tag:blogger.com,1999:blog-28447674.post115571323517472385..comments2023-11-02T18:01:50.448+02:00Comments on DONCAT: New kid in townNikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comBlogger62125tag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155974890267121482006-08-19T11:08:00.000+03:002006-08-19T11:08:00.000+03:00Οι Μοϊκανοί είναι έτοιμοι να ανεμίσουν τα σήματα κ...Οι Μοϊκανοί είναι έτοιμοι να ανεμίσουν τα σήματα καπνού γιατί αυτά τα κινητά έχουν πάρει φωτιά μέσα στις διακοπές.<BR/>Οι Σπέτσες γεμίσαν απο γιαγιάδες, γυμνασιοπαίδια και όλες τις ηλικίες μεταξύ, που περπατούν ή οδηγούν απρόσεχτα μιλώντας για ελαφρά και σοβαρά, κολλημένοι στο κινητό τους. Πόσοι και πόσες την γλύτωσαν την τελευταία στιγμή απο τα μηχανάκια!<BR/>Λέγεται ότι τα περισσότερα δυστυχήματα γίνονται με το κινητό στο χέρι ή στο αυτί.<BR/>Δυστυχώς δεν αναφέρθηκε αν ήταν πεζοί ή οδηγοί οι υπάιτιοι.Το σωστό να λέγεταιhttps://www.blogger.com/profile/11793677485021203865noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155875843368793172006-08-18T07:37:00.000+03:002006-08-18T07:37:00.000+03:00Καλημέρα!Πλήρης άπνοια και στο μπλογκ.Από τις 10 τ...Καλημέρα!<BR/><BR/>Πλήρης άπνοια και στο μπλογκ.<BR/><BR/>Από τις 10 το βράδυ ως τις 8 το πρωί ούτε ένα σχόλιο!<BR/><BR/>(Απορώ και πως έφτασε τα 68!).<BR/><BR/>Οι τελευταίοι των Μοϊκανών επιμενουν χαλαρά.<BR/><BR/>Από Δευτέρα αρχίζουν οι επιστροφές των μυρίων.<BR/><BR/>Αμ που θα πάνε;Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155840409464199552006-08-17T21:46:00.000+03:002006-08-17T21:46:00.000+03:00@ Υποκείμενο δικαίου "Καταλαβαίνει κανείς σιγά-σιγ...@ Υποκείμενο δικαίου <BR/><BR/>"Καταλαβαίνει κανείς σιγά-σιγά ότι στ' αλήθεια υπάρχουν μόνο ανθρώπινα και μη ζώα στον πλανήτη αυτό, και ότι ένας πολιτισμός που αντιμετωπίζει τα μη ανθρώπινα ζώα σαν ένα φυσικό πόρο που μπορεί να τρυγηθεί απεριόριστα (...), αντιμετωπίζει τους ανθρώπους και την ζωή την ίδια με το τρόπο αυτό.. "<BR/><BR/>Σας ευχαριστούμε για την φιλοσοφημένη σας αγάπη για τη ζωή και προς τη Ζωή γενικώς.<BR/><BR/>Μου θυμίσατε και δυο εκλεκτούς φίλους που αγωνίζονται με πάθος διαπνεόμενοι από τον ίδιο φιλοσοφημένο στοχασμό. Αυτά που λέτε τώρα, εκείνοι μου τα δίδαξαν. Η αγάπη μου για τη φύση ήταν εντελώς απολίτικη και επιφανειακή. <BR/><BR/>Σας ευχαριστούμε ξανά.<BR/><BR/>ΥΓ. Οι φίλοι εκδίδουν το περιοδικό "τετραποδολογείν"<BR/><BR/>http://www.tetrapodologein.gr/<BR/><BR/><BR/>Με αγάπη<BR/><BR/>Παράγραφοςparagrafoshttps://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155835201374922792006-08-17T20:20:00.000+03:002006-08-17T20:20:00.000+03:00Καλησπέρα!Θέλω να καταθέσω την εμπειρία μου με τις...Καλησπέρα!<BR/><BR/>Θέλω να καταθέσω την εμπειρία μου με τις γάτες, που έγινε αφορμή να αναθεωρήσω την άποψή μου σχετικά με την εξυπνάδα τους, εν συγκρίσει μ'αυτή των σκύλων (ήμουν της άποψης ότι οι δεύτεροι υπερτερούν).