν φτάνει που τριγυρνάς ολημερίς κι ολονυχτίς, με τους ρεμπεσκέδες τους φίλους σου, έχεις το θράσος να μου στέλνεις και χαιρετίσματα!

    Βρε, γύρνα και στρώσου να γράψεις καμιά αράδα, πώς θα το ταϊσεις το βλαστάρι μου;;;

    Και πού 'σαι, πες και στο αφεντικό σου στη Fifo, τη Lifo, πως τη λένε, να σου δώσει και καμία αύξηση, διπλάσια διαφήμιση έχει από τότε που ξεκίνησες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  107. Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι η απόλυτη ανωνυμία σε ένα μέσο όπως το internet είναι ουτοπία.

    Απο εκεί και ύστερα υπάρχουν τρόποι να κάνεις πολύ δύσκολη τη ζωή αυτών που σε ψάχνουν χρησιμοποιώντας ανώνυμους διακομιστές μεσολάβησης η εγκαθιστώντας δικό σου proxy server, αλλά όλα αυτά είναι τοο much.

    Αλλωστε αφεντικό σε αυτό το blog συχνάζουν τα καλύτερα παιδιά έτσι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  108. @antonis liolios
    και δικό μου όνειρο ενα trans-USA ταξίδι. Για την ώρα όποτε υπάρχει χρόνος φυγής επιστρέφω στη Ελλάδα. Πρεπει να πάω μεσα στο Νοέμβριο. Δεν γίνεται να χάσω Σαββόπουλο - Κιουρτσόγλου - Λάντσια.


    Δυνατό το κείμενο σήμερα και ο πιτσιρίκος. . .φοβερός
    Μερικές φορές ένα κλειστό δωμάτιο κι ένα κλειδί αρκεί για να τα δούμε όλα.


    Μέσ' το κλειστό δωμάτιο, μπορείς να βρεις
    ότι δεν τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς
    δεν τόλμησες
    κι ότι μέσα σου βαθιά αγάπησες
    κι όμως ποτέ δεν είδε να βγαίνει αληθινό

    Όλα είν' εκεί, εκεί υπάρχουν όλα
    μες το κλειστό δωμάτιο
    όλα ή τίποτα
    Αγάλματα Θεών λησμονημένων
    και της Ελένης το πουκάμισο
    Όλα είν’ εκεί και άλλα πολλά
    πού κάποτε φαντάστηκες

    Ο φόβος του Χριστού στον κήπο της Γεσθημανή
    τα βήματα της θλίψης του της αίγλης του το φως
    το αίμα των θυσιασμένων και οι χαμένοι στόχοι τους
    το ψύχος το δριμύ των χωρισμών, των χωρισμών

    Το διαμαντένιο αηδόνι του βασιλιά της Κίνας
    σινιάλα από φάρους πού σβήστηκαν
    και μαγικά τοτέμ απ' άγνωστες φυλές
    εφηβικά κορμιά και καλοκαίρια γαλανά
    θάνατοι και φωτιές και αόρατη ομορφιά

    Μες το κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα
    αν έχεις μάτια να τα δεις
    αν έχεις χέρια να τα αγγίξεις
    Μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους
    Αρκεί να πας αρκεί να πας
    ολάνοιχτος γυρεύοντας τα, γυρεύοντας τα
    (Αφοι Κατσιμίχα - Λένα Παππά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  109. Yosemite, συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με το σχόλιό σου (Παρ Οκτ 27, 06:52:00 μμ).

    (Εκτός ίσως από την τελευταία παράγραφο με τα "καλύτερα παιδιά" :))))))

    Άντε να πηγαίνουμε. Όλη τη βδομάδα είχαμε απεργία, σήμερα το κάναμε ...ημιαργία ;)

    Ευτυχώς που έρχεται το Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  110. Μα εγώ τι να κρύψω... πιο επώνυμο blog δεν γίνεται!

    Mickey τα περί IP τα ήξερα. Αλλά όχι για το tracing. Πάντως αν ήμουν ανώνυμος θα τους έκανα την ζωή δύσκολη - μπαίνω από πολλούς υπολογιστές, από τρεις providers, από κινητά και κάρτες...

    Κι εδώ για φυγές μιλάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  111. Μιλώντας για ταξίδια μίστερ Νίκος έχω μια φαλλοκρατική ερώτηση να κάνω. Ποια χώρα από όσες έχεις επισκεφτεί έχει τις πιο ωραίες γυναίκες;

    Όσον αφορά την έλλειψη όρεξης για φυγή προτείνω να θεσπίσεις τον "ταξιδιώτη του μήνα", όπου ένας επισκέπτης από το blog σου θα κερδίζει μια μέρα μαζί σου με την προϋπόθεση πως θα αναλαμβάνει να την δαπανήσετε εκτός Αθηνών σε μέρος της επιλογής του/της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  112. Alitovios said...
    Μιλώντας για ταξίδια μίστερ Νίκος έχω μια φαλλοκρατική ερώτηση να κάνω. Ποια χώρα από όσες έχεις επισκεφτεί έχει τις πιο ωραίες γυναίκες;

    Δεν νομίζω ότι υπάρχει απάντηση. Εξαρτάται από τα γούστα σου, από το πόσο "πεινάς", από το μέρος που βρέθηκες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  113. Harry
    Are you badmouthing me again?
    Shame, shame, shame...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  114. Aκουω διαφορα ασχετα και παραλογα στα δελτια για τις παρελασεις....

