tag:blogger.com,1999:blog-28447674.post115216983588963134..comments2023-11-02T18:01:50.448+02:00Comments on DONCAT: Την αγαπούσε...Nikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comBlogger119125tag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1153586092090539122006-07-22T19:34:00.000+03:002006-07-22T19:34:00.000+03:00"Όπως η γυναίκα που ρίχνεται κάποιος να τη βιάσει,..."Όπως η γυναίκα που ρίχνεται κάποιος να τη βιάσει, θέλω να ειπώ για κείνη τη μανία αποστροφής που γυρίζει σε μια στιγμή σε λύσσα λαχτάρας."<BR/>Λιαντίνης,'Ο Νηφομανής'.<BR/><BR/>Αν έτσι βίαια και καταπιεστικά, ανώμαλα ερωτικά, σκέφτονται για την Ελληνίδα τα είδωλα του "προοδευτικού αριστερού" κουλτουριάρικου καταστημένου τότε τι να σκεφτεί ο σημερινός μαθητής, φοιτητής, αυριανός "οικογενειάρχης", ο βιοπαλαιστής, αυτός που τελείωσε μόλις και μετα βία την υποχρεωτική εκπαίδευση;<BR/><BR/>"Η μανία αποστροφής της βιαζόμενης γυναίκας που απο μηχανής Διονύσου γίνεται "λύσσα λαχτάρας";<BR/>Ρωτήστε κύριοι "καθηγητές" και "ακαδημαικοί" πως νιώθει για χρόνια η γυναίκα που την βιάσαν.<BR/>Τι ψυχολογικό τραύμα παθαίνει μια τέτοια ανθρώπινη ύπαρξη!Το σωστό να λέγεταιhttps://www.blogger.com/profile/11793677485021203865noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152737810314679532006-07-12T23:56:00.000+03:002006-07-12T23:56:00.000+03:00-> Dion.mΧαστούκι!Αγχος!Στεναχώρια!Πάλι καλά που δ...-> Dion.m<BR/>Χαστούκι!<BR/>Αγχος!<BR/>Στεναχώρια!<BR/>Πάλι καλά που δεν είχες κανένα ατύχημα οδηγώντας.<BR/><BR/>Ένας "πολιτισμένος" τρόπος να χωρίσεις ένα δεσμό μετά απο "απιστία":<BR/><BR/>Στέλνεις ένα μπουκέτο κίτρινα τριαντάφυλλα (χρώμα απιστίας) με το εξής σημείωμα: <BR/><BR/>"Σ' ευχαριστώ "πρώην αγαπημένη/ε" για όλες τις υπέροχες στιγμές που περάσαμε μαζί, θα σε θυμάμαι μέχρι την στιγμή που τα τριαντάφυλλα που κρατάς μαραζώσουν όπως η αγάπη μας απο τα χέρια σου. <BR/>Μην προσπαθείς να επικοινωνήσεις. Δεν θά 'χω χρόνο για σένα, καιρός είναι να ποτίσω άλλες "τριανταφυλλιές".<BR/>-------<BR/><BR/>Ένα άλλο συγγενικό θέμα που αξίζει ίσως το δικό του post είναι αυτό που μου 'ρθε στο μυαλό με τα λόγια της Αφροδίτης:<BR/><BR/>"Εχει εξατμιστεί ο τσαμπουκάς, που είναι η κινητήρια δύναμη του φευγιού..."<BR/><BR/>Γιατί ένα μεγάλο μέρος των γυναικών νοιώθει ερωτική έλξη και όχι φυγόκεντρη προστασία όταν υπάρχει κίνδυνος. Κίνδυνος άρνησης του έρωτα, κίνδυνος απιστίας, κίνδυνος προσβολής της αξιοπρέπειας, κίνδυνος βίας;<BR/>Είναι ή έλξη στον κίνδυνο, έλξη στην ταπείνωση, ανάγκη για νεές ερωτικές συγκινήσεις, ή σύγχρονη βαριεστημάρα;<BR/><BR/>Ερωτική έλξη δεν σημαίνει πάντα ότι αφήνει τον εαυτό της να κάνει μια καταστρεπτική σχέση με το άτομο. <BR/><BR/>Τρείς εκλογές έχει το θύμα:<BR/>Give up, Fight or Run!<BR/>Παράδοση, Μάχη ή Φυγή!<BR/>Η επιβίωση της άνθρωπινης αξιοπρέπειας αν όχι ζωής είναι η κινητήρια δύναμη της φυγής.<BR/>-------<BR/><BR/>-> Αφροδίτη ...<BR/>"...Τωρα οσον αφορα την βια,οντως οταν αισθανεσαι οτι ο αντιπαλος ειναι αδυναμος τοτε η οργη θεριευει."<BR/><BR/>'Γιατί? Επειδή δε μπορείς να πλακωθείς σαν ίσος προς ίσον για να εκτονωθείς?' <BR/> <BR/>Η Οργή δεν θεριεύει απο μόνη της, γιατί προυπήρχε, τα δεσμά <B> του φόβου για τιμωρία εξαφανίζονται </B>, φόβο να υποστείς σαν ένοχος τις συνέπειες της εγκλήματικής βίας. <BR/><BR/>Η Αφροδίτη είπε:<BR/>"Τώρα βλεπω ότι ακόμη και να ξεφύγει η "Luca", ο επόμενος, και αρνί να είναι, έχει να τραβήξει ... που θα του έρθει ο ουρανός σφοντύλι!<BR/><BR/>Δικαιολογίες που χειροτερεύουν μια ήδη κακή κατάσταση.<BR/>Είναι η παράδοση της Ελευθερίας του ατόμου στην πιο αδικαιολόγητη μορφή.<BR/>-------<BR/><BR/>-> petros said... <BR/>"Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;<BR/>Μερικές φορές αναρωτιέμαι:<BR/>Που είναι ο Θεός σε όλα αυτά;<BR/>Σίγουρα κάπου είναι, κάποιο σκόπο έχει, γιατί όμως τα αφήνει να γίνονται όλα αυτά;"<BR/><BR/>Μια ακόμη δικαιολογία. Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο σαν άτομο την ελευθερία να βγάλει τα μάτια του.<BR/>Άκουσες τον Οιδίποδα να κατηγορεί κανένα Θεό για κάποιο θεικό σκοπό στην τύφλωσή του;<BR/>Ο προφήτης Τειρεσίας τον προειδοποίησε αλλά εκείνος, ο άνθρωπος, νομιζε ότι είχε δαμάσει την τύχη του στα χέρια του... <BR/>-------<BR/><BR/>Όταν δεν αντέχεις πια, είσαι άνθρωπος κι έχεις κάποια όρια τότε με πράξη ζωγραφίζεις εικόνα όταν το άλλο πρόσωπο δεν καταλαβαίνει απο λόγια. <BR/><BR/>Πράξη "βίας" σε γυναίκα που σου χει σπάσει τα ούμπαλα λοιπόν.<BR/>Παίρνεις ένα καρυοθράυστη και μια χούφτα καρύδια και τα κάνεις κομματάκια πάνω στην αγαπημένη κάτασπρη φλοκάτη της. Έξοδος και περίπατος μισής ώρας.