Σάββατο, Σεπτεμβρίου 16, 2006

Τα μικρά του χρόνου

Πρόταση για την νέα κατεύθυνση του blog:

Τείνουμε να συζητάμε εδώ «μεγάλα θέματα». Αυτά που επηρεάζουν το μέλλον της ανθρωπότητας – τα οποία εμείς δεν μπορούμε να επηρεάσουμε. Ότι και να πούμε εμείς, η διαμάχη Εβραίων και Παλαιστίνιων, η κόντρα του Μπους με τον «άξονα του κακού» θα συνεχιστεί. Η διαφθορά στην Ελλάδα, επίσης.

Όλα αυτά είναι τα καθημερινά θέματα των ΜΜΕ.

Όμως υπάρχουν και τα μικρά πράγματα στη ζωή μας, που της δίνουνε σημασία και νόημα. Θετικά και αρνητικά. Ο Ναμπόκοφ είχε κάποτε γράψει πως ο σκοπός της αφήγησης είναι να απεικονίσει τα καθημερινά αντικείμενα όπως θα καθρεφτίζονταν κάποτε στους συμπαθητικούς καθρέφτες του μέλλοντος, να βρει στα γύρω μας την τρυφερή ευωδιά που μόνο το μέλλον θα μπορούσε να διακρίνει. Και να τα εκτιμήσουμε όπως σε μακρινούς καιρούς: «όταν η κάθε λεπτομέρεια της καθημερινότητας θα γινόταν εξαιρετική και γιορτινή από μόνη της».

Ένα παράδειγμα: Η ανθοστήλη της Gravoura έγινε τώρα σύμβολο μίας εποχής και ενός τρόπου ζωής. Αλλά ήταν ήδη εκεί, προορισμένη να γίνει κάποτε κάτι τέτοιο. Ακόμα κι αν καταστρεφόταν, η εικόνα της θα έμενε για να συμβολίσει.

Πόσα πράγματα, πόσες πράξεις, πόσοι άνθρωποι γύρω μας εμπεριέχουν ένα τέτοιο δυναμικό. Πόσες κινήσεις που κάνουμε κάθε μέρα, μηχανικά, χωρίς δεύτερη σκέψη κάποτε μπορεί να αποκτήσουν τεράστια σημασία (αν π. χ. φύγει ξαφνικά ο Άλλος...).

Μιλάω για μινιμαλισμό. Δεν θέλω να αποκλείσω τα μεγάλα θέματα, χρειάζονται σαν άσκηση του νου, αλλά θέλω να τονίσω τα μικρά. Βέβαια αυτά απαιτούν παρατηρητικότητα και τέχνη. Το να φωτογραφίζεις κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις είναι εύκολο – το να απεικονίζεις την καθημερινότητα και να την κάνεις συναρπαστική, πολύ πιο δύσκολο.

Αλλιώς το blog γίνεται ΜΜΕ. Ασχολείται με την επικαιρότητα – όπως οι εφημερίδες – με τα εσώψυχα των ανθρώπων – όπως τα ριάλιτι – με την εξερεύνηση θεμάτων – όπως τα ντοκιμαντέρ. Ενώ τι είναι: Ένα προσωπικό ημερολόγιο.

Η ιδέα προέκυψε από το doncat mobile. Ένα blog που διαμορφώνεται μέσω κινητού έχει άλλους κανόνες. Λιγότερο κείμενο (δεν σηκώνει πολλά το πληκτρολόγιο του τηλεφώνου) αλλά πιο άνετη φωτογραφία. Μια και έχεις το κινητό συνεχώς επάνω σου μπορείς εύκολα να φωτογραφίζεις αυτά που συνήθως περνούν απαρατήρητα.

Μικρά πράγματα. Μπορεί να μην σώσουμε τον κόσμο – αλλά να σώσουμε τη στιγμή. Έπειτα κανείς δεν σε εμποδίζει “to see eternity in a grain of sand”: να δεις την αιωνιότητα σε ένα κόκκο άμμου, όπως λεει κι ο ποιητής.

Ξέρω το στυλ είναι λιγότερο «πιασάδικο» και η AGB δεν θα χτυπήσει κόκκινο. Αλλά τα ρεκόρ τα γνωρίσαμε, όπως και το «γκραν σουξέ» που λέει κι ο Σαββόπουλος.

Όλα αυτά αποτελούν μία σκέψη στο νου μου. Ο μόνος τρόπος να δω αν λειτουργεί είναι να δοκιμάσω. Και, φυσικά, σταδιακά. Μιλάω για τάση, όχι για τομή...

Σας ακούω.


H φωτογραφία από ένα ηλιακό ρολόι σε παλιό δανέζικο κάστρο.

73 σχόλια:

  1. Τα μεγάλα θέματα είναι επίσης δύσκολο να τα παρουσιάσεις χωρίς να γίνει ρηχός και κοινότοπος. Επίσης ακόμα και αν δεν μπορούμε να κάνουμε άμεσα κάτι συζητώντας γι αυτά δημιουργούμε μια μακροχρόνια κουλτούρα και μια στάση που μόνο καλό μπορεί να κάνει στη κοινωνία μας. Ειδικά αν αυτή η παρουσίαση γίνεται από ανθρώπους όπως εσείς.

    Όσον αφορά τα καθημερινά θέματα και αυτά έχουν την ομορφιά και μέσα από αυτά μπορούν να βγουν μεγάλες αλήθειες και να συνειδητοποιήσουμε πολλά πράγματα. Η παρατήρηση της καθημερινότητας είναι κάτι που μπορεί να μας κράτα σε αφύπνιση και για τα μεγάλα θέματα άλλωστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στους νέους κανόνες περιλαμβάνεται η moderation κι η ανάρτηση κειμένων διάφορων σχολιαστών του blog;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ακόμα.
    Συμφωνώ με ένα πιο μινιμαλιστικό ύφος για το blog. Είναι αστείο να βλέπεις θέματα βαρύτητας να συζητιόνται εδώ μέσα υπό τις δεδομένες συνθήκες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. *καλύτερα να πω υπό τα δεδομένα μυαλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Gatina said...
    Στους νέους κανόνες περιλαμβάνεται η moderation κι η ανάρτηση κειμένων διάφορων σχολιαστών του blog;

    Την moderation πρώτος έγώ δεν την θέλω: και γιατί μου τρώει φροντίδα και απίστευτο χρόνο και γιατί προτιμώ την απόλυτη ελευθερία. Θα δοκιμάσω πάλι να την βγάλω αλλά αν γίνει πάλι μπάχαλο προτιμώ τον κόπο της συνεχούς παρουσίας και τα λιγότερα σχόλια από το χάος.

    Για τους guest stars: λέω μέχρι να πάρει την μορφή του το μπλογκ να το πάω μόνος. Να αποκτήσει ένα διακριτό ύφος. Άλλωστε τον τελευταίο καιρό είχα την αίσθηση πως δεν ήταν πια δικό μου... Αργότερα βλέπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ενω εγώ θα ακολουθώ το (επίπονο) ταξίδι της επιστροφής, σκεφθείτε και γράψτε τις απόψεις σας. Έχουν περάσει πολλά από το νου μου: π. χ. να μείνει το doncat πολυσυλλεκτικό όπως είναι (σε ανθρώπους και θέματα) και να επικεντρωθώ στο mobile για τα προσωπικά μινιμαλιστικά. Σε αυτή την περίπτωση το doncat θα αποκτούσε συλλογική διαχείριση (που να τα προλαβαίνω όλα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι επανάληψη,
    déjà vu που είπε κι ο heinz τις προάλλες.

    M’ αρέσει η ιδέα του πιο ημερολογίου.

    «όταν η κάθε λεπτομέρεια της καθημερινότητας θα γινόταν εξαιρετική και γιορτινή από μόνη της»

    Έτσι όπως ξεκίνησε το doncat και πιο μίνιμαλ ακόμα.

    Αν θα ’ναι καλό ή όχι, εξαρτάται από τον don, ο oποίος πρέπει να είναι ο μόνος που γράφει τα post.

    Ευχαριστώ τον don για την ευκαιρία που μου έδωσε να διαβαστώ από τόσο κόσμο, αλλά προτιμώ να οδηγάει το τρένο αυτός.

    Καλοί οι καλεσμένοι, αλλά αλλοιώνουν το χαρακτήρα του blog.
    Αφήστε που ίσως το καλύτερο guest post, είχε τα λιγότερα σχόλια...

    Επιτυχημένο από πλευράς αναγνωσιμότητας δεν θα είναι, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν πολυνοιάζει τον don.

    Ο περισσότερος κόσμος νομίζω ότι προτιμά τη λογική από την ευαισθησία, τα μεγάλα θέματα απ’ τα μικρά. Πρόβλημά του.

    Η απόλαυση της πουτίγκας είναι στο φάγωμα, dear don, είμαστε δω και περιμένουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάντως και απόψε ως τις 12 θα είμαι online (μου έχει μείνει ένα κουπόνι και θα το εξαντλήσω μέχρι τελικής μου πτώσεως...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α και κάτι ακόμα για το νεο στιλ: άρρυθμα και ασυνεχή ποστ. Την μία μέρα 3 (μικρά) την άλλη κανένα. Ότι μπορούμε για να την σπάσουμε στην AGB.