    ΝΔ μου φαινεται χρειαζεται ενα ποστ για το αν εχουν λογo υπαρξης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  115. Nice touch Harry.
    But this is what happens when the sex ratio in a blog is heavily distorted.
    Any "escape" plans from this problem?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  116. @takis vasilopoulos

    Έχουν! Για να βγουν οι νεαροί/ες να φωνάξουν παντού:

    Μας πρήξατε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  117. takis vasilopoulos said...
    Aκουω διαφορα ασχετα και παραλογα στα δελτια για τις παρελασεις....
    ΝΔ μου φαινεται χρειαζεται ενα ποστ για το αν εχουν λογo υπαρξης...."

    Μου ζήτησαν κι εμένα να βγω - τι να πω; Τα λέω χρόνια. Εφεύρεση του ελληνικού (γιαλαντζή) φασισμού ολότελα άχρηστη και μερικώς επικίνδυνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  118. κάτι έγινε στις χθεσινές γιορτές...

    Ηπια τόσο πολύ που σήμερα είχα ένα νεφέλωμα αντί για εγκεφαλική ουσία, και ... έχασα το κινητό μου!

    Και αυτός που το βρήκε, βεβαίως βεβαίως, δεν απάντησε σε κανένα από τα 30 περίπου τηλεφωνήματα που έκανα, πριν τη φραγή. Δεν έχασα μόνο τηλέφωνα, αυτά τα έχω και σε ατζέντες τα περισσότερα (οργανωμένη). Είναι που στο κινητό υπήρχαν και μερικές ουδόλως σεμνές πόζες, αυτοαναφορικές και σκανδαλώδεις, που έτσι και πέσουν στα χέρια κανενός επιτήδειου, και κυκλοφορήσουν στο internet, έχει κηλιδωθεί η υπόληψή μου για πάντα (προς τέρψιν του ανδρικού πληθυσμού, φυσικά). Ωιμέ, τι έπαθα.

    Δίδαγμα: Τις φωτογραφίες που τραβάτε με το κινητό σας, να τις μεταφέρετε αλλού και μετά να τις σβήνετε. Οι κάρτες κλειδώνουν, οι συσκευές όμως, δύσκολα. Εχω κρατήσει το 15ψήφιο κωδικό ασφαλείας, με τον οποίο κλειδώνει η συσκευή, αλλά ελέω ελληνικής γραφειοκρατίας, χρειάζομαι τουλάχιστον 2 εργάσιμες μέρες για να ολοκληρωθεί η διαδικασία... Οπερ σημαίνει ότι ο τυχόν επιτήδειος θα έχει όλο το χρόνο στη διάθεσή του, για να χρησιμοποιήσει κατά βούληση ό,τι είχε την τύχη (ή την ατυχία, αν είναι σεμνότυφος) να ανακαλύψει στο κινητό μου...

    Αν φύγω Νίκο μετά από αυτό, θα είναι από ντροπή, και όχι από ξαφνικό θάρρος να κάνω αυτό που τόσες φορές πριν έχω αναβάλει!

    Τη φυγή, που όπως πολύ σωστά είπες μέσω του στίχου που παρέθεσες, για τη φυγή...

    Υπόσχομαι πάντως ότι το blog θα το διαβάζω και θα το επισκέπτομαι, ακόμη και από τη ... Μπογκοτά!

    Καλησπέρα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  119. @πανάσχημη

    έτσι είναι, όντως. Τις λίγες φορές πάντως που επέτρεψα στον εαυτό μου μικρές φυγές-αποδράσεις, όχι με συγκεκριμένο σκοπό, αλλά γιατί είχα ανάγκη απλά ... να φύγω, δεν το μετάνιωσα ποτέ.

    Οάσεις συνειδητότητας, σπάνιες στιγμές επαφής με το μέσα μου, που ενώ συνεχώς αγωνιά να εκφράζεται, βαλτώνει μέσα στα πολλά τα λόγια, και τις συναναστροφές που επιβάλει η δική μου καθημερινότητα...

    Είναι ωραία να φεύγεις, όταν το νιώθεις, χωρίς σκοπό. Σαν ταξιδιώτης του νου, όχι τουρίστας.

    Χαίρομαι που είδα τον πιτσιρίκο σε διάλογο με άλλους φίλους bloggers. Ευχάριστη έκπληξη. Μου λείπει φυσικά η aphro (που είσαι τρελοκοτσιδού), ελπίζω να επανακάμψει γρήγορα, όπως είδα ότι έκανε ο mickey (welcome back). Γεια σου georgia m., sorry αλλά εγώ με αυτό σε έμαθα, ίσως να μου πάρει λίγο να συνηθίσω το καινούριο, πειράζει; Mουτς.


    Λυπάμαι όμως πολύ, για το νέο που σε μένα έφτασε με μεγάλη καθυστέρηση (το έμαθα μόλις χθες τα ξημερώματα): 1.800 ζωάκια απανθρακώθηκαν αβοήθητα, στο Κορωπί, μέσα στο pet shop του ασυνείδητου τύπου που δεν είχε φροντίσει ώστε η μόνη πυρασφάλεια που διέθετε το ... κατάστημά του, να είναι ... (φευ!) πυροσβεστήρες. Ο άθλιος.

    Θα διαβάσω και τα υπόλοιπα σχόλια και θα επανέλθω αργότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  120. @don

    κι όμως, κάποιοι σ' έχουν δει, στο κρεβατάκι σου στη γωνία, έστω και χωρίς ... τη δική σου θέληση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  121. ταξιδι
    κινηση
    ζωη
    κινδυνος
    υπαρχω
    just cruising around:
    τροπος αντιμετωπισης της αγωνιας

    stay foolish
    stay hungry (steve jobs)
    in previus post nikosdimou
    take a look!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  122. Καλησπέρα σας
    Τελευταία ανακάλυψα ένα τόπο με κάθε είδους και για κάθε λογής ταξιδιώτη... Ξεκίνησα κι εγώ να συμμετέχω... Ίσως ένας τρόπος να ταξιδέψεις παντού είνα να γνωρίσεις ταξιδιώτες από το κάθε μέρος της γής.
    Νομίζω πως αξίζει την προσοχή σας...