<BR/>Ανώδυνο και αποτελεσματικό το μήνυμα. <BR/>Στην κυριολεξία "you broke my nuts".Το σωστό να λέγεταιhttps://www.blogger.com/profile/11793677485021203865noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152731518983322642006-07-12T22:11:00.000+03:002006-07-12T22:11:00.000+03:00"...Πολύ σπάνια η βία στον σύζυγο δεν θα ξεσπάσει ..."...Πολύ σπάνια η βία στον σύζυγο δεν θα ξεσπάσει και στα παιδιά."<BR/><BR/>Το σωστό να λέγεται!!!!Aphroditehttps://www.blogger.com/profile/00494973096456403806noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152724573435686652006-07-12T20:16:00.000+03:002006-07-12T20:16:00.000+03:00Το πρόβλημα της συζυγικής βίας παραμένει αλλά θα λ...Το πρόβλημα της συζυγικής βίας παραμένει αλλά θα λιγοστεύει όσο ο νόμος γίνεται πιο αυστηρός και όσο ανοίγουν περισσότερα κέντρα βοήθειας των θυμάτων.<BR/><BR/>Αυτή η κοινωνική πληγή συμβαίνει σε ζευγάρια όλων των κοινωνικών τάξεων και επιπέδων μορφώσεως, σε όλα τα "πολιτισμένα έθνη", όχι μόνο στα τριτοκοσμικά, τότε και τώρα.<BR/>Στις περισσότερες φορές αιτία είναι τα βιώματα της παιδικής ηλικίας, θύματος και θύτου, έλλειψη αυτοπεποίθησης απο το θύμα να αποχωριστεί την νοσηρή κατάσταση και το θύτη και αδύνατος χαρακτήρας του θύτου να ελέγξει τον θυμό του επιβεβαιώνοντας παιδικά του βιώματα.<BR/><BR/>Η οικογενειακή βία μεταδίδεται απο γενιά σε γενιά μερικές φορές, και προξενεί τρομερά ψυχολογικά προβλήματα στα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, γι αυτό πρέπει να προστατευθούν και είναι ευθύνη των γονέων και συγγενών αλλα και της πολιτείας.<BR/><BR/>Πολύ σπάνια η βία στον σύζυγο δεν θα ξεσπάσει και στα παιδιά.<BR/><BR/>Η έκτρωση δεν είναι λύση σε μια αρρωστημένη σχέση.<BR/>Αλλαγή συμπεριφοράς είναι κι αν δεν υπάρχει ελπίδα, τότε διαζύγιο.<BR/><BR/>-> Εργοτελίνα said... <BR/><BR/>"ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ<BR/>ΔΕΝ ΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΑΥΤΟΥ ΣΑΡΚΑ;.."<BR/><BR/>Εκείνη την εποχη αγαπητή δεν υπήρχε η ιδέα του μαζοχισμού (Leopold von Sacher-Masoch (1836–1895).<BR/><BR/>Η ισότητα άνδρα και γυναίκα στην διδασκλία του Χριστού και των Αποστόλων είναι πρωτοφανής για τα ήθη της εποχής εκείνης που οι γυναίκες συνήθως ήταν περιουσία του συζύγου.<BR/>Ο Ιησούς Χριστός με το πρώτο θαύμα του στον γάμο της Κανά αγιάζει τον γάμο.<BR/>Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διδάσκει ότι κανείς απο το συζυγικό ζευγάρι δεν είναι το αφεντικό αλλά ο ένας είναι υπηρέτης του άλλου. <BR/>Στην σημερινή εποχή, ακόμα και ανάμεσα σε Χριστιανικά <BR/>ζευγάρια υπάρχει αυτή η ένταση μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού, μια πολωση που φτάνει μέχρι την έχθρα.<BR/><BR/>Ο συμβολισμός της τελετής του γάμου σήμερα μας διαφεύγει.<BR/>Τα στέφανα είναι τα ίδια ακριβώς και για τους δυό (δεν υπάρχει η διαφορά της εγκόσμιας βασιλικής κορώνας), δεμένα μεταξύ τους σύμβολο αληλένδετης σχέσης στην ζωή και στον θάνατο.<BR/>Το μυστήριο του γάμου αποκαλύπτει την ισότητα του γάμου, αλλά έχει και ένα άλλο διπλό συμβολισμό.<BR/>Τον άνδρα σαν εικόνα του Χριστού και την γυναίκα σαν εικόνα της Εκκλησίας. <BR/><BR/>Σε ευχαριστούμε Εργοτελίνα για τα links της Vega και το άρθρο για τίς συζύγους βουλευτών, γιατρών και δικηγόρων, θύματα συζυγικής βίας που καταφέυγουν για προστασία στην ειδική στέγη της Αρχιεπισκοπής.<BR/><BR/>-> svoura, Giramondo said... <BR/><BR/>"έχω δει το Secretary και ομολογώ ότι μου άνοιξε ένα δρόμο στο μυαλό που ήταν κλειστός στο απόλυτο της "μη βίας" στον έρωτα."<BR/><BR/>Αγαπητοί κάποιος έκανε την αρρώστημένη του φαντασία έργο και δικαιολογία στην ερωτική βία.<BR/>Στην πραγματικότητα μια τέτοια σχέση ποτέ δεν τελειώνει στο "ζήσαν αυτοί καλά..."<BR/>Άρρωστα μυαλά επιζητούν πιο συναρπαστικές άρρωστες καταστάσεις και νέα θύματα.<BR/>Οι δύο "ηρωες" της ταινίας τέλειοι υποψήφιοι για ψυχίατρο.<BR/>Όταν μια ερωτική σχέση γίνεται μόνο για την εξάσκηση επιβολής βίας και απόλυτης εξουσίας απο τον θύτη στο θύμα, οι επιδείξεις βίας θα φτάσουν στα άκρα με καταστροφικές συνέπειες και για τους δύο, όπως παρατηρεί σωστά η aktaion.Το σωστό να λέγεταιhttps://www.blogger.com/profile/11793677485021203865noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152604991087078442006-07-11T11:03:00.000+03:002006-07-11T11:03:00.000+03:00Αφροδίτη μας σε ευχαριστώ πάρα πολύ.Οσο για το for...Αφροδίτη μας σε ευχαριστώ πάρα πολύ.<BR/>Οσο για το format (ζώνη 1 κλπ) δεν υπάρχει πρόβλημα. Από τη στιγμή που βγαίνει αντίγραφο αίρονται οι περιορισμοί ζωνών και άλλων (πχ να μην μπορείς να αποφύγεις τη θέαση των copyright)! :)<BR/>Εχε το υπ όψιν σε όποιο άλλο αριστούργημα πέσεις επάνω του!Somebody961https://www.blogger.com/profile/15356843790865138582noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152556019089893372006-07-10T21:26:00.000+03:002006-07-10T21:26:00.000+03:00@somebody,Στο κλασσικό πλέονwww.amazon.comστα dvd ...