<BR/><BR/>Ο Σεβάχ λοιπόν, ήρθε στη ζωή μου πριν 5 χρόνια, χωρίς να έχω προγραμματίσει κάτι τέτοιο, απλά γέννησε η γάτα ενός φίλου και προθυμοποιήθηκα να πάρω ένα. Ήταν Σιάμ, πολύ όμορφος, μα από την αρχή επιθετικός και ελάχιστα παιχνιδιάρης (λένε ότι το έχει η συγκεκριμένη ράτσα).<BR/><BR/>Η συμβίωση ήταν μέτρια, αν και προσπαθούσα για το καλύτερο. Το μικρό διαμέρισμα πολυκατοικίας, καθώς και το γεγονός ότι έλειπα πολλές ώρες λόγω δουλειάς, δεν βοηθούσε.<BR/><BR/>Τελικά, με μεγάλη μου έκπληξη, είδα ότι όταν τον μάλωνα με έντονη φωνή, η μόνη του αντίδραση ήταν να χιμάει με τα νύχια του προς τα μεγάφωνα των ηχείων μου(!) και μετά βέβαια να κρύβεται γρήγορα! Δεν είχε πειράξει ποτέ κάτι άλλο, ούτε καναπέ, ούτε κουρτίνες, παρά μόνο αυτό που κατάλαβε ότι θα πείραζε πιό πολύ...!!<BR/><BR/>Εκδίκηση, όχι τυχαία, αλλά εκεί που σε πονάει!!a flock of seagullshttps://www.blogger.com/profile/04207494312497391812noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155833399534282202006-08-17T19:49:00.000+03:002006-08-17T19:49:00.000+03:00Αχ αυτά τα γατιά σου don... τα χαζεύω στα posts, σ...Αχ αυτά τα γατιά σου don... τα χαζεύω στα posts, συμπάσχω με τα δράματα, γελώ με τις χαρές τους.<BR/><BR/>Ο σύντροφος μου λατρεύει τις γάτες, αλλά η αλλεργία, του απαγορεύει αυστηρά να τις φροντίζει. Τις χαϊδεύει για μερικά δευτερόλεπτα και μετά τροχάδην για πλύσεις και aerius...<BR/><BR/>Έτσι, έχουμε πάρει απόφαση ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε να έχουμε έναν ή πολλούς κατοικίδιους φίλους<BR/>(ιδιαίτερα σκληρό για μένα που έχω συνυπάρξει με ψιψίνια για χρόνια).<BR/><BR/><BR/>ΥΓ. "Το Φουντοτάκι"! Τι αστείο όνομα! Γέλασα με την ψυχή μου!Elestehttps://www.blogger.com/profile/09050854243442467553noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155833266089118122006-08-17T19:47:00.000+03:002006-08-17T19:47:00.000+03:00Ν.Δ.:Α, μάλιστα· λυμένο ζωνάρι ήταν και σερνόταν.....Ν.Δ.:Α, μάλιστα· λυμένο ζωνάρι ήταν και σερνόταν...mariospihttps://www.blogger.com/profile/07643041564734166692noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155832849036100612006-08-17T19:40:00.000+03:002006-08-17T19:40:00.000+03:00O svensken εννοεί προφανώς το 9 της "Ε" και το στρ...O svensken εννοεί προφανώς το 9 της "Ε" και το στριπ του Γάτου περί βλακείας που ανέβασα σήμερα.Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155832543126133702006-08-17T19:35:00.000+03:002006-08-17T19:35:00.000+03:00Κι εγώ δεν κατάλαβα σε τι αναφέρεται ο svensken......Κι εγώ δεν κατάλαβα σε τι αναφέρεται ο svensken...