    WWW.HOSPITALITYCLUB.ORG

    Και μιας και έιμαι μέλλος, όποιος θέλει να επισκεφθεί το Βόλο με τα Τσιπουράδικα και την Παραλία του, ή το θαύμα της φύσης που λέγεται Πήλιο και αρκείται στη φιλοξενία και την παρέα μου ας επικοινωνήσει μαζί μου... andreas.volos@gmail.com
    Αυτή είναι και η βασική ιδέα του παραπάνω club...

    Κύριε Νίκο, η πρόσκληση απευθύνεται κατ' αρχήν στον οικοδεσπότη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  123. andreas
    ευχαριστώ - είναι από τις πιο αγαπημένες μου περιοχές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  124. Blade αν οι φωτογραφίες είναι ωραίες δεν πειράζει - θα έχουμε μία σταρ στην μπλογκόσφαιρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  125. Άλλωστε Blade είσαι Θεά του blog και οι θεές πάντα κυκλοφορούσαν γυμνές και σέξυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  126. @ blade runner

    Εσύ ήσουν που με τάραξες με τις κλήσεις; Πρέπει να είσαι εσύ διότι είναι πολλές οι συμπτώσεις...! Οι φωτογραφίες δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο ( εκτός από εκείνη που είσαι...ξέρεις εσύ). Καλά όλα τ'άλλα, την Παπαρίζου τι την θέλεις για ήχο κλήσης; 30 φορές το Number one μου 'πεσε βαρύ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  127. Blade Runner:
    "Είναι που στο κινητό υπήρχαν και μερικές ουδόλως σεμνές πόζες, αυτοαναφορικές και σκανδαλώδεις, που έτσι και πέσουν στα χέρια κανενός επιτήδειου, και κυκλοφορήσουν στο internet, έχει κηλιδωθεί η υπόληψή μου για πάντα"

    Ομολογώ πως εγώ είμαι ο ...κλέφτης :)))

    Πάντως δε χρειάζεται να ανησυχείς. Με την ανάλυση που κάνω σε αυτό και σε άλλα blogs, το IP tracing και τα φιλαράκια μου στη Google, μόνο τι χρώμα εσώρουχο φοράει ο καθένας δεν ξέρω - μέχρι να ξεκλειδώσω το κινητό σου φυσικά και να μάθω το ...πρώτο :)))

    . . .

    Κατανοώ τη σοβαρότητα του ζητήματος, αλλά αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, χαλάρωσε και απόλαυσέ το! Μη σε πιάσουν και σένα οι ...μαύρες σου ;)

    Και καλύτερα να μη μας πιάνει πανικός με όλα αυτά (προσωπικές φωτό στο Internet, Net Surfing Habits, συλλήψεις bloggers κλπ). Είναι "παραδοσιακές" ή σπασμωδικές αντιδράσεις σε έναν κόσμο που λίγοι κατανοούν και ακόμα λιγότεροι προσαρμόζονται.

    Ζούμε στην εποχή της μη-ιδιωτικότητας και αυτό δεν αλλάζει με νόμους, διαμαρτυρίες και συνθήματα. Η "προστασία προσωπικών δεδομένων" είναι μια ουτοπία που "γεμίζει" τα συνθήματα των αριστερών και τα γραφειοκρατικά μισθολόγια των ΗΠΑ και των Βρυξελλών.

    Η τεχνολογία αλλάζει ραγδαία και απρόσμενα τη ζωή μας και δεν υπάρχει κατ' ανάγκη "καλύτερο" ή "χειρότερο". ΑΥΤΟ μας έλαχε. Θα μάθουμε κάποτε να ζούμε με όλα αυτά, αλλιώς θα μείνουμε στο περιθώριο, καταντώντας σαν τους "ευγενείς αγρίους" της Botswana.

    Δυστυχώς, ζούμε σε "μεταβατική περίοδο" (η μεγαλύτερη και μακράν η πιο ταχέως εξελισσόμενη "επανάσταση" στην ιστορία της ανθρωπότητας) και όλα αυτά θα τα φάμε στη μάπα. Ευτυχώς, θα είμαστε παρόντες στην πιο συναρπαστική περίοδό της.

    Και η ψευτο-Βικτωριανή ηθική μας θα αλλάξει άρδην τα επόμενα χρόνια!

    Ψυχραιμία λοιπόν και ...προσαρμογή - όσο γίνεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  128. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  129. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  130. ... μα κάποιος γέρος ναυτικός μας είχε πει θυμάμαι,
    πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα...

    Άλκης Αλκαίος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  131. μπλειντρανερ αυτο που σου συνεβη ειναι τρομερο, αν ειχε συμβει σε εμενα θα τα ειχα κοινως "παιξει" απο το αγχος

    ομως ,οπως επισημανε ο μικι, ζουμε σε περιεργες εποχες. για φαντασου, ο καθενας μπορει να αποκτησει ενα κινητο με καμερα και να σε φωτογραφιζει χωρις τη θεληση σου στο λεωφορειο, στην παραλια, στο μαθημα ή τη δουλειά, ακομη και στην τουαλετα στο αεροδρομιο (δεν ειχανε πιασει εναν ανωμαλο υπαλληλο που ειχε βαλει το κινητο στον εξαερισμο?)