@somebody,<BR/><BR/>Στο κλασσικό πλέον<BR/><BR/>www.amazon.com<BR/><BR/>στα dvd βάζεις το όνομα της farrah fawcett, και βγαίνουν δύο, τα:<BR/><BR/>1. Extremities<BR/><BR/>2. Burning Bed<BR/><BR/>Το πρώτο είναι εξίσου σκληρό, με βιασμό και ψυχολογική βία του σκοτωμού.<BR/><BR/>Το δεύτερο είναι κάτι σαν το ποστ μας, με το... volume πιο δυνατά...<BR/><BR/>http://www.amazon.com/exec/<BR/>obidos/search-handle-url/<BR/>104-3644156-5548702?%<BR/>5Fencoding=UTF8&search-<BR/>type=ss&index=dvd&field-<BR/>keywords=farrah%20fawcett<BR/><BR/>Το αντίστοιχο <BR/><BR/>www.amazon.co.uk <BR/><BR/>έχει μόνον το πρώτο. Το πρόβλημα είναι το φορματ που θα πρέπει να μπορεί να διαβαστεί από τα δικά μας dvd players.<BR/><BR/>Αν το βρω σε κάποιο videoclub θα σε ειδοποιήσω, οκ?<BR/><BR/>Εκτός αν το έχει κάποιος φίλος και μας ειδοποιήσει!Aphroditehttps://www.blogger.com/profile/00494973096456403806noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152551609224463702006-07-10T20:13:00.000+03:002006-07-10T20:13:00.000+03:00Μήπως ξέρει κανείς που μπορεί να βρεθεί η ταινία B...Μήπως ξέρει κανείς που μπορεί να βρεθεί η ταινία Burning Beds που αναφέρεται εδώ;<BR/>Δεν περίμενα να είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί.<BR/>Αν ξέρει κάποιος/α να μου το αναφέρει pls είτε εδώ είτε στο mail μου.<BR/><BR/>Θα πρέπει να είναι καλύτερη από το 'Νύχτες με τον εχθρό μου' με την Τζούλια Ρόμπερτς ή από το 'Enough' με την Jennifer Lopez (πολύ καλό, συμπίπτει αρκετά με την ιστορία που παρέθεσα).<BR/>Μόνο κ μόνο όμως που είναι αληθινή ιστορία...<BR/><BR/>Σας ευχαριστώ πολύ.Somebody961https://www.blogger.com/profile/15356843790865138582noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152438081466237512006-07-09T12:41:00.000+03:002006-07-09T12:41:00.000+03:00Χμ... Καλύτερα να το ελαφρύνουμε όντως! Το «χαστού...Χμ... Καλύτερα να το ελαφρύνουμε όντως! <BR/><BR/>Το «χαστούκι» είναι εξ ορισμού ευφάνταστο, σηκώνει πολλά πρόσωπα!<BR/><BR/>Gadgets του άλλου: κινητά, ασύρματα, τηλεκοντρόλ, laptops, i-pods, palm-ο,τιδήποτε, ακουστικά, πληκτρολόγια, mouse, όλα σπάσιμο (Η Φ-ρ-ί-κ-η! Το πρόσωπό τους εκείνη την ώρα είναι όλα τα λεφτά!), πέταμα κλειδιών αυτοκινήτου σε υδρορροή, ξεπαρκάρισμα αυτοκινήτου σε τοίχο (ξανά & ξανά, να πετύχει το ξεπαρκάρισμα!!!), άδειασμα μπουκαλιών γυναικείου αρώματος στην ντουλάπα με τα κοστούμια & τα πουκάμισα (το άρωμα λεκιάζει και για να ξεμυρίσει... καμμιά φορά ούτε στο καθαριστήριο δεν βγαίνει!), κόψιμο γραββατών στη μέση, ψάρι στις «πτυχές» σηκωμένης κουκούλας κάμπριο για μια βδομάδα (η ψαρίλα μένει για παντα!), γρατζουνιές στο αμάξι με κατσαβίδι, και ναι, το καλύτερο όλων, πέταμα του κινητού του άντρα στο λιμάνι, την ώρα που τον έχεζε το αφεντικό του για κάτι πολύ σημαντικό! (γέλαγε όλη η Ραφήνα!)<BR/>:P<BR/><BR/>Κι αντίστοιχα, «χαστούκι» και το σκίσιμο εσώρουχων της κοπέλλας (είναι δεν είναι αυτή μέσα), σπάσιμο αγαπημένων της μπιμπελό/αναμνηστικών και βέβαια πιατικών, μέχρι ανεξίτηλος μαρκαδόρος σε πίνακές της, σε κάτι που του έχει αδυναμία...<BR/>:P<BR/><BR/>Τελικά ίσως υπάρχει διαχωρισμός στην κλιμάκωση της «υλικής» βίας, ακόμη κι όταν δεν είναι σωματική (γιατί αυτά είναι τα οπτικο-ακουστικά βοηθήματα της «ψυχολογικής βίας): οι γυναίκες επιτίθενται σε πράγματα του άλλου (αν είναι και γομάρι, πώς να...), σε αυτά που τον αυτο-προσδιορίζουν, στα «έξω» για να πλήξουν το «μέσα» από το τείχος...<BR/><BR/>Οι άντρες ως επί το πλείστον καταφέρονται κατ’ευθείαν σ’αυτήν ή το πολύ-πολύ σε πράγματα με τα οποία είναι συνδεδεμένη συναισθηματικά, κατ’ευθείαν καρδιά... <BR/><BR/>Η μήπως οι γυναίκες είναι πιο ευφάνταστες και οι πράξεις τους εμπεριέχουν σαφώς εκδίκηση? <BR/><BR/>Η τελικά εσείς οι άντρες έχετε πάρα πολλά gadgets?....<BR/><BR/>Πωπώωω, αν το γυρίσουμε στο τι είδαμε/ακούσαμε & έχουμε πάθει/κάνει νομίζω στο τέλος θα γελάσουμε πολύ!<BR/>:DDDDAphroditehttps://www.blogger.com/profile/00494973096456403806noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152382461148851832006-07-08T21:14:00.000+03:002006-07-08T21:14:00.000+03:00Κορίτσια, δύναμη... τα σχόλιά σας αποπνέουν δύναμη...Κορίτσια, δύναμη... τα σχόλιά σας αποπνέουν δύναμη... Ναι στο ρίχνεις μαύρη πέτρα πίσω σου τελικά... Να είσαι το τελευταίο ντόμινο στον κύκλο της κακοποίησης, να μην προχωρήσει δηλητηριάζοντας και τα τόσο φρέσκα ανθρωπάκια... Κι ας τρως γκετοποίηση, κι ας είναι στημένο το παιχνίδι, κι ας χρειαστεί για ν’αλλάξεις ζωή ν’αλλάξεις χώρα... (αυτό κι αν είναι δύναμη!)