    Αυτά πάντως σε βάθος χρόνου - όταν γυρίσω έχει συνέχεια από Δανία (χωρίς κουπόνια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Για την πολυσυλλεκτικότητα διαφωνώ. Για τη νέα θεματολογία, συμφωνώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλησπέρα και από μένα!
    Ωραίο ακούγεται.
    Αρκεί να βοηθήσουμε όλοι. Είναι εύκολο να οδηγήσεις μια κουβέντα σε μπάχαλο.
    Η gravoura έγραψε ένα όμορφο συναισθηματικό κείμενο, ο Τάκης συμπλήρωσε την δική του νοσταλγία για την χαμένη του πατρίδα και κάπου εκεί αρχίσαμε πάλι να συζητάμε για τα Ελληνοτουρκικά και τον Τουρκικό ζυγό και αν δεν ξανάμπαινε το moderation(δυστυχώς αναγκαίο κακό) θα καταλήγαμε στον Πελλοπονησιακό πόλεμο!
    Έχουμε όλοι όμορφες εικόνες να μεταδώσουμε, έχουμε ωραίες στιγμές να μεταφέρουμε φτάνει μόνο να υπάρχει η διάθεση!
    Μέσα γάτε ότι κι αν πεις!
    Μόνο να είσαι γερός και να είσαι εδώ και εμείς ακολουθούμε!
    Καλή επιστροφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Οι 3 εγγραφες την ημέρα ακουγονται σαν ...απειλη. Θα αναπηδουμε απο την μια στην αλλη σαν ζαλισμενα βατραχια, ειδικα εαν τα θεματα ειναι διαφορετικα, μη μας το κανετε αυτο:)

    (εαν εννοειτε οτι τα 3 κειμενα θα ανηκουν σε διαφορετικο συντάκτη τοτε θα εχει ενδιαφερον, 3 διαφορετικες ματιες την ημερα, overload σχολιων προβλεπω και ενα πραγματικό κοινόβιο θέσεων και απόψεων)

    Γιατι ξαφνικα αντιπαθειτε την AGB?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Γράφω για να διαμαρτυρηθώ. Γράφω για να βάλω λίγη τάξη σ' αυτόν τον κόσμο που τον εισπράτω με άτακτο & χαώδη τρόπο, γράφω όμως & για να καταστρέψω την ψεύτικη τάξη με την οποία παρουσιάζεται καμιά φορά η πραγματικότητα. Ασχολούμαι με τη μοίρα των άλλων ανθρώπων για να καταλάβω τη δική μου. Ψάχνω έναν λαβύρινθο. Δεν ξέρω τι θα βρώ στο τέλος"
    Από τα ωραιότερα αποσπάσματα του Κλαούντιο Μαγκρις. Στον αγαπητό μας ΝΔ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. (((Το δευτερο όχι το πρωτο..)


    :)

    Ι vote for

    http://doncatmobile.blogspot.com/

    Kαθε καινουριο αρέσει!...

    ευσύνοπτο,εύχρηστο,διδακτικό
    χωρίς μοντέρ και flames...

    The English language moderates
    the speaker itself


    θα μαζέψει και ξένο κόσμο...

    :)
    Y.Γ.
    Σωστός και ο Martin716 ..
    déjà vu.....


    Επιστολή ΙΣ- προς DON

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "Ο περισσότερος κόσμος νομίζω ότι προτιμά τη λογική από την ευαισθησία, τα μεγάλα θέματα απ’ τα μικρά. Πρόβλημά του"

    Αγαπητε Andy επετρεψε μου μια μικρη αντιρρηση σ'αυτο.
    Αν το blog λειτουργει και ως "καλη παρεα" (Νικος Δημου) τοτε δεν θα ηταν σωστο να αγνοηθει η προτιμηση του περισσοτερου κοσμου.
    Οντως η αποδειξη (ετσι το λενε οι Αγγλοι) της πουτιγκας ειναι στο φαγωμα και μια αποδειξη του ενδιαφεροντος που προκαλει το εκαστοτε θεμα ισως ειναι το ποσο μενουν στο θεμα τα σχολια και ποσο παρεκλινουν. Επισης καποια θεματα προσφεροντε λιγοτερο για σχολιασμο απο αλλα, μερικα εως και καθολου, και η "παρεα" μπορει να εχει "διαθεση για κουβεντα". Οχι οτι δεν με ενοχλει η καταχρηση αλλα μην παμε και στο αλλο ακρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αρχίζω από το τέλος: Ergo te lina η επιστολή του ισ προς Don ήταν ο λόγος που άλλαξε το blog και μπήκε η moderation. Οι νεότεροι καλά θα κάνουν να την διαβάσουν.

    Το Mobile θα είναι πιο κοντά στο "στιγμιαίο" αλλά θα πρέπει να γυρίσει στα ελληνικά - αλλιώς θα διώξει κόσμο... Δύο blog πάντως δεν τα αντέχω.

    Nightbar αυτό που προτείνετε εσείς (και ο Τάκης Αλεβαντής) είναι αυτό που δεν με ενδιαφέρει: διαλέξεις στυλ Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και συζήτηση μετά που συνήθως δεν οδηγεί πουθενά.

    Λέτε σωστά: "Η εντύπωση που μου έχετε δώσει τελευταία είναι ότι θέλετε το μπλογκ κυρίως για συντροφιά και απλή επαφή με το κοινό σας." Ακριβώς αυτό θέλω - προσωπική επαφή και όχι να συζητάμε γεωπολιτικά θέματα.

    Τώρα αν το μπλογκ έχει γίνει κουραστικό και δεν διαβάζεται αυτό δεν το ξέρω - οι στατιστικές λένε το αντίθετο. Αλλά αν "οι παλιότεροι έχουν διαβάσει τις ίδιες απόψεις εκατό φορές" αυτό οφείλεται στην θεματολογία και στις εμμονές των σχολιαστών. Εγώ προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι.Και γι αυτό θέλω να φύγω από το θεματικό στυλ - για να μην υπάρχουν οι επαναλήψεις. (Εγώ να δείτε πως τις βαριέμαι!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ceasar ευχαριστώ για το ωραίο κείμενο του Μαγκρις. Απαντώ με ένα δικό μου από το Ημερολόγιο του Καύσωνα (1988):

    Γιατί γράφω;

    Έδωσα πολλές απαντήσεις στη ζωή μου - ανάλογα με την διάθεση και την ηλικία.

    Για να πείσω. Για να επικοινωνήσω. Για να εκφραστώ. Για να μείνω. (Στην μνήμη; Στην ιστορία;)

    Για να με αναγνωρίσουν. Να με γνωρίσουν. Να με αγαπήσουν. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει πια.

    Γράφω, γιατί δεν ξέρω καλά άλλη δουλειά - και κάτι πρέπει να κάνω. Γράφω, γιατί το γράψιμο με γυμνάζει, με κινητοποιεί, με κρατάει ζωντανό - και διώχνει το άγχος. (Εργασιοθεραπεία.) Γράφω γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να σκέπτομαι (και να υπάρχω).

    Γράφω για να ζω.

    Δεν περιμένω τίποτα. Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Γνώρισα την "επιτυχία" και όλες τις συναφείς απάτες. 'Ηταν πικρές στιγμές.

    Δεν με ενδιαφέρουν βραβεία, διακρίσεις και τίτλοι. 'Ολα αυτά είναι μια τραγική παρεξήγηση. Η ζωή είναι πολύ άγρια για να της κρεμάμε χάντρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πάντως μην παρασύρεστε από προγραμματικές δηλώσεις - πρόκειται απλά για μία κατεύθυνση που προτείνω. Ακριβώς για να γίνει λιγότερο θεματικό, περισσότερο προσωπικό και άμεσο. Και πάντα με την βασική αρχή του management "βλέποντας και κάνοντας".

    Φυσικά tslyns παίζει ρόλο και η αντίδραση της παρέας - χωρίς αυτήν το blog θα ήταν΄ένας μονότονος μονόλογος που θα στέρευε σύντομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. «Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου
    με το καθμερινό της φόρεμα
    μ’ ένα χτενάκι στα μαλλιά...
    Κανείς δεν πίστευε
    πως είναι τόσο ωραία».

    Να εξηγήσω; Μέσα από αυτήν την τόσο μικρή και τόσο καθημερινή εικόνα, μια μεγάλη αλήθεια από την πένα του Ιάκωβου Καμπανέλη.

    Προχωρήστε κ. Δήμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αφήστε τα τώρα αυτά Κε Δήμου!

    Ξέρετε καλύτετα απ΄ όλους εμάς τους μικρότερους πως δεν υπάρχουν μικρά θέματα!

    ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΘΕΜΑΤΑ! Ακόμα και τα μικρότετα, τα πιο καθημερινά είναι ΜΕΓΑΛΑ θέματα! Από αυτά τα πολλά μικρά θέματα έχουν δημιουργηθεί αυτά που ο πολύς κόσμος αποκαλεί μεγάλα!

    Και εσείς δεν είστε κανένας μικρός για να μην μπορείτε σηκώσετε στους ώμους σας τα μικρο-μεγάλα θέματα! Απο κάποιον στοχαστή σαν τον Ν. Δήμου περιμένουν οι νεώτεροι να γνωρίσουν τα μεγάλα θέματα ... να προβληματιστούν, να μάθουν.

    Εδω που φθάσατε, με τόσο κόσμο να σας λατρεύει δεν μπορεί να σας χαρισθεί ούτε στιγμή χαλάρωσης , με το δικός σας Βιογραφικό δεν δικαιούστε ... συγνώμη που το θα το πω ... ούτε ένα λεπτό ξεκούρασης! Είστε στρατιώτης, καλύτερα στρατηγός των μεγάλων θεμάτων ...

    Ένας Δήμου είναι ΜΟΝΟ για ΜΕΓΑΛΑ Θέματα ... να τα ξεχάσετε αυτά που φαντάζεσθε για μια ήρεμη και ξεκούραστη συνταξιοδότηση ... :)

    Ο Δήμου θα είναι στις επάλξεις ... στην πρώτη γραμμή του πολέμου! Σας χρειάζεται η κοινωνία μας σήμερα παρά ποτέ ... τα μικρά θέματα έχουν γίνει πλέον τεράστια και εσάς σας ακούν, σας γνωρίζουν, σας σέβονται, σας εμπιστεύονται μην πως σας αγαπάνε και το πάρετε πολύ "επάνω σας". Επηρεάζετε κόσμο Κε Δήμου, έχετε μεγάλη αποίχηση άρα και μεγάλη ευθύνη ... πως μπορείτε να επιτρέψετε στον εαυτό σας να μην ασχοληθεί με τα μεγάλα θέματα που απασχολούν (ή έπρεπε να) του Έλληνες σήμερα ;;; Από ποιούς θα μπορέσει να καθοδηγηθεί η νέα Ελλάδα σήμερα; Απο τους πολιτικούς;;; Έχετε ταιράστια ευθύνη και να αφήσετε τις δηλώσεις για επικοινωνία και χαλάρωση. Μια χαρά θα επικοινωνήσετε διδάσκοντας ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ τους Έλληνες!