    επισης, σε ελληνικα σχολεια, για να μη παμε μακρια, τα αγορια φωτογραφιζουν τα κοριτσια στις τουαλετες και μετα τις εκβιαζουν (!)

    αλλα βεβαια, αμα αρχισεις να βλεπεις "ματια παντου" τοτε ισως και να εχεις φτασει στα ορια της τρελας, μηπως αυτο ειναι ομως το παρον και το μελλον της τεχνολογιας? ο big brother μπορει να ειναι ο καθενας μας, για να μην κατηγορουμε μονο τιςμυστικες υπηρεσιες και πρασινα άλογα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  132. Πριν από λίγες μέρες συζητούσαμε για την αξία της καινοτομίας και εδώ βλέπω μια υπολανθάνουσα αντίσταση σε αυτήν. Ισως είναι και θέμα κουλτούρας. Δεν γίνεται να έχουμε και ταξίδι και πατρίδες. Και περιπέτεια και ασφάλεια. Και δοκιμές και γκρίνια. Δεν παντρεύονται αυτά μεταξύ τους. Ή το ένα ή το άλλο. Ή θα απαγγέλουμε Καβάφη ή θα τραγουδούμε «keep me searching for a heart of gold.” Κάντε την επιλογή σας και μετά αποδεχτείτε την χωρίς γκρίνιες. And sign your peace.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  133. και ο θωμάς μπακαλάκος έχει γράψει καταπληκτικά τραγούδια και για το μύχιο και για τη φυγή:

    τα σαββατόβραδα στα σπιτικά
    κλεισμένες δε μιλάμε
    τώρα στα έρημα χωριά
    μείνανε γέροι και παιδιά
    τα έρμα να φυλάμε

    τα παλικάρια φύγανε
    να βρουν μουνιά στην πόλη
    ξεράθηκαν τα στήθη μας
    χορτάριασε τ’ αλώνι

    τ’ απομεσήμερο στο καυλωτό
    πέρα μακριά κοιτάμε
    άγονη είναι τούτη η γραμμή
    κι ούτε ανθρώποι ούτε θεοί
    δεν μας ξαναγαμάνε

    το καλύτερο του θωμά όμως που δεν έχουμε χώρο να το γράψουμε εδώ σήμερα που δεν είναι ημέρα κατά του AIDS και της ομοφυλοφίλιαςείναι αυτό που λέει: κόκκινο στάζει το σπέρμα του/άσφαλτος μαύρη γύρω του/και τα βιβλία σκόρπισαν/ κι εκείνος είπε ζάσταβα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  134. Καλημέρα.

    Γράφω με ένα χέρι.

    Το άλλο το έκαψα ακουμπώντας τα δάχτυλα σε ένα πυρωμένο μάτι κουζίνας.

    Γεωργία Μ. μόνο αν σε πάρει μυρωδιά ο κάτοχος του κόπυραϊτ - απίθανο.

    Πανάσχημη γιατί αυτές οι διαζεύξεις; "Ή θα απαγγέλουμε Καβάφη ή θα τραγουδούμε «keep me searching for a heart of gold.”
    Γιατί όχι και τα δύο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  135. Το «πιο μεγάλο ταξίδι»…
    Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να φοβάται το θάνατο τόσο πολύ;
    Ποιος άραγε είναι αυτός που δεν τον φοβάται;
    Αλλά και τι έχει διαστρέψει την ανθρώπινη φύση περισσότερο από το φόβο του θανάτου (προσοχή όχι ο ίδιος ο θάνατος).
    Ο ίδιος ο θάνατος είναι το απόλυτο αναπόφευκτο! Μόνο χρόνος μεσολαβεί ανάμεσα σε εμάς και σ’ αυτόν.
    Μοιάζει με τον σκοπό της ίδιας της ζωής που την ορίζει και της προσδίδει νόημα.
    Γιατί μελαγχολεί ο άνθρωπος στην έλευσή του; Γιατί ζητά περισσότερο χρόνο, περισσότερη διάρκεια;
    Το εγώ είναι μια αυταπάτη! Εύκολα λέγεται αυτό αλλά δύσκολα βιώνεται. Το να φιλοσοφήσεις γύρω από το θάνατο είναι μια παρηγοριά. Το να τον αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπο (όχι το θάνατο αλλά το φόβο του θανάτου) δεν είναι λύση, αφού θα σε συντρίψει στην πρώτη του λαβή.
    Τι μεσολαβεί ανάμεσα σ’ εμάς και το θάνατο;
    - Χρόνος! Ας τον βιώσουμε λοιπόν όχι ως φόβο αλλά ως ένα όμορφο Φθινόπωρο. Ας θαυμάσουμε τη φύση, τα χρώματά της, τα ζώα της. Ας απολαύσουμε τη βαθιά φιλία, την επικοινωνία. Ας χαρούμε την ομορφιά των εννοιών και την εγκαρδιότητα της μεγαλοψυχίας. Ας αγαπήσουμε με βάθος και ποιότητα.
    Αν δεν έχουμε κλάψει λυτρωτικά διαβάζοντας ή ακούγοντας για μια μεγάλη πράξη ή για μια μεταμόρφωση σαν αυτή του Γιάννη Αγιάννη. Αν δεν έχουμε αισθανθεί μια βαθιά ψυχολογική καλοκαιριά κάτι σαν μια έκσταση δηλαδή μπροστά στο μεγαλείο του σύμπαντος. Αν δεν έχουμε νοιώσει τη δροσιά της καλοκαιρινής νύχτας κοιτάζοντας μόνοι τον έναστρο ουρανό. Αν δεν ξαναγίναμε παιδιά στο πεδίο της αισθαντικότητας, όπου τα πάντα είναι έντονα, από τις μυρωδιές και τις γεύσεις ως τα συναισθήματα. Τότε ο θάνατος πράγματι είναι ένα οδυνηρό τέλος!
    Αν όμως όλα αυτά τα έχουμε βιώσει, τη λεπτή υποβόσκουσα στα πάντα ομορφιά της ζωής δηλαδή, τότε ας έχουμε έναν ήσυχο γλυκό ύπνο τα βράδια. Ζήσαμε όμορφα.
    Κι αν ο χρόνος που μας απομένει είναι λίγος ή πολύς ας τον ζήσουμε κάτω από «τη γλυκεία επιρροή των Πλειάδων».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  136. το να μπορείς να φύγεις είναι συχνά πιο σημαντικό από την πράξη αυτή κατ' αυτήν. Παρόλα αυτά, δεν μου αρέσει η λέξη "φυγή"; υποδηλώνει ότι το παρόν δεν ικανοποιεί. Έγω επιζητώ να φεύγω (οκ δεν βρηκα καλύτερη λέξη) όχι γιατί δεν είμαι ευχαριστημένος με το πως ζω, αλλα φεύγω για να... ξαναγυρίσω, με νέες εμπειρίες που θα δώσουν έμπνευση.