<BR/><BR/>Τι στημένο παιχνίδι, τι μαεστρικά στημένο παιχνίδι! Κι η απορία μου η μεγάλη, αφού εμείς οι ίδιες το ξέρουμε, χρόνια τώρα, ποιές επιτέλους είναι αυτές οι γυναίκες που αναπαράγουν στα μυαλά των παιδιών τους το ίδιο σκηνικό? Που τρέφουν άντρες-θύτες και γυναίκες-θύματα? Ξορκίζουν το τι έχουν υποστεί προετοιμάζοντας τους γυιούς για μακελάρηδες (να περάσει η νύφη τα δεινά) και τις κόρες για εξ ορισμού δαρμένες (συμμάχους στο γάμο τους)? Και το ανάποδο, δαρμένους γυιούς και κόρες-τρομοκράτες? <BR/><BR/>Στερεότυπα, οκ, το δέχομαι. Σίγουρα τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Αλλά μερικά μοτίβα βγάζουν μάτι (και εξαρθρώνουν χέρια, πόδια, ξέρετε...). Και το «απλώς ένα» χαστούκι δεν έχει παρά διαφορά βαθμού από το πλήρες μενού των 6 πιάτων...<BR/><BR/>Διαβάζοντας συνειδητοποίησα ακόμη πιο έντονα το ότι όταν τελικά Φύγεις, οριστικά και αμετάκλητα, αυτή η πληγή θα μείνει εις τον αιώνα τον άπαντα. Οχι απλώς γιατί ε, τι να γίνει, όλες οι δυσάρεστες εμπειρίες στο «μετά» αφήνουν ουλές (τις οποίες ευτυχώς από απόσταση μπορείς να τις κοιτάξεις κατάματα γιατί τώρα είσαι κάπου καλύτερα)...<BR/><BR/>Οχι, όχι αυτό... Οχι μόνον αυτό...<BR/><BR/>Αλλά γιατί στο «πριν» η οθόνη έγραφε «game over». Απ’το ξεκίνημα. Ενώ εσύ είχες την προσμονή της απίθανης σχέσης και τη σακουλάρα με τα κέρματα παραμάσχαλα. Φυσικά και θα τα έριχνες στη σχέση, ένα-ένα, «το νόμισμα εδώ», να παίζεις παρτίδα στην παρτίδα και να μην τελειώνεις... Μέχρι να καταλάβεις ότι το μηχάνημα στόμωσε με τα κέρματα, «game-over» αφού... Κι ό,τι έβλεπες μέχρι τώρα στην οθόνη του ήταν ένα free trial. <BR/><BR/>Την ψυλλιάστηκες, ήδη όμως ξεψιλιάστηκες...<BR/><BR/>Και τώρα με τις τσέπες άδειες, να βρεις ταξί να πας σπίτι σου. Κανείς ταρίφας δεν θα σε πάρει εύκολα, έτσι για την ψυχή της μάνας του, χωρίς έστω κάτι στην τσέπη (κανείς επόμενος άντρας δεν θα... Σπανίζουν οι φιλάνθρωποι!). Και σπίτι... Ποιό σπίτι? Ο ηλεκτρονικός κουλοχέρης ήταν στο σαλόνι του σπιτιού σου, τώρα Εφυγες, μα δεν έχεις πού να πας...<BR/><BR/>Δεν είμαι πολύ καλά σήμερα... Ξαναζώ ένα άλλο, τεράστιο game over, θανάτου. <BR/><BR/>Πένθος, απώλεια, απουσία. Με αυτή τη σειρά τσακίσματος. Συντρίμμια και το τελευταίο που έμεινε όρθιο... Κι η ασφυξία με σως-βαριοπούλας από πάνω, που αυτό ήταν. Σήμανε λήξη, αυτά. Δεν τα βάζεις με τον θάνατο. <BR/><BR/>Με μια σχέση όμως? Τελειώνει ποτέ μια σχέση, ακόμη κι όταν... θέσεις εαυτόν εκτός κινήματος? Η σου μένει εκείνο το «κι αν...»? Ο θάνατος, όπως και να το δεις, είναι το μονο τέλος που επιβάλλεται και κανείς δεν μπορεί να το φέρει τούμπα. Το φεύγω όμως? «Κι αν...»? <BR/><BR/>Χμ... Μάλλον μαθαίνεις να ζεις χωρίς, ε?<BR/><BR/>Κι ευλογία αν γεμίσεις με καινούρια νομίζω, ε? <BR/><BR/>************************<BR/><BR/>Προειδοποίηση: Ερχεται μελούρα. Οι κυνικοί απομακρυνθείτε.<BR/><BR/>************************<BR/><BR/>Vrennus, Alexandra, piperoriza, dion m., advocatus diaboli, georgesoul, αρχαίος, εργοτελίνα, takis vasilopoulos, paragrafos, it is, flying smurf, gravoura, paroussa-paroussa, nyktipolos, anonymous, attalanti, username, silk 123, scalidi, thomasoik, svoura, Yannis h, civil, kerasia, zizugataki, aggelos-x-aggelos, μύγα, giramondo, aiglh, stavros katsaris, cobden, ihadafarminarica, maria velliou, aktaion, eleni 63, geogios, harry reloaded, andy Dufresne, synas, kostasper10, xamogelo, fugitive80, vassiliskou, didymakia, kolassas, xaris, upside down, petalida, guerrero 762, georia m., blade runner, stavros p (Isisdoros), Heinz, azrael, kapsokalyvas, petros, koolkiller-ess, στρουθίον, somebody, mickey, lefteris kritikakis, zoferos mesaionas, mary, mihalis a dreamer, peftasteri, konstandinosl, katproko, m.m, φίλοι μου ανώνυμοι, φίλοι που μας διαβάσατε και δεν γράψατε, φίλοι που θα μας διαβάσετε αργότερα, Γάτε,<BR/><BR/>Μία-μία κι έναν-έναν, σας έχω εδώ. Τις ωραιότερες λέξεις που έγραψα σε μία και μόνη παράγραφο.<BR/><BR/>Αυτό που δεν έχω είναι η καινούρια λέξη που λέγαμε. <BR/><BR/>Μπατιράκι μου,<BR/>«Ευχαριστώ» μου,<BR/>Να σου δώσω μουρουνόλαδο,<BR/>Μπας και καρδαμώσεις!....<BR/><BR/>(με λυωμένες σόλες τι να μας πεις για τη ζωή σου!)<BR/><BR/>ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ!!!Aphroditehttps://www.blogger.com/profile/00494973096456403806noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152342839088885072006-07-08T10:13:00.000+03:002006-07-08T10:13:00.000+03:00Αφροδίτη, για εμάς τις γυναίκες το παιχνίδι είναι ...Αφροδίτη, για εμάς τις γυναίκες το παιχνίδι είναι στημένο από τη στιγμή της γέννησής μας.