<BR/>Τι είναι το «g» της «Ελευθεροτυπίας;mariospihttps://www.blogger.com/profile/07643041564734166692noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155818316634616512006-08-17T15:38:00.000+03:002006-08-17T15:38:00.000+03:00Walter said... Υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά στην ισ...Walter said... <BR/>Υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά στην ιστορία του Ivo: ήταν τελικά τρίορχις;<BR/><BR/>Πιθανόν, γιατί ο πρώτος γιατρός ισχυρίζεται πως έβγαλε δύο όρχεις. Αλλά ο δεύτερος αμφιβάλλει.Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155817124377699312006-08-17T15:18:00.000+03:002006-08-17T15:18:00.000+03:00Επιστροφή από τις διακοπές (κατά τη διάρκεια των ο...Επιστροφή από τις διακοπές (κατά τη διάρκεια των οποίων έριχνα κλεφτές ματιές στο blog) με γατοιστορίες...<BR/>Ελπίζω να είστε όλοι καλά.flying smurfhttps://www.blogger.com/profile/13630685021221108947noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155815327773686092006-08-17T14:48:00.000+03:002006-08-17T14:48:00.000+03:00Καλημέρα σε όλους (αν και μεσημέριασε πια)Περί αλλ...Καλημέρα σε όλους (αν και μεσημέριασε πια)<BR/><BR/>Περί αλλεργίας. Κάποια στιγμή ανέπτυξα αλλεργία στις γάτες, την πρώτη μάλιστα σε μια σειρά που ακολούθησε και έτυχε να είναι σε κάτι που υπερλατρεύω. Έχω δυο στο σπίτι και σ’αυτές που ζουν στον κήπο ουκ έστιν αριθμός. Στην αρχή ξαφνιάστηκα και μετά θύμωσα. Είναι δυνατόν να αναπτύξω αλλεργία σε κάτι που αγαπώ τόσο πολύ και, φυσικά, είναι δυνατόν να το επιτρέψω; Αντιστάθηκα όσο δε λέγεται. Παρίστανα ότι δεν τσούζουν τα μάτια μου και δεν πνίγομαι στο βήχα. Έπλενα τα χέρια πάντα μετά τις αγκαλιές (αυτό σημαίνει ότι κόντεψαν να λιώσουν) αλλά αυτό δεν έλυνε το πρόβλημα της αναπνοής στο σπίτι. Στο τέλος έκανα από μια φορά μπάνιο στις ίδιες τις γάτες οι οποίες έπαψαν να είναι αλλεργιογόνες (ίσως για να αποφύγουν το ίδιο μαρτύριο άλλη φορά). Αυτό πάντως φάνηκε να λύνει το πρόβλημα το οποίο ούτως ή άλλως μέσα μου είχα αποφασίσει πάσει θυσία να εξολοθρεύσω.<BR/><BR/>Κύριε Δήμου όλα όσα έχετε γράψει και εξακολουθείτε να γράφετε σχετικά με αυτά τα πλάσματα, είναι τα πιο εύστοχα, πραγματικά και τρυφερά πράγματα που έχω δει σχετικά με αυτές. Είστε όντως Γάτος.McKathttps://www.blogger.com/profile/05071174845753369777noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155806841685233162006-08-17T12:27:00.000+03:002006-08-17T12:27:00.000+03:00classical chaos,welcome back, τόσο ανανεωμένος-απο...classical chaos,<BR/><BR/>welcome back, τόσο ανανεωμένος-αποστομώνεις.Jane E.https://www.blogger.com/profile/02833270989708158284noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155804788393238192006-08-17T11:53:00.000+03:002006-08-17T11:53:00.000+03:00Στις 13 Αυγούστου 2002 σκότωσαν την γάτα μας. Έκλα...