    Λοιπόν να τα ξεχάσατε τα ανώδυνα θέματα ;) Ένας Δήμου ήταν και θα παραμείνει ΜΟΝΟ για μεγάλα θέματα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. mirage ποιος μίλησε για "ανώδυνα θέματα".

    Τα μικρά είναι συνήθως πιο οδυνηρά από τα μεγάλα και πρωτοσέλιδα - επειδή μας αφορούν πιο άμεσα.

    Όπως σωστά λέτε στην αρχή του σχολίου σας δεν υπάρχουν μικρά θέματα. Απλώς υπάρχουν άλλες προσεγγίσεις.

    Κι εγώ προτιμώ την πιο υπαρξιακή - και λιγότερο δημοσιογραφική.

    Αυτό είναι όλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Άλλωστε πάντα η προ΄σεγγισή μου ήταν υπαρξιακή.

    Ακόμα και θέματα ρουτίνας - π. χ. οι εντυπώσεις από την Δανία - δίνονται με προσωπικό τόνο.

    Τα άλλα είναι δουλειά του Τύπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αφεντικό / Δήμαρχε / Καπετάνιε / Δάσκαλε / Γάτε κτλ κτλ κτλ ;)

    ΜΑΖΙ ΣΟΥ!

    Ετσι ή αλλιώς πάντοτε οσμίζεσαι τον καιρό για αλλαγή, πιο νωρίς από τον καθένα. Οχι –μόνο- επειδή είσαι επαγγελματίας, αλλά επειδή έχεις τρελλό ένστικτο στις νέες περιπέτειες και... βίτσιο με την επικοινωνία!

    Μέχρι στιγμής σου έχει βγει σε καλό – κι εμάς νομίζω.

    Παίρνουμε περισσότερα απ’όσα δίνουμε, σε διαβεβαιώ. Κι όσο και να σε ευχαριστήσω για τα ως τώρα, και προκαταβολικά για τα όσα θα έρθουν, θα είμαι.. ολίγη!

    Θα ήθελα όμως εδώ, μια που δεν διάβασα κάτι σχετικό, να ευχαριστήσω από καρδιάς και τους guests σου, γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να δω μέσα στο πλαίσιο του μπλογκ σου πολλά πράγματα.

    Να δω πώς το να κρατάει ο ένας το χέρι του άλλου και να τον ξεκουράζει από το καθημερινό γράψιμο, μπορεί να δουλέψει σε πρακτικό επίπεδο συνεργασίας και να απογειώσει ορισμένες προσωπικές σκέψεις/εμπειρίες.

    Να γνωρίσω πλευρές χαρακτήρα όχι μόνο των συγγραφέων αλλά και των σχολιαστών (γιατί τα posts ήταν μαχαίρι στην καρδιά, κι έφεραν στην επιφάνεια βαθειές αναζητήσεις, ακόμη και τα πιο «τεχνοκρατικά»).

    Να απολαύσω εσένα λίγο πιο ξεκούραστο στα ενδιάμεσα, και τους guests να βάζουν τα δυνατά τους να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα ενός Δήμου και το επίπεδο του μπλογκ του.

    Να χαίρομαι τέλος γραπτά -τα οποία δεν θα τολμούσα ΠΟΤΕ να συγκρίνω λες κι έχουμε διαγωνισμό- που το καθένα, στην διαφορετικότητά του, ήταν νησίδα τέρψης (και υπαρξιακών ερωτημάτων...!) μες την καθημερινότητά μου.

    Παράγραφε, Γκραβούρα, Αντυ, Μάριε, Blade Runner, Τάκη, Λίλη, Ζορό, Τάσο, φίλοι σχολιαστές που πραγματικά... «γράψατε» μερικά πράγματα που τα «κουβαλάω» λες και τα διάβασα σε βιβλίο με απανωτά βραβεία, σας ευχαριστώ. Καμμία μέτρηση ή στατιστική δεν μπορεί να (μου) εξαγοράσει το ειλικρινές αυτό ευχαριστώ.

    Νίκο, προχώρα.

    «Ο άντρας κάνει τη γενιά, κι όχι η γενιά τον άντρα».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, λέει ο λαός. Μικρά θέματα; Μικρά! (Small is beautiful) Απρογραμμάτιστα άρθρα; ΟΚ!

    Ό,τι αποφασίσεις Νίκο είμαι μαζί σου. Εσύ είσαι ο οικοδεσπότης εσύ αποφασίζεις. Αν μάλιστα βρεις κι έναν τρόπο να ελέγχεις αυτόματα το μήκος των σχολίων ακόμη καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ειναι απλο το θεμα. Οταν γραφεις για εξωτερικα (μη προσωπικα ή μη ανθρωπινα) ζητητματα τοτε οι σχολιαστες θα μενουν εκει (και στη σοβαροφανεια ισως)

    Τα καλυτερα ποστ για μενα ειναι τα προσωπικα,εκει οπου πρεπει να σκεφθεις 2 φορες πριν σχολιασεις, γιατι πρεπει να ερθεις σε επαφη με τον εαυτο σου και οχι μονο με την ακαδημαικη αναλυση και τις στειρες γνωσεις σου.

    Αυτα τα φαινομενικα "ευτελη" ποστ (σε συγκριση με τα "σοβαρα") προκαλουν τα πιο ενδιαφεροντα σχολια και ,το αγαπημενο μου, προκαλουν συγχυση στους σοβαροφανεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ό,τι και να κάνετε δε θα χάσετε τους φίλους σας και πάλι θα σας διαβάζουν. Και αν μειωθούν τα σχόλια δεν τρέχει τίποτα. Επειδή δυστυχώς ανακάλυψα το ψηφιακό σας ημερολόγιο πολύ πρόσφατα, δε θα ήθελα να αλλάξει η φυσιογνωμία του. Αλλά και να αλλάξει I trust you, anyway!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. μπα, οι φωτογραφίες δεν λένε και πολλά σε άτομα εχτός φωτογραφίας, εξάλλου και δω βάζουμε όσες φωτογραφίες θέλουμε, και επειδή δεν πολυκατάλαβα, μόνο από κινητό θα μπορούμε να το δούμε? αντιδρά το νευρικό μου σύστημα όποτε κάνω κάτι στο κινητό εχτός από το να μιλάω... και είμαι και νέος... για να μη νομίσετε ότι είμαι κανένας μεγάλος που δεν αντέχει την τεχνολογία.

    Πάντως δεν χάνετε τίποτα να δοκιμάσετε, μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ δημοφιλές. Πάντος το doncat mobile ακούγεται πολύ παράξενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αγαπητέ κύριε Δήμου,

    συμφωνώ απόλυτα και προσυπογράφω την προυστική σας αντίληψη περί του blog σας (αλλά και περί της ζωής γενικότερα, υποθέτω με αρκετή ασφάλεια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Στο διπλανό γραφείο βρίσκεται από πέρσι μια πολύ διακριτική συνάδελφος (αρκετά μεγαλύτερή μου) την οποία, λόγω των αδειών μου, δεν έβλεπα και πολυ συχνά.

    Έτυχε όμως να συναντηθούμε, κάποιες φορές, στο διάδρομο, και να πούμε μια "καλημέρα" σαν άνθρωποι, κι οι δυο μας μ΄ ένα χαμογελο στανικό: σφίγγαμε πρώτα την καρδιά και μετά τεντώναμε τα χείλη...

    Προχτές την Παρασκευή το πρωί, κάποιος χτύπησε την πόρτα. Ήταν η κυρία Κατερίνα και ήθελε ένα συρραπτικό.

    Τώρα τα χαμόγελά μας διέφεραν: το δικό μου ήταν (παραδόξως)χαρούμενο ενώ το δικό της παρέμενε χαμόγελο της καλής θέλησης, αφού δεν άνθιζε σ΄ενα περιβόλι ανοιξιάτικο, αλλά σαν απρόθυμος κρίνος έστεκε παράταιρα μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής της, πασχίζοντας μάταια να ξεγελάσει τη μελαγχολία της.

    Οι διακριτικοί κι ευγενικοί άνθρωποι μήτε ρωτάνε, μήτε στήνουν αφτί αρρωστημένο και πολύ περισσότερο δεν συμμετέχουν σε δήθεν καλοπροαίρετες συζητήσεις για... άλλους. Δεν ήξερε λοιπόν τίποτε για μένα. Αλλά και η δική μου παρατεταμένη απουσία δεν με είχε διαφωτίσει ιδιαίτερα για την κυρία Κατερίνα.

    Με το ζόρι δέχτηκε να της παραγγείλω έναν καφέ. Στην αρχή, ενόσω τον έπινε δεν άφησε το συρραπτικό από τα χέρια ούτε στιγμή: με τον τρόπο της μου θύμιζε ότι δεν ήθελε να μου φορτωθεί πρωί-πρωί. Η όρεξή της όμως για λόγια της καρδιάς, δήλωνε ακριβώς το αντίθετο.

    Ωσπου κάποια στιγμή δεν αντεξε: "τις τελευταίες βδομάδες στο σπίτι έχουμε δράματα.... Πέθανε ξαφνικά η αδελφή του άντρα μου. Την είχα καλύτερη και από αδελφή μου και τα παιδία μου την είχανε σα δεύτερη μάνα... Ξέρεις τι είναι να χάνει ένα σπίτι μάνα κι αδελφή;"

    Άφησε τον συρραπτικό στην άκρη τού γραφείου κι έπιασε τον καφέ με τα δυο της χέρια, σαν να κρατούσε κάτι πολύτιμο και δεν ήθελε να το χάσει, ή καλύτερα, με τον τρόπο που αγγίζουν την ζεστή κούπα οι εργάτες έξω στο χειμωνιάτικο δρόμο, καρτερώντας τάχα από κείνη να ζεσταθούν.

    Δεν ήθελα να βεβηλώσω εκείνη την ιερή σιωπή με μια κουβέντα μου που ίσως να μου έφερνε και δάκρυα.

    "Ξέρω, ξέρω...", είπα μέσα μου, όσο γινότανε πιο σιγά κι έφερα στο νου τη κορούλα μου για πάρω κουράγιο...

    Έμεινε λίγο ακόμα και τα είπαμε, σαν άνθρωποι. Τα βρήκαμε κι όλας και χαρήκαμε! "Άντε να φύγω και σου έφαγα όλο το πρωινό", μου είπε εγκάρδια. Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά και χαιρετηθήκαμε κι οι δυο μας μ΄ ένα χαμόγελο πηγαίο και φωτεινό.