Μας γαλουχούν με αξίες όπως καρτερικότητα, προσφορά, αυτοθυσία. Μας θυματοποιούν και μας ενοχοπιούν. <BR/>Η μόνη σωτηρία είναι η οικονομική ανεξαρτησία. Έχοντας δουλειά μπορείς,πολύ δύσκολα πάλι, αλλά μπορείς να πεις το αϊ-σιχτιρ κι εσύ και η κοινωνία σου και να περισώσεις τα κομματάκια της ψυχής σου. <BR/>Μετά σε περιμένει η γκετοποίηση της "χωρισμένης"(αν νομίζεις ότι θα σε συγχωρήσουν, που γλίτωσες, είσαι πολύ γελασμένη). Ο ίδιος ο Χριστόδουλος δήλωσε ότι"οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι μια πολύ εγωιστική κατάσταση"(λες και η δική του επιλογή της "αγαμίας" για να ανέλθει στην ιεραρχία δεν είναι εγωιστική κατάσταση.Βλέπεις τους χαλάμε το "πατρις-θρησκεία-οικογένεια").Η μοναξιά είναι δεδομένη, αλλά δεν είναι τόσο άγρια όσο αυτή, που βιώνεις τώρα μέσα στο γάμο σου.<BR/>Για τα παιδιά μη φοβάσαι, αν τους μιλάς πάντα με ειλικρίνεια και τα βλέπεις ως συνοδοιπόρους σου, θα καταλάβουν.<BR/>Οι δυσκολείες θα είναι πολλές (δυστυχώς είμαστε η πρώτη γενιά γυναικών στην Ελλάδα,που το τολμά), όμως αξίζει τον κόπο να κερδίσεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου.Κατερίνα Προκοπίου / Katerina Prokopiouhttps://www.blogger.com/profile/14167202698705825366noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152301555286415192006-07-07T22:45:00.000+03:002006-07-07T22:45:00.000+03:00Μικρή εξομολόγηση:Οταν το έγραφα, όπως σας έλεγα σ...Μικρή εξομολόγηση:<BR/><BR/>Οταν το έγραφα, όπως σας έλεγα στην αρχή, ήταν αλλιώς. Φόρτιση και στεναχώρια και θυμός και παράπονο, ξέρετε πώς είναι όταν συμπάσχεις, όταν μπαίνεις, μα τι λέω, όταν βυθίζεσαι στο θέμα σου. Και ξέρω ότι με καταλαβαίνετε σ’αυτό, μια που όσοι γράφουμε εδώ πέρα, όλο και την έχουμε τη βίδα μας στο γράψιμο. Μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία. Κι όχι το γράψιμο ως άσκηση, αλλά ως κατάθεση. <BR/><BR/>Οπως ξεδιπλωνόταν ο αντίκτυπος με τα σχόλιά σας, άρχισα να καταλαβαίνω ότι αγγίξαμε φλέβα εδώ. Προσοχή: δε λέω άγγιξα, λέω αγγίξαμε. Μεγάλη διαφορά. <BR/><BR/>Ας πούμε ότι εγώ απλώς ξεκίνησα το «κόκκινη κλωστή δεμένη…». Το υπόλοιπο «παραμύθι» βγήκε κομμάτι-κομμάτι. Αυτά που καταθέσατε (τι σχόλια, διαμάντια πραγματικά), με προβλημάτισαν τόσο που δεν ξέρω αν θα είμαι ακριβώς η ίδια πλέον. Ολοι βάλαμε ένα χεράκι και φτιάξαμε κάτι μεγαλύτερο απ’ότι θα φανταζόμουν ποτέ.<BR/><BR/>Ηθελα να μπορώ να σας ευχαριστήσω εδώ στο μπλογκ με «@», τώρα που μάλλον κλείνει τον κύκλο του (ελπίζω να έρθουν κι άλλα σχόλια αργότερα, πολύ πιο ελπιδοφόρα!). <BR/><BR/>Εναν-έναν. <BR/><BR/>Πολύ. <BR/><BR/>Και μετά να μπω στο μπλογκ του κάθε ένα από εσάς -που έχει- και ν’αφήσω κι εκεί το ευχαριστήριο σχολιάκι μου (για τους... άσπιτους, ειδική μνεία στα «@»). Κι ας με κατηγορούσαν για τσατάκι/μελό/νιανιά. Αλλά αναλογιζόμενη το τι βγήκε στο αέρα, είδα ότι είμαι πολύ λίγη για να το κάνω αυτό το “ένα-ένα”. Δεν έχω το θάρρος ν’αντικρύσω μία-μία θωριά. <BR/><BR/>«The whole is more than the sum of its parts”.<BR/><BR/>Αξίωμα. <BR/><BR/>Ισχύει για πολλά. <BR/><BR/>Για μένα όμως, για το τί πήρα από εσάς, αυτό το ποστ ήταν η επιτομή του αξιώματος. Πόσο γελοίο μου φαίνεται που διάβαζα βιβλία επί βιβλίων για τον ορισμό / πηγές / εφαρμογές... Τι κούφια που ήταν τα τότε με το φως το σήμερα, 07.07.06!<BR/><BR/>Αυτά.<BR/><BR/>Πολλή αγάπη κι εύχομαι να σας άφησε κι εσάς κάτι.<BR/><BR/>(Πρέπει άλλη λέξη να εφεύρω.<BR/>Το ευχαριστώ <BR/>Μοιάζει ξαφνικά φτωχό).<BR/><BR/>Αφροδίτη.-Aphroditehttps://www.blogger.com/profile/00494973096456403806noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152301185502415772006-07-07T22:39:00.000+03:002006-07-07T22:39:00.000+03:00Αφροδίτη μου, καρδούλα μου,αν και μου μαύρισες την...Αφροδίτη μου, καρδούλα μου,<BR/><BR/>αν και μου μαύρισες την καρδιά, σε... συγχωρώ!!!<BR/><BR/>Πάντως, αυτό δεν ήταν ποστ αλλα θρίαμβος!<BR/><BR/>Μακάρι να πιάσει τόπο η τέχνη και ο ιδρώτας σου. <BR/><BR/>Μακάρι, το χρειάζεται η κοινωνίας μας!<BR/><BR/><BR/>Σ΄ αγαπώ πολύ<BR/><BR/>και σ΄ ευχαριστώ περισσότερο<BR/><BR/>η φίλη σου<BR/><BR/>Α.paragrafoshttps://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152285767926791252006-07-07T18:22:00.000+03:002006-07-07T18:22:00.000+03:00@aphrowe do connect, σωστά το επεσήμανες, μετά διά...@aphro<BR/><BR/>we do connect, σωστά το επεσήμανες, μετά διάβασα το σχόλιο που εσύ έγραφες όσο εγώ έστελνα το δικό μου, και ήταν σαν να είχαμε ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας!<BR/><BR/>Σκεφτόμουν τι καλά που θα ήταν αν εκτός από τις μερικές χιλιάδες που - ελπίζω - πως θα διαβάσουν αυτό σου το κείμενο, μέσω του blog του Δον Γάτου, το διάβαζαν και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων ακόμη. Και συμμετείχαν με την ίδια ευαισθησία στο σχολιασμό του ή έστω στην ανάγνωση των σχολίων. Εχει δύναμη το blogging, και ελπίζω στο μέλλον να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη.blade runnerhttps://www.blogger.com/profile/00513406721896010533noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152285029043046812006-07-07T18:10:00.000+03:002006-07-07T18:10:00.000+03:00Στίχοι: Λευτέρης ΠαπαδόπουλοςΜουσική: Μάνος Λοΐζος...Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος<BR/>Μουσική: Μάνος Λοΐζος<BR/>Τραγούδι: Γιάννης Καλαντζής<BR/><BR/>Σίδερα μασάει, ο κουταλιανός,<BR/>τρένα σταματάει, ο κουταλιανός<BR/>πέτρες ροκανίζει, ο ...<BR/>και βουνά γκρεμίζει ο ...<BR/><BR/>Κι άν μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι<BR/>στο τσαρδί του ο κουταλιανός<BR/>τρέμει σαν το ψάρι, στην κυρά του μπρός<BR/>αχ πως τη φοβάται ο φτωχός κουταλιανός<BR/>τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος<BR/>αλλά μην το πείτε κανενός.<BR/><BR/>Δένεται σε κόμπους ο ...<BR/>καταπίνει γλόμπους ο ...<BR/>είναι παλικάρι ο ...<BR/>τίγρη και λιοντάρι ο ...<BR/><BR/>Πάντως, δεν θεωρώ ως ατυχή τον παραλληλισμό με τον αλκοολικό.<BR/>Λένε την επόμενη μέρα: Δεν το ξαναβάζω στο στόμα μου!<BR/>Το λένε ΚΑΘΕ επόμενη μέρα.<BR/>Υπάρχουν πολλοί που μετά το ξυλοφόρτωμα κλαίνε σαν μικρά παιδιά. Αγάπη μου δεν το ξανακάνω.<BR/>Κάθε φορά...Somebody961https://www.blogger.com/profile/15356843790865138582noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152279030264546792006-07-07T16:30:00.000+03:002006-07-07T16:30:00.000+03:00@mihalis.a.dreamerΠροσωπική άποψη. Η έλξη ορισμένω...@mihalis.a.dreamer<BR/><BR/>Προσωπική άποψη. Η έλξη ορισμένων γυναικών σε τέτοιου τύπου ... "άνδρες", είναι ίσως υποσυνείδητη έλξη προς τη δύναμη που εκπέμπουν. Μέχρι να πέσει φυσικά βαριά πάνω τους... Γιατί είναι άλλο πράγμα να έχεις δίπλα σου έναν άνδρα που νιώθεις ότι μπορεί να σε προστατεύσει (έμφυτη ανάγκη πολλών γυναικών, ιδίως εκείνων που δεν είχαν την τύχη να ανατραφούν από γονείς που να τους διδάξουν να σέβονται την ατομικότητά τους, αλλά αντιθέτως φρόντισαν να αναπαράξουν το γνωστό μοντέλο- η γυναίκα ευάλωτη, ευαίσθητη και τρυφερή, ο άνδρας σκληρός, δυνατός και αρχηγός!!!), και άλλο να έχεις δίπλα σου έναν άνδρα-τραμπούκο, που επιβάλλεται με τη βία, γιατί δεν έχει τα κότσια να δηλώσει την παρουσία του με άλλον τρόπο...<BR/><BR/>Λάθος, μέγα λάθος. Αλλά όσο κάθετη και να είναι η θέση μου σε αυτή την κτηνωδία, είμαι έξω από το χορό. Δυστυχώς, οι γυναίκες θύματα-κακοποίησης σέρνουν συνήθως αυτό το χορό μόνες τους. Και αν δεν ενδιαφερθούν, όπως πολύ σωστά είπε και ο ζοφερός μεσαίωνας, αυτοί που ... δεν πρέπει κανονικά να ενδιαφέρονται, δηλαδή οι γύρω-γύρω, θα εξακολουθούν να τον σέρνουν μόνες τους.<BR/><BR/>Κάντε μια βόλτα στα σχολεία. Εκεί θα δείτε τα πρώτα δείγματα της βίας μεταξύ των παιδιών που μεγαλώνοντας θα μεταφέρουν αυτή τη βία στο σπίτι τους, τη σχέση τους κ.ο.κ.<BR/><BR/>Και για το χιούμορ του πράγματος: Στη στήλη της Ειρήνης Χειρδάρη, στις τελευταίες σελίδες της Lifo, γράφει για τη νέα μόδα (τι νέα δηλαδή, έχει ακμάσει το είδος εδώ και αρκετά χρόνια) της γυναίκας-πόρνης dominatrix. Εκεί καταφεύγουν πολλοί χαρτογιακάδες γιάπηδες, που αφού έχουν φάει τα σκατά τους στην πολυεθνική, φεύγουν κάθε απόγευμα με σφιγμένα δόντια, και το βράδυ πληρώνουν τη dominatrix να τους χτυπάει με το μαστίγιο για να ισιώσουν...<BR/><BR/>Εκτός θέματος, αλλά και αυτή μια έκφανση της βίας είναι, η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.blade runnerhttps://www.blogger.com/profile/00513406721896010533noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152276691748585642006-07-07T15:51:00.000+03:002006-07-07T15:51:00.000+03:00Επειδή αναφέρεται συχνά και το θέμα της άσκησης ψυ...Επειδή αναφέρεται συχνά και το θέμα της άσκησης ψυχολογικής βίας, επιτρέψτε μου μια παρατήρηση:<BR/>Αυτός/ή που ασκεί ψυχολογική βία το κάνει συνήθως ασυνείδητα και δύσκολα θα το αντιληφθεί εκ των υστέρων ακόμη και αν του υποδειχτεί.<BR/>Αυτός/ή που ασκεί σωματική βία το πράττει πάντοτε ενσυνείδητα - εν βρασμώ ίσως, αλλά πάντοτε ενσυνείδητα.<BR/>Δεν είναι το ίδιο πράγμα, η σωματική & η ψυχολογική βία, αν και συχνά η μία μπορεί να προκαλέσει την άλλη.<BR/><BR/>ΝΔ, να είστε βέβαιος ότι ο βίαιος σύντροφος γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι "θύτης", απλώς είναι πεπεισμένος ότι το αντικείμενο της βίας του "το αξίζει", "το προκαλεί" ή, ακόμη χειρότερα, "το έχει ανάγκη". <BR/>(Νομίζω ότι η σύγκριση με τον αλκοολικό δεν είναι σωστή)Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03742815838893277974noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152276193012966742006-07-07T15:43:00.000+03:002006-07-07T15:43:00.000+03:00Καλησπέρα και από εμένα. Θα ήθελα να γράψω ότι η β...