    πληροφορικά k εν συντομία, το θέμα του anonymity στο internet με βρίσκει εντελώς αντίθετο. Αν δεν παρανομεί κανεις γιατί πειράζει να αφήνει ίχνη ? Τα στοιχεια αποκαλύπτονται *μονο* με απαίτηση εισαγγελέα. Ξέρετε πόσα προβλήματα θα λυνόντουσαν ? Spamming, viruses etc.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  137. siniparxi said...
    Το «πιο μεγάλο ταξίδι»…

    Τα όσα γράφετε, ωραία και ποιητικά, δεν με πείθουν. Μπροστά στην αγριάδα του θανάτου γίνονται σκέτα λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  138. Nikos Dimou said... Γράφω με ένα χέρι.
    Το άλλο το έκαψα ακουμπώντας τα δάχτυλα σε ένα πυρωμένο μάτι κουζίνας.
    -----

    Περαστικά σας, ελπίζω να μην πονάτε πολύ του βάλατε οδοντόκρεμα έτσι λένε, δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος ότι βοηθάει. Το ίδιο και για το αλάτι).

    Τέλος πάντων, μια που την πάθατε τη ζημιά, ελπίζω να 'ναι το δεξί χέρι (θέμα που αφήνετε αδιευκρίνηστο).

    Γιατί, έτσι, θα αναγκαστείτε να μάθετε πληκτρολόγηση με το αριστερό, που, όπως και να το κάνει κανείς, είναι μεγάλο όφελος (ουδέν κακόν αμιγές καλού).

    Ηθικό δίδαγμα: Τους καφέδες τους ψήνουμε σε γκαζάκια. Σε περίπτωση επαφής, πονάνε λιγότερο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  139. Καλημέρα και περαστικά.
    Μιας και καίγομαι συνέχεια (!) σας λέω ότι η οδοντόκρεμα ανακουφίζει πάρα πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  140. Από μικρός έφευγα:

    Άλλαζα τόπο συνέχεια. Άλλαζα δουλειές (η πιο δραστική απόδραση).
    Αυτό κράτησε από τα 20 μέχρι τα 30. Μέχρι τότε, άλλαζα τόπο και δουλειά.

    Μετά γεννήθηκε ο πρώτος μου γυιός.
    Άγκυρα: δεν αλλάζω πλέον τόπο - ούτε και θέλω.

    Αλλά συνέχισα ν' αλλάζω δουλειές. Μπορεί νάχει σταματήσει αυτό πλέον - είμαι 8 χρόνια στην ίδια δουλειά - μπορεί και όχι.

    Εν τω μεταξύ, άρχισα ν' αλλάζω επιστήμες...

    Δε νομίζω ότι μπορώ να ζήσω χωρίς ν' αλλάζω.

    Αλλαγή νομίζω ότι είναι το όνομα του παιχνιδιού, όχι απλώς φυγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  141. Λυπάμαι που θα θίξω την αθωότητα κάποιων μεταξύ μας, αλλά το Google έχει ΗΔΗ "καρφώσει" χρήστη του blogger, που δημοσίευε στο blog του στοιχεία για την εταιρεία όπου εργαζόταν.

    Χωρίς παρέμβαση εισαγγελέα, έγινε ...έτσι.

    Το google επίσης, έχει κάνει συμφωνίες με την κινεζική κυβέρνηση, ώστε η μηχανή του να μην επιστρέφει αποτελέσματα αναζήτησης από ιστοσελίδες που είναι δυσάρεστες για το καθεστώς του Πεκίνου, σε IPs που προέρχονται από Κίνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  142. Μα...! πάλι καήκατε?!

    Deja-vu αυτό ξανάγινε πριν 6 - 7 μήνες.

    Υπάρχουν κάτι πολύ δραστικά spray, βασικά νερό και παυσίπονο.

    Περαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  143. Nikos Dimou said...
    Καλημέρα.

    Γράφω με ένα χέρι.

    Το άλλο το έκαψα ακουμπώντας τα δάχτυλα σε ένα πυρωμένο μάτι κουζίνας.
    ------------------

    Αγαπημένε ΝικόΔημε,
    περαστικά!!!

    Το τραύμα στα δάκτυλα προκαλεί φριχτό πόνο επειδή εκεί υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση νεύρων.

    Μακάρι να είναι επιπόλαιο το κάψιμο.

    Και πάλι περαστικά!