    Μετά από ώρα, παρατήρησα ότι το συρραπτικό δεν είχε αλλάξει θέση. Παρέμενε εκεί στην άκρη του γραφείου, προξενητής αγάπης και ελπίδας.

    Με αγάπη

    Παράγραφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Συμφωνώ, μικρές καθημερινές ιστορίες.Έχουν τόσα πολλά να πούν.Γιά το moderation τα'χουμε ξαναπεί, κατά τη γνώμη μου είναι αναγκαίο κακό, τουλάχιστον προς το παρόν.Πάντως η παρέα συνεχίζει, στηρίζει και μεγαλώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ρεζίλι ορθρογραφία, πότε θα γίνει εφικτή διόρθωση των ποστς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Μα αφού είναι προφανές ότι σας απασχολούν τα μεγάλα και τα δύσκολα...
    Και όχι μόνο εσάς, αλλά και όλους τους τακτικούς επισκέπτες του blog τούτου.

    Αργά ή γρήγορα, πάλι προς τα 'κει θα κυλήσει η ιστορία.
    Καλή αρχή πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
    Πω, πω, δύσκολο θέμα/"πρόβλημα" μας βάλατε, και μάλιστα Σ-Κ-κάτικα, κ. Δήμου! Αναπτύξατε ένα σκεπτικό, καταθέσατε και μία αρχική πρόταση ("μη δεσμευτική", ως έναυσμα) και μετά το ανοίξατε το θέμα σε εμάς όλους. Πολύ "HR" η προσέγγιση σας, "αφεντικό" (με την εννοια ότι εσεις είστε ο "blogger owner" που λέει και η εταιρεία Blogger). Σε συλλογική διαπραγμάτευση/κοινωνικό διάλογο σε Ελλάδα είτε ΕΕ, πάντως θεωρώ ειλικρινά ότι θα σκίζατε, ειλικρινώς! Αντιμετωπίζετε τους "stakeholders" σχεδόν ωσάν να είχαν τα δικαιώματα (συναπόφασης) μετόχων. Αυτό ΕΙΝΑΙ και "Κοινωνική Ευθύνη" (βλ. "CSR"), και μάλιστα στην πράξη!

    ΑΝΑΛΥΣΗ
    Κατ' αρχάς, δικό σας το μπλογκ, άρα και τα "κτένια". Ό,τι και αν αποφασίσετε να κάνετε τελικά όχι μόνον δικαίωμα σας είναι (δεν είμαστε υπάλληλοι ούτε μέτοχοι ούτε πιστωτές σας, ούτε ενοικιαστές σας, ούτε κυβέρνηση/Υπ. Εργασίας, κτλ. για να έχουμε επισήμως λόγο και ΕΠΙΠΛΕΟΝ (και κυρίως) πιστεύουμε στην δημιουργικότητας σας και την καλή προαίρεση σας, ως "αναγνώστες" σας!

    Συνεπώς- α' επιλογή σας - υπό την οπτική του (pro bono) "συμβούλου" σας, είναι: "ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ "ΑΙΣΘΑΝΕΣΘΕ"". Για να το κάνετε με κέφι. Έχετε πιστό κοινό που σας ξέρει και πιστεύει σε εσάς, και αυτό θα σας ακολουθήσει, συν - πλην. Όπου και να "πάτε" το μπλογκ!

    Πάντως, προσωπικά, συμφωνώ με ισ και άλλους σχολιαστές στα περί μοντερέισον ή "ελεγχόμενου (πλην όχι κλειστού κύκλου" σχολιαστών (αντί σχολίων). Μεγαλο μέρος (πόσο ομως) του κοινού σας και γενικά δεν έχει χρόνο να διαβάζει 150 σχόλια συν. Διότι δεν έχει.

    Από την άλλη πλευρά όμως, άλλοι έχουν και θέλουν, και αυτό το κοινό δύσκολα βρίσκεται στο Ελληνικό Νετ! Είστε πρωτοπόρος κ. Δήμου στο Ελληνικό Νετ (π.χ. ποιός άλλος "επώνυμος Έλλην" ως εσείς έχει επενδύσει χρόνο και κόπο όσο εσεις σε αυτό (περιεχόμενο, new concepts, daily management, και ΔΙΑΔΡΑΣΗ;;), το έχουμε πει και το ξέρετε! Και ο γράφων αό το 1999 και μετά τα μάτια του έχει καταστρέψει σχεδόν για την Νέα Οικονομία/Δια΄δίκτυο, αλλά ποιανού άλλου στην Ελλάδα, πλην υμών, το μπλογκ ή σάιτ περιεχομένου και μάλιστα διασραστικού, είχε ή έχει τόσες επισκέψεις και τόσες συμμετοχές (κυρίως); Δεν ψέγω την επωνυμία σας (ότι σας δίνει "αβαντάζ"), όπως ορισμένοι. ΤΟΥΝΑΝΤΙΟΝ. Μπλόγκερς είμαστε πόλλοί, αλλά πόσοι εν Ελλάδι, επώνυμοι ή μη, έχουν τέτοιο (ποσοτικά και ..) ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟ κοινό σαν το δικό σας; Και κέφι, και διάθεησ να ρισκάρουν την επωνυμία τους μεσα από ένα διασραστικό μέσο (ούτε ακόμη και πολιτικοί, δεν συμμετέχουν σε πολιτικά φόρα, στα δε μπλογκ τους πόσο "διαδρούν" ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ με κάθε ανώνυμο συμμετέχοντα; Ούτε καν ο Μπλαιρ, πόσο μάλλον κάποιοι άλλοι!!! lol)

    Η ΑΛΛΗ λύση "κρατάω το σημερινό doncat ως έχει (αλλά με συμμετοχικό μανατζμεντ) και βάζω περισσότερο προσωπικό χρόνο σε ένα νέο/πιό πειραματικό" και αυτή είναι έγκυρη επιλογή! Γράψατε την μαγική λέξη, ότι κάποιες στιγμές το μπλογκ δεν το αισθάνεσθε δικό σας. Ορθώς. Διότι το ανοίξατε στον "κόσμο"! Κάτι πολύ γενναίο, πολύ νεωτεριστικό αλλά έχει και τις επιπτώσεις του αυτό (εδώ ισχύει μάλλον η εσωτερική διαπάλη του "προσωπικού" με τον πιό "κοινωνικό"). Διότι είστε μάλλον τελικά "δημιουργός" και θέλετε κάτι να δημιουργείτε! Και δεν μπορρείτε (διότι δεν είναι εύκολο να δείτε ως "προσωπικά εκφράζων" το αποτέλεσμα μιάς "εργασίας" 30-40 ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ σχολιαστών (που δεν είναι εύκολο να μπουν στην γραμμή ή το νόημα που θέλετε να "πάει" τελικά κάθε ποστ ΜΑΖΙ με τα 150+ σχόλια του).

    Αυτα προς το παρόν. Διατριβή δεν γράφω, στρατηγική ανάλυση προσπαθώ να κάνω στο θέμα που μας βάλατε.

    ΕΠΙΛΟΓΟΣ Α' ΜΕΡΟΥΣ

    "Μεγάλο" ή "μικρό" είναι το σημερινό θέμα; Ιδού η απορία; (το περιεχομενικό ζήτημα μεγάλο/μικρό θέμα θα (επιχειρήσω) να το πιάσω στο β΄ και τελευταίο μέρος, αργότερα).

    Πάντα με ιδιαίτερη εκτίμηση. Αλλιώς δεν θα είχα το κέφι να καθόμουν Κυριακάτικα να ασχοληθώ εθελοντικά με να σκεφθώ τι επιλογές έχει - τι να κάνει (με) το μπλογκ του κάποιος. Αυτός ο άλλος όμως είναι ο Νίκος Δήμου, ο πρωτοπόρος. Χαλάλι σας! Το αξιζετε, το σπαζοκεφάλισμα μας Κυριακάτικα, ενώ εσείς πετάτε με λαβωμένο πόδι πίσω μετά από την παραμονή και περιπέτεια στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Η Δανία έχει βασίλειο ενω εσείς εδώ έχετε κτίσει, κ. Δήμου, Real "συμμετοχική δημοκρατία" και το αποδεικνύετε κάθε μέρα!