Στις 13 Αυγούστου 2002 σκότωσαν την γάτα μας. Έκλαιγα κι εγώ και η γυναίκα μου για εβδομάδες.. Για τον θάνατο των γονιών μου δεν έκλαψα τόσο, ούτε και για κανέναν άλλο. Ήταν τόσο βαθειά η οδύνη μου που ακόμη και τώρα, παρ' ότι έχουμε άλλη γάτα την οποία και αγαπώ επίσης, όταν την θυμηθώ κλαίω. Ίσως αντιπροσώπευε το ελεύθερο και ανεξάρτητο μέσα μου, μια σχέση ανιδιοτελή χωρίς προσδοκίες, μιαν αθωότητα, που μαζί με το χαμό της χάθηκαν κι αυτά και ξαφνικά ένιωσα πως μεγάλωσα -γέρασα- απότομα σε πολύ λίγο καιρό...<BR/>Το παρακάτω τόγραψα την επόμενη μέρα που σκοτώθηκε. (ΝΔ, σας το έχω ξαναστείλει γιατί ενδόμυχα ήταν μια παρηγοριά για μένα να το μοιραστώ μαζί σας, αλλά νομίζω ότι ταιριάζει και στην συγκεκριμένη περίσταση)<BR/><BR/>Η ψιψίνα μου<BR/><BR/>Είχα ένα μικρό γατάκι<BR/>που το λέγαν ψιψινάκι<BR/>είχα μια μικρή γατούλα<BR/>πού ‘χε μιαν αγνή ψυχούλα<BR/><BR/>Όλο χάδια και ναζάκια<BR/>με τραβούσε απ’ τα μπατζάκια<BR/>να ‘τη μέσα στα σεντόνια<BR/>γέμισε η καρδιά μου χιόνια<BR/><BR/>Έπαιζε χοροπηδούσε<BR/>τη χαρά γύρω σκορπούσε<BR/>αχ μωρέ – μη με δαγκώνεις<BR/>τη καρδούλα μου ματώνεις<BR/><BR/>- Ψιψίνα μου, ψιψίνα μου που είσαι; Άχ, θεέ μου, γιατί είσαι ακίνητη; Δεν μ’ ακούς που σε φωνάζω; Γιατί δεν κουνιέσαι; θεέ μου, σε χτύπησαν μωρό μου, τι αίμα είναι αυτό στη μυτούλα σου; Πότε πρόλαβαν οι μύγες ν’ αφήσουν τ’ αυγά τους κάτω απ’ τα ματάκια σου; θεέ μου είσαι ζεστή ακόμα, τι να κάνω γατούλα μου για να σε σώσω; έλα στην αγκαλιά μου μωρό μου, μη φοβάσαι, μη φοβάσαι, σε χαϊδεύω μωρό μου, γιατί δεν κουνάς την ουρά σου; άχ γατάκι μου γιατί, γιατί, γιατί μωρό μου, γιατί; Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω, ξύπνα μωρό μου, ξύπνα, μου σπαράζεις τη καρδιά, αχ μωρό μου πάρε από μένα ένα κομμάτι ζωής, σου δίνω από τη δική μου, μόνο να σε δω να με κοιτάς πάλι στα μάτια και να βάζεις τα ποδαράκια σου γύρω από το λαιμό μου σαν νατανε χεράκια και να με γλείφεις, αχ θεέ μου, γιατί είμαι τόσο ανήμπορος, σε βλέπω να σβήνεις στα χέρια μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτα, τίποτα, τίποτα… κόσμε, ουρανοί, δυνάμεις, άγιοι, άγγελοι, εξάγγελοι, χριστοί, βούδες, κάντε κάτι, σας εκλιπαρώ, σας ικετεύω, κάντε κάτι, γιατί δεν μιλάτε, τι ύπουλη σιωπή είναι αυτή, κάντε κάτι πως το επιτρέπετε αυτό να συμβαίνει, είναι απίστευτο…-<BR/><BR/>Αχ γατάκι μου γλυκό<BR/>άλλο πια δεν θα σε δω<BR/>αχ γατάκι μου καημένο<BR/>άλλο δεν σε περιμένω<BR/><BR/>Το ’θαψα μέσα στο χώμα<BR/>ήτανε δικό μου σώμα<BR/>το ΄θαψα μέσα στη γη<BR/>και βαθιά μες στη ψυχή<BR/><BR/>Υ.Γ. Στην Μαρίαmanosnikol, Manos Nikoloudakis, Μάνος Νικολουδάκηςhttps://www.blogger.com/profile/05798607843116677712noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155804551407221662006-08-17T11:49:00.000+03:002006-08-17T11:49:00.000+03:00Άσχετο με το γατοθέμα, αλλά αφού δεν υπάρχει πίνακ...Άσχετο με το γατοθέμα, αλλά αφού δεν υπάρχει πίνακας ανακοινώσεων...