    σας φιλώ

    με πολλη αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  144. "Αλλαγή νομίζω ότι είναι το όνομα του παιχνιδιού, όχι απλώς φυγή"

    Συμφωνούμε κ. Χάινζ (ΣΣ σπάνιο φαινόμενο). Ειδικά ως προς τη "φυγή". Διαρκής ετοιμότητα για αλλγή, η καύτερα "Κινητικότητα" είναι μία από τις στρατηγικές επιβίωσης και προόδου τη σημερινή εποχή. Η άλλη, η αντίθετη, είναι να κτίζεις "κάστρα", γραμμές "Μαζινώ" και να ελπίζεις ότι θα αντέξουν.

    Τελικά το θέμα είναι τι θεωρείς ως "σπίτι" σου ή γειτονιά σου. Αν θεωρείς τη Γη ή τουλάχιστον την Ευρώπη ως γειτονιά σου, όταν ξυπνάς το πρωί στον "κόσμο" ή "στην Ευρώπη" και όχι π.χ. (απλά) στην Κυψέλη ή Αθήνα, τότε όπου και να είσαι, είσαι παντού.

    Το ζήτημα είναι ότι η Ελληνική καθημερινότητα καταφέρνει να απορροφεί την προσοχή και το εύρος ενδιαφερόντων πολλών από μας, ενώ η γεωγραφική μας θέση στην Ευρώπη και τον κόσμο καθιστά το δωμάτιο που ζούμε απομονωμένο σχετικά σχ σχέση με το Ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο σπίτι στο οποίο μπορεί να ζούμε θεωρητικά (δλδ από πλευράς θεώρησης μας).

    Το θέμα είναι να μην "αποδράς" ούτε "μεταναστεύεις" αλλά να είσαι πάντα σε κινητικότητα, με "νοητή" έδρα (αν θέλεις) την Ελλάδα-πατρίδα, στη ψυχή. Έλληνας μπορεί να παραμένει κανείς ψυχικά ακόμη και βαθιά στη ζούγκλα του Αμαζονίου, την Ανταρκτική, τους δρόμους του Νιού Γιόρκ ή του Ελ Έι, κτλ. Και παγκόσμιος Έλληνας είτε στο Έλ Έι ή (π.χ.) στην Κυψέλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  145. Καλημέρα,
    Τί έπαθε ο blogger στο νέο ποστ και δεν ανοίγει τα comments?

    Πάντως κάποιον μου θυμίζει σε πολλά ο Σωκράτης, ΚΑΠΟΙΟΝ!!!!
    Δάσκαλε τί λέτε; Αρκετά σημεία μου θυμίζουν ΝΔ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  146. Περαστικά για το χέρι - ελπίζω να μην είναι σοβαρό και εύχομαι να γιάνει γρήγορα.

    Υ.Γ. Προσπαθώ να αφήσω σχόλιο και για τον αγαπητό μου ...συνάδελφο στο επόμενο post, αλλά ο Blogger τα 'παιξε ΑΚΡΙΒΩΣ τη στιγμή που ήμουν στο preview και πήγα να κάνω publish - λέτε να θέλει να με ...προστατεύσει από την "μήνιν" κάποιων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  147. Αλλος με τα χέρια του βγάζει τα μάτια του, άλλος με τα μάτια (κουζίνας) βγάζει-καίει τα ...χέρια του! :)

    Είχα εμπειρία προ ετών με πολύ σοβαρό έγκαυμα, έπεσε κατσαρόλα με βραστό νερό από τον μηρό όλο ως κάτω.
    Δοκίμασε κεραλοιφή αν είναι κάτι σοβαρό. 50%λάδι, 50% κερί (από κηροπωλείο) με αλλαγή κάθε μέρα.
    Ενώ ήταν σοβαρό έγκαυμα (βασικά έψησα το πόδι μου), δεν μου άφησε το παραμικρό σημάδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  148. Δεν έφταναν τα δάχτυλα, με έχει γ@μήσει και ο blogger.

    Δύο ώρες παιδεύομαι να ανεβάσω το ποστ για τον Σωκράτη. Μου βγάζει errors (Java) και δεν το εμφανίζει. Κι αφού το έσβησα τελείως και από τα edit (εκεί το εμφάνιζε) ξαφνικά το βλέπω ως ποστ. Αλλά επίσημα δεν υπάρχει. Το έχω σβήσει. Άρα γι αυτό δεν δέχεται σχόλια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  149. OK ανέβηκε κανονικά! Μπορείτε να σχολιάστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  150. ND
    Δεν εννοώ ότι πρέπει να αγνοείς τον Καβάφη βέβαια. Αλλά είναι απαισιόδοξος, και τον απαγγέλουμε σε επικήδιους. Δεν μου μεταδίδει κανένα κέφι για ζωή.
    Ο Neil Young το μεταδίδει, από το 1972 με αυτό το τραγούδι.

    Παντρεύονται αυτά τα δυο μεταξύ τους;
    Για μένα όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  151. Γιατί δεν παντρεύονται;

    Αν εννοείς την ίδια στιγμή, ΟΚ, αλλά αν εννοείς στον ίδιο άνθρωπο, γιατί όχι;

    Λατρεύω τον Καβάφη και την απαισιοδοξία του (έτσι κι αλλιώς δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό του, ούτε συναντάται σε όλο του το έργο), αλλά λατρεύω εξίσου και τον ξεσηκωτικό Neil Young.