    Ένας ελεύθερος πολίτης της κοινότητας "Doncat".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Καλημέρα! Προσωπικώς μου άρεσε πολύ περισσότερο το παλιό blog, με τα δικά σας κείμενα και χωρίς moderation. Δεν υπάρχει πια αμεσότητα. Το περιεχόμενο των posts, νομίζω πως πάντα έχει να κάνει με ό,τι σας αγγίζει την κάθε ημέρα και λογικό είναι να σας αγγίζουν και τα «μικρά» και τα «μεγάλα». Όσον αφορά τα σχόλια, ούτως ή άλλως πάντα ξεφεύγουν από το θέμα… Οπότε…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Kalnmera se olous.
    Sumfwvw me tnv allagn... omologw oti mou arese perissotero priv 4mnvo, ligo priv epikratnsei o pavikos... Eva apo ta kalutera post kata tn gvwmn mou ntav to pervaei n mousikn (etsi vomizw oti to eixe ovomasei o ND)... Oso gia tous guest stars eimai sigouros oti de 9a tous xasoume! Poios 3exvaei ta sevtovia tns Aphros ta opoia ntav empveusmeva apo tis eikoves pou mas metedide o ND...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. αυτό το τελευταίο σχόλιο της παράγραφου γιατί δε γίνεται έμα ποστ? αυτά είναι τα καθημερινά. όλα τ' άλλα ακόμα κι αν αναφέρονται στα καθημερινά είναι διατριβές. Τα καθημερινά αναφέρονται σε πρόσωπα, σε καημούς και στο αυθεντικά τραγικό ή κωμικό. Τα υπόλοιπα είναι λειψά, 'διάννοια' ξοδεμένη άσκοπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ένα βλογ γράφει, διαβάζει και σχολιάζει κανείς για να ελέγχει την άποψη του πάνω στα τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας. Οι εφημερίδες δίνουν είδηση, όχι σχολιασμός, ούτε σου επιτρέπουν το σχολιασμό πάνω στον σχολιασμό. Ένα βλογ Δεν είναι χασομέρι, (αυτός είναι ο ξεφτιλισμός του ιντερνέτ), ούτε είναι μείζονος σημασία εάν πρόκειται για το βλογ του ΝΔ ή κάποιου ανώνυμου. Τη άποψη του ΝΔ με ενδιαφέρει να μάθω, όχι μιας (χαζο)παρέας. Λυπάμαι βαθύτατα, αλλά τσιτ-τσατ δεν θα πάρω. (Το ξέρω, πεθαίνατε να μάθετε την άποψη μου, για αυτό και την ανακοινώνω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. H Παράγραφός μας, ήδη έκανε την αρχή. ΄Ενα καθημερινό γεγονός, που εύκολα μπορεί να συμβεί--και συμβαίνει--σε όλους μας, γίνεται ένα ωραιότατο ποστ γεμάτο αισθήματα.
    Μ' αρέσει η αλλαγή, το ανάλαφρο και ξεκούραστο blog για εμάς και τον αγαπητό ΝΔ. Με δεδομένη την ποιότητα λόγου και εικόνας, ας ξεκινήσουμε μία ακόμα διαδρομή. Σαν μεγαλύτερο "παιδί", πάρτε το τιμόνι της "Αυγής" και εμείς το τσούρμο θα χαρούμε το ταξίδι, όποιος κι αν είναι ο προορισμός. Καλά μας ταξίδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Προσωπικά συμφωνώ με τον Don , ακολουθώ τα χνάρια του από την εποχή των 4Τ και πάντα είμαι κερδισμένος !!Άλλωστε η γνώμη μας για τα μεγάλα θέματα επηρεάζεται από τις εφημερίδες από την TV από τα κόμματα κλπκλπ, ενώ για τα μικρά καθημερινά θέματα η άποψη μας είναι ποιο προσωπική!!! Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με Γάτα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @Nikos Dimou
    “να μείνει το doncat πολυσυλλεκτικό όπως είναι (σε ανθρώπους και θέματα) και να επικεντρωθώ στο mobile για τα προσωπικά μινιμαλιστικά.”

    Η ψήφος μου πάει σε αυτή την πρόταση.
    Νομίζω επίσης ότι οι προτιμήσεις του “λαού του blog” γίνονται εύκολα φανερές από τον αριθμό των σχολίων, όπου τα «μεγάλα» συγκεντρώνουν συντριπτικά περισσότερα.

    Φυσικά, η τελική επιλογή είναι δική σου! Απλά νιώθω ότι για κάποιο λόγο σου αρέσει να αποκηρύττεις τα μεγάλα θέματα (μάλλον για το φόβο της επανάληψης) και τελικά μετά από λίγο να γυρνάς και πάλι εκεί. Έτσι έγινε και με το doncat, όπου πλέον έχει πολύ μικρές διαφορές από το αρχικό nikosdimou σε ύφος και στυλ. Όπως σου είχα γράψει παλιότερα, το θεωρώ απίθανο να γίνει ένα νέο 9/11 και εσύ να φωτογραφίζεις με το κινητό σου γράφοντας το προσωπικό σου ημερολόγιο!
    Αγαπητέ ΝΔ, για τη «Δυστυχία...» σε ξέρουν (και σε αγαπούν) οι περισσότεροι και όχι για το «Ημερολόγιο του Καύσωνα»!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. ΓΙΑ ΤΟ blog…


    Καταρχήν, δηλώνω υπέρμαχος των «μικρών» καθημερινών θεμάτων. Πχ, απ’ όλα τα σχόλια εδώ, με άγγιξε περισσότερο η paragrafos στις 9:59. Μου φαίνεται πως τέτοια σχόλια έχουν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ περιεχόμενο, και πληροφορία για μάς. Δέν ξέρω γιατί, αλλα έτσι νιώθω.

    Συμφωνώ όμως και με την Aphrodite για τους guests. Προσωπικά, βρήκα πολύ ενδιαφέρον να σχολιάσω δικά τους κείμενα. Ένιωσα σάν να τους «ανακαλύπτω», γιατι αναγκάστηκα να ΠΡΟΣΕΞΩ τα κείμενά τους, και να φανταστώ τον άνθρωπο πίσω απο αυτά.. Ο διάλογος-τσάτ με σχόλια στα σχόλια είναι επίσης καλός, αλλα δέν έχει τη ΜΕΛΕΤΗ του «άλλου», την οποία προσφέρει ένα κείμενο της επιλογής του.. Ενδιαφέρον είχε και το πώς απαντούσε ο κάθε guest στα σχόλια των άλλων.

    Με αυτά, δέν λέω να μή δίνετε εσείς κ.ΝΔ τον «ρυθμό». Ίσως το καλύτερο θα ήταν οι guests να περιοριστούν σε μιά-δυό φορές την εβδομάδα, και όχι διαδοχικά ο ένας μετά τον άλλον.

    Τα «μεγάλα θέματα» με κουράζουν γιατι θέλουν πολλή δουλειά για να γραφτεί ένα σχόλιο που να μήν είναι ανοησία. Συχνά νιώθω «μικρός» για να σταθώ απέναντί τους, και αναρωτιέμαι «τί πάω να παραστήσω;» μιλώντας γι’ αυτά.

    Απο την άλλη όμως θέλω και να τα συζητάω, γιατι τα ΜΜΕ τα νιώθω περισσότερο «να με καπελλώνουν» επιβάλλοντάς μου τη δική τους άποψη, παρά να με ενημερώνουν σωστά. Αυτό με ενοχλεί ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Άλλωστε, πρωτοεπισκέφθηκα το blog σας μιά μέρα που, αγανακτισμένος στο φούλ, ήθελα κάπου να γράψω για τις καταλήψεις στα Παν/μια και να κριτικάρω τις ύπουλες ψευτιές κάποιων δημοσιογράφων.

    Αλλα έπεσα πάνω στην εποχή που είχατε σταματήσει και τα δύο blog!! Ένιωσα τότε σάν να είμαι εγκλωβισμένος σε μιά ασφυκτική φυλακή.. Τώρα, πετάω στους ουρανούς, επειδή μου έχετε δόσει ένα βήμα για να ΑΝΤΙΔΡΑΣΩ σε όσα συμβαίνουν γύρω μου..

    Θα έλεγα ότι «ΖΩ, με το γράψιμο στο blog..», όπως λέτε κι’ εσείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Θα ήθελα μια νέα τροπή σε αυτό το blog. Δεν ξέρω αν θα είναι τα μεγάλα ή μικρά θέματα, ή κάτι άλλο αλλά η αλήθεια είναι ότι από το doncat κάτι λείπει.

    Θυμάμαι όταν πρωτογνώρισα το ndimou. Ήταν μία περίοδος που είχα ανακαλύψει ένα καινούριο κόλλημα, το site του ΝΔ, και όλη μέρα διάβαζα κείμενα. Το είχα διαβάσει σχεδόν όλο όταν έμαθα για το blog (τέλη Μαρτίου). Αλλαγή κολλήματος. Τώρα κάθε πρωί το πιο σημαντικό πράγμα για μένα ήταν το post της ημέρας.

    Μόλις έβρισκα λίγο χρόνο ξεκίναγα το διάβασμα. Τελειώνοντας είχα στο μυαλό μου ένα σχόλιο, αλλά δεν το έγραφα μήπως και το είχε γράψει κάποιος άλλος. Έτσι ξεκίναγα να διαβάζω όλα τα σχόλια.

    Μετά αυτό που ήθελα να γράψω είχε αλλάξει. Είχε πάρει το χρώμα που είχαν δώσει τα σχόλια.

    Αυτό το χρώμα ήταν πολύ έντονο και άλλαζε αρκετές φορές την ημέρα. Είτε ήταν πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις από τους συμμετέχοντες, είτε chat, είτε οτιδήποτε άλλο ήταν ωραίο. Ακόμα και τα flames τότε ήταν ωραία γιατί δεν κράταγαν πολύ (και χωρίς moderation). Υπήρχε η παρεούλα!

    Μετά κάτι χάλασε. Έγινε μια ιστορία και τέρμα. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο μικρή σημασία έχει. Παύση, στερητικό σύνδρομο, μικρές σταγόνες ξεχαρμανιάσματος από τα επίκαιρα και τσουπ! νάτο το doncat. Ανάσα ανακούφισης. Όμως...

    Όμως το doncat δεν έγινε ndimou. Βεβαίως δεν είχε πρόθεση να γίνει ndimou -αλλιώς θα συνέχιζε από εκεί που ήταν- αλλά δεν πήρε ποτέ χρώμα. Το γιατί δεν το ξέρω. Ο ΝΔ γράφει το ίδιο καλά. Οι προσκεκλημένοι ήταν super. Όμως εδώ μέσα δεν είναι ζεστά και χρωματιστά.

    Δεν πισωγυρίζω. Το ndimou ήταν ένας θυελλώδης έρωτας που έκανε τον κύκλο του και πέθανε. Το doncat ήταν μια ενδιαφέρουσα σχέση, αλλά όχι η σχέση της ζωής μου. Δεν ήταν άσχημη και βαρετή σχέση. Ήταν πολύ αξιόλογη αλλά είχε την ατυχία να είναι η επόμενη ενός μεγάλου έρωτα και μοιραία έπεσε στη σύγκριση.

    Νομίζω ότι έγραψα πολλά. Θέλω μια αλλαγή και ας είναι όποια αποφασίσει ο blog author. Μια πινελιά είναι πάντα μια πινελιά. Και πολλές φορές το χρώμα είναι ευκολότερο από ότι νομίζουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Καλή σου μέρα Παράγραφε! Τα κείμενα σου, πάντα γεμάτα αγάπη, συγκίνηση.. Είσαι μοναδική!

    Η προσπάθεια για μινιμαλισμό στα νέα θέματα, νομίζω ότι είναι παράλληλα μια προσπάθεια να έρθει πιο κοντά αυτή εδώ η οικογένεια. Όμορφη ιδέα και έχω την πεποίθηση ότι θα λειτουργήσει και σαν αυτόματη moderation, αφήνοντας στην άκρη διαμάχες χωρίς τέλος και λοιπά δυσάρεστα φαινόμενα. Τα δημοσιογραφικά μπορούν να έχουν την τιμητική τους, όταν κάποια σημαντική εξέλιξη “τρέχει” και απαιτεί σχολιασμό.