<BR/><BR/><A HREF="http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=61630220" REL="nofollow">Τα στερεότυπα κι οι Γερμανοί</A> του Παντελή Βαλασόπουλου από τη χθεσινή Ελευθεροτυπία.andy dufresnehttps://www.blogger.com/profile/08453081419654369005noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155804029554840952006-08-17T11:40:00.000+03:002006-08-17T11:40:00.000+03:00Καλημέρα,Εμένα ο γάτος μου μου θυμίζει το "Αρωμα" ...Καλημέρα,<BR/>Εμένα ο γάτος μου μου θυμίζει το "Αρωμα" του Ζυσκιντ. Όλα τα αντιλαμβάνεται με τη μυρωδιά. Αφού σκέφτομαι ότι πιο καλά θα του πήγαινε το όνομα Ζύσκιντ.zizugatakihttps://www.blogger.com/profile/06474981247434095254noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155802529482470062006-08-17T11:15:00.000+03:002006-08-17T11:15:00.000+03:00Την καλημέρα μου!Θα ήθελα πάρα πολύ να "αφιερώσω" ...Την καλημέρα μου!<BR/><BR/>Θα ήθελα πάρα πολύ να "αφιερώσω" την σημερινή αναδημοσίευση του κ. Ν.Δ. του "g" της "Ελευθεροτυπίας" 16.08.06 σε κάποια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και επώνυμα άτομα του blog...... <BR/><BR/>Αλλά αρκεί ο επερχόμενος καύσωνας.... Ας μην ανάβω τέτοιες μέρες και άλλες φωτιές.....svenskenhttps://www.blogger.com/profile/16301070743469429182noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155801657443533152006-08-17T11:00:00.000+03:002006-08-17T11:00:00.000+03:00@ Yannis H said... Η παράξενη ιστορία του Yannis_H...@ Yannis H said... <BR/>Η παράξενη ιστορία του Yannis_H<BR/>Από παλιά, είχα αρκετή εμπιστοσύνη στη μύτη μου – για παράδειγμα, μπορούσα να πω από τη μυρωδιά αν ο καφές είχε μέσα ζάχαρη ή όχι. Βέβαια με <BR/>--------------------------------<BR/><BR/>Γιάννη μου, Γιάννη μου, είσαι τυχερός που πάσχεις από μερική απώλεια (ή επιλεκτική απώλεια) όσφρυνσης!<BR/><BR/>Μπήκε μία μέρα ένας γάτος στο γραφείο μου (κυνήγούσε το δικό μας γάτο που είναι στειρωμένος και... άοσμος)... το τι βρόμα και τι δυσωδία, δεν μπορείς να φανταστείς Γιάννη μου, Γιάννη μου, τυχερέ Γιάννη!!!<BR/><BR/>σε φιλώ<BR/><BR/>με αγάπη<BR/><BR/>Α.paragrafoshttps://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155800901070744262006-08-17T10:48:00.000+03:002006-08-17T10:48:00.000+03:00Υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά στην ιστορία του Ivo: ...Υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά στην ιστορία του Ivo: ήταν τελικά τρίορχις;Walterhttps://www.blogger.com/profile/14198186212135612749noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155799216632961762006-08-17T10:20:00.000+03:002006-08-17T10:20:00.000+03:00Η παράξενη ιστορία του Yannis_HΑπό παλιά, είχα αρκ...Η παράξενη ιστορία του Yannis_H<BR/>Από παλιά, είχα αρκετή εμπιστοσύνη στη μύτη μου – για παράδειγμα, μπορούσα να πω από τη μυρωδιά αν ο καφές είχε μέσα ζάχαρη ή όχι. Βέβαια με το τσιγάρο ελαττώθηκε – αλλά πάλι, υπάρχουν φορές που μυρίζω κάτι που οι άλλοι δεν αντιλαμβάνονται (αν και, καθώς περνάω λόγω καπνίσματος 5-6 μήνες με βουλωμένη μύτη, συμβαίνει ασφαλώς και το αντίθετο).