    Mήπως κι ο Neil Young ο ίδιος δεν έχει τις blues στιγμές του;

    Down by the river, Helpless κλπ, κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  152. Heinz (Σαβ Οκτ 28, 11:08:23 πμ ), συμφωνώ πάρα πολύ μαζί σου. Καλό είναι να φεύγουμε-αλλάζουμε κάθε που μπορούμε, στις ηλικίες και στις φάσεις της ζωής μας που ευκολότερα επιτρέπεται... Είπες, "αλλαγή νομίζω είναι το όνομα του παιχνιδιού, όχι απλώς φυγή"... έτσι ακριβώς πιστεύω κι εγώ... μπορείς να αλλάζεις (κι εκεί κρύβεται η ανανέωση κι η εμπειρία, η ανάγκη που καλύπτεται κι η γνωριμία με το άλλο) χωρίς απαραίτητα να φεύγεις... κι απ' την άλλη, να έχεις διανύσει τα χιλιόμετρα της ζωής σου και παρόλ' αυτά να βρίσκεσαι ακόμη στο ίδιο σημείο... Συμφωνώντας και με τα λόγια-τίτλο του Δον Γάτου... "φεύγοντας, ακίνητος"...

    Σημασία έχει -για μένα- η αλλαγή στην ζωή μας, ακόμη κι αν αυτή συντελείται στον ίδιο χώρο-τόπο που ζούσαμε από πάντα.

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  153. Αντυ
    Δεν μιλούσα για τον Νιλ Γιανγκ γενικά αλλά για το συγκεκριμένο τραγούδι (το ακούω μάλιστα αυτή τη στιγμή) διότι λέει "I want to live... I've been a miner for a heart of gold...)

    Εκείνο το " miner" μου λέει τόσα πολλά εμένα.

    Οσο για το πάντρεμα; Γίνεται να είμαστε και τα δυο; Και απαισιόδοξοι και αισιόδοξοι; Η ζημιά από το πρώτο τεράστια, τα ωφέλη από το δεύτερο σοβαρότατα.

    Είναι survival tactic.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  154. «Σ’οσους κι αν πηγα τοπους
    ιδιους τους βρηκα τους ανθρωπους» Οδ.Ελυτης


    Εχοντας ζησει μεχρι τωρα σε πεντε σπιτια σε τρεις διαφορετικες πολεις
    σε δυο χωρες ένα ξερω:

    Οτι καθενας μας κουβαλαει μαζι του μοναχα
    «τον ανελεητο ευατο του
    σαν την ανελεητη βροχη» και τιποτα άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  155. Πανάσχημη, είναι ο άνθρωπος μια ευθεία γραμμή;;; (θα ήταν τότε νεκρός). Αγαπάς μόνο ή μισείς μόνο; Γελάς μόνο ή κλαίς μόνο; Μάλλον όχι... όλα τα κάνεις, ανάλογα με την στιγμή, ανάλογα με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου... και ακόμη-ακόμη, καμιά φορά, ανάλογα με το πώς ξύπνησες το ίδιο το πρωϊ...

    Έτσι και με την αισιοδοξία και την απαισιοδοξία. Το πάντρεμα είναι αναπόφευκτο. Εξαρτάται από τον άνθρωπο και με τί επιλέγει να ζήσει καλύτερα, τί τον ευχαριστεί και τον αντιπροσωπεύει καλύτερα, πόσο δυνατός είναι και καταφέρνει να κρατήσει στην ζωή του το καλό και χαρούμενο, την ελπίδα και την αισιοδοξία. Αναγνωρίζω -βέβαια- ότι όσον αφορά τα συναισθήματα, το πάντρεμα είναι συνηθέστερο. Ενώ στις θεωρήσεις μας (νομίζω, πιστεύω, θεωρώ), τα πράγματα παγιώνουν περισσότερο, γίνονται περισσότερο απόλυτα και δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν αντίθετες έννοιες. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο τής αντιμετώπισης της ζωής, ας πούμε (βλέπω την ζωή αισιόδοξα/ - απαισιόδοξα), ναι, δε νομίζω τελικά ότι υπάρχει πάντρεμα. Υπάρχουν όμως πάμπολλες αδύναμες στιγμές κι ας αισιοδοξώ γενικά. Και, φυσικά, τανάπαλιν.

    Ξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  156. Ξενία
    Συμφωνώ με πολλά. Είναι δύσκολο να εκφράσει κανείς μέσα σε δυο λόγια τα βιώματά του.
    Μεγάλωσα με δυο σοβαρά καταθλιπτικούς γονείς, (εγώ μοναχοπαίδι)και τη ζημιά την είδα από πρώτο χέρι.
    Εδώ βλέπω το αντίθετο. Καρκινοπαθείς που μου λένε ανέκδοτα και ξεκαρδίζονται πρωτοι αυτά στα γέλια. Τετραπληγικοί φοιτητές που λένε "life goes on baby." Και υπάλληλοι με σύνδρομο Ντάουν στο σουπερμάρκετ που μου βάζουν τα ψώνια σε σακούλες και μου χαρίζουν το πιο αστραφτερό χαμόγελο με εκείνο το "have a great day now, you hear?"

    Και μάντεψε τι συμβαινει μετά.
    I have a hell of a day!

    Με λίγα λόγια, έχεις δίκιο, κάτω από ορισμένες συνθήκες να παντρεύονται, αλλά εγώ δεν θέλω το πάντρεμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  157. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  158. "Μπροστά στην αγριάδα του θανάτου..."

    Nικο Δημου γιατι "αγριαδα"?