    --Είχα ένα όνειρο χθες το βράδυ ότι ο Νίκος είχε ραδιοφωνικό σταθμό (νομίζω το έχει κάνει και αυτό) και ήμασταν όλοι καλεσμένοί. Το γεγονός που μας συγκέντρωσε ήταν η έκδοση του πρώτου βιβλίου της Αφροδίτης (η οποία το μοίραζε όχι με γραπτές αφιερώσεις αλλά με ταμποναριστά κόκκινα φιλιά στο εσώφυλλο). Γιορτινή ατμόσφαιρα, χαμόγελα, αγκαλιές. Εγώ εύχομαι κάποτε να το ζήσουμε σε real time. Και να είμαστε όλοι παρόντες.--

    Καλημέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. @ndimou

    "τα blogs είναι ό,τι δημοκρατικότερο υπάρχει αυτή τη στιγμή. Οποιοσδήποτε μπορεί να τα διαβάσει και να τα σχολιασει" Δε θυμάμαι ακριβώς τα λόγια σας στη συνέντευξη της κας Φλέσσα, αλλά κάτι τέτοιο κατάλαβα. Είπατε κι άλλα: Μετά την επιστολη ΙΣ και το "μπάχαλο", τα σχόλια δε δείχνουν να μειώνονται.
    Προφανώς δεν είναι δική σας ευθύνη αν οι σχολιαστές δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους, αλλά αξιολογώντας και απαντώντας στα σχόλια τους το κάνετε δική σας ευθύνη.Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για το τί πρέπει να γράφεται και να διαβάζεται στα σχόλια του site. Προσωπικά προτιμώ την ελεύθερη έκφραση του καθένα,ειδικά όταν οι υπόλοιποι έχουν μυαλό για να κρίνουν.Αλλά αυτό είναι η δική μου άποψη.
    Νομίζω ότι θα μπορούσατε να προσθέσετε πχ στο avatar ή στο κάτω μέρος της σελίδας του Doncat μια σύντομη περιγραφή της επικοινωνίας που θέλετε να έχετε με τους αναγνώστες σας(αν το πρόβλημα είναι οι ύβρεις και τα greeklish).
    ΥΓ "Όποιος δεν γουστάρει τους κανόνες μου απλά δε μπαίνει σπίτι μου"(ΙΣ)
    - Δεν νομίζω ότι υπάρχει λογικός άνθρωπος που να προτιμάει την οχλοκρατία από τη Δημοκρατία.Αν όμως αρχίσετε να λογοκρίνετε κόσμο και να φτιάχνετε λίστες το site δε θα θυμίζει σε τίποτα Δημοκρατία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. δύο είναι τα πρώτης τάξης διά γυμνού οφθαλμού δηλαδή σοβαρά προβλήματα αυτού εδώ του blogs. που δεν μας τιμάνε οι δημοσιογράφοι των καναλιών και των εφημερίδων. να έρθουν να γελάσουμε με την κομματική τους ψυχή. γιατί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. ΝΔ, κι εγώ συμφωνώ ως προς την ενασχόληση με μικρα -μα τόσο μεγάλα- θέματα της καθημερινότητας. Όμως, αυτό που δεν μ' αρέσει είναι το μέγεθος ορισμένων σχολίων. Όσο ποιοτικά κι αν είναι ορισμένα (βλ. paragrafos), αδυνατώ να τα διαβάσω, με κουράζουν. Και δεν νομίζω να είμαι ο μόνος. Άλλωστε, το λακωνίζειν εστι φιλοσοφείν. Και νομίζω πως το έχετε τονίσει κι εσείς ότι προτιμάτε τα πιο μικρά σχόλια, όταν ξεκινήσατε το moderation. Ευχαριστώ, πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Aν κατάλαβα καλά, κ. Δήμου, θα θέλατε το μπλογκ πιό "μινιμαλιστικό", λιγότερο δημοσιογραφικό ή ειδησεογραφικό, λιγότερο πολιτικό, λιγότερο ιδεολογικά σχόλια, λιγότερες; κόντρες, περισσότερο αφηγηματικό, με καταθέσεις ψυχής από τους πόστερ και τους σχολιαστές αντί "γνώμης" (Op/Ed) - (αυτό εννοείτε ότι "ΜΜΕ" ;;; δεν είναι σαφές). Πιό χρονογραφικό όπως έγραψε κάποιος. Πιό βιωματικό, δλδ πιό κοντά στα πραγματικά βιώματα των συμμετεχόντων και λιγότερο "πολιτικό/ιδεολογικό". Πιό "τέχνη" και λιγότερο "τεχνοκρατικό". Πιό "ανθρωποκεντρικό" και λιγότερο "πιασαρικοειδές". Αυτά εννοείτε ΜΑΛΛΟΝ (?). ¨Ετρσι μοιάζει αλλά δεν είναι σαφές.

    Τότε όμως τα σχόλια θα είναι και αυτά αφηγηματικά (αλλά και σύντομα); Γίνεται;

    Μία γ' λύση είναι να κάνετε ό,τι σας κάνει κέφι με το μπλογκ και παράλληλα, να δώσετε υποστήριξη με το "κύρος" σας ή να φτιάξετε εσείς ο ίδιος (παράλληλα με το μλπογκ σας) ένα μπλογκ-πορταλάκι που κατά κάποιο τρόπο θα είναι πύλη που θα οδηγεί στα προσωπικά μπλογκ άλλων και θα τα συνδέει - συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο τρόπο. Πορωθώντας έτσι τον πλυραλισμό στις προσεγγίσεις και τα θέματα αλλά και την ευθύνη καθένός να γράφει όπως θα έγραφε στο "δικό" του μπλογκ και όχι σε ένα ιδιωτικό κοινόχρηστο που μας κάνετε τη χάτρη να διατηρείτε ώστε να γράφουμε και διαβαζόμαστε ελέω της δικής σας ελκυστικότητα και των άλλων σχολιαστών. Να γτιάηετε μία "τάξη" από προσωπικά μπλογκ που "χρειάζονται" την δική μας "αιγίδα" για να έχουν επισκεψιμότητα στο στενό/ρηχό χώρο του Ελληνικού Νετ.

    Σαν μία "γκαλερί" με πολλές μέσα σε αυτήν προσωπικές γκαλερί (και τη δική σας) και όχι απλά ατομικές συλλογές. Ο κάθε "ζωγράφος" αναλαμβάνει και υποχρεώσεις γκαλεριστα. Η παρουσία στο mall διαχέει επισκέψεις και στα άλλα "μαγαζιά". Τέτοιο "concept", ΠΕΡΙΠΟΥ, ως λύση γ'. Στο "περίπου" το περιγράφω. Είναι πιό πολύπλοκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ!

    Και από το αεροδρόμιο ήδη έστειλα με το κινητό ένα σχόλιο στο doncatmobile. Από την Δανία δεν ήταν εύκολο λόγω roaming. Έξις δευτέρα φύσις.

    Η επιστροφή ήταν οδυνηρή λόγω χτυπημένου ποδιού. Με κούρασε.

    Αλλά πριν ακόμα αδειάσω την βαλίτσα μου, διάβασα τα σχόλιά σας. Χαίρομαι που από μερικές σκέψεις μου φυτρώνουν τόσα ωραία κείμενα. (Παράγραφε, έδωσες ένα έμπρακτο παράδειγμα του υπαρξιακού, βιωμένου σχολίου).

    Τίποτα δεν θα αλλάξει από
    αύριο. Όπως είδατε κι εγώ προβληματίζομαι και ψάχνομαι. Πήρα υλικό από σας και θα επανέλθω.

    Προς το παρόν πρέπει α) να να χαλαρώσω, β) να τακτοποιήσω τα πράγματά μου, γ) να κοιτάξω αλληλογραφία, έντυπα και λογαριασμούς (ένα μικρό βουνό), να ξεκουραστώ και να ξαναέρθω στα (ελληνικά) ίσια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Το ολο θεμα μου θυμισε το βιβλιο της Arundhati Roy ,The God of Small Things (1997), και το πως τα μικρα καθημερινα πραγματα επηρεαζουν τις ζωες των ανθρωπων.
    Αλλωστε οι ανωνυμοι ειναι εκεινοι που γραφουν την Ιστορια και οι ηγετες την διαχειριζονται. Μαζι σας κυριε Δημου , σε ο,τι διατηρει την επικοινωνια της παρεας του blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Αγαπημένε ΝικόΔημε, καλώς ήρθατε!

    Δυστυχώς, το διάστρεμμα (απ΄ ό,τι θυμαμαι) είναι πάντα βασανιστικό: η παραμικρή κίνηση φέρνει ενοχλητικότατο πόνο που κρατάει μέρες. (Είναι και πολυ άβολο, πανάθεμά το!)

    Από την άλλη, ίσως προσπαθήσει να σας εξευμενίσει καθηλώνοντάς σας στο μπλογκ, συντροφιά με όλους εμάς που χαιρόμαστε την παρουσία σας και τις δημιουργικές σας ανησυχίες. Οπότε, ουδέν κακόν...

    Σας ευχόμαστε λοιπόν, ολόψυχα, καλη ανάρρωση και ξεκούραση!

    Οσο για τον μπλογκ, δεν ανησυχώ καθόλου: είστε ο άνθρωπος της διαρκούς, δημιουργικής ανανέωσης και του γόνιμου πειραματισμού.
    Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα και στο συγγραφικό σας έργο που καλυπτει τόσο διαφορετικά είδη: η συναρπαστική ποικιλία του είναι εφάμιλη της ποιότητάς του.

    Ασφαλώς, στο μπλογκ σας υπάρχει και μια άλλη μεταβλητή (που δεν ζει ένας συγγραφέας): η διαδραστικότητα, δηλαδή "εμείς" οι άλλοι. Υπ΄ αυτήν την έννοια το ζήτημα είναι σύνθετο.

    Προέχει όμως το δικό σας κέφι. θέλω να πω, το μπλογκ σας, κατ΄εμε΄θα έχει νόημα εφόσον δίνει πρώτα σε σας χαρά και ικανοποίηση, κι ύστερα σε μας.