<BR/><BR/>Τέλος πάντων, ποτέ μα ποτέ δεν κατάφερα να μυρίσω τον ‘ψεκασμό’ γάτου, ακόμα καιόταν δεν κάπνιζα. Ένας φίλος μου είχε γάτο, όχι στειρωμένο (ήταν ο σεξουαλικός σύντροφος της γάτας μου) και κανείς ποτέ δεν παραπονέθηκε για μυρωδιά, ούτε αυτός ούτε οι γονείς του. Κι εγώ που ήμουν συνέχεια σπίτι τους, πάλι δεν αντιλήφθηκα τίποτα. Πέρυσι άκουσα γι’ αυτό το θρυλικό ψεκασμό από μια φίλη μου – και μάλιστα, σε μια παρέα όπου βρέθηκαν τρεις γάτοι μαζί, ένας – λένε – ψέκασε και βρώμισε το σπίτι.<BR/><BR/>Μα να μυρίζω το μαξιλάρι, να μυρίζω το πάτωμα… μια ελαφριά ‘γατίλα’ μόνο κατάλαβα, αλλά πολύ κανονική και καθόλου δυσάρεστη. <BR/><BR/>Τώρα, είναι δυνατόν να είμαι εγώ ο σωστός και όλοι οι άλλοι λάθος; ΟΚ – αλλά τι να κάνω, δεν μυρίζω τίποτα, ενώ η μύτη μου σε άλλες περιπτώσεις, λειτουργεί μια χαρά…Yannis Hhttps://www.blogger.com/profile/05612980146862013091noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155797293066849352006-08-17T09:48:00.000+03:002006-08-17T09:48:00.000+03:00Η θλιβερή Ιστορία του IvoO Ivo, αδερφός του Μουτζο...<B>Η θλιβερή Ιστορία του Ivo</B><BR/><BR/>O Ivo, αδερφός του Μουτζουρίδη και του Καλγκονιτάκι (μόνιμα αδέσποτα του Ψυχικού) υιοθετήθηκε από μία γατόφιλη Φιλιπινέζα. Έμενε σε γκαρσονιέρα ενός δωματίου με μία φίλη της. Ήταν και οι δύο πανευτυχείς, γιατί αποδείχθηκε πολύ τρυφερό και χαδιάρικο γατάκι. <BR/><BR/>Κάποια στιγμή ο Ίβο μεγάλωσε και άρχισε να ψεκάζει. Τον πήγε στο γιατρό για στείρωση. Η στείρωση έγινε – αλλά ο Ίβο εξακολούθησε να ψεκάζει. Η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο είχε γίνει αφόρητη. Τον πήγαμε σε άλλο γιατρό – και τελικά αποκαλύφθηκε σπάνια περίπτωση κρυψορχίας. Είχε έναν όρχι κρυμμένο στα έγκατα της κοιλιάς του (δεν είχε κατέβει στην ώρα του) και δεν μπορούσε να στειρωθεί.<BR/><BR/>Έτσι τον αμολήσαμε στο κήπο. Στην αρχή έκλαιγε, παρακαλώντας να μπει στο σπίτι. Μετά συνήθισε και άρχισε την σκληρή ζωή του αδέσποτου. Τσακώνεται, τραυματίζεται, έχει αγριέψει και δεν πιάνεται για να πάει στον γιατρό. Τώρα του λείπει το μισό αυτί και το δέρμα (ή scalp) του κεφαλιού του.Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155789423277684972006-08-17T07:37:00.000+03:002006-08-17T07:37:00.000+03:00Καλημέρα!Με ξύπνησε η χορωδία των 5.Ναι, ανήκω στο...Καλημέρα!<BR/><BR/>Με ξύπνησε η χορωδία των 5.<BR/><BR/>Ναι, ανήκω στους πολύτεκνους: 5+3 στο Ψυχικό, 1+? στα Κιούρκα. (Όπου πια δεν ξέρω πόσους ταΐζω).<BR/><BR/>Ο πληθυσμός του Ψυχικού είναι σταθερός. Και οι εντός και οι εκτός (θηλυκές) είναι στειρωμενοι.<BR/><BR/>Στα Κιούρκα πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα - αλλά επίσης και κινείται ελεύθερα - εμφανίζονται - εξαφανίζονται...<BR/><BR/>Αργότερα θα σας πω την τραγική ιστορία του Ιβο.Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155764264836957742006-08-17T00:37:00.001+03:002006-08-17T00:37:00.001+03:00@ somebodyΕυχαριστώ! Ελπίζω να είναι έτσι. Ένα χάμ...@ somebody<BR/><BR/>Ευχαριστώ! Ελπίζω να είναι έτσι. Ένα χάμστερ είχε παλιότερα και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα, ένιωθε σαν να είχε μια μπάλα από τρίχες στο λαιμό της. <BR/><BR/>@ nikos dimou<BR/><BR/>Το έψαξα λίγο για αντιαλλεργικές γάτες και είδα ότι μια εταιρεία στην Αμερική έχει "κατασκευάσει" <A HREF="http://www.allerca.com/html/hypoallergenic.html" REL="nofollow">υποαλλεργικές γάτες</A>!!!<BR/><BR/>Η χαρά μου κράτησε μέχρι που είδα τις τιμές τους...<BR/>US$ 3,950 για όσους ζούνε στην Αμερική<BR/>US$ 6,950 για όσους ζούνε εκτός Αμερικής. <BR/><BR/>!!!museologisthttps://www.blogger.com/profile/02889675687844248989noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155763513626354262006-08-17T00:25:00.000+03:002006-08-17T00:25:00.000+03:00Αρχαίος said... Νίκ για΄τι οι γάτοι δεν μπορούν να...Αρχαίος said... <BR/>Νίκ για΄τι οι γάτοι δεν μπορούν να κάτσουν μέσα στο σπίτι λόγω μυρωδιάς; Ποιός μυρίζει και τι μυρίζει και φεύγουν οι γάτοι;<BR/><BR/>Οι γάτοι ψεκάζουν οριζόντια σημεία όπου περνούν, μαρκάροντας τον χώρο τους. Το πυκνό αυτό υγρό έχει μία φοβερά δριμεία οσμή (πως μυρίζει το τσίρκο;) και δεν στέκεσαι μέσα στο σπίτι. Αν στειρωθούν, σταματάνε.<BR/><BR/><BR/>Δεύτερη ερώτηση: καλά πόσο ζυγίζει ο Doncat όταν το Ντονάκι ζυγίζει 7 κιλά λιγότερο (10 κιλά είναι τα αρνια που τρώμε το Πάσχα!) <BR/><BR/>Ο Don ζυγίζει 8,5 κιλά και το μικρόσωμο Ντονάκι μόλις 1,5...Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155762392555261012006-08-17T00:06:00.000+03:002006-08-17T00:06:00.000+03:00Νίκ για΄τι οι γάτοι δεν μπορούν να κάτσουν μέσα στ...Νίκ για΄τι οι γάτοι δεν μπορούν να κάτσουν μέσα στο σπίτι λόγω μυρωδιάς; Ποιός μυρίζει και τι μυρίζει και φεύγουν οι γάτοι;<BR/>Δεύτερη ερώτηση καλά πόσο ζυγίζει ο Doncat όταν το Ντονάκι ζυγίζει 7 κιλά λιγότερο (10 κιλά είναι τα αρνια που τρώμε το Πάσχα!) <BR/><BR/>Εγώ πάντως, αν και δεν αντιπαθώ τις γάτες, δηλώνω σκυλόφιλος; Ο σκύλος μου βέβαια έχει άλλη άποψη για τις γάτες ειδικά όταν τρέχουν για να τον αποφύγουν!<BR/>Πάντως πιστεύω ότι άν είχα ένα μικρό γατάκι θα μπορούσα να τον κάνω να το συμπαθήσει. Είναι τόσο αγαθός που πιστεύω ότι θα νίκαγε τη φύση του.Αρχαίοςhttps://www.blogger.com/profile/02615247878916337589noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1155762002412197192006-08-17T00:00:00.000+03:002006-08-17T00:00:00.000+03:00Andy, απολαυστική η περιγραφή του Romeo! Το απόγευ...Andy, απολαυστική η περιγραφή του Romeo! <BR/>Το απόγευμα επέστρεψε και η (στειρωμένη) δικιά μας (της προγονής μου για την ακρίβεια) μετά 48ωρη περιπλάνηση. Ουφ!mariospihttps://www.blogger.com/profile/07643041564734166692noreply@blogger.com