    Δηλ οταν ο φιλος σας ο Ελυτης πεθαινε ενα ησυχο απομεσημερο με τη γευση του φρουτου στο στομα, που ηταν η "αγριαδα";

    Mαυριλα οπως λεει ο Σολωμος ναι.
    Αλλα αγριαδα οχι παντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  159. Μόνο όποιος τον έχει δει γύρω του, όποιος τον πλησίασε ξέρει.
    Λόγια, φιλοσοφίες, κουβέντες, αναλύσεις για τον θάνατο. Λες και όσο μιλάμε γι αυτόν τόσο πιο μικρός και ανίσχυρος γίνεται.
    Όμως όσο και αν τον αναθεματίζουμε είναι εκεί και μας περιμένει.

    Δυστυχώς Όλους …

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  160. zoi20 said...
    "@ ΝΔ
    Ο θάνατος δεν έχει καμιά αγριάδα, για τον απλό λόγο ότι όταν συμβεί τελικά, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα".

    Αμάν πια αυτό το επιχείρημα του Επίκουρου!

    Ώσπου να συμβεί όμως; Δεν με ταράζει η ανυπαρξία - αλλά το θνήσκειν.

    Στ "ουδέν προς ημάς θάνατος" θα αντιτάξω Woody Allen: "I am not afraid of death, as long I am not there when it happens!".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  161. ΠΟιο τραγούδι ήταν, του Bob Dylan "It's alright Ma...I'm only bleeding" που έλεγε
    "That he not busy being born
    Is busy dying"


    Τιποτα για ζωή θα πούμε καμιά μέρα;
    Please... I beg you people...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  162. πανάσχημη said...
    "Τιποτα για ζωή θα πούμε καμιά μέρα;
    Please... I beg you people..."

    Πανάσχημη για την ζωή μιλάμε συνέχεια - όλα αυτά που λέμε και η φυγή, και η ειρωνεία, οι γαϊδουριές, οι προβοκάστορες, είναι ζωή.

    Απλώς είναι δύσκολο να σκεφτείς τη ζωή χωρίς κάποια στιγμή να ακουμπήσεις στα όριά της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  163. "Ξύπνησε μεσ' τα στήθια μου
    ένα ζεστό αεράκι
    είπα να πάρω τα βουνά
    μ' έπιασε το μεράκι
    Ανέβηκα στον Όλυμπο
    καί κοίταζα απ' άκρια
    της ΄Ηρας τα αρώματα
    του Δία τα καμώματα
    όλα στρωμένα στις κορφές
    κρίνα στολίδια κι ευωδιές
    Ψυχή ησυχία για να βρείς
    πρέπει πολύ να παιδευτείς
    σα να πληρώνεις τον καιρό
    με δάκρυ και με στεναγμό."

    (Από ένα τραγούδι του Σ. Μάλαμα)

    Αναρωτιέμαι πότε κάποιος υπουργός Τουρισμού θα σκεφτεί να διαφημίσει τον Όλυμπο γιά τα κρίνα και τις ευωδιές του αφού οι "ξένοι" ξέρουν να μυρίζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  164. Δεν εννούσα αυτή την πλευρά της ζωής.
    Αλλά καταλαβαίνω. Καλύτερα από πριν νομίζω.
    But allow me to stay the course.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  165. Ένοιωσα ιδιαίτερα φιλικά μέσα από την εντύπωσή μου πως σας βασάνιζε μια μελαγχολία γύρω από το θάνατο. Ίσως λόγω της σωματικής γήρανσης. Αυτό μου δώσατε να καταλάβω. Φιλικά όχι από οίκτο. Θέλησα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες πεποιθήσεις μου γύρω από αυτό το θέμα.
    Λυπάμαι που δε σας έπεισα. Αλλά και σεις δε με πείσατε ότι διαβάσατε χωρίς βιασύνη και δεδομένα-αυτονόητα, αυτά που σας έγραψα. (Δε σας το γράφω επιθετικά αλλά είναι και λογικό για κάποιον που ασχολείται με τόσα πολλά, να αισθάνεται περιορισμό στο χρόνο που θα αφιερώσει σ’ ένα μήνυμα ανάμεσα σε τόσες εκατοντάδες)
    Ο θάνατος πάντως πιστεύω ότι δεν είναι άγριος. Είναι το τέλος του εγώ, αυτού του παροδικού και δραματικού εγώ, που μέσα στην άγνοιά του θεωρεί πως είναι το κέντρο του σύμπαντος. Μέσα στη χωριστικότητά του και εξαιτίας της βιώνει την τραγικότητά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  166. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΟΥ. ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΑΠΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΥΤΥΧΗΣ ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΕΤΕ ΖΗΣΕΙ. ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΗΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ ΣΑΣ.. ΑΡΚΕΤΟΙ ΔΕΝ ΤΑ ΕΖΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΘΗΚΑΝ ΤΥΧΕΡΟΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΖΗΣΟΥΝ. ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  167. vriskome sti NY kai gia proti fora exo exadlisi kathe esthima figis.

    otan exis di, poli apla to kouvalas esai mazi sou. aloste kathe empiria ine mono ena kinitro skepsis, kinisis, apofaseon?....Iparxoun poli ali tropi na dimiourgisis kinitra. sta esoterika taksidia...

    otan exis mathi na taxideuis, otan exis katoxirosi ti diadikasia, tote aytomatos ayto xani tin aksia tou k ginete askopi perifora, an mono gia touristikous logous...

    to taksidi-empiria ine perisotero epipono, ala enapokite panta stin eleutheri epilogi mou. Otan kourazi...asxoloume me aksiotheata kai...geysignosia(vl epomeno post:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  168. "Νιώθω πως τα πουλιά πρέπει να μεθάνε που βρίσκονται ανάμεσα στ'άγνωστα κύματα και τον ουρανό!"
    Πραγματικά αυτός ο στίχος με άγγιξε πάρα πολύ...Τα λέει όλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.