Καλησπέρα και από εμένα. Θα ήθελα να γράψω ότι η βία μεταξύ των συζύγων με θύματα άντρες θίγει ένα ελληνικό τραγούδι: Σίδερα μασάει ο Κουταλιανός κ.τ.λ. (δεν είμαι σίγουρος ούτε για τον τίτλο αλλά ούτε για τους δημιουργούς-εκτελεστές).flying smurfhttps://www.blogger.com/profile/13630685021221108947noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152272398620748412006-07-07T14:39:00.000+03:002006-07-07T14:39:00.000+03:00svoura said... Αναρωτιέμαι αν διάβαζε αυτά τα κείμ...svoura said... <BR/>Αναρωτιέμαι αν διάβαζε αυτά τα κείμενα ένας "θύτης" (αποκλείεται;) τι θα μας απαντούσε;;; <BR/><BR/>Δεν είναι βέβαιο πως θα αναγνώριζε τον εαυτό του ως "θύτη" - σιγά μην είναι θύτης επειδή δίνει καμιά ξανάστροφη στη γυναίκα του...<BR/><BR/>(Πόσοι αλκοολικοί αποδέχονται πως είναι τέτοιοι - επειδή "πίνουν ένα ποτηράκι παραπάνω").Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152272186941309992006-07-07T14:36:00.000+03:002006-07-07T14:36:00.000+03:00Kalispera.Protaris sto blog.Mi varate.Aphrodite, k...Kalispera.<BR/><BR/>Protaris sto blog.<BR/><BR/>Mi varate.<BR/><BR/>Aphrodite, kataigistiki.<BR/><BR/>Wife abuse / spouse battering / violence at home, dekades istoselides kai terastio provlima. <BR/><BR/>Dekades fones poy de milane, oute kan psithyrizoun, giati fovoundai.<BR/><BR/>Tis exo faei. Ki exo riksei. Oxi me afti ti seira.<BR/><BR/>Oxi pia omos, den einai lysi. Anoigeis tin porta esy kai fevgeis ama tholoseis. Gia na min anoiksei routhouni. Ta lete meta, pio irema.<BR/><BR/>Violence is never the answer!<BR/><BR/>Ki oxi monon giati opos eipe o lefteris ti andras eimai ego, alla giati den diorthonei tipote, downward spiral kai pas pato. Pio kato den exei.<BR/><BR/>Ektos an legesai Frantzis.<BR/><BR/>Tin agapi mou se oles tis kyries, perasa polla gia na matho oxi mon na tis agapo, alla kai na tis sevomai!<BR/><BR/>Aphroditi,<BR/><BR/>Respect!konstandinoslhttps://www.blogger.com/profile/05492131863664726281noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152267269377125512006-07-07T13:14:00.000+03:002006-07-07T13:14:00.000+03:00Aphrodite said ..Αυτό που λέμε learned helplessnes...Aphrodite said ..Αυτό που λέμε learned helplessness. Έχει εξατμιστεί ο τσαμπουκάς, που είναι η κινητήρια δύναμη του φευγιού...<BR/><BR/>Τι κάνουμε γιατρέ μου?<BR/><BR/><BR/>Δεν εξεταζουμε δεν ψαχνουμε τα πως και τα γιατι απλα ΦΕΥΓΟΥΜΕ. <BR/><BR/> Ειναι η μονη πραγματικη λυση και χρειαζεται ενα μικρο πρωτο βημα. <BR/><BR/>Ζηταμε βοηθεια απο οποιον νομιζουμε, το blog, τη γειτονισσα, τη φιλη μας την αδερφη μας, το τηλεφωνο που εδωσε ο Νικος.<BR/><BR/> Δεν εχει σημασια ποιος φταιει, ειναι γενετικο? ειναι λογω συνθηκων? λογω πατερα του? ανατροφης? κλπ ολα αυτα ειναι λογια που κουδουνιζουν στα αυτια μας. Μετρανε μονο οι πραξεις. <BR/><BR/>Μην αναλυετε, ΦΥΓΕΤΕ, ειναι learned helplessness, αρα μπορουμε και να την ξε μαθουμε.silk123https://www.blogger.com/profile/12648994641149022110noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152266983959139202006-07-07T13:09:00.000+03:002006-07-07T13:09:00.000+03:00Όσοι σηκώνουν χέρι είναι ανθρωπάκια Όσοι προτιμού...Όσοι σηκώνουν χέρι είναι ανθρωπάκια <BR/><BR/>Όσοι προτιμούν την ύπουλη ψυχολογική βία είναι δειλά ανθρωπάκια <BR/><BR/>Δεν υπάρχει μια φορά ή πολλές. <BR/>Μια φορά να σηκώσεις χέρι μετά δεν κατεβαίνει <BR/><BR/>Μια λύση υπάρχει. Η καταγγελία και η μήνυση με ότι αυτό συνεπάγεται. Αλλά θα πρέπει να το θέλεις, να το έχεις αποφασίσει. <BR/><BR/>Κανείς δεν έχει μια συμπεριφορά πλασματική που μπορεί να κρύψει για μεγάλο διάστημα. Πολύ σύντομα το πραγματικό του πρόσωπο διεκδικεί τον "ρόλο" του. Από μια κίνηση, μια λέξη, μια ματιά. <BR/><BR/>Προνοήστε, μην κλεινετε τα μάτια και γνωρίστε καλά τους ανθρώπους σας από νωρίς, και ποτέ μη πιστέψετε πως μπορείτε να τους αλλάξετε. Κανείς δεν αλλάζει αν δεν το θέλει, και πόσο μάλλον όταν πιστεύει ότι δεν έχει πρόβλημα. <BR/><BR/>Ο όποιος θύτης φυσικά και δεν γεννήθηκε έτσι, αλλά με την σιωπή και την ανοχή δημιουργούν νέα θύματα/θύτες. Τα παιδιά τους!<BR/><BR/>Ο καλός άνθρωπος ποτέ δεν σηκώνει χέρι, ποτέ δεν ασκεί λεκτική, ψυχολογική βία. <BR/> <BR/>Όποιος δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα ή τον θυμό του που προκύπτουν π.χ. από μια δύσκολη μέρα και όχι από βιώματα, καλό είναι να ανοίξει την πόρτα και να βγει έξω να περπατήσει, να ξεθυμάνει. Και όταν ηρεμήσει τότε να ξαναμπεί στο σπίτι του, να δει τον άνθρωπο του και αν κρίνει πως ειναι η καταλληλη στιγμή ή πρέπει τότε να συζητήσουν το προβλημα.