    Με αισιοδοξία, αφοσίωση και απέραντη αγάπη

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Σ'ένα refresh εμφανίζεται και η φατσούλα του Ντον. Ωραία. Back to normal. Και... abnormal δλδ που έχει γίνει ώρες-ώρες εδώ, όλα καλά! Γύρισε και μας χαιρετάει σαν σε κολλητό: "Ελα, επέστρεψα, πού να στα λέω!". Από μια οθόνη...

    !!!

    Welcome home!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. ...και από μία οθόνη λοιπόν, μάθαμε να συνταξιδεύουμε μαζί σου, να σε περιμένουμε να γυρίσεις, να κουβεντιάσουμε μέχρι αργά τα "πως πέρασες" και "μας έλειψες".

    Πραγματικά, προβληματίζομαι, δεν ξέρω αν αυτό θα ήταν το ίδιο, αν δεν υπήρχε η οθόνη (αν υποθέσουμε ότι υπήρχε τρόπος γνωριμίας τόσων ανθρώπων χωρίς την χρήση ηλεκτρονικών μέσων).

    Δενόμαστε περισσότερο.. λόγω "απόστασης"??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Μη γελιέστε και μία οθόνη είναι μέσο επικοινωνίας. Πόσο μάλλον που γίνεται φορέας ενός άλλου πανάρχαιου μέσου, της γραφής. Η γραφή μπορεί να μεταφέρει τα πάντα - περισσότερα και από όσα εκφράζουν οι λέξεις της.

    Αν σας έπαιρνα τηλέφωνο θα είχαμε λόγο+φωνή. Κι αν βάζαμε το παλιό ήδη Νetmeeting με ένα φτηνό videocam, θα είχαμε και εικόνα.

    Μέσα από όλα αυτά περνάει η έκφραση του ανθρώπου και η επικοινωνία πραγματώνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Δηλαδή μιλάς για ροκοκό...

    Ο ξεπεσμός της φιλοσοφίας όταν η κεντρική διοίκηση γίνεται τόσο μακρυνή που ο "μέσος" άνθρωπος είναι αδύνατον να πλησιάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Θα προτιμούσα να είνια περισσότερο προσωπικό και άμμεσο κύριε Δήμου...
    Το πόδι σας είνια καλά...?
    Καλή επιστροφή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. @ΝΔ,

    "Μη γελιέστε και μία οθόνη είναι μέσο επικοινωνίας. Πόσο μάλλον που γίνεται φορέας ενός άλλου πανάρχαιου μέσου, της γραφής."

    Εμείς γελιόμαστε καλέ? Στους "απ'έξω" πες το, που μας κοιτάζουν σαν ούφο...

    Τώρα για το άλλο πανάρχαιο... άμα μου βρεις cyber τρόπο να σου κάνω... Don-άκια, τότε θα τα πραγματώσαμε όλα!!!!

    ΛΟΛ!

    (είναι η ώρα τέτοια, συμπαθάτε με...!)

    @Flying smurf, elinor

    I owe you one!
    ;)

    @lefteris,

    Αμάν! Δεν είναι το αμέρικα ο λούκουμος, διάβασέ το άλλη μία...
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Jane E. said...
    "ΑΑΑΑΑΑ! ! ! Γελιέστε εσείς οικτρά! Πόσες φορές να το πούμε για να το κατανοήσετε; Ανθρώπινη επικοινωνία επιτυγχάνεται συν τοις άλλοις με τη σωματική επαφή/συνεύρεση".

    Κι όταν δεν είναι δυνατή η σωματική επαφή; Ο Κριτικάκης στην Αμερική, η Παράγραφος στην Κύπρο... κλπ. Το 45% των αναγνωστών του blog ζούνε εκτός Ελλάδος - το 68% εκτός Αθηνών.

    Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι το Δίκτυο υποκαθιστά την προσωπική επαφή - αλλά είναι μία άλλου είδους επικοινωνία που συχνά οδηγεί στην προσωπική. Αλλά και αν δεν το κάνει, μπορεί να προσφέρει ολοκληρωμένες στιγμές επαφής.

    Εκτός αν διαγράφετε όλη την λογοτεχνία - που δεν είναι άλλο από επικοινωνία (συχνά βαθύτατη) μέσα από τον λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. (Βουλευτικές απόψε στην Σουηδία, σε λίγο θα έχουμε τα τελικά αποτελέσματα. Ίσως μετά από πολλά χρόνια έρθει το άλλο Σκανδιναβικό μοντέλο, αυτό της δεξιάς, οι ψήφοι μετρούν υπέρ τους. Ιδού η επανάσταση, από μια κοινωνία βαθύτατα σοσιαλιστική).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Ενδιαφέρουσες οι απόψεις περί επικοινωνίας. Δεν θα έλεγα οτι το ινtερνετ υποκαθιστά. Είναι μια τόσο επιφανειακή επικοινωνία που μπορεί και να χαρακτηριστεί ψεύτικη. Δεν έχω ιδέα ποιος είσαι, δεν έχεις ιδέα ποια είμαι. Η ανωνυμία με βοηθά να εκτονώνομαι και να πω πράγματα που δεν θα έλεγα αν σε είχα απέναντί μου. Αλλά δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα της φαντασίωσης, ότι η άνω και κάτω τελεία μαζί με την παρνεθεση είναι το απτο χαμόγελο του άλλου, ότι τα απανωτά φιλάκια είναι η γνήσια τρυφερότητα, και οτι ακόμα και τα κάποια αρνητικά σχόλια είναι μια αληθινή αγένεια.

    Η φαντασίωση είναι ο μόνος κίνδυνος. Το είπε και ο Walt Whitman στο Calamus.
    "Passing stranger! you do not know how longingly I look upon you,
    You must be he I was seeking, or she I was seeking, (it comes to me as of a dream,)..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Γραφή vs προφορικός λόγος,
    Φωτογραφία vs ζωγραφική,
    Αναπαραγωγή ήχου vs Live performance.
    Διά ζώσης vs blog επικοινωνία.

    Τίποτα δεν υποκαθιστά τίποτα, και όλα συνυπάρχουν!
    Οι τρόποι έκφρασης διαφέρουν μόνον.
    Ας εκμεταλευτούμε λοιπόν τους ορίζοντες που ο κάθε δρόμος ανοίγει.
    Ο κάθε τρόπος πιστεύω καλύπτει και μία διαφορετική μας πλευρά.

    Οταν ανακαλύφθηκε η φωτογραφία όλοι λέγανε πως η ζωγραφική θα σβήσει.
    Η φωτογραφία μας χάρισε αριστουργήματα.
    Μετά που η φωτογραφία έγινε έγχρωμη είπαν τα ίδια αντίστοιχα με την α/μ.
    Η έγρωμη μας χάρισε αριστουργήματα επίσης.
    Και η ζωγραφική συνυπάρχει...

    and so on.

    Οπότε:
    Οσο περισσότερα μέσα έκφρασης υπάρχουν, τόσο οι πιθανότητες έκφρασης και οι τρόποι αυξάνουν εκθετικά.

    Κάποια πράγματα τα εκφράζω καλύτερα με μία φωτογραφία. Κάποια άλλα με ζωντανή συνομιλία και κάποια άλλα αποκλειστικά με τον γραπτό λόγο.
    Απλά τα πράγματα...
    Ολοι οι τρόποι διαφορετικοί μα με κοινό κίνητρο.
    Την επικοινωνία.

    Οσες φορές προσπάθησα να εκφράσω προφορικά κάτι γραπτό μου απέτυχα παταγωδώς!
    Μήλο-πορτοκάλι. Και τα δύο φρούτα.
    Πιό είναι καλύτερο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Το παραπάνω post μου απαντά επίσης και στο γνωστό φαινομενικά ενοχλητικό των αφιερώσεων σε ραδιοφωνικό σταθμο.
    Ο τάδε στην τάδε και η τάδε στον τάδε.

    Σου εκφράζω αυτό που νιώθω μέσα από ένα τραγούδι. Δεν μπορώ να στο πω ούτε από κοντά, ούτε από το τηλέφωνο ούτε από γράμμα.
    Καλοδεχούμενη λοιπόν η κάθε νέα όψη προσέγγισης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Καλησπέρα κι από μένα και καλώς ώρισες!

    Δυό πράγματα για τα θέματα που τέθηκαν.
    Εμένα μ’ αρέσει έτσι όπως είναι το blog, όπως μ’ άρεσε και το παλιό. Η δύο βασικές διαφορές τους είναι η moderation, που την έχουμε δεκτή ως αναγκαίο κακό και οι “guest stars’ που μέχρι στιγμής δεν λειτουργούν άσχημα – αντίθετα….
    Τώρα, όσον αφορά τις εξαγγελλόμενες αλλαγές, αν και όποτε γίνουν, μια επιφύλαξη έχω. Μήπως τα πιο προσωπικά σχόλια γίνουν ένα είδος ομφαλοσκόπησης και ενδεχομένως τα σχόλια να είναι της μορφής «Μπράβο», «πολύ ωραία», κ.λ.π. Βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος, οπότε οψόμεθα…

    Jane E. said...
    Προσωπικά παρουσιάζω 185 περσόνες στο νετ-καμία δεν αντιστοιχεί 100% σε μένα .

    Κατ’ αρχήν, αν το κάνεις μπράβο σου, ούτε ο Σέξπιρ νά ’σουνα. Τώρα, το ερώτημα είναι γιατί να κάνει κανείς κάτι τέτοιο;

    Από τις διάφορες απόψεις που έχω διαβάσει κατά καιρούς για τις κοινωνίες των μπλόγκερς, αυτή που μου άρεσε πιο πολύ ήταν αυτή που την συνέκρινε με καφενείο!
    Στο καφενείο πας (εκτός από το να πιείς τον καφέ σου) να συζητήσεις με άλλους για διάφορα θέματα, κυρίως επικαιρότητας αλλά και προσωπικά, κ.λ.π.
    Κανείς δεν ισχυρίζεται πως το καφενείο είναι η ζωή μας – όμως νομίζω πως το καφενείο μπορεί να είναι πολύ «σημαντικό» για πολλούς, αν τύχει και οι θαμώνες του έχουν και «ενδιαφέρουσες» απόψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Δυο αγαπημένοι μου στίχοι:

    "Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας"
    του Οδ. Ελύτη

    "Κι όλο έψαχνε να βρεί το μυστικό
    του κόσμου όλου,
    μια στο πολύ, μια στο καθόλου"
    του Κώστα Γάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. “Το να φωτογραφίζεις κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις είναι εύκολο – το να απεικονίζεις την καθημερινότητα και να την κάνεις συναρπαστική, πολύ πιο δύσκολο.”