<BR/><BR/>Η αγάπη και ο σεβασμός με την βία δεν συγκλίνουν πουθενά...... <BR/><BR/>Καλή δύναμη !peftasterihttps://www.blogger.com/profile/02189353886718998758noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152261991757153242006-07-07T11:46:00.000+03:002006-07-07T11:46:00.000+03:00Τι θα γίνει κυρ-Νίκο μας (κεριά και λιβάνια, ξέρου...Τι θα γίνει κυρ-Νίκο μας (κεριά και λιβάνια, ξέρουμε, ξέρουμε!). Δεν ξέρουμε μ'αυτήν την μοντερο-πόρτα τι γράφει ποιός και τι γίνεται!<BR/><BR/>Ηθελα να πω την εξής απορία που μουήρθε σήμερα καθώς ξυριζόμουν (μέχρι και στο ξύρισμα θυμόμαστε Δήμου... Να το κοιτάξουμε αυτό!)<BR/><BR/>Κι αν είμαστε εθισμένοι στον άλλον και η σχέση μας, ακόμη και βάναυση, να είναι η δόση μας; Μια παλιά σύντροφος με είχε πρήξει "όταν η αγάπη αντικαθίσταται από το να βλέπεις τον άλλον σαν αντικείμενο, το αποτέλεσμα είναι ο εθισμός".<BR/><BR/>Και μετά ελεγε οτι "ο εθισμος σε κάνει πρεζόνι γαι τη ντρογκα σου, οχι διψασμένο για την αγάπη του αλλου". Κουλτουριάρα, με είχε στήσει στα 3 μέτρα.<BR/><BR/>Και τα θυμάμαι ακόμη. Πες-πες, έμειναν. Της απαντούσα περί αντικείμενο του πόθου, σκεύος ηδονής και γινόμασταν μύλος βέβαια! Στο τέλος με παρατησε και μου το ξαναπέταξε φεύγοντας. "Αλλο ήθελα να πω" κατέληξε. <BR/><BR/>? <BR/><BR/>Λες να έπρεπε να της είχα αστράψει καμμιά;<BR/><BR/>Λες;<BR/><BR/>Κεφτές;<BR/><BR/>Θα γίνει σήμερα κεφτές ή να πλακωθούμε κι άλλο;thomasoikhttps://www.blogger.com/profile/17047358850974887098noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152258081715808882006-07-07T10:41:00.001+03:002006-07-07T10:41:00.001+03:00Δεν παρέλειψαν να μου θυμίσουν τη γνωστή γυμνάστρι...Δεν παρέλειψαν να μου θυμίσουν τη γνωστή γυμνάστρια με τον ποδοσφαιριστή φίλο της και τον ξυλοδαρμό της, που μετά παντρεύτηκαν μια χαρά, έστησαν οικογένεια, κι ας τους ακουν όλα τα νότια προάστεια με τους τρομακτικούς καυγάδες τους. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, μου είπαν!<BR/><BR/>**********<BR/><BR/>Επίσης μου είπε φίλη ένα παλιό ανεκδοτάκι: «Κάθε φορά που τραγουδάει η γυναίκα μου στο μπανιο, βγαίνω στο μπαλκόνι για να μη νομίζουν οι γείτονες ότι την δέρνω!!!»<BR/><BR/>**********<BR/><BR/>Τέλος μου έστειλαν μεταξύ άλλων τους στίχους του τραγουδιού "Η πίπα της ειρήνης" που ερμηνεύει ο Μιχάλης Εμιρλής στη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο "Ζω περιμένοντας να ζήσω".<BR/><BR/>Όπως μαλώνουνε ο σκύλος και η γάτα<BR/>Έτσι κι εμείς μαζί δεν κάνουμε χωριό<BR/>Και την πληρώνουνε τα βάζα και τα πιάτα<BR/>Παν' τα σερβίτσια κι όλο το νοικοκυριό<BR/>Σταμάτα να γκρινιάζεις, να χαρείς<BR/>Να μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης<BR/>Έλα ν' ανάψουμε την πίπα της ειρήνης<BR/>Κι ότι σου λέω πάψε να παρεξηγείς<BR/>Εγώ που κάνω κάθε μέρα το χαμάλη <BR/>Να' σαι στη τρίχα, έξω να κυκλοφορείς<BR/>Μου λες πως είμαι ένα αχαΐρευτο ρεμάλι <BR/>Μου λες πως είμαι ταπεινής καταγωγής<BR/><BR/>Τότε φορτώνω, μου ανάβουν τα λαμπάκια<BR/>Χάνω τον έλεγχο και γίνομαι θηρίο<BR/>Φοβάμαι θα σε στείλω εγώ στα θυμαράκια<BR/>Κι ο δικαστής εμένα στο ψυχιατρείο<BR/>Σταμάτα να γκρινιάζεις, να χαρείς<BR/>Να μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης<BR/>Έλα ν' ανάψουμε την πίπα της ειρήνης<BR/>Κι ότι σου λέω πάψε να παρεξηγείς!Aphroditehttps://www.blogger.com/profile/00494973096456403806noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152258062735436252006-07-07T10:41:00.000+03:002006-07-07T10:41:00.000+03:00Kαλημέρα..μήπως ξέρει κανείςπως λεγεται το βιβλίοτ...Kαλημέρα..μήπως ξέρει κανείς<BR/>πως λεγεται το βιβλίο<BR/>της πρώην συζύγου<BR/>του Νίκου Κωσταντόπουλου..<BR/><BR/>ειχα ακουσει αποσπασματα του<BR/>στην τηλεόραση και μου<BR/>φανηκαν πολύ δυνατά..Ecumenehttps://www.blogger.com/profile/11847427156106725996noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28447674.post-1152257621601319972006-07-07T10:33:00.000+03:002006-07-07T10:33:00.000+03:00καλημέρα :)θερμά θερμά θερμά συγχαρητήρια στην Άφρ...καλημέρα :)<BR/><BR/>θερμά θερμά θερμά συγχαρητήρια στην Άφρο :) Η Άφρο ανήκει στην συνομοταξία των χαρισματικών λογόψυχων. Οι λογόψυχοι είναι αυτοί που εκφράζουν με τον λόγο την ψυχή. Αυτοί που κατέχουν και κατανοούν καλά και τα δυο, τη ψυχή και το λόγο. (δεν ξέρω αν υπάρχει η λέξη. αν δεν υπάρχει, θέλω την πατέντα!!)<BR/><BR/>τι άλλο.. έχουν ειπωθεί πολλά.. είναι ένα θέμα που θυμώνει τόσο πολύ, και από τα θέματα που με κάνουν να νιώθω ντρόπη που δεν κάνω κάτι και νιώθω κομμένα τα χέρια μου για να βοηθήσω την κοινωνία μας να το αλλάξει.maryhttps://www.blogger.com/profile/10512312595489969295noreply@blogger.com