    Νομίζω αυτό απεικονίζει την (νέα) επιθυμία του οικοδεσπότη. Γιατί αν δεν μπορέσει κανείς να κάνει την καθημερινότητα (του) συναρπαστική, αλλά μινιμαλιστικά συναρπαστική (Ο μινιμαλισμός είναι η συμπυκνωμένη τέχνη) τότε θα καταλήξει «Πλατειασμός» και το μπλογκ «συνεδρίες» ομαδικής ψυχοθεραπείας.

    Το ζητούμενο είναι βεβαίως η πληροφορία ( που εισρέει ανενόχλητη στα προηγούμενα μπλογκς) αλλά πρωτίστως η Eπεξεργασία της Πληροφορίας από ένα τόσο άλλωστε ετερόκλητο κοινό. Που θα πέσει ο σπόρος, θα βλαστήσει, θα βγάλει περικοκλάδες (που θα πνίξουν ή θα κοσμήσουν), θα προκύψουν ζιζάνια, ποιος θα τα εξοντώσει (το moderation?:)). Είναι αναμφισβήτητα μια ανεξέλεγκτη διαδικασία που εν τούτοις δε χρειάζεται αστυνόμευση. Κι όπου πάει. Αν μπορούσαμε να μην έχουμε αξιώσεις( και πολλοί έχουμε) θα προχωρούσε πιο δημιουργικά .

    Τώρα αυτό μπορεί να είναι εφικτό στην άλλη του μορφή? Εκεί χρειάζονται και άλλες δεξιότητες κι όχι μόνο καταγραφή των αδιαμφισβήτητα μοναδικών εμπειριών του καθενός.

    Νομίζω ότι το ζητούμενο δεν είναι ο «συναισθηματισμός» ούτε η «ευαισθησία», αλλά η διαχείριση τους (όπως και στην περίπτωση της πληροφορίας).

    Παραμύθι ν’αρχινήσει λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Τα μεγάλα... Εχουν ειπωθεί τόσα πολλά. Τα ξίφη έχουν διασταυρωθεί, οι απόψεις, αλλά και το ύφος στο οποίο εκφράστηκαν, γέννησαν φιλίες αλλά και μεγάλες κόντρες. Και η ζωή συνεχίζεται, όπως πάντα. Και άποψη θα εξακολουθούμε να μπορούμε να έχουμε όλοι για όλα... Και;

    Aυτό που λείπει από την καθημερινή επικοινωνία δεν είναι, νομίζω, η ανταλλαγή απόψεων για τα μεγάλα και σοβαρά, ούτε η πληροφόρηση. Κάθε μέρα αυτό κάνουμε, κι αυτό παρακολουθούμε άλλους να κάνουν, στα κανάλια ή στο γραφείο ή αλλού. Θα πει κανείς, ναι, αλλά με τι ποιότητα; Δεν διαφωνώ. Η ποιότητα του "διαλόγου" είναι μέτρια προς φτωχή, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων. Ούτε εδώ στο blog όμως μπορεί να είναι πάντα υψηλή, όταν γυρνάμε συνέχεια γύρω από τα ίδια και τα ίδια, όταν πολλοι σχολιαστές ομφαλοσκοπούν ή τρώνε το τριπάκι τους και επανέρχονται στα τετριμένα. Πόσες φορές έχεις ζητήσει να μην γίνεται αυτό; Δεκάδες. Και όμως, εξακολουθεί να συμβαίνει. Και ας είναι το προσωπικό ΣΟΥ ημερολόγιο. Τέλος πάντων, ας μην το εξαντλήσουμε το θέμα.

    Αυτό που λείπει, νομίζω εγώ, είναι η σε βάθος, ουσιαστική επαφή. Και προσωπικά, αυτό αγάπησα στο nikosdimou και αργότερα και στο doncat. Την επαφή, αρχικά με σένα και κατόπιν με άλλους αρκετούς και εκλεκτούς και ορισμένους δε εξ αυτών αγαπημένους πλέον. Ασε που όταν υπάρχει αυτή η επαφή,υπάρχει και πρόσφορο έδαφος για ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων, ακόμη και για αναθεώρηση αυτών... Πότε ακούμε καλύτερα κάποιον; Οταν τον εμπιστευόμαστε, όταν έχει κερδίσει το σεβασμό μας. Οχι αναγκαστικά τη συμπάθειά μας, αλλά το σεβασμό μας. Και στα μεγάλα και σημαντικά, και στα μικρά κι ασήμαντα, που μόνο μικρά κι ασήμαντα δεν είναι, φυσικά...
    Αν για αυτή την επαφή, χρειάζεται να γίνει πάλι ένα ξεσκαρτάρισμα, και να τρελαθεί λίγο και η AGB, καλώς να γίνει. Ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλ'εν τω ευ το πολύ, άλλωστε.

    Και η αλήθεια είναι πως τώρα τελευταία κάπως χάθηκε αυτή η επαφή και τη θέση της πήραν οι παρεξηγήσεις και οι εξηγήσεις.

    Ο,τι και να κάνεις με το blog, προσωπικά θα μπαίνω κάθε μέρα, θα διαβάζω τα post σου και τα σχόλια. Κι αν έχω κάτι να μοιραστώ, θα το κάνω. Αλλά μια και ζήτησες απόψεις, η δική μου είναι να κάνεις αυτό που προτείνεις, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι καθαρά υποκειμενικός: Προτιμώ αυτό το στυλ, τι να κάνουμε χτυπήστε με όσοι διαφωνείτε!!!

    :)

    Ο δεύτερος αφορά εσένα. Για να ένιωσες αυτή την ανάγκη, πάει να πει πως η αλλαγή αυτή θα σε εμπνεύσει. Και κάθε φορά που εμπνέεσαι, γεννιέται κάτι καινούριο και δυνατό, που ανανεώνει τη σχέση μας...

    Φιλιά, καλό βράδυ και καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Καλημέρα (άφησα μία Δανία καλοκαιριάτικη - 7 ημέρες ζέστη και 100% ηλιοφάνεια) και ήρθα σε Αθήνα φθινοπωρινή).

    Από την συζήτηση βγαίνει πως αρέσει η μινιμαλιστική-υπαρξιακή στάση.

    Και κάτι σημαντικό: Οι guest stars θα είναι εδώ - όπως ήταν πάντα. Γιατί σε ένα πιο μονιμαλιστικό blog το πόστ θα μοιάζει με σχόλιο και το σχόλιο με ποστ.

    Φιλοδοξία μου θα ήταν ένα blog που θα απαρτιζόταν μονο από (μικρά) ποστ!

    Και αν θέλετε ένα παράδειγμα: στο doncatmobile αρχισε μία συζήτηση για ταξίδια και αεροδρόμια (στα αγγλικά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Η Σουηδική αντιπολίτευση κέρδισε... αλλάζει το "σουηδικό μοντέλο";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Nikos Dimou said...

    Η Σουηδική αντιπολίτευση κέρδισε... αλλάζει το "σουηδικό μοντέλο";

    Σίγουρα αλλάζει η νοοτροπία της "οκνηρίας" που δημιούργησε ο Parsson (socialdemocrats) με τα υπέρογκα επιδόματα. Ο Ράινφελντ (moderaterna) λέει μείωση σε αυτά αλλά και στην εξοντωτική φορολογία (εν μέρει και όπου είναι απαραίτητο) που έχει επηρεάσει σημαντικά το θέμα το προσλήψεων και απολύσεων. Πριν, ο εργοδότης προκειμένου να προσλάβει έπρεπε να πληρώσει μεγάλο ποσοστό φόρου στο κράτος. Απόλυση σήμαινε πληρωμή μισθών κανονικά στον μη εργαζόμενο για τα επόμενα 2 χρόνια. Αυτό δημιούργησε κλίμα διστακτικότητας στις επιχειρήσεις και άρα, στασιμότητα και μεγάλα ποσοστά ανεργίας.
    Αν το "σουηδικό μοντέλο" θεωρείται ιδανικό, οι moderaterna υπόσχονται ότι δεν θα το κλονίσουν, αλλά θα το κάνουν πιο παραγωγικό.

    Δεν μένει παρά να το αποδείξουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. (correction: Göran Persson och Fredrik Reinfeldt)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Για να κανω μια συνδεση με τα .. επομενα :
    Αν επικρατησει το μοντελο της καταγραφης προσωπικων στιγμων κινδυνευουμε να χασουμε τους μελλοντικους Λευτέρηδες. Αυτο που εφερε τον Λευτερη εδω ηταν μια εσωτερικη αναγκη να μιλησει, πολλες φορες εκτος θεματος, για την Αμερικη, τις διαφορες με Ελλαδα σε σημαντικα ζητηματα κλπ. Αν τα σχολια επρεπε να ειναι αυστηρα εντος (μινιμαλιστικου) θεματος, ο Λευτερης δεν θα επιτρεποταν να μιλησει ποτε.

    Λευτερη, περιττο να προσθεσω οτι σε παω με χιλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Λάθος tslyns - o Λευτέρης δεν είναι ζήτημα παγκόσμιο, πρωτοσέλιδο, ανήκει στα μικρά θέματα,ένας καθημερινός άνθρωπος!

    Είναι μέσα στο νέο στυλ του blog - γι αυτό άλλωστε και μπήκε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. υποκείμενο δικαίου: ευχαριστώ για το σχόλιο και τα καλά λόγια. (Τα εκτιμώ ιδιαίτερα από σας).

    Η λύση των δύο μπλογκ μου περάσε από το νου αλλά είναι φόρτος (εδώ δεν προλαβαίνω το ένα). Από ότι βλέπω, θα συνεχίσουμε όπως πριν, με μία μεγαλύτερη έμφαση στα μικρά θέματα που όμως θα οδηγούν και σε μεγαλύτερα... όπως